เล่นมายคราฟในต่างโลก เล่มที่ 1 บทที่ 41: จากเมล็ดสู่ต้นกล้า 2
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
เล่มที่ 1 บทที่ 41: จากเมล็ดสู่ต้นกล้า 2
.
พวกมันเป็นกลุ่มโจรที่มีอาวุธครบมือ แต่พลังการต่อสู้โดยเฉลี่ยของพวกมันนั้นแย่กว่ามอนสเตอร์ในป่ามาก
ทหารที่ควรจะมาถึงที่นี่ก็กลับหายไปโดยไม่มีเหตุผลและเสียงเตือนก็ไม่ดังขึ้น อะไรกันเนี้ย?
ข้านับจุดสีแดงบนแผนที่ขนาดเล็ก มีโจรเกือบ 40 คน สามในสี่ไปต่อสู้กับมาร์บอนและมาร์บอนกับนักผจญภัยอีกสาม พวกเขาที่เหลือกำลังไล่ตามชาวบ้านที่หลบหนีไป
ดูเหมือนว่าพวกมันต้องการฆ่าเราทุกคน อืม แต่เมื่อข้าอยู่ที่นี่ เราอยู่ที่นี่ ไม่มีทางที่เราจะปล่อยให้พวกมันทำเช่นนั้นได้
ข้าใช้สายใยแมงมุมแขวนไอ้ปัญญาอ่อนทั้งสิบตัวบนประตู และส่วนที่เหลือ…ข้ากังวลอยู่ เกรซยามนี้กำลังรับมือกับพวกมันเจ็ดคน แม้ว่าข้าจะเคยได้ยินเรื่องคนที่แข็งแกร่งในโลกนี้จากมานี่และมิราเบลล่า แต่นี้ก็เป็นการต่อสู้กับมนุษย์ครั้งแรกของเกรซ
ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงเฝ้าดูการต่อสู้ของเกรซและเมล่อนจากด้านบนของหอคอยรักษาความปลอดภัยด้วยกล้องส่องทางไกลของข้า
เมล่อนเพิ่งเข้าสู่การต่อสู้ หลังจากที่ข้าทำอุปกรณ์พิเศษให้นางแล้ว ทักษะของนางก็เกินกว่าที่สามัญสำนึกของโลกนี้จะเข้าใจได้ ตอนนี้นางอยู่ในกลุ่มที่ไม่สามารถจัดหมวดหมู่ได้แล้ว
อุปกรณ์นั้นข้าเรียกมันว่า กำไลป้องกัน มีอยู่สี่ชิ้น ให้ใส่ประกอบแขนขาพอดี มันเป็นกำไลข้อมือและข้อเท้าที่ไม่เหมือนใครเลย ข้าได้ไอเดียมาจากเกมที่ข้าเคยเล่นมาก่อนน่ะ
มันมีกระสุนพิเศษ แต่มันไม่ได้ใช้สำหรับยิงศัตรู สูตรสำหรับการสร้างกระสุนปืนมีราคาถูก แต่ละสูตรสามารถสร้างกระสุนได้ 4 นัดจากกระสุนหินที่ทำจากหินกรวดธรรมดาและดินปืนอัด
ดินปืนอัดสามารถสร้างขึ้นได้โดยใช้ดินปืนปกติ ในโลกนี้มีฝูงครีปเปอร์เป็นมอนสเตอร์และพวกมันก็ไม่ได้หายากเกินไป ดังนั้นสมาคมจึงมักจะมีภารกิจกวาดล้างพวกมัน
ระดับเทคโนโลยีของโลกนี้ยังคงขาดความเข้าใจเรื่องดินปืนและไม่ได้รับใช้มันเหมือนเป็นทรัพยากรที่ใช้ประโยชน์ได้ ไม่มีใครซื้อหรือขายมันทั้งสิ้น ดังนั้นหากต้องการซื้อ สมาคมก็ยินดีหามาให้ได้เลย
ซึ่งกระสุนที่ว่าก็ถูกบรรจุใส่กำไลป้องกัน นอกจากนี้ยังมีกลไกเล็กๆ ที่สร้างขึ้นด้วยเรดสโตนและหินวิเศษตรงที่บรรจุกระสุน เมล่อนจะต้องถ่ายโอนมานาลงไปถึงจะยิงออกมาได้ นอกจากนี้นางยังสามารถปรับกลไกการเปลี่ยนทิศทางของกระสุนได้อีกด้วย
เมื่อยิงออกไป กระสุนจะระเบิดทันที ซึ่งจะสร้างแรงผลักดันให้เมล่อนพุ่งเข้าหาศัตรู พลังของแรงจากกระสุนนัดเดียวมีจำกัด แต่ไม่ต้องกังวลเรื่องนั้น นางสามารถควบคุมปริมาณกระสุนที่ถูกยิงโดยการควบคุมปริมาณมานาที่นางถ่ายโอนเข้าไป ซึ่งสามารถควบคุมพลังของแรงได้ในแต่ละครั้ง
แน่นอนว่ากำไลป้องกันจะต้องมีเอนชานท์ [การป้องกันการระเบิด] มิฉะนั้นพวกมันจะไม่สามารถต้านทานแรงระเบิดได้
ทุกส่วนและทุกกระสุนสำหรับอาวุธนี้เป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับเกมมายคราฟ กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ มีเพียงข้าเท่านั้นที่สามารถสร้างอาวุธนี้ได้
อาวุธต้องใช้ผู้ใช้ที่มีความชำนาญสูง ต้องทำความเข้าใจและทำความคุ้นเคยกับอาวุธ ร่างกายต้องแข็งแกร่งพอเพื่อไม่ให้ได้รับบาดเจ็บขณะฝึกซ้อม
เหตุผลที่ต้องการร่างกายที่แข็งแกร่งเพราะเมื่อใช้กำไลป้องกัน แรงระเบิดก็จะทำร้ายร่างกายเช่นกัน
แต่สำหรับเมล่อน นางมีเกล็ดที่แขนและขา ซึ่งช่วยปกป้องนางได้อีกชั้น ซึ่งข้าก็ก็เอนชานท์ [ป้องกัน] หรือ [ป้องกันระเบิด] บนเกล็ดใหญ่ของนางด้วย การทำสิ่งนี้ได้ทำให้หนังสือเอนชานท์ของข้าหมดลงแทบจะหมดเลย
นอกจากนี้นางยังมีความสามารถในการมองเห็นและการตอบสนองที่สูง ทักษะเหล่านี้ทำให้เข้ากับสิ่งที่ข้าสร้างขึ้นมาอย่างเป็นพิเศษ
หนึ่งปีที่ผ่านมา หลังจากที่นางทำลายหุ่นเหล็กทั้งหมด ในที่สุดข้าก็สร้างบางอย่างที่ใหม่ให้เมล่อนฝึกฝน
แม้ว่าจะเป็นเพียงหมัดธรรมดาหรือการเตะธรรมดา พวกมันก็สามารถเพิ่มแรงความเสียหายด้วยกำไลป้องกันได้
ยังไงก็ตาม กำไลป้องกัน จะร้อนมากหลังจากใช้อย่างต่อเนื่อง ข้ากังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้น แต่เมล่อนยังได้เรียนรู้ทักษะ [ต้านทานความร้อน] เพื่อป้องกันความร้อน... นี่เป็นสิ่งที่มีเพียงเมล่อนเท่านั้นที่ควบคุมได้ เพราะมีเพียงนางเท่านั้นที่มีทักษะทั้งหมด และคงจะมีเพียงแค่นางที่สามารถเอนชานท์ใส่ตัวได้
โดยพื้นฐานแล้ว นางก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร ตัดมาทางเกรซบ้าง
ข้ารู้ว่าข้าไม่ควรกังเวลเลยเมื่อได้ดูเกรซใช้เวทมนตร์อย่างรวดเร็วและมีประสิทธิภาพมากกว่ากองทัพเวทมนตร์ สิ่งนี้ทำให้ข้าสรุปทฤษฎีเวทมนตร์ได้อีกอย่าง
ก่อนหน้านี้เรามาพูดถึงการ "ใช้มานา" โดยการร่ายคาถาเพื่อ "ทำบางสิ่ง"
แล้วการร่ายคืออะไรกันล่ะ? อืม ข้าจะอธิบบายพวกเจ้าง่ายๆ แล้วกันว่าผู้คนในโลกนี้เรียนรู้เวทมนตร์อย่างไร
อันดับแรกสมมติว่าเจ้าเป็นเด็กวัยรุ่นในครอบครัวปกติ หลังจากที่เจ้าได้รับการระบุว่าเป็นคนที่มีศักยภาพที่จะเป็นนักเวทย์ พ่อและแม่ของเจ้าคงจะมีความสุขมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ในวันรุ่งขึ้น พวกเขาก็ต้องใช้เงินจำนวนมากเพื่อซื้อหนังสือเวทมนตร์ให้เจ้า
ชื่อของหนังสือคือ "คาถาสำหรับผู้เริ่มต้น - ลกบอลไฟ (รุ่นพิเศษพร้อมคำอธิบาย)" แต่เมื่อเจ้าเปิดหนังสือด้วยความตื่นเต้น หนังสือก็จะเขียนบอกเจ้าว่า:
「 &* &^#&^ &^*&! ^&#&^&*! $%# HDKEJ ^%! %^^%! $~!$
*% !^%#(&) (&%$&!_&*#&_*!( &*#*& ^$^&#^(&^!* #&
&*^)!&^ &)^)&^^)#( !)#^(! ^(#*^(! *^(#)^! (*#^(!^ (#^(^
! #^&(&*(&*(&(*& !*&#*&! &#!& &#* (&(&!(*&()&)&)&!
)*(*(&)*(&()*&! *(&#*(&!)(*&#*(&*&$_*&)#&&)(& #()&)!( &#)
(*)#&(*! &*$(*^)^#&%!*)#_(!#+_((**(&$#*(&&*&!#*_#_&$&!_
%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%%
&)!#* (HUDHO (*!&)#&(&#*(&#)*(&!$^$^)&(#&!#&(&!)&#()&
&^&(*)! #&*^)&! )&(#&*(*! ()&#&_! &#*(* &$*&*&*(&_&
&(*&)(*&*(& *)!&*#^)& !^&#^&! ^#&^&! ^#*( #&(*#*&#&*
---[ลูกบอลไฟ]--]
เจ้าอ่านไม่ออกใช่ไหมล่ะ? ก็ปกติอยู่แล้ว เนื่องจากหนังสือเป็นรุ่นพิเศษ เจ้าจึงจะได้รับกระดาษแผ่นหนึ่งด้วย นี่คือสิ่งที่เขียนว่า:
คำจำกัดความของทั้งสามย่อหน้าตามลำดับคือ "ลูกไฟ" "ตรงไปข้างหน้า" และ "ยิง"
เดี๋ยวก่อน ตอนนี้เจ้าคงมีคำถามอื่นสินะ % พวกนั้นหมายถึงอะไรในย่อหน้าที่สอง?
ข้าให้เวลาเจ้ากลับไปดูห้าประโยคก่อนหน้านี้แล้วกัน
…
…
…
…
...อืม หมดเวลา
พูดตามตรง ข้าก็ไม่เข้าใจเช่นกัน หากเจ้าต้องการเรียนรู้วิธีร่ายลูกไฟ สิ่งที่เจ้าทำได้คือพยายามจำทุกคำจากหนังสือคาถาด้านบน หลังจากนั้น เจ้าจะรู้ว่าย่อหน้าแรกหมายถึงลูกบอลไฟ วรรคที่สองหมายถึงตรงไป และวรรคสุดท้ายคือยิง
ตอนนี้เจ้าอาจคิดว่า "เจ้าจะได้ผลลัพธ์ที่แตกต่างออกไปโดยเปลี่ยนลำดับของย่อหน้าในคาถาอื่นๆ ใช่ไหม?"
มันจะง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ? ไม่มีทาง! มีคาถามากมายหลายพัน ทุกคาถาล้วนมีองค์ประกอบและความหมายที่แตกต่างกันไป หากเจ้าผสมผสานคำเข้ากัน มันก็จะเหมือนผสมสองภาษาเข้าหากัน ไม่มีทางที่ใครจะเข้าใจมันได้หรอก!
ดังนั้นคาถาที่ร่ายไปก็จะล้มเหลว ผลข้างเคียงของความล้มเหลวคือจะเกิดระเบิดเล็กน้อยไม่รุนแรง แต่อาจทำให้เกิดมานาย้อนกลับได้ ด้วยเหตุนี้จึงมีนักเวทย์ระดับสูงน้อยมาก เพราะส่วนใหญ่พวกเขาตายจากอาการมานาย้อนกลับ
มันเหมือนกับการฆ่าตัวตายเพื่อค้นคว้าและค้นหาคาถา
หลังจากที่ฉันกลายเป็นเผ่าต้นไม้โบราณ ในที่สุดข้าก็สามารถเรียนรู้เวทมนตร์ได้ ข้าเคยสัมผัสกับมันมาครั้งหนึ่ง พอข้าสัมผัสมาครั้งหนึ่ง ข้าก็ได้แต่คิดว่าข้าปล่อยให้เกรซที่เป็นผู้เชี่ยวชาญธาตุรับความเสี่ยงในการเปลี่ยนคาถาไปมาขนาดนี้ได้ยังไงกัน?
จากนั้นข้าก็ค้นพบโดยบังเอิญว่าจุดประสงค์ของเวทมนตร์คือการให้เหล่าธาตุทำบางสิ่งผ่านการร่ายโดยใช้มานา" สิ่งนี้คล้ายกับวิธีที่ภาษาโปรแกรมทำงานกัน "เพื่อให้คอมพิวเตอร์ทำบางสิ่งผ่านการเขียนโปรแกรมด้วยการใช้ไฟฟ้า
ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงไปที่หานางไม้เพื่อสร้างเวทมนตร์ใหม่โดยใช้ C++ ซึ่งเป็นภาษาโปรแกรมทั่วไป แม้ว่าข้าจะเกือบตายหลายครั้งในกระบวนการสร้าง แต่ในที่สุดข้าก็ทำมันได้
ข้าเพิ่มสิ่งต่างๆ เช่น "ถ้า" "ในขณะที่" วนลูปลงในการร่ายเวทมนตร์ของข้า ส่วนที่น่าสนใจที่สุดต้องเป็นลูป "ในขณะที่"
ในระหว่างการต่อสู้กับนักเวทย์ จำเป็นต้องร่ายเวทอย่างไม่หยุดยั้งเพื่อรักษาบาเรียเวทย์มนตร์นั้นไว้ แต่เกรซแค่สร้างลูปเหมือนการเขียนโปรแกรมขึ้นมา ดังนั้นเกรซก็ชนะไปโดยปริยายแล้ว
มันคงตลกมากที่ข้าสร้างคาถาแบบนี้ขึ้นมา แต่กลับทำมันได้ไม่ดีเพราะข้าเป็นเพียงสามัญชน แต่เกรซเชี่ยวชาญแล้ว หลังจากที่ข้าสอนนางเมื่อ 2 ปีก่อน ตอนนี้นางสามารถร่ายเวทย์ได้ง่ายขึ้นภายในไม่กี่วินาที
นักเวทย์พวกนั้นต้องรู้สึกตกใจมากแน่ คาถาที่ต้องร่ายโดยคน 6 คนร่วมกันอย่างต่อเนื่อง แต่เกรซเพิ่ง "เรียนรู้" ได้ภายในไม่กี่วินาที
นั่นเป็นเหตุผลที่ข้าพูดว่า
ข้าภูมิใจในตัวเกรซมาก
ตอนนี้ถนนยุ่งเหยิงไปหมด ทั้งเมล่อนและเกรซชนะแล้ว โจรที่น่าสงสารพวกนั้นนอนอยู่บนพื้นทุกที่
ข้าเริ่มได้ยินเสียงม้าและมีคนมา ดูเหมือนจะเป็นทหารที่หายไปกับลูกดยุค
เขานำทหารมาช่วยชาวบ้าน อืม นั่นสมควรจะเป็นสิ่งที่เขาทำตั้งแต่แรกแล้วนิ
“อ้อ จริงสิ เกรซบอกว่าต้องให้ข้าไปส่ง งั้นข้าคงต้องไปแก้ไขพิมพ์เขียวอีกสินะ” ข้าพูดกับตัวเองพร้อมกับกระโดดลงมาจากหอระฆังที่เริ่มแกว่งไปมา
