สุดยอดอัศวิน บทที่ 41 : จ่าฝูงหมาป่า

สุดยอดอัศวิน บทที่ 41 : จ่าฝูงหมาป่า

ฌอนไม่สังหารสัตว์ร้ายรูปร่างคล้ายหมาป่าด้วยดาบเล่มเดียวอีก แต่พุ่งไปยังทิศทางที่มีเสียงการต่อสู้ เพราะการที่มีสัตว์ร้ายรูปร่างคล้ายหมาป่าพุ่งเข้ามาในค่าย และไม่มีกองคาราวานคอยช่วยเหลือเป็นเวลานานขนาดนั้น หมายความว่าสถานการณ์ที่นั่นอาจไม่ดีนัก

เมื่อฌอนมาถึง ภาพตรงหน้าที่เขาเห็นก็คือ

กลุ่มผู้พิทักษ์กว่า 30 คนจนกำลังจนมุมให้สัตว์ร้ายรูปร่างคล้ายหมาป่ามากกว่า 20 ตัว บางคนปิดล้อมสัตว์ร้ายด้วยกำลังคนมากกว่าหนึ่ง ซึ่งค่อนข้างเอาชนะง่าย ในขณะที่บางคนต่อสู้กับสัตว์ร้ายแบบตัวต่อตัว ซึ่งค่อนข้างยาก เปรียบเหมือนเรือใบลำเล็กที่แล่นอยู่ในทะเลที่มีคลื่นลมแรง มีโอกาสล่มได้ทุกเมื่อ

สัตว์ร้ายรูปร่างคล้ายหมาป่าประมาณยี่สิบตัวมีรูปร่างเหมือนกับสัตว์ร้ายที่ฌอนเพิ่งจะฆ่าไปเมื่อกี้ พวกมันทั้งหมดมีขนสีดำ ตัวสูงกว่าสองเมตร แสงสีเขียวจาง ๆ ในดวงตาของพวกมันทำให้ผู้คนใจสั่น

แต่นี่ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวที่สุด สิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือในบรรดาสัตว์ร้ายรูปร่างหมาป่ากว่ายี่สิบตัว มีหมาป่าตัวหนึ่งที่แตกต่างจากสัตว์ร้ายรูปร่างหมาป่าตัวอื่นๆ

มันมีขนาดลำตัวยาวมากกว่าสามเมตร และมีกล้ามเนื้อที่แข็งแรง ขนสีเข้มของมันทำให้ดูเหมือนเนินเขาที่สามารถเคลื่อนไหวได้ในตอนกลางคืน

นี่มันหมาป่าชัดๆ!

ในเวลานี้ชายผู้แข็งแกร่งที่มีเพียงมีดพร้ากำลังจนมุมกับหมาป่า

ชายผู้แข็งแกร่งคนนั้นสูงเกือบ 1.8 เมตร ในโลกนี้ ความสูงเท่านี้ถือว่าเป็นค่าเฉลี่ยทั่วไป ไม่ถือว่าสูงมากนัก แต่ภายใต้ส่วนสูง 1.8 เมตร ของเขามีกล้ามเนื้อเป็นมัดที่แน่นหนาเหมือนเนื้อหิน ปูดโปนอยู่รอบร่างกาย

ฌอนรู้จักชายผู้แข็งแกร่งคนนี้ เขาเป็นหัวหน้าองครักษ์ ซึ่งก็คือผู้ฝึกอัศวินตามที่คนรับใช้บอก ตัดสินจากอาวุธที่อีกฝ่ายใช้ ความสามารถของคนคนนี้คงเป็นนักดาบ

สัตว์ร้ายเชิดหัวขึ้นสูง!

สิ้นเสียงคำรามอันน่าสยดสยอง หมาป่าตัวยาวกว่าสามเมตรเงยหน้าขึ้นไปบนท้องฟ้าและแผดเสียงร้อง จากนั้นก็อ้าปากกว้าง พุ่งไปข้างหน้าเข้าหาชายผู้แข็งแกร่ง

สิ่งที่ชายที่แข็งแกร่งใช้ตอบโต้คือดาบยาวที่ฟาดฟันออกไป

เห็นได้ชัดว่าชายผู้แข็งแกร่งมีพละกำลังที่ดี ไม่งั้นเขาคงไม่ได้รับความไว้วางใจและความเคารพจากหัวหน้ากองคาราวานและผู้คุ้มกันคนอื่น ๆ เมื่อเขาเห็นหมาป่าพุ่งเข้ามา ดาบยาวหนัก ๆ ในมือของเขาก็กวาดออกไปด้วยแรงผลักดันอันทรงพลัง ตกลงบนหัวของหมาป่า

แกรก!

ดาบยาวฟาดไปที่หัวของหมาป่า แต่กลับเกิดเสียงเหมือนเหล็กตัดผ่านกัน

บนหัวของหัวหมาป่าที่ถูกเฉือนด้วยดาบยาว ไม่มีบาดแผลขนาดใหญ่อย่างที่คาดไว้ มีเพียงรอยเลือดจางๆ เหมือนรอยขีดข่วนเท่านั้น เมื่อเทียบกับขนาดที่ใหญ่โตของหัวหมาป่านับว่าอยู่ในระดับพอใช้ ราวกับมันบาดเจ็บมาหลายครั้งแล้วแต่ฆ่าไม่ตายสักที

“ช่างมีเกราะป้องกันแข็งแกร่งอะไรอย่างนี้!”

เห็นแบบนี้แล้ว ฌอนก็จริงจังมากขึ้น เห็นได้ชัดว่าหมาป่าที่อยู่ตรงหน้าเขาแข็งแกร่งกว่าสัตว์ร้ายรูปร่างคล้ายหมาป่าที่เขาเพิ่งฆ่าไปมาก

โดยเฉพาะเกราะป้องกันของร่างกายมันที่น่าสะพรึงกลัว

ชายผู้แข็งแกร่งฟันมันด้วยดาบยาวอย่างแรง แต่สร้างรอยขีดข่วนให้มันแค่เล็กน้อย เกราะป้องกันทางกายแข็งแกร่งกว่าเกราะป้องกันของหุ่นเชิดศพที่เขาเจอเมื่อไม่กี่เดือนก่อนอย่างแน่นอน

ชัวะ!

ชายผู้แข็งแกร่งฟาดฟันดาบยาวของตัวเองออกไปแรง ๆ อีกครั้ง คราวนี้หัวหมาป่าพุ่งไปที่ด้านข้างของชายผู้แข็งแกร่ง พร้อมกับอุ้งเท้าหน้าซึ่งเหยียดออก กรงเล็บทั้ง 5 ที่เป็นเสมือนเหมือนดาบปลายแหลม 5 เล่ม ตวัดเข้าหาชายผู้แข็งแกร่ง

บูม!

ชายผู้แข็งแกร่งยกดาบขึ้นเพื่อป้องกันกรงเล็บที่แหลมคม แต่แรงมหาศาลจากกรงเล็บทำให้เขาไม่สามารถควบคุมร่างกายของตัวเองได้ ถูกกระแทกกลับโดยตรงจนเซถอยหลังไปหลายก้าว

เห็นได้ชัดว่าความแข็งแกร่งของหมาป่าตัวนี้ไม่ใช่แค่เกราะป้องกันทางกายภาพเท่านั้น แต่ยังรวมถึงความแข็งแกร่งทางพละกำลังด้วย

นี่คือสัตว์ร้ายที่สามารถบดขยี้ซากศพได้อย่างสมบูรณ์ ไม่ว่าจะเป็นเกราะป้องกันหรือพละกำลังล้วนแข็งแกร่งมหาศาล!

อาศัยประสบการณ์การต่อสู้อันโชกโชน ชายผู้แข็งแกร่งรีบปรับจุดศูนย์ถ่วงของตัวเอง จากนั้นก็จัดท่าทางใหม่ พร้อมเผชิญหน้ากับหมาป่าอีกครั้ง ทว่าใบหน้าของเขากลับฉายความวิตกกังวล

เมื่อครู่เขาเห็นสัตว์ร้ายรูปร่างหมาป่าทั้งฝูงบุกเข้ามาในค่าย แต่ตัวเขากลับถูกหมาป่าตัวที่แข็งแกร่งที่สุดลากออกไป จนตอนนี้ร่างกายเขาเริ่มอ่อนแรง แทบไม่มีเวลาไปช่วยเหลือคนอื่น ๆ

เขาอดไม่ได้ที่จะมองไปทางผู้คุ้มกันคนอื่น ๆ ของกองคาราวาน เห็นว่าพวกเขากำลังเผชิญกับการโจมตีของสัตว์ร้ายรูปร่างคล้ายหมาป่ามากกว่า 20 ตัว ค่อนข้างยากสำหรับพวกเขาที่จะต่อต้าน จึงอดไม่ได้ที่จะกรีดร้องในใจ

ด้วยความแข็งแกร่งของสัตว์ร้ายรูปร่างหมาป่า กลุ่มผู้คุ้มกันคนอื่น ๆ ในค่ายไม่สามารถต้านทานได้อย่างแน่นอน

เขาสามารถจินตนาการถึงจุดจบที่น่าสังเวชของคนกลุ่มนั้นได้เลย

ตึก ตึก ตึก!

ทันใดนั้น เขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากข้างหลัง เมื่อหันมองกลับไปก็เห็นเด็กหนุ่มคนหนึ่งเดินถือดาบอัศวินไว้มือ เขาเป็นหนึ่งในแขกทั้งสี่

ถึงแม้จะแปลกใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงมาปรากฏตัวที่นี่ แต่เขาก็ยังเตือนเสียงดัง

“ไป ออกไปจากที่นี่!”

แม้ว่าหมาป่าจะถูกเขาคุมเชิงไว้อยู่ก็ตาม แต่ก็เป็นอะไรที่ค่อนข้างรับมือยาก ถ้าเขาไม่ระวัง อาจถูกหมาป่าหักกระดูกเอาเมื่อไหร่ก็ได้ และถ้าหมาป่าฝ่าด่านเขาไปได้ คนแรกที่ต้องประสบความทุกข์ทรมานก็คือเด็กหนุ่มที่อยู่ข้างหลัง นั่นคือเหตุผลที่เขาตะโกนไล่อีกฝ่ายให้ออกไป

วาบ!

เห็นได้ชัดว่าการเตือนของเขาสายเกินไป ขณะที่เขาหันมาเจอเด็กหนุ่ม หมาป่าก็มองเห็นเด็กหนุ่มเช่นเดียวกัน สิ้นแสงริบหรี่ในดวงตาสีเขียว หมาป่าพลันพุ่งไปข้างหน้า อาศัยเกราะป้องกันทางกายที่แข็งแกร่งเบียดชายผู้แข็งแกร่งกระเด็นออกไป ทำให้ดาบยาวหลุุดมือ จากนั้นก็กระโจนเข้าไปหาเด็กหนุ่มอย่างรวดเร็ว

“ระวัง!”

เขาไม่สามารถหยุดหมาป่าเอาไว้ได้ สีหน้าของชายผู้แข็งแกร่งเปลี่ยนไปอย่างมาก รีบหันหลังกลับและไล่ตามจ่าฝูงหมาป่าพร้อมกับตะโกนใส่เด็กหนุ่มไปด้วย

อย่างไรก็ตาม ความเร็วของเขาไม่เร็วเท่ากับความเร็วของหมาป่า ไม่เพียงแค่นั้น ดูเหมือนเด็กหนุ่มจะหวาดกลัวหมาป่าที่กำลังพุ่งตรงเข้ามามาก เขาไม่ทำแม้กระทั่งหลบไปด้านข้าง ถึงแม้ว่าการหลบนั้นอาจจะช่วยอะไรไม่ได้มากนัก

อ๊ะ!

เมื่อเห็นว่าเหยื่อไม่หลบ หมาป่าพลันคำรามด้วยความตื่นเต้น อ้าปากสุดขากรรไกรจนสามารถกลืนหัวของเด็กหนุ่มได้ในอึกเดียว ราวกับว่ามันต้องการปลิดชีพอีกฝ่ายภายในครั้งเดียวให้ได้

“เวรล่ะ!”

ชายผู้แข็งแกร่งกระวนกระวายมาก เขาจินตนาการได้ไมายากว่าจุดจบของเด็กหนุ่มคนนี้จะน่าสมเพชขนาดไหน

เมื่อเห็นว่าเด็กหนุ่มคนนั้นดูมีอายุไล่เลี่ยกับลูกของเขา และกำลังจะตายต่อหน้าต่อตา ชายผู้แข็งแกร่งก็รู้สึกโกรธเหมือนภูเขาไฟในใจปะทุ ในขณะเดียวกันก็รู้สึกตำหนิตัวเองอย่างรุนแรง

เด็กหนุ่มตรงหน้าคงตกใจกับสัตว์ร้ายรูปร่างคล้ายหมาป่าที่บุกเข้ามาในค่าย แล้ววิ่งหลบหนีหาที่กำบัง เขาคงไม่คาดคิดมาก่อนว่าผู้ที่ควรจะปกป้องเขาได้ คือคนที่ปล่อยให้เขาตายในท้ายที่สุด

เฮ้อ

แต่ในขณะที่ชายผู้แข็งแกร่งกล่าวโทษตัวเอง ฉากที่ไม่คาดคิดก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

เขาเห็นว่าเด็กหนุ่มที่หัวของเขาเกือบถูกหมาป่างาบเข้าไปขยับตัว ยกดาบในมือขึ้นสูง แล้วฟันออกอย่างรวดเร็ว เผชิญหน้ากับหัวหมาป่าที่กระโจนเข้าใส่

ตูม!

ภายใต้สายตาที่เต็มไปด้วยความเหลือเชื่อของชายผู้แข็งแกร่ง ดาบของเด็กชายฟาดเข้าที่หัวของหมาป่าราวกับค้อนหนัก ส่งหมาป่าปลิวออกไปหลายเมตร

ตุบ

ร่างหมาป่าที่ถูกโจมตีลอยไปไกลกว่าสิบเมตร ก่อนจะร่วงลงกับพื้นอย่างแรง ชายผู้แข็งแกร่งเห็นอย่างชัดเจนว่ามีบาดแผลฉกรรจ์น่าเกลียดน่ากลัวอยู่บนหัวของหมาป่า ทั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาแทบทำอะไรมันไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

“นี่…”

ความประหลาดใจและความตกใจปรากฏขึ้นในใจของชายผู้แข็งแกร่งพร้อมกัน

เมื่อเผชิญหน้ากับหมาป่าตัวนี้ แม้แต่เขาที่ฝึกฝนด้วยความกล้าหาญมาหลายปี ยังรู้สึกว่าเขาไม่สามารถโจมตีมันได้ ดาบยาวของเขาทำอันตรายหมาป่าไม่ได้เลยสักนิด แต่เด็กหนุ่มตรงหน้ากลับสร้างแรงโจมตีมหาศาลให้หมาป่าได้ด้วยดาบเล่มเดียว สังเกตจากความบาดเจ็บที่มันได้รับ แสดงให้เห็นว่าพลังที่หลั่งไหลลงสู่ดาบของเด็กหนุ่มนั้นแข็งแกร่งเพียงใด

เหนือกว่าเขาอย่างไม่ต้องสงสัย!

กล่าวอีกนัยหนึ่ง เด็กหนุ่มคนนี้ยังอาสยุไม่เท่าไหร่ แต่ความแข็งแกร่งกลับมากกว่าเขาเสียอีก!

กรร!

หมาป่าลุกขึ้นทั้ง ๆ ที่หน้าผากของมันมีบาดแผลน่าเกลียด เวลานี้เลือดสีแดงเข้มไหลลงมาอย่างต่อเนื่อง ย้อมใบหน้าหมาป่าให้เป็นสีแดงฉาน ถึงอย่างนั้นดวงตาสีเขียวมรกตคู่นั้นกลับไร้อารมณ์ใด มีเพียงเจตนาฆ่าที่เย็นชา

หลังโจมตีหัวหมาป่าได้ด้วยดาบเดียว ฌอนก็เปลี่ยนท่าทีเป็นเคร่งขรึมมากขึ้น

เกราะป้องกันของจ่าฝูงหมาป่าตรงหน้าแข็งแกร่งอย่างน่าสะพรึงกลัว

เขาในปัจจุบัน เมื่อเทียบกับตอนที่เขาต่อสู้กับหุ่นเชิดศพเมื่อไม่กี่เดือนก่อน ความแข็งแกร่งของเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก ต่อให้เผชิญกับหุ่นเชิดศพอีกครั้ง เขาก็แน่ใจว่าตัวเองสามารถฆ่าพวกมันด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

แต่ต่อให้เป็นแบบนี้ก็ตาม เขากลับทิ้งร่องรอยบาดเจ็บที่ไม่ร้ายแรงมากไว้บนหัวของหมาป่าได้เท่านั้น ซึ่งแสดงให้เห็นว่าเกราะป้องกันของหมาป่านั้นแข็งแค่ไหน

โฮก!

จ่าฝูงหมาป่าเริ่มโถมตัวเข้าหาฌอน พุ่งออกไปด้วยความเร็วที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง ประกอบกับขนสีดำของมัน ทำให้ยิ่งดูเหมือนภูตผีสีดำในยามค่ำคืนเข้าไปใหญ่

หมาป่าเป็นสัตว์ร้ายที่มีความอาฆาตพยาบาทมากที่สุด ฌอนเพิ่งจะทำร้ายมันด้วยดาบ เห็นได้ชัดว่ามันเคียดแค้นคนที่ทำให้มันเจ็บมากแค่ไหน

“ผมรับมือตรงนี้เอง คุณไปช่วยคนอื่นก่อนเถอะ!”

ฌอนพูดกับชายผู้แข็งแกร่งอย่างกล้าหาญ แล้วรีบพุ่งไปทางหมาป่า

ถึงเขาจะประหลาดใจกับเกราะป้องกันที่แข็งแกร่งของหมาป่ามากแค่ไหน แต่เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะต้องกลัว แค่รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย หมาป่าที่ทรงพลังขนาดนี้ ไม่ถือว่าเป็นคู่ต่อสู้อย่างดีในการทดสอบความแข็งแกร่งของเขาหรอกหรือ?

ในช่วงที่ผ่านมา ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นมากก็จริง แต่เขาก็ยังต้องเสาะหาคนที่แข็งแกร่งกว่าเพื่อต่อสู้และพัฒนาความแข็งแกร่งของตัวเองอยู่เนือง ๆ

ไม่ว่าจะเป็นมัวร์ หรือเบนจามิน เบคเกอร์ นักดาบอัจฉริยะ ยังไม่มีเรี่ยวแรงต่อต้านเพียงพอเมื่อเผชิญกับพละกำลังที่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยานของเขา แต่เขาไม่กล้าใช้กำลังอย่างเต็มที่เมื่อฝึกฝนกับคนเหล่านั้น

เมื่อได้ยินคำพูดของฌอน ชายผู้แข็งแกร่งก็พยักหน้าโดยไม่รู้ตัว หลังจากพยักหน้าก็ต้องตกตะลึงทันที เขาเป็นชายวัยสามสิบที่ใกล้ย่างเข้าสี่สิบอยู่รอมร่อ แต่กลับยอมเชื่อฟังคำพูดของเด็กหนุ่มเอาง่าย ๆ!

แต่หลังจากครุ่นคิดดูแล้ว ในที่สุดเขาก็ตัดสินใจทำตามที่เด็กหนุ่มบอก

ถึงหมาป่าตัวนี้จะทรงพลังแค่ไหน แต่ในความคิดของเขา เด็กหนุ่มก็เป็นจ้าวแห่งความแข็งแกร่งไม่ต่างกัน คิดซะว่าพวกเขาเป็นสัตว์ร้ายที่กำลังต่อสู้กับสัตว์ประหลาด

แม้อีกฝ่ายจะไม่สามารถเอาชนะหมาป่าได้ แต่ก็คงยืนหยัดต้านทานได้เป็นเวลานาน เขาสามารถใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาดังกล่าวแวบไปช่วยผู้คุ้มกันคนอื่น ๆ สังหารสัตว์ร้ายรูปร่างคล้ายหมาป่าที่เหลือก่อน จากนั้นค่อยพาทุกคนกลับมาช่วยเหลือเด็กหนุ่มสังหารหมาป่าตัวนี้ด้วยกัน

“ระวังตัวด้วยล่ะ!”

หลังจากพูดอย่างนั้น ชายผู้แข็งแกร่งก็วิ่งไปหาบรรดาผู้คุ้มกันทันที