บทที่ 41 เพียงหนึ่งกระบวนท่า

บทที่ 41 เพียงหนึ่งกระบวนท่า

"เจ้าเย่ชุนหยาง! หัวหน้าท่านนี้มาแล้ว รีบมาทักทายข้าสิ!"

　　

ขณะที่เขาเข้าใกล้บ้านไม้ของเย่ชุนหยาง เสียงอันภาคภูมิใจของซูหูก็ดังก้องไปในอากาศ เพื่อให้เข้ากับภาพลักษณ์ที่หยิ่งยโสของเขา เย่ชุนหยางยกเลิกคำสั่งม่านป้องกันตั้งแต่เนิ่นๆ เพื่อที่เขาจะได้เดินเข้ามาอย่างโอ้อวด

　　

ภายในห้อง เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของซูหู เย่ชุนหยางคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็เปิดประตูและเดินออกไป

　　

"ซูหู ทำไมเจ้าถึงมาอยู่ที่นี่"

　　

เย่ชุนหยางไม่แปลกใจเลยที่ซูหูมาที่ประตูบ้านเขา เขาแค่แปลกใจว่าทำไมคนที่ควรมาควรเป็นหลี่ซวงกวงที่อยู่เบื้องหลังจ้าวว่านเหอ

　　

แม้ว่าเขาจะมีความสงสัยอยู่ในใจ แต่เขาก็เก่งในการปลอมตัว และเขาไม่ได้แสดงอะไรบนใบหน้าของเขา ในทางกลับกัน เขาแสดงท่าทางตกใจและหวาดกลัวสุดขีด: "เจ้า...การฝึกฝนของเจ้าถึงระดับแปดของการปรับแต่งปราณแล้วหรือ?" เย่ชุนหยางดูเหมือนจะตรวจสอบการฝึกฝนของเขา 　　

เย่ชุนหยางไม่ได้จริงจัง ศิษย์ทั่วไประดับสูงคืออะไร? มีคำกล่าวว่าผู้คนกลัวที่จะมีชื่อเสียงและหมูก็กลัวที่จะแข็งแกร่ง และข้าได้มาถึงระดับแปดของการปรับแต่งปราณแล้ว แต่ข้าไม่ได้พูดถึงมันทุกวันเหมือนเขา ไม่อย่างนั้นข้าไม่รู้ว่าข้าตายได้อย่างไร! อย่างไรก็ตาม การปรับปรุงฐานการบ่มเพาะของซูหูเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขา ดังนั้นซูเสวี่ยหยวนจะให้ความสำคัญกับซูหูมากกว่าตัวเขาเองอย่างแน่นอน และมันจะสร้างเงื่อนไขที่เอื้ออำนวยให้กับเขา 　　

เพื่อสะท้อนความอ่อนแอของตัวเองอย่างแท้จริง เย่ชุนหยาง ปล่อยลมหายใจแห่งการฝึกฝนเล็กน้อย “ไม่แปลกใจเลยที่ข้าได้ยินมาว่าเจ้าลงภูเขาเพื่อทำภารกิจเมื่อไม่นานมานี้ และเจ้าก็มาถึงระดับที่หกของการปรับแต่งปราณแล้วจริงๆ”

　　

เมื่อเห็นการบ่มเพาะของเย่ชุนหยาง ซูหูแสดงความดูถูก แต่เขาไม่สามารถซ่อนความอิจฉาได้ เขาไม่รู้ว่าเขาจ่ายไปเท่าไหร่เพื่อให้ได้การฝึกฝนในปัจจุบัน เด็กคนนี้ยังคงไปถึงระดับที่หกของ การปรับแต่งปราณ โดยไม่มีแรงภายนอกซึ่งทำให้เขาอิจฉาอย่างมาก

　　

แต่เขาไม่ได้โกรธ แต่ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า: "ข้ามีอะไรจะบอกเจ้าเล็กน้อย เกี่ยวกับคุณหนูใหญ่ มากับข้า!"

"จริงเหรอ?" เย่ชุนหยางแสร้งทำเป็นงงงวย "ถ้าคุณหนูมีอะไรจะเรียก เธอแค่ใช้ยันต์สื่อสารก็ได้แล้วไม่ใช้หรอ แล้วชุนหยางก็จะรีบไป"

"เจ้ากำลังถามข้าอยู่หรือเปล่า" ซูหูจ้องอย่างเย็นชา

　　

"ชุนหยางกล้าสงสัยคำพูดของหัวหน้าศิษย์ทั่วไปได้อย่างไร" เย่ชุนหยางเยาะเย้ย: "ก็แค่ว่าหากศิษย์พี่ซูอยู่ที่นี่ในนามของคุณหนูจริงๆ เจ้าต้องแสดงตราประจำตัวเพื่อให้ชุนหยางเชื่อมั่น"

"เจ้า!" ซูหูไม่มีหมายเรียก ไม่ต้องพูดถึงตราประจำตัวของซูเสวี่ยหยวนเลย

　　

เขามาที่นี่ในครั้งนี้เพื่อหาสถานที่ลงมือ เมื่อได้ยินคำพูดของเย่ชุนหยาง เขาก็อดไม่ได้ที่จะโกรธ: "หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว! เจ้าต้องไปกับข้าวันนี้ หรือถ้าไม่ไป! ด้วยการฝึกฝนของเจ้าในระดับที่หกของการปรับแต่งปราณ เจ้าคิดว่าจะต่อต้านได้หรือ!" ในขณะที่พูด เขารวบรวมพลังงานทางจิตวิญญาณในฝ่ามือและก็คว้าตัวเย่ชุนหยาง

　　

ทันใด

　　

เมื่อเห็นสิ่งนี้ เย่ชุนหยางดูตื่นตระหนกและต่อต้านทันที ทำให้ซูหูที่กำลังเหยียบดาบบินและแสดงท่าทางประหลาดใจและโกรธ

　　

ซูหูเย้ยหยันครั้งแล้วครั้งเล่า โดยไม่สนใจการต่อต้านของเย่ชุนหยางเลย เขาขับเคลื่อนดาบบินขึ้นไปในอากาศ

　　

แต่เย่ชุนหยางพบว่าทิศทางของซูหู ไม่ใช่ไปทางศาลาโอสถที่ซูเสวี่ยหยวนอยู่ แต่กำลังบินไปทางประตูภูเขา

　　

"หัวหน้าซูไม่ได้บอกว่าคุณหนูเรียกหาข้าหรือ ทำไมเจ้าถึงรีบออกจากประตูภูเขา" เย่ชุนหยางอดไม่ได้ที่จะถาม

　　

"ฮึ่ม! เจ้าจะรู้เมื่อไปถึง!" ใบหน้าของซูหูเย็นชา แต่เขาไม่ได้อธิบาย

　　

เย่ชุนหยางฉลาดเฉลียวเพียงใด ซูหูใช้ชื่อซูเสวี่ยหยวนมาเป็นข้ออ้าง แต่ทำในสิ่งตรงกันข้าม ซึ่งน่าจะเป็นเพราะแผนการสมรู้ร่วมคิดบางอย่าง

　　

แม้ว่าเขาจะไม่กลัวซูหู แต่เย่ชุนหยางก็นึกถึงชายชุดดำที่พบในวันนั้น ถ้าซูหูพาเขาออกไปและมอบเขาให้กับบุคคลนี้ สิ่งต่างๆ จะกลายเป็นเรื่องยาก!

　　

แต่ตอนนี้เขาได้ก้าวไปสู่ระดับที่แปดของการปรับแต่งปราณแล้ว แม้ว่าเขาจะยังห่างไกลจากผู้ฝึกฝนการสร้างรากฐาน มันก็ไม่ง่ายเลยที่อีกฝ่ายจะรั้งเขาไว้

　　

เมื่อคำนวณในใจ เย่ชุนหยางก็สงบลงพร้อมที่จะเล่นด้วยกับซูหู

　　

เมื่อความคิดของเขาสงบลง ซูหูก็บินไปไกลหลายร้อยลี้จากประตูภูเขาด้วยดาบของเขาแล้ว และไม่หยุดจนกว่าจะถึงหุบเขา

　　

"หยุด ปล่อยข้าลงไป!"

　　

ไม่ว่าเย่ชุนหยางจะมีท่าทีอย่างไร หลังจากที่ซูหูหยุดดาบบิน เขาก็เหวี่ยงเขาลงกับพื้น

　　

และเย่ชุนหยางก็ให้ความร่วมมืออย่างดีในการม้วนตัวด้วยความเขินอาย จากนั้นยืดตัวขึ้นและมองไปรอบ ๆ : "ที่นี่ที่ไหน แล้วคุณหนูอยู่ที่ไหน?"

"ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า...เจ้าเย่ชุนหยาง! ข้าไม่ได้คาดหวังว่าหลังจากตอนนั้นไม่นาน เจ้ายังคงไร้เดียงสาเหมือนเมื่อก่อน เจ้าคิดจริงๆหรือว่าคุณหนูเรียกเจ้ามา ข้าพาเจ้ามาที่นี่เพื่อให้เจ้าได้ดูสถานที่ฝังศพของเจ้า!"

　　

"ซูหู! เจ้ากล้าดียังไงที่จะล้างแค้นในนามของคุณหนู! เจ้าไม่กลัวว่าข้าจะบอกคุณหนูให้ลงโทษเจ้าหรือ?" เย่ชุนหยางเดินโซเซกลับไปด้วยสีหน้าหวาดกลัวสุดขีด

　　

"การลงโทษ? เจ้ายังไม่เห็นใบหน้าที่เห็นแก่ตัวและไม่แยแสของผู้ฝึกฝนหรือ?"

เมื่อเห็นความตื่นตระหนกและความกลัวของเย่ชุนหยาง ซูหูก็ดีใจครู่หนึ่ง เขาอดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นและหัวเราะ "เจ้ารู้ไหมข้าต้องจ่ายราคาที่เจ็บปวดอย่างมากเพื่อปรับปรุงการบ่มเพาะของข้าเพียงเพื่อดูว่าตอนนี้เจ้ากลัวแค่ไหนฮ่าฮ่าฮ่า ...เย่ชุนหยาง! ตอนนี้เจ้าตกอยู่ในมือของข้าแม้ว่าเจ้าอยากจะตาย! ข้าก็จะไม่ยอมให้เจ้าได้ตายง่ายๆ " 　　

“หัวหน้าซู เจ้าดูมีความสุขมากใช่ไหม”เย่ชุนหยางถามแปลกๆ 　　

ตอนนี้เขาตรวจพบว่าชายในชุดดำในขั้นสร้างรากฐานไม่ได้อยู่ที่นี่และสถานที่แห่งนี้อยู่ห่างจากนิกาย ซูหูเลือกสถานที่นี้ได้เป็นอย่างดี! มันสามารถทำให้เขาแสดงการฝึกฝนของเขาได้! เสียงแผ่วเบาทำให้ซูหูหยุดหัวเราะทันที เขามองไปทางอื่นและจ้องมองที่เย่ชุนหยางอย่างใกล้ชิด และพบว่าใบหน้าของเขาไม่มีความตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย แต่มีรอยยิ้มขี้เล่นอยู่ที่มุมปากของเขา ด้วยเหตุผลบางอย่าง การเปลี่ยนแปลงอย่างกะทันหันของเย่ชุนหยาง ทำให้ซูหูรู้สึกไม่สบายใจโดยไม่มีเหตุผล แต่หลังจากดูฐานการบ่มเพาะของเย่ชุนหยางอย่างรอบคอบแล้ว มันก็เป็นเพียงระดับที่หกของการปรับแต่งปราณและหัวใจที่หยุดนิ่งของเขาก็โล่งใจ “เจ้ากล้าที่จะหยิ่งผยองเมื่อเจ้ากำลังจะตาย เย่ชุนหยาง บางครั้งข้าก็ชื่นชมความกล้าหาญของเจ้าจริงๆ” ซูหู ยิ้มและเดินไปทีละก้าวพร้อมกับดาบบินในมือ ต้องบอกว่าเขาไม่ใช่ตัวเขาเองอย่างที่เขาเคยเป็น การย่างก้าวของเขามั่นคง ปราณของเขาถูกเปิดเผย และมีปราณสังหารแผ่ซ่านไปทั่วดาบบิน เพียงแค่ปราณของเขาก็เหนือกว่าผู้ฝึกฝนอมตะในระดับเดียวกันแล้ว

　　

ราวกับจะอวดความยิ่งใหญ่ เขายกดาบบินขึ้นและพูดอย่างภาคภูมิใจ: "ดาบนี้เรียกว่าดาบเฉียนซีเป็นอาวุธวิเศษระดับต่ำ ได้มาจากเหล็กเนื้อดีที่อยู่ใจกลางโลก มันมีกลิ่นอายของธาตุดิน เมื่อมองไปที่ศิษย์ทั่วไปของนิกายหลิงหยุน มีไม่กี่คนที่จะมีดาบบินได้เช่นนี้ ฮ่าฮ่าฮ่า... ไม่ต้องกังวล ข้าจะใช้ดาบนี้เพื่อให้เจ้าค่อยๆลิ้มรสชาติของบาดแผลนับพัน!"

"จริงเหรอ?" เย่ชุนหยางมองอย่างเฉยเมย เขามองไปที่ดาบบินอันโอ่อ่า ดาบเฉียนซียาวสามฟุต สลักด้วยลวดลายสัตว์ประหลาดดุร้ายบนตัวดาบ เผยให้เห็นพลังปราณที่น่าอัศจรรย์ แต่เย่ชุนหยางแอบคิดว่ามันตลก ตอนนี้อาวุธวิเศษทั้งหมดของเขาอยู่ในระดับกลาง อาวุธวิเศษที่ด้อยกว่าถูกดูถูกมานานแล้ว และซูหู คนนี้ยังคงภูมิใจกับมัน มันเป็นเรื่องน่าอายสำหรับเขาจริงๆ แต่เย่ชุนหยางอยากรู้อยากเห็นมากกว่านี้ เขาไม่รู้ว่าใครคือผู้อาวุโสต้วน และแม้แต่สมบัติเช่นเม็ดยาทะลวงปราณก็ได้รับอย่างง่ายดายจากซูหู และตัดสินจากการสนทนาระหว่างซูหู และชายในชุดดำบนหน้าผาในวันนั้น ผู้อาวุโสต้วน คนนี้ต้องมีแผนการ และเนื่องจากเขามีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ เขาจึงต้องป้องกันมัน "เย่ชุนหยาง สำหรับวันนี้ ข้าไม่รู้ว่าข้าใช้ความพยายามไปมากเพียงใด วันนี้ข้าจะทำให้ชีวิตของเจ้าเลวร้ายยิ่งกว่าความตาย!" ซูหูยิ้มกว้าง เขาชี้ด้วยสองนิ้วและดาบเฉียนซีเปล่งแสงเจิดจ้า มันถูกปล่อยออกไปเหมือนลูกศร ความเร็วของดาบนี้เร็วมากและปลายดาบที่แหลมคมสะท้อนอยู่ในดวงตาสีดำของเย่ชุนหยาง ระหว่างทาง รอยแตกลึกถูกเปิดออกบนพื้นและใบไม้ก็ถูกตัดออกและระเบิดอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ด้วยการโจมตีครั้งนี้ เขามีความมั่นใจมากพอที่จะทำให้ เย่ชุนหยางหุบปากไปตลอดกาล แต่วินาทีต่อมา ความมั่นใจของเขาก็พังทลายลง 　　

"บูม! บูม! บูม!" 　　

ซูหูตกใจอย่างมากด้วยการระเบิดของอากาศ และเห็นว่าเสื้อคลุมของเย่ชุนหยางไม่ได้รับความเสียหายใดๆ ลมหายใจในร่างกายของเขาพุ่งขึ้นเหมือนน้ำท่วม และพลังปราณอันสง่างามก่อตัวขึ้นต่อหน้าเขา และดาบบินที่โจมตีไปก็ไม่สามารถทะลุทะลวงเข้าไปได้แม้แต่นิ้วเดียว

　　

"การปรับแต่งปราณระดับแปด!"

　　

"เจ้า! การฝึกฝนของเจ้า! เป็นไปได้ยังไง?!"

　　

เหมือนสายฟ้าฟาด ซูหูสั่นสะท้านด้วยความตกใจ และจ้องมองไปที่เย่ชุนหยางด้วยดวงตาที่เบิกกว้างด้วยความไม่เชื่อ

　　

ในขณะนี้ ปราณของเย่ชุนหยางได้เพิ่มสูงขึ้นจากระดับที่หกของ การปรับแต่งปราณไปจนถึงระดับที่แปด เช่นเดียวกับเขา เข้าถึงขอบเขตของขับเคลื่อนวัตถุบินได้!

　　

"ให้ตายเถอะ! ข้าถูกหลอกโดยเด็กคนนี้!"

　　

ปรากฎว่า เย่ชุนหยางเสแสร้งมาตลอด และฐานการฝึกฝนของเขาก็มาถึงระดับแปดของการปรับแต่งปราณ ซึ่งอยู่ในอาณาจักรเดียวกับเขา!

　　

นี่มันพรสวรรค์แบบไหนกันนะ?

　　

เมื่อสัมผัสได้ถึงการฝึกฝนที่แท้จริงของเย่ชุนหยาง หัวใจของ ซูหูก็เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย และเขามีลางสังหรณ์ว่าถ้า เย่ชุนหยางมีชีวิตอยู่ มันจะเป็นความตายของเขาเอง!

　　

เขานึกถึงซูเสวี่ยหยวนทันที

　　

แต่เย่ชุนหยางจะให้โอกาสเขาได้อย่างไร

　　

เขาเคาะด้วยสองนิ้ว และทัพพีขนาดใหญ่ก็ปรากฏขึ้นมาปะทะกับลม พลังงานทางวิญญาณถูกเป่าขึ้น และมันก็ยาวและกว้างเป็นร้อยฟุตในทันที เพียงแค่แตะเบา ๆ ดาบบินอันภาคภูมิใจของซูหู ก็สั่นไหวห่างออกไปหลายร้อยเมตรด้วยทัพพี

　　

"อะไรนะ!"

　　

ความตกใจของซูหูไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย แต่เขาแทบรอไม่ไหวที่จะนึกถึงทัพพีขนาดใหญ่ของเย่ชุนหยาง มันปกคลุมศีรษะของเขาแล้ว แรงกดดันมหาศาลทำให้เท้าของเขาเดินกะเผลก และเขาก็คุกเข่าลง

　　

“หัวหน้าซู ระดับพลังยุทธ์ของเจ้าต่ำเกินไป เพื่อจัดการกับเจ้า ข้าขอเพียวกระบวนท่าเดียวพอ” เย่ชุนหยางถือทัพพีขนาดใหญ่และยิ้ม “บอกข้ามาผู้อาวุโสต้วนและชายในชุดดำคือใคร?