บทที่ 37 การฆ่า
บทที่ 37 การฆ่า
ไฟที่โหมกระหน่ำ
ทันทีที่ยันต์นี้ปรากฏขึ้นรูปแบบเพลิงซวนเถียนไม่เพียงไม่บรรเทาลง แต่ไฟกลับรุนแรงขึ้น เกินการควบคุมของศิษย์นิกายเต๋าโดยสิ้นเชิง
เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ และรีบนำวงเวทย์กลับมา แต่จู่ๆ ก็รู้สึกว่าปราณของเขาเกิดควบคุมไม่ได้ และยันต์ก็ตัดสัมผัสปราณของเขาออกจากวงเวทย์
“เกิดอะไรขึ้น นี่มันยันต์อะไรเนี่ย” สีหน้าของชายหนุ่มเปลี่ยนไปอย่างมาก
ในเวลานี้ ธงโบราณกำลังปิดล้อมดาบจันทร์เสี้ยวแปดเล่มอยู่และเขาไม่ได้รู้สึกถึงมันมาระยะหนึ่งแล้ว และค่ายกลเพลิงซวนเถียนก็ไม่สามารถควบคุมได้ เขาก็เริ่มตื่นตระหนก
แต่เห็นได้ชัดว่าเขาจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ ลูกปัดไฟลอยออกมาอีกครั้ง เตรียมที่จะสร้างวงเวทย์อีกวงหนึ่งเพื่อดักจับเย่ชุนหยาง
ในเวลาเดียวกัน ด้วยการขับเคลื่อนโดยยันต์ประกาศิตศักดิ์สิทธิ์ เย่ชุนหยางสามารถควบคุมของค่ายกลเพลิงซวนเถียนและใช้พลังของยันต์เพื่อขยายพลังของการก่อตัวอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
ในเวลานี้เขาตรวจสอบความมหัศจรรย์ของยันต์ประกาศิตศักดิ์สิทธิ์นี้แล้ว ยันต์นี้ไม่มีลักษณะเฉพาะแต่จะดูดซับพลังขององค์ประกอบปราณในขณะนั้นในทุกสภาพแวดล้อม
แต่หลังจากเปิดใช้งานยันต์นี้ เขารู้สึกว่าพลังวิญญาณในร่างกายของเขาถูกดึงออกไปราวกับกระแสน้ำ และเกือบหนึ่งในสามของพลังหายไปในทันที และใบหน้าของเขาก็ซีดราวกับกระดาษ
"ยันต์ประกาศิตศักดิ์สิทธิ์นี้ต้องใช้พลังทางจิตวิญญาณมาก ถ้าข้ายังรอช้า ข้าเกรงว่าข้าคงหมดพลังวิญญาณของข้าก่อนที่จะฆ่าคนๆ นี้" ท่ามกลางแสงไฟ เย่ชุนหยางเห็นว่าชายหนุ่มกำลังเริ่มสร้างรูปแบบอีกครั้ง ทันใดนั้นเขาชี้ด้วยนิ้วทั้งสองและเปิดใช้งานพลังจิตวิญญาณของเขาจนถึงขีดสุด ทันใดนั้น ยันต์ก็เปล่งแสงเจิดจ้าและไฟที่โหมกระหน่ำในรูปแบบก็ลุกขึ้นเหมือนมังกรที่ติดกับดักและคำรามอย่างดุร้าย
“ถ้าเจ้าอยู่บนเนินเขาสีเขียว เจ้าไม่ต้องกังวลเรื่องฟืน เจ้าหนู ความอาฆาตแค้นในวันนี้ข้าจะไม่ลืม เมื่อข้ารู้ตัวตนของเจ้า ข้าจะทำให้ชีวิตของเจ้าเลวร้ายยิ่งกว่าความตายแน่นอน!” เลือดในปากพุ่งออกมา ชายหนุ่มนิกายเต๋าแสดงท่าทางเหี้ยมโหด แต่ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัวเมื่อเขามองไปที่ยันต์ หากเขาต่อสู้กับพลังของยันต์นี้อีกครั้ง เขาจะถูกฆ่าแน่นอน
เขาไม่กล้าอยู่อีกต่อไป เขาเรียกธงโบราณกลับมาและกำลังจะล่าถอย
เขาได้รับธงนี้มาหลังจากพยายามอย่างหนัก และเขาจะต้องไม่ยอมแพ้
แต่ก่อนที่เขาจะได้ออกไป ก็มีเสียงเย้ยหยันราวกับความตายอยู่ในแสงไฟ
"ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ เกิดขึ้นแล้ว เจ้าคิดว่าเจ้ายังสามารถออกไปจากที่นี่ได้โดยมีชีวิตหรือไม่"
ก่อนที่เขาจะพูดจบ ชายหนุ่มนิกายเต๋าก็รู้สึกถึงพลังปราณที่น่าอัศจรรย์จากเย่ชุนหยาง และทันใดนั้นก็มีตราประทับสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ปรากฏขึ้น มันระเบิดออกด้วยแสงสีฟ้าพราว ปกคลุมท้องฟ้า
"นี่! จริงๆ มันคืออาวุธวิเศษระดับกลางอีกชิ้นหนึ่ง!"
อย่างแรกคือดาบจันทร์เสี้ยวแปดเล่มจากนั้นเป็นประกาศิตศักดิ์สิทธิ์อันทรงพลังที่น่าสะพรึงกลัว และตอนนี้ ตราประทับสี่เหลี่ยมขนาดใหญ่ก็ถูกนำออกมา
ชายหนุ่มนิกายเต๋าหวาดกลัวสุดขีด สมบัติวิเศษของเย่ชุนหยางปรากฏขึ้นทีละชิ้น ดังนั้นเขาจึงไม่มีโอกาสแม้แต่จะต่อต้าน และตอนนี้เขาไม่กล้าลังเลที่จะหนี
เย่ชุนหยางไม่สามารถปล่อยให้เขาหนีไปได้ เขาตวัดนิ้วทันทีและอาวุธวิเศษอีกชิ้นหนึ่งคุกนรกห้าธาตุก็ออกมา
เมื่อเห็นว่าเย่ชุนหยางสามารถใช้โซ่ได้ในขณะที่ใช้งานยันต์และตราประทับ เขาก็ตกใจมาก ตอนนี้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสและเขาไม่สามารถตามความเร็วของคู่ต่อสู้ได้ ในขณะที่สะดุด ร่างกายของเขาถูกล้อมรอบด้วยโซ่ไปแล้ว
เย่ชุนหยางรู้ดีว่าคุกนรกห้าธาตุเป็นอาวุธวิเศษระดับต่ำ ไม่ทรงพลังเท่าดาบจันทร์เสี้ยวและยันต์ประกาศิตศักดิ์สิทธิ์ เป็นไปไม่ได้ที่จะจับชายหนุ่มนิกายเต๋าได้นาน
"บูม!"
มีเสียงคำรามสั่นสะเทือนภูเขา และเสียงกรีดร้องที่เสียดแทงหัวใจของายหนุ่มนิกายเต๋ามาจากป่า แต่ในไม่ช้ามันก็สงบลง แต่ในเวลานี้ เปลวเพลิงที่อยู่ตรงหน้าเขาก็มอดลง เผยให้เห็นร่างของเย่ชุนหยาง เสื้อคลุมของเขาขาดวิ่น ใบหน้าซีดเซียว เขากำลังนั้งอยู่บนพื้นในท่าที่ไม่น่าดู
ตราประทับชิงซู่, ยันต์ประกาศิตศักดิ์สิทธิ์และดาบจันทร์เสี้ยวได้สลายพลังวิญญาณของพวกเขาไปมาก
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็ค่อยๆ ยืนขึ้นและก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว
ตรงหน้าเขามีหลุมอุกกาบาตลึกสองฟุต มีเลือดและเนื้อผสมกัน สมองและกระดูกผสมกัน ชายหนุ่มจาก นิกายเต๋าถูกตราประทับชิงซู่ตบจนเป็นชิ้นเนื้อแล้ว
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เย่ชุนหยางถอนหายใจด้วยความโล่งอก แม้ว่าคนๆ นี้จะเทียบได้กับเขาในการฝึกฝน แต่ทักษะการต่อสู้ของเขาก็ยากที่จะรับมือ แม้ว่าเขาจะฆ่าคู่ต่อสู้ เขาก็จะทำทุกอย่างที่ทำได้
อาวุธวิเศษทั้งสามตอนนี้แทบจะดูดพลังวิญญาณของเขาไปหมดแล้ว ถ้าเขายังไม่สามารถฆ่าคู่ต่อสู้ของเขาได้ เขาอาจต้องใช้การ์ดที่ซ่อนอยู่!
"นิกายเต๋าสามารถเป็นผู้นำของนิกายแห่งความอมตะทั้งเจ็ดได้ และเหล่าสาวกก็ไม่ง่ายเลยที่จะจัดการ"
เย่ชุนหยางแอบถอนหายใจ เขาค้นถุงจักรวาลของชายหนุ่ม นอกจากยันต์พื้นฐานบางอย่าง ก็พบเพียงเม็ดหยกและลูกปัดที่มีรูปทรงเฉพาะตัวซึ่งส่วนใหญ่ถูกจัดเรียงไว้
เย่ชุนหยางไม่ต้องการศึกษามันอย่างลึกซึ้ง แม้ว่าทักษะค่ายกลจะทรงพลัง แต่ก็ใช้เวลานานในการเรียนรู้ ตั้งสามถึงห้าปีและนานถึงสิบปี ซูเสวี่ยหยวนมักจะจ้องมองมาที่เขาและตอนนี้เขาไม่มีเวลาคิดเรื่องอื่น
อย่างไรก็ตาม รูปแบบเหล่านี้ไม่ใช่สิ่งของพิเศษ และถ้าเขามีโอกาสลงจากภูเขาในอนาคต เขาสามารถขายมันในเมืองเทียนหยางได้ เขาก็จะสามารถทำกำไรได้เล็กน้อย
"ธงโบราณนี้เป็นสมบัติที่ดี"
ดวงตาของเย่ชุนหยางสว่างขึ้นเมื่อเขามองไปที่ธงโบราณกักขังมังกรที่อยู่ด้านข้าง ธงนี้เป็นอาวุธวิเศษซึ่งลึกลับมาก
ในตอนนั้น ชายหนุ่มจากนิกายเต๋าสามารถปราบปรามเขาได้ ส่วนใหญ่เกิดจากความลึกลับของธง มิฉะนั้น เย่ชุนหยางสามารถฆ่าเขาได้โดยไม่ต้องใช้อาวุธวิเศษทั้งหมด เพราะระดับการบ่มเพาะของเย่ชุนหยางอยู่ในระดับเดียวกับเขา
เย่ชุนหยางหยิบธงโบราณขึ้นมา และลังเล เดิมทีธงนี้เป็นสมบัติของหญิงสาว และเขาก็มีความประทับใจที่ดีต่อหญิงสาว มิฉะนั้นเขาจะไม่เคลื่อนไหวในครั้งนี้
แม้ว่าเขาจะฆ่าชายหนุ่มจากนิกายเต๋า แต่เขาก็ทนไม่ได้ที่จะปล่อยธงนี้ไปโดยเปล่าประโยชน์
“ถ้าข้าแลกเปลี่ยนกับหินวิญญาณ มันจะไม่ถือเป็นการขู่กรรโชกใช่ไม่?”
หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เย่ชุนหยางตัดสินใจนำหินวิญญาณระดับกลางออกมาแลกเปลี่ยนกับหญิงสาว
อย่างไรก็ตามในขณะที่เขากำลังจะจากไปก็มีลมกระโชกแรง
เขาหยุดชั่วคราวและโดยสัญชาตญาณเขาก็ขยับไปด้านข้าง แต่การเคลื่อนไหวของเขาช้าไปเนื่องจากพลังทางจิตวิญญาณอ่อนล้า จากนั้นร่างกายที่อ่อนนุ่มก็กดทับเขา ตอนนี้เวลาของทักษะตรึงร่างกายของหญิงสาวหมดลงแล้ว เธอจึงรีบวิ่งไปหาเขา
ใบหน้าของเย่ชุนหยางเต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขาลืมไปปล้วด้วยซ้ำว่าหญิงสาวกลืนกินยาสลายวิญญาณ ในเวลานี้พลังของยาถูกกระตุ้น และเธออาจเสียสติไปแล้ว
ท้ายที่สุด เขาเป็นเด็กชายอายุสิบหกปี เย่ชุนหยางซึ่งเพิ่งอยู่ในช่วงแตกหนุ่มเมื่อเผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้รู้สึกว่าความร้อนในร่างกายของเขาเดือดพล่านไปครู่หนึ่ง
นัยน์ตาที่เปียกชุ่มของหญิงสาวสับสนมากยิ่งขึ้น และร่างของเธออยู่ใกล้เย่ชุนหยางมาก เขาสูดกลิ่นหอมที่ทำให้มึนเมาจากปากของเธอ ซึ่งทำให้เลือดในร่างกายของเขาลุกโชน
จู่ๆ เย่ชุนหยางก็ตื่นขึ้น
"เย่ชุนหยาง เจ้าสับสนแล้วจริงๆ! กฎของการบ่มเพาะความเป็นอมตะ ร่างกายที่บริสุทธิ์สามารถเพิ่มความสำเร็จของการสร้างรากฐาน และเจ้าต้องไม่ทำลายร่างกายของเจ้าตอนนี้ มิฉะนั้น เจ้าจะแข่งขันกับซูเสวี่ยหยวนในอนาคตได้อย่างไร" เย่ชุนหยางหายใจเข้าลึก ๆ บังคับตัวเองให้สงบลง และหยิบยันต์ออกมาและติดไว้ที่หญิงสาว
"ยันต์ตรึงร่าง" นี้ได้รับมาจากชายหนุ่มนิกายเต๋า และเขาไม่ได้คาดหวังว่ามันจะมีประโยชน์เร็วขนาดนี้
จากนั้นเขาก็พบยาแก้พิษสำหรับผงสลายวิญญาณและป้อนให้เธอไป
หลังจากกินยาแก้พิษแล้ว หญิงสาวก็สลบไปทันที ด้วยกลัวว่าเธอจะไม่สามารถควบคุมตัวเองได้อีกต่อไป เย่ชุนหยางรีบหาเสื้อผ้ามาคลุมตัวเธอ "หลังจากใช้ผงสลายวิญญาณ สติของหญิงสาวคนนี้จะถูกกลืนหายไป และเธอจะจำรูปลักษณ์ของข้าไม่ได้ มิฉะนั้น ศิษย์จากนิกายเต๋าสองคนนั้นที่ตายด้วยน้ำมือของข้า จะถูกผู้คนในนิกายเต๋ารู้และจะไม่ปล่อยข้าไปอย่างแน่นอน "
เมื่อมองไปที่ร่างกายที่สง่างามของหญิงสาว เย่ชุนหยางลังเลเล็กน้อยที่จะแยกจากกัน "เจ้าโชคดี ที่ได้พบข้า แม้ว่าชิ้นส่วนเหล็กที่เจ้าให้ข้าจะไม่มีประโยชน์ แต่ก็เป็นความกรุณา ข้าจะไม่ฆ่าคนที่ใจดีกับข้า สิ่งที่เกิดขึ้นในอนาคตขึ้นอยู่กับความโชคดีของเจ้าเอง" เย่ชุนหยางถอนหายใจ สวมเสื้อคลุมหลิงหยินอีกครั้ง และหายเข้าไปในป่าทึบ
...
เมื่อผ่านพ้นยามราตรี ท้องฟ้าสว่างเล็กน้อย และลำธารริมภูเขา มีเด็กหญิงที่นอนพิงต้นไม้ตื่นขึ้นมาอย่างสับสน เธอรู้สึกว่าเธอมีความฝันที่ยาวนานมาก และมีชายคนหนึ่งอยู่ในความฝัน แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง จู่ๆ ความฝันก็ถูกขัดจังหวะกลางคัน และชายคนนั้นก็ทิ้งเธอไปอย่างอธิบายไม่ได้ เธอพยายามอย่างยิ่งที่จะจำใบหน้าของชายในฝัน แต่เธอจำไม่ได้เลย เธอจำได้เพียงว่าเขาสวมชุดสีดำ สวมเสื้อคลุมตัวใหญ่และร่างกายของเขาบึกบึนมาก
“เสื้อคลุม?” หญิงสาวพึมพำกับตัวเอง ราวกับจำอะไรบางอย่างได้ ดูเหมือนว่าเธอกำลังฝันอยู่จริงๆ! ทันใดนั้น เธอจำได้ว่าเธอถูกศิษย์นิกายเต๋าสองคนจับตัวไปเมื่อคืนนี้และเกือบจะถูกพวกเขาขื่นใจ หลังจากคิดได้ จู่ๆ เธอก็ตื่นขึ้นจากความสับสน ลุกขึ้นยืนและมองไปรอบๆ อย่างระแวดระวัง
สิ่งที่เธอเห็นคือหลุมลึกและเงียบสงบที่มีศพเปื้อนเลือดอยู่ข้างใน เธอบอกไม่ได้ว่าเป็นใคร แต่จากเสื้อผ้า จะเห็นได้ว่าคนๆ นี้คือศิษย์ของนิกายเต๋าที่จับเธอเมื่อคืนนี้
อีกคนกลายเป็นศพเย็นชานอนอยู่ในพงหญ้าไม่ไกลแล้ว
“ใครช่วยข้าไว้” หญิงสาวนึกถึงความฝันเมื่อคืนอีกครั้ง เขาช่วยตัวเองหรือเปล่า
แต่เมื่อเห็นว่าตอนนี้เขาแต่งตัวดีก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
หญิงสาวดูสับสน และพบว่าธงโบราณหายไปแล้ว เหลือเพียงหินวิญญาณขนาดกลางอยู่ข้างๆ เธออย่างปลอดภัย
เมื่อหยิบหินวิญญาณขึ้นมา หัวใจของหญิงสาวก็สัมผัสได้
หลังจากยืนนิ่งอยู่นาน ในที่สุดเธอก็ดูเหมือนจะตัดสินใจได้และหันหลังกลับ
และไม่นานหลังจากที่หญิงสาวจากไป ในต้นไม้โบราณไม่ไกลจากที่นี่ เด็กชายในชุดคลุมสีดำแสดงตัวด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
"ดูเหมือนว่าการคาดคะเนจะผิดไปนิดหน่อย ท้ายที่สุด เธอยังจำอะไรบางอย่างได้"
ชายหนุ่มคือ เย่ชุนหยาง เขาออกไปแล้วหลังจากแก้ปัญหาวิญญาณที่หายไปให้หญิงสาว แต่เขากังวลว่าคนหลังจะตกอยู่ในอันตรายอีกครั้ง ดังนั้นเขาจึงกลับไปซ่อนที่นี่จนกว่าหญิงสาวจะตื่น
จากการแสดงของหญิงสาวในตอนนี้ เย่ชุนหยางรู้ว่าเธออาจมีความประทับใจในสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ แต่เขาไม่ใช่คนเลือดเย็น และธรรมชาติของหญิงสาวก็ไม่เลว ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะฆ่าเธอ
เย่ชุนหยาง ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ Xu ประสบกับอุบายมากเกินไปหลังจากเข้าสู่โลกแห่งการฝึกฝนอมตะซึ่งทำให้เขาเป็นผู้ใหญ่ และมีคนดี ๆ ในโลกแห่งการฝึกฝนอมตะ เขามักจะฆ่าคนที่สมควรถูกฆ่าเท่านั้น
แน่นอนว่าหากสิ่งต่าง ๆ ขัดกับความปรารถนาของเรา เราก็ทำได้เพียงตัดวัชพืชและกำจัดรากเท่านั้น!
หลังจากชั่งใจอีกครั้ง เขาก็ลุกขึ้นและเริ่มเดินทางกลับนิกายทันที!
