ตอนที่ 16 ฉันรู้สึกเหมือนนายกำลังบอกว่าฉันไม่มีสมองเมื่อเล่นเกม
ตอนที่ 16 ฉันรู้สึกเหมือนนายกำลังบอกว่าฉันไม่มีสมองเมื่อเล่นเกม
“ตอนนี้เพิ่ง 6 โมงเช้า นายอย่าคิดว่าคนอื่นจะตื่นเร็วเหมือนเราสิ บางทีเขาอาจกำลังตรวจสอบระบบและเข้าเกมทีหลังก็ได้”
ซัพพอร์ตสุดเทพมองเวลาแล้วตอบกลับ “แต่ฉันเตือนเขาแล้วว่าให้รีบเข้าเกมเพื่อคว้าโอกาสเป็นคนแรก...อีกไม่นานเขาก็คงเข้ามา”
อีกสี่คนถอนหายใจด้วยความโล่งอก เมื่อรู้ว่าผู้เชี่ยวชาญเกมแนวนี้กำลังจะเข้าร่วมทีม พวกเขารู้สึกสบายใจขึ้นมาก
"งั้น...เราไปฆ่าซอมบี้ตอนนี้เลยดีไหม?" หลางจื่อฮุยถามอีกครั้ง "หรือเราควรรอสตาร์คเมืองดาวก่อน?"
“มาทำเควสกันเลยเถอะ” ซัพพอร์ตสุดเทพโบกมือ "การฆ่าซอมบี้ระดับ E 100 ตัวไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเขาคนนั้น"
ระหว่างพูดคุยทั้งห้าคนเดินจากช่องทางเข้าไปยังโถงทางเดิน
ต้องขอบคุณความพยายามของโจวเช่อชวนทั้งคืน ซอมบี้ที่ทางเข้าชั้น 15 ถูกกำจัดไปหมดแล้วเหลือเพียงซอมบี้ในชั้นอื่นๆ
“ซอมบี้ระดับ E พวกนี้อ่อนแอมาก เราสามารถจัดการพวกมันได้เว้นเสียแต่ว่าเราจะถูกล้อม”
ซัพพอร์ตสุดเทพเสนอ “เรามาฟาร์มซอมบี้ตรงทางเข้ากันเถอะ แค่ใช้เศษก้อนอิฐและหินที่นี่สร้างสิ่งกีดขวางแล้วค่อยล่อซอมบี้เข้ามาทีละตัว”
ก่อนอื่นทั้งห้าคนใช้เศษก้อนอิฐและหินกับศพซอมบี้จำนวนมากมาปิดกั้นโถงทางเดินของชั้นบนเพราะพวกเขาไม่ต้องการถูกประกบหน้าหลังจากซอมบี้ชั้นอื่น
จากนั้นก็สร้างทางเดินแคบๆ ให้ซอมบี้สองสามตัวเดินเข้ามาได้ พวกเขาใช้เวลามากกว่าหนึ่งชั่วโมงในการสร้างสิ่งกีดขวางนี้ทำให้พลังกายของพวกเขาลดลงประมาณ 10%
ต้องบอกว่าร่างกายที่สร้างขึ้นโดยระบบนั้นล้วนสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์จึงไม่ยากนัก
หากเป็นร่างจริงของพวกเขา แค่ย้ายก้อนอิฐเหล่านี้ไปมาก็ทำให้พวกเขาหมดแรงแล้ว
"ตอนนี้มาถึงส่วนที่สำคัญที่สุด" ซัพพอร์ตสุดเทพพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง "ล่อซอมบี้!"
“ถ้าซอมบี้น้อยเกินไป มันจะไม่คุ้มกับเวลา แต่ถ้าซอมบี้เยอะเกินไปอาจทำให้พวกเราทุกคนตายได้”
“สำหรับหน้าที่สำคัญนี้ควรให้ผู้เชี่ยวชาญในเรื่องนี้เป็นคนทำ”
ในขณะที่ซัพพอร์ตสุดเทพพูด สายตาของเขาก็จับจ้องไปที่หลางจื่อฮุย
หลางจื่อฮุยผงะและหัวเราะขึ้นมา "นายต้องการให้ฉันล่อซอมบี้? ไม่กลัวฉันพลาดเหรอ?"
หลางจื่อฮุยเคยมีประสบการณ์พุ่งเข้าไปตายมากมายในเกมต่างๆและเป็นไปได้ที่เขาจะพลาดท่าในขณะล่อซอมบี้
"ทักษะหลบหลีกของนายดีที่สุดในหมู่พวกเรารวมกับสกิลเพลย์ของนายด้วยแล้ว ตราบใดที่นายจริงจังซอมบี้เหล่านั้นไม่มีโอกาสแตะเสื้อผ้าของนายแน่นอน" ซัพพอร์ตสุดเทพพูดด้วยสีหน้ามั่นใจ
หลางจื่อฮุยเลิกคิ้วกับคำพูดนั้น "ฉันรู้สึกเหมือนนายกำลังบอกว่าฉันไม่มีสมองเมื่อเล่นเกม...แต่ฉันไม่มีหลักฐาน"
"ฉันเห็นด้วย นายมีพรสวรรค์ยอดเยี่ยมในด้านนี้และสกิลเพลย์ของนายก็ไร้ที่ติ แต่นายชอบโดนล่อซื้อและตายโง่ๆ ความจริงนายเก่งมากแต่ขาดสมองเล็กน้อย" ผมมีหมวกเวลสามพูดต่อ
หลางจื่อฮุย: "..."
"อย่าลังเล หน้าที่นี้เหมาะสมกับนายที่สุดแล้ว!" เกมเมอร์สุดเทพเห็นด้วยเช่นกัน
"ซอมบี้ไม่สามารถพิมพ์คุยหรือตอบโต้กับนายได้ ดังนั้นนายไม่มีทางโดนล่อซื้อแน่นอน!"
หลังจากคุยกันทุกคนก็ตัดสินใจให้หลางจื่อฮุยรับหน้าที่สำคัญในการล่อซอมบี้
อีกสี่คนรออยู่ด้านหลังสิ่งกีดขวางพร้อมฆ่าซอมบี้ได้ทุกเมื่อ
หลางจื่อฮุยทำหน้าบึ้งและไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากทิ้ง"ขยะ"ที่เขาเพิ่งหยิบขึ้นมาเพื่อลดภาระและเดินชิดราวบันไดไปชั้นล่างอย่างระมัดระวัง
เมื่อเขาเห็นสถานการณ์บนชั้น 14 หลางจื่อฮุยก็หดคอทันที!
อะไรฟะเนี่ย!
โถงทางเดินแคบๆ บนชั้น 14 เต็มไปด้วยซอมบี้ยืนเบียดเสียดกัน!
ทำไมมันถึงเหมือนนักท่องเที่ยวมาเที่ยวพักร้อนในช่วงวันหยุดสุดสัปดาห์อย่างไรอย่างนั้น?!
"แค่เสียงเบาๆ ซอมบี้ไม่ต่ำกว่า 10 ตัวคงได้ยินแน่...แล้วฉันจะล่อพวกมันมาทีละตัวยังไงละทีนี้" หลางจื่อฮุยขมวดคิ้ว
เขาหลางจื่อฮุยผู้ซึ่งเล่นเกมมาหลายหมื่นเกมมีความรู้ความเข้าใจที่ไม่เหมือนใครในด้านทักษะหลบหลีก แต่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้แล้ว...
เขาไม่มีที่ว่างให้ลองเลย!
"แพทเทิร์นการเคลื่อนไหวของซอบบี้พวกนี้ค่อนข้างเรียบง่าย...บางที...ฉันอาจลองทำแบบนี้ได้"
ในที่สุดหลางจื่อฮุยก็ตัดสินใจได้ "ปึบ"กระโดดลงไปที่ชั้น 14!
"โฮก!!!"
เสียงนี้ดึงดูดความสนใจของซอมบี้ทันที จากนั้นโถงทางเดินก็ดังก้องไปด้วยเสียงหอนของพวกมันอีกครั้ง!
ซอมบี้ทุกตัวในอาคารคลั่ง!
เมื่อเผชิญหน้ากับแฟนคลับที่กำลังคลั่งเหล่านี้ หลางจื่อฮุยหลบการโจมตีของพวกเขาอย่างใจเย็น
แขนเน่าเปื่อยของซอมบี้แตะเสื้อผ้าของเขาไม่ได้ด้วยซ้ำ!
เหมือนที่ซัพพอร์ตสุดเทพอธิบายไว้
ตราบใดที่หลางจื่อฮุยจริงจัง ซอมบี้เหล่านี้ไม่สามารถแตะตัวเขาได้เลย
“ทำแบบนี้อีกสักสองสามรอบน่าจะพอ”
หลางจื่อฮุยรีบปีนขึ้นไปบนราวบันไดเคลื่อนที่ไปมาระหว่างชั้นที่ 13 และ 15 พยายามหาที่ว่างเพื่อหลบหนีท่ามกลางฝูงซอมบี้ที่หนาแน่น
ขณะที่หลางจื่อฮุยเคลื่อนไหวเช่นนี้ กลุ่มซอมบี้ก็ตามเขาขึ้นและลง
ในที่สุดซอมบี้บางตัวก็เสียการทรงตัวและล้มลง!
ซอมบี้เริ่มล้มลงเรียงกันทีละตัวราวกับโดมิโน่ ไม่นานซอมบี้ที่ยืนเบียดเสียดกันทั้งหมดก็ล้มลงในโถงทางเดิน!
หากแพทเทิร์นการเคลื่อนไหวของพวกมันยังคงเหมือนเดิม พวกมันจะไม่สามารถยืนขึ้นมาได้ด้วยตัวเองตลอดชีวิต!
.
.
*สกิลเพลย์ ทักษะการเล่น การมีไหวพริบในการวางแผน ตอบโต้ แก้ปัญหาสถานการณ์
