บทที่ 28 : ทะลวงขอบเขตปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ขั้นสมบูรณ์แบบ

เมืองหลวงต้าเซี่ย พระราชวัง

ภายใน ห้องโถงใหญ่ของพระราชวัง ขันทีตัน กำลังคุกเข่าอยู่ใจกลางห้องโถงเพื่อรายงานข่าว

“เจ้าบอกว่าเขาตอบปฏิเสธ?”

ที่ด้านบนสุดของห้องโถงมีชายวัยกลางคนสวมชุดคลุมของจักรพรรดิ สวมมงกุฎของจักรพรรดิ มีคิ้วหนาและดวงตากลมโต เขาไม่โกรธสีหน้าดุสงบนิ่ง

พระองค์คือจักรพรรดิองค์ปัจจุบันของราชวงศ์เซี่ย จักรพรรดิเซี่ย

"ขอรับ องค์จักรพรรดิ"

ขันทีตัน ตอบด้วยความเคารพ "องค์ชายเก้าร ทรงตรัสออกมาอย่างขวานผ่าซากว่าพระองค์เพียงต้องการเป็นเพียงแค่ข้ารับใช้อยู่ในดินแดนบรรพบุรุษ อย่างสงบ และไม่ต้องการที่จะกลับมา"

“เจ้าคิดว่าเขาไม่สนใจจริงๆ หรือแสร้งทำเป็นไม่สนใจ?”

จักรพรรดิเซี่ย ถามออกมาด้วยความสงสัย น้ำเสียงของเขาสงบมาก

ขันทีตัน รู้สึกตกใจมากรีบทูลว่า "ข้าแต่ฝ่าบาท ข้าไม่อาจทราบได้"

“รู้แล้ว เจ้าออกไปเถอะ”

จักรพรรดิเซี่ยพยักหน้าเล็กน้อยและโบกมือให้ขันทีตันออกไป

“ขอรับ ข้าน้อยขอทูลลา”

ขันทีตัน ก้าวถอยหลังด้วยความเคารพ ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

จักรพรรดิเซี่ย เฝ้าดูขันทีตันจากไป หลังจากที่ขันทีตันจากไปแล้วภายในห้องโถงใหญ่ของพระราชวัง ก็เหลือเพียงแค่จักรพรรดิเซี่ยเพียงพระองค์ ซึ่งกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่

“ปฏิเสธคำสั่งของข้า เสี่ยวเฉิน เจ้าอิจฉาและไม่อยากกลับมา หรือว่าอยากเป็นคนธรรมดาอย่างที่พูดจริงๆ”

จักรพรรดิเซี่ย กำลังพูดกับตัวเอง ไม่มีใครเข้าใจสิ่งที่เขากำลังคิดอยู่ในขณะนี้

ทำไมจู่ ๆ เขาจึงส่งคำสั่งและมอบให้ขันทีตันนำคำสั่งของเขา ไปที่ดินแดนบรรพบุรุษเพื่อตามหา เซี่ยเฉิน? มีเพียงเขาเท่านั้นที่เข้าใจความหมาย

ในคำพูดของพระราชกฤษฎีกา มีการเปิดเผยว่าเป็นการบอกเป็นนัยว่า เซี่ยเฉิน จะได้รับการแต่งตั้งเป็นองค์ชายรัชทายาท แต่อีกฝ่ายกลับตอบปฏิเสธออกมาโดยตรง และยังคืนพระราชกฤษฎีกาโดยไม่รับ

“ลืมมันไปซะ เสี่ยวเฉิน ในเมื่อเจ้าต้องการเป็นนกกระเรียนป่าเมฆาที่เกียจคร้าน ข้าจะทำให้เจ้าสมหวัง”

จักรพรรดิเซี่ยครุ่นคิดเป็นเวลานานและถอนหายใจออกมา

จักรพรรดิ นั้นมีความโหดเหี้ยมมาตั้งแต่สมัยโบราณ แต่จักรพรรดิเซี่ย ก็ยังเป็นห่วงลูกชายของเขามาก

เขารู้ดีว่าเขาจะตายไม่ช้าก็เร็ว และทันทีที่เขาสิ้นพระชนม์ลง เขาก็ต้องเลือกผู้สืบทอดเพื่อครองราชบัลลังก์สืบต่อไป

........

ในทางกลับกัน เซี่ยเฉิน ไม่สนใจความคิดและการตัดสินใจของจักรพรรดิเซี่ยเลย

ไม่มีแม้แต่ร่องรอยของตื่นเต้นเลยแม้แต่น้อย การกลับไปเป็นองค์ชาย คือการกับไปใช้ชีวิตที่วุ่นวาย ในความคิดของเขา

มีเพียงคนโง่เท่านั้นที่จะเชื่อ แต่ว่าเซี่ยเฉินนั้นไม่ได้โง่ มันต้องมีแผนการบางอย่างของจักรพรรดิเซี่ย ซ่อนอยู่ในนั้น

ถ้าเขากลับไปอย่างโง่เขลา เขาคงจะน่าสมเพชหากเขาเชื่อว่าจักรพรรดิเซี่ยจะตั้งให้เขาเป็นองค์ชายรัชทายาท

ใครคือจักรพรรดิเซี่ย เขาคือผู้ฝึกตนขอบเขตนิพพานที่หายากในปัจจุบัน ในยุคที่พลังปราณแห่งสวรรค์และโลกยังรุ่งเรืองสมบูรณ์ เขาจะมีชีวิตอยู่ได้อย่างน้อยสองหรือสามร้อยปี

องค์ชายอื่นๆ อยากที่จะประสบความสำเร็จ

สองหรือสามร้อยปีต่อมา บางทีจักรพรรดิเซี่ย อาจจะสามารถหลอกลูกชายของเขาได้ ว่าเขากำลังจะตาย

จากนั้นเมื่อองค์ชายและองค์หญิง ทั้งหมดได้ทราบเรื่อง ก็คงเริ่มคิดวางแผนที่จะขึ้น ครองราชย์บัลลังก์ แต่ว่าพวกเขาก็ยังคงไม่กล้าที่จะลงมือ เว้นแต่จะมีการบ่มเพาะเทียบเท่าจักรพรรดิเซี่ย

มิฉะนั้นจะไม่มีความเป็นไปได้เลยที่จะยึดครองราชบัลลังก์ เซี่ยเฉินนั้นเข้าใจชัดเจนดีว่าขอบเขตนิพพานนั้นทรงพลังแค่ไหน ดังนั้นเขาจึงเย้ยหยันคำพูดที่จักรพรรดิเซี่ย บอกว่าเขาถูกเรียกตัวกลับไปที่พระราชวังและขึ้นเป็นองค์ชายรัชทายาท

หลังจากส่งขันทีตันออกไปแล้ว ชีวิตของเซี่ยเฉิน ก็กลับสู่ชีวิตปกติอีกครั้ง

ตักน้ำ ผ่าฟืน ปลูกผัก กวาดพื้น ลงชื่อเช็คอินและบ่มเพาะทุกวัน แม้ว่าจะน่าเบื่อแต่เขาก็มีความสุขมาก

นี้ก็ผ่านไปหลายเดือนแล้วหลังจากที่จักรพรรดิเซี่ย ส่งคนมาหาเขาเพื่อที่จะมารับตัวเขากลับไปที่พระราชวัง

ผ่านไปหลายเดือน เซี่ยเฉิน ก็ได้รับสิ่งดีๆมามากมาย

แน่นอน เพื่อทำให้เขาทะลวงขอบเขตได้เร็วขึ้น เขาได้มุ่งความสนใจไปที่การลงชื่อเช็คอิน ที่ลานปรุงยาทางทิศตะวันออก และในที่สุดเขาก็ได้รับ เม็ดยาเจิ้นหยวน มากกว่า 300 เม็ด

ในช่วงเวลานี้ เขาไปที่สุสานจักรพรรดิและดินแดนต้องห้ามเพื่อลงชื่อเช็คอิน แต่น่าเสียดายที่เขาได้รับเพียงแค่ทักษะทั่วไปเพียงบางส่วนเท่านั้น

ของดีๆเขาไม่ได้รับมานานแล้ว

แต่เซี่ยเฉินก็ไม่รีบร้อน สิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้คือการบ่มเพาะพลังของเขาให้ไปถึงความสมบูรณ์แบบก่อน แล้วค่อยทะลวงไปยังขอบเขตนิพพาน

วันนี้ เซี่ยเฉิน ว่างแผนที่จะใช้ เม็ดยาเจิ้นหยวน เพื่อทะลวงขอบเขตการบ่มเพาะของเขา

ภายในห้องลับใต้ดิน

เซี่ยเฉินนั่งไขว่ห้าง มีปลดปล่อยพลังปราณของเขาทั้งหมดออกมาพลังปรารของเขาได้กลายเป็นมังกรคชสารบินวนอยู่รอบร่างกายของเขา และเขาสามารถสัมผัสได้รางๆ มังกรคชสารตัวที่สิบเอ็ดกำลังจะถูกควบแน่น

สถานการณ์นี้แปลกมาก ตามทฤษฎีแล้วทักษะมังกรคชสารปราบปีศาจมีเพียงสิบขั้นเพียงเท่านั้น แต่ว่าในตอนมังกรคชสารทั้งสิบตัวกำลังหลอมรวมเข้าด้วยกันกลายเป็นมังกรคชสารตัวที่สิบเอ็ด

โฮก!!!!!

ด้วยเสียงคำราม แรงกดดันที่น่าสะพรึงกลัวก้ปะทุออกมาจากร่างกายของ เซี่ยเฉิน

ในชั่วพริบตา ก็ได้ปรากฏมังกรคชสารตัวที่สิบเอ็ดมันได้บินวน อ้าปากของมันและร่ายรำกรงเล็บ ส่งเสียงคำรามของมังกรออกมาจากความว่างเปล่า

หลังจากการฝึกฝนอย่างต่อเนื่องเป็นเวลาหลายเดือน ด้วยความช่วยเหลือจาก เม็ดยาเจิ้นหยวน ในที่สุดเขาก็มีความก้าวหน้าครั้งใหญ่ในวันนี้

ปัง... ปัง...

เสียงระเบิดดังขึ้นอย่างต่อเนื่องจากข้างในร่างกายของเซี่ยเฉิน พลังปราณในร่างกายของเขากำลังควบแน่นและเกิดการเปลี่ยนแปลงราวกับเป็นมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ กวาดไปทั่วทั้งร่างกาย

ในขณะนี้ พื้นฐานการบ่มเพาะของเขาได้ทะลวงผ่านกำแพงกั้น และในที่สุดเขาก็ทะลวงผ่านไปยังขอบเขตปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ขั้นสมบูรณ์แบบ

ในตอนนี้มันถือว่ามาถึงขีดจำกัดของขอบเขตปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่แล้ว ถ้าหากว่าเขาต้องการที่จะทะลวงขอบเขตต่อไป เขาจะต้องฝึกฝนในหนักขึ้น ถึงจะประสบความสำเร็จได้

"หึ ในที่สุดข้าก็ทะลวงผ่านไปยังขอบเขตปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ขั้นสมบูรณ์แบบโดยสมบูรณ์"

เซี่ยเฉิน ตื่นขึ้นจากการบ่มเพาะของเขาอย่างสบายๆ เขาใช้เวลาหลายเดือนในการบ่มเพาะ และในที่สุดก็ก้าวเข้าสู่ขอบเขตปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ขั้นสมบูรณ์แบบ ขั้นตอนต่อไปคือทะลวงผ่านไปยังขอบเขตนิพพาน

แต่ว่าการที่จะทะลวงผ่านไปยังขอบเขตนิพพานนั้นไม่ง่ายเลยแม้แต่น้อย

ถึงแม้จะมีผู้ฝึกตนหลายคนที่อยู่ในขอบเขตปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ขั้นสมบูรณ์แบบ แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถทะลวงผ่านขอบเขตนิพพานได้ ท้ายที่สุดแล้วหากว่าล้มเหลวในการทะลวงผ่านขอบเขตนิพพาน ร่างกายของพวกเขาก็เหลือไว้เพียงแค่ขี้เถ้าเท่านั้น

เพราะว่าขอบเขตนิพพานนั้นมีขั้นย่อยเก้าขั้น มันยากมากที่จะทะลวงผ่านในแต่ล่ะขั้นย่อยของขอบเขตนิพพาน มีเพียงแค่ผู้ที่ทะลวงขั้นย่อยทั้งเก้าได้สำเร็จเท่านั้นจึงจะถือว่า อยู่ในขอบเขตนิพพานโดยสมบูรณ์

จากการคาดเดาของ เซี่ยเฉิน จักรพรรดิเซี่ย คนปัจจุบันก็ยังติดอยู่ในขั้นย่อยของขอบเขตนิพพาน

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังมีทรัพยากรมจำนวนหาศาลของราชวงศ์เซี่ยทั้งหมดอยู่ในมือ เพื่อที่จะทำให้เขาสามารถบรรลุขอบเขตในปัจจุบัน ซึ่งทำให้นิกายต่างๆ ตกตะลึง

แต่ตอนนี้ มีอัจฉริยะมากมายในนิกาย และพวกเขาปฏิเสธเล็กน้อยที่จะยอมรับอำนาจและการปกครองของราชวงศ์เซี่ย และพวกเขาต้องการที่จะสร้างปัญหาให้กับทางราชวงศ์เซี่ย

สำหรับสิ่งเหล่านี้ เซี่ยเฉิน ไม่มีอำนาจที่จะควบคุม

ตอนนี้เขาได้ทะลวงขอบเขตปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ขั้นสมบูรณ์แบบ แล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะมาถึงขีดจำกัดแล้ว

"และดูเหมือนว่าการที่จะบ่มเพาะร่างกายของเขาให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ทักษะมังกรคชสารปราบปีศาจเพียงอย่างเดี่ยวไม่เพียงพอที่จะทำลายขีดจำกัดของร่างกายและทะลวงไปสู่ระดับที่สูงขึ้นได้อีกต่อไป"

เซี่ยเฉิน พึมพำอย่างเงียบๆ เขารู้สึกถึงการเปลี่ยนแปลงในทุกด้านของร่างกายของเขา

บางที ตราบใดที่ข้าสามารถทะลวงเข้าสู่ขอบเขตนิพพานได้สำเร็จ ร่างกายของเขาอาจจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง และพลังป้องกันของร่างกายเขาก็จะแข็งแกร่งขึ้น

“วันนี้ยังไม่ได้ ลงชื่อเช็คอินเลย”

เซี่ยเฉินกล่าวเสร็จ เขาก็ลุกขึ้นและเดินออกจากห้องลับ เดินออกจากบ้านพักไปพร้อมกับถือไม้กวาดอยุ่ในมือ

วันนี้เข้ายังไม่ได้ ลงชื่อเช็คอิน

อย่างไรก็ตาม ในตอนนี้เขาได้ทะลวงขอบเขตปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ขั้นสมบูรณ์แล้ว เขาไม่จำเป็นต้องไปที่ลานปรุงยาทางทิศตะวันออกเพื่อ ลงชื่อเช็คอินในตอนนี้

“ไปที่พื้นที่ต้องห้าม เพื่อลงชื่อเช็คอินดีกว่า ข้าไม่ได้ไปที่นั้นมานานแล้ว”

หลังจากครุ่นคิดเรื่องนี้มาตลอดทาง เซี่ยเฉินก็ตัดสินใจที่จะไปยังพื้นที่ต้องห้ามเพื่อ ลงชื่อเช็คอินในวันนี้ เพราะว่าเขาไม่ได้ไปที่นั่นเป็นเวลานานแล้ว

หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก้ถือไม้กวาดร่างกายของเขากระพริบไปมาการเคลื่อนไหวของเขานั้นรวดเร็วและไร้ร่องรอย เพื่อไปยังพื้นที่ต้องห้ามภูเขาด้านหลังอย่างเงียบๆ

ทันทีที่เขามาถึงพื้นที่ต้องห้าม การแสดงออกของ เซี่ยเฉิน ก็ค่อนข้างจริงจังขึ้นมาเล็กน้อย

เมื่อตอนที่เขามาถึงพื้นที่ต้องห้าม เขาก็สังเกตุเห็นว่าพลังปราณปีศาจที่นี่รุนแรงกว่าเมื่อก่อนเล็กน้อย และมันเริ่มซึมออกมาด้านนอกด้วยซ้ำ

“พลังปราณปีศาจแผ่ออกมาหนักขึ้นเรื่อยๆ ดูเหมือนว่าผนึกจะอยู่ได้อีกไม่นาน”

เซี่ยเฉิน เดินไปข้างหน้าอย่างเงียบๆ ร่างกายของเขาล้อมรอบด้วยพลังปราณมังกรคชสาร เพื่อป้องกันการกัดเซาะของพลังปราณปีศาจที่อยู่บริเวรโดยรอบ

เขาเดินเข้าไปในพื้นที่ต้องห้ามทีละก้าวและมาถึงค่ายกลหิน

แน่นอนว่า มีรอยแตกปรากฏขึ้นบนเสาหิน และพลังงานของผนึกก็อ่อนแอลงอย่างมากจากการกัดเซาะของพลังปราณปีศาจ

"ดูเหมือนว่าข้าต้องหาทางแก้ไขเรื่องนี้ มิฉะนั้นสิ่งนี้จะทำให้ชีวิตที่แสนสบายในปัจจุบันของข้าพังลงอย่างแน่นอน"

เซี่ยเฉิน กำลังครุ่นคิดอย่างเงียบๆ ในใจของเขา เขาต้องหาทางแก้ไขภัยคุกคามนี้

"ระบบ ลงชื่อเช็คอินที่นี่!"

เขาออกคำสั่งกับระบบ อย่างเงียบๆในใจของเขา

ติ๊ง!

"เช็คอินสำเร็จ ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ด้วย ท่านได้รับทักษะลับ : ห้าจักรพรรดิผนึกปีศาจ"

เมื่อได้ยินเสียงการแจ้งเตือนของระบบ เซี่ยเฉิน ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย