บทที่ 24 : ซากศพ ความชั่วร้าย

บูม!

มีเสียงดังขึ้นและสุสานของจักรพรรดิทั้งหมดก็สั่นไหว

วิญญาณชั่วร้ายลอยออกมา กระแทกกับโลงศพและลอยไปไกลหลายสิบเมตรก่อนที่จะหยุด

"อ๊าก!"

เมื่อได้ยินเสียงคำราม วิญญาณชั่วร้ายก็ลุกขึ้นอีกครั้งพร้อมกับแสงสีทองที่ส่องสว่างไปทั่วร่างของมัน ราวกับซากศพที่สวมชุดเกราะสีทอง

มันรับการโจมตีของหมัด เซี่ยเฉิน โจมตีออกไปได้ และยังไม่ตาย?

เซี่ยเฉิน มองไปที่มันด้วยสีหน้าประหลาดใจและพูดออกมาด้วยความประหลาดใจว่า "เจ้าไม่ตายหลังที่รับการโจมตีด้วยหมัดเดียว ดูเหมือนว่าเจ้าจะเป็นผีดิบจริงๆ"

“ไอ้เด็กเวร ทำไมเจ้าถึงได้แข็งแกร่งขนาดนี้”

ซากศพที่สวมชุดเกราะสีทองคำรามด้วยใบหน้าที่ดุร้าย มันแสยะยิ้ม และคำรามอย่างเกรี้ยวกราด

มันโกรธมาก แม้ว่าหมัดเมื่อกี้จะไม่ทำให้มันบาดเจ็บมากนัก แต่มันเจ็บจนร่างของมันแทบจะระเบิดออกมา

“ไอ้หนูตายไปซ่ะ!”

ซากศพที่สวมชุดเกราะสีทองปล่อยเสียงคำรามดังลั่น และความเร็วของมันก็เพิ่มขึ้นราวกับสายฟ้า

เซี่ยเฉิน หลบอย่างรวดเร็ว แสงกวาดผ่านกำแพงหินที่อยู่ข้างหลังเขา และมันถูกหั่นเป็นชิ้นเหมือนเต้าหู้

“ถ้าเจ้าไม่ตายด้วยหมัดเดียว งั้นก้เอาไปอีกหมัด”

เมื่อมองไปที่ซากศพที่สวมชุดเกราะสีทอง ที่กระโดดเข้ามา เซี่ยเฉิน ก็พึมพำเบาๆ พลังปราณที่แข็งแกร่งในร่างกายของเขาก็พลุ่งพล่าน และพลังปราณมังกรคชสารก้พันรอบแขนของเขา

แขนที่รวบรวมพลังปราณมังกรคชสารไว้ก็ปล่อยหมัดออกไป

บูม!

มีการระเบิดที่รุนแรงขึ้นอีกครั้ง และปราณมังกรคชสารก็บินไปทุกทิศทุกทาง ระเบิดกำแพงหนาทึบรอบตัวและแยกมันออกเป็นชิ้นๆ

ซากศพที่สวมชุดเกราะสีทองถูกกระแทกและลอยออกไปอีกครั้ง กระแทกชนกับผนัง และมีรอยรูปร่างมนุษย์ลึกฝังอยู่บนกำแพงนั้น

โครม!

ในไม่ช้ากำแพงหินมันก็แตกลงมา

การโจมตีครั้งนี้ทำให้ซากศพที่สวมชุดเกราะสีทองได้รับบาดเจ็บ กล้ามเนื้อสีทองที่หน้าอกก็จมลงและเริ่มแตกเป็นเสี่ยงๆ ทิ้งร่องรอยกำปั้นฝังลึกเอาไว้

“ยังไม่ตาย?” เซี่ยเฉินรู้สึกตกใจ ตอนนี้เขาใช้พลังทั้งหมดของเขา 100% ในการชก แม้ว่าความแข็งแกร่งทางร่างกายของเขาจะยังไม่ได้ใช้ออกอย่างเต็มที่

แต่การโจมตีครั้งนี้ มันก็สามารถระเบิดร่างของปรมาจารย์ผู้ยิ่งใหญ่ได้อย่างแน่นอน เขาไม่ได้คาดหวังเลยว่าซากศพที่สวมชุดเกราะสีทองจะแข็งขนาดนี้ และการป้องกันของมันก็ไม่มีใครเทียบได้

อั๊ก!

เขาเห็นมันอ้าปากและพ่นเลือดสีดำออกมาเต็มปาก ตามด้วยเศษอวัยวะภายในของมัน เห็นได้ชัดว่ามันได้รับบาดเจ็บสาหัสหลังจากที่รับการโจมตีด้วยหมัดของเขา

แต่มันก็ยังมีชีวิตอยู่และยังไม่ตาย

"ฮิฮิฮิ..." ซากศพที่สวมชุดเกราะสีทองหัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่ง "มันไร้ประโยชน์ ซากศพที่สวมชุดเกราะสีทองของจักรพรรดิไท่ซู่ ซึ่งถูกลูกหลานบูชามานับพันปี นั้นอยู่ยงคงกระพัน"

“แม้ว่าเจ้าจะทำลายอวัยวะภายในของข้า มันก็ไร้ประโยชน์ ร่างนี้ได้กลายเป็นร่างกายอมตะแล้ว”

มันพูดออกมาอย่างเย่อหยิ่ง นัยน์ตาเป็นประกายสีแดง และมันได้ลงมือโจมตีอีกครั้งด้วยกรงเล็บอันแหลมคม

"เจ้าฆ่าข้าไม่ได้หรอก"

เซี่ยเฉินเงยหน้าขึ้นแล้วพูดออกมาเบาๆ ปลดปล่อยเจตนาดาบที่น่ากลัวและครอบงำออกมา

"ถ้าอย่างนั่นข้าจะบดขยี้เจ้าอย่างสมบูรณ์"

ทันทีที่เขาพูดจบ เขาก็รวบรวมปราณดาบจำนวนมากบินวนอยู่รอบตัวของเขา และปราณดาบนับหมื่นที่อยู่รอบตัว ก็ถูกควบแน่นบนนิ้วของเขา

ฟิ้ว..!

ในทันที เซี่ยเฉิน ชี้ไปที่หว่างคิ้วของซากศพที่สวมชุดเกราะสีทอง และปราณดาบที่แข็งแกร่งก็พุ่งเข้าไปในร่างของซากศพที่สวมชุดเกราะสีทอง

"เจ้า..." ซากศพที่สวมชุดเกราะสีทองตัวแข็ง ดวงตาของมันเบิกกว้าง

มันมองไปที่ เซี่ยเฉิน ด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสยดสยองเผยให้เห็นสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกลัว ได้มีปราณดาบ จำนวนนับไม่ถ้วนอยู่ในร่างกายของมันที่กำลังสร้างความเสียหายอยู่ภายใน

อั๊ก!

พลังปราณดาบเอ่อล้นออกมาจากร่างกายของซากศพที่สวมชุดเกราะสีทอง

"ไม่..." มันปล่อยเสียงร้องคำรามที่โหยหวน และร่างกายของซากศพที่สวมชุดเกราะสีทองก็ระเบิดออก กลายเป็นเศษเนื้อจำนวนนับไม่ถ้วน

พลังปราณดาบจำนวนนับไม่ถ้วนส่งเสียงหวีดหวิว หลังจากที่ระเบิดร่างของซากศพที่สวมชุดเกราะสีทอง ปราณดาบก็ได้บินวนไปรอบๆ และบินกลับเข้าไปที่ร่างของเซี่ยเฉินอย่างรวดเร็ว หายไปในพริบตา

หลังจากที่ปราณดาบทั้งหมดหายไปแล้ว บริเวรโดยรอบก็กลับสู่ความเงียบสงบอีกครั้ง

ซากศพที่สวมชุดเกราะสีทอง ได้ถูกพลังของปราณดาบฉีกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยและกลายเป็นชิ้นเนื้อกระจัดกระจายไปทั่ว

“ตายแล้วอย่างนั้นเหรอ?”

เซี่ยเฉินมองไปที่เศษชิ้นส่วนเนื้อที่กระจัดกระจายอยู่รอบๆ มีกลิ่นเหม็นเน่าลอยอบอวลอยู่ในอากาศ จนทำให้เขาต้องกลั้นหายใจ

เขาปล่อยจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาให้ปกคลุมไปทั่วทั้งสุสานจักรพรรดิไท่ซู่ เพื่อที่จะสำรวจดูว่ายังมีอะไรหลบซ่อนอยู่ในบริเวรนี้อีกไหม เพราะว่าเขายังรู้สึกกังวลอยู่เล็กน้อย

ท้ายที่สุดแล้วความเข้าใจของเขาเกี่ยวกับผีดิบ จากการอ่านนิยายในชาติที่แล้วนั้นมันเป็นอมตะ และพวกมันสามารถฟื้นคืนชีพได้อีกครั้ง นอกจากร่างของมันจะถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่าน

“ฝ่ามือผนึกจักรพรรดิอัคคีแดง”

เมื่อนึกขึ้นมาได้ เซี่ยเฉินก็ใช้ทักษะฝ่ามือผนึกจักรพรรดิอัคคีแดง ออกมาและพลังปราณของเขาก็ควบแน่นเป็นเปลวไฟ พัดไปทุกทิศทุกทางเผาเศษชิ้นส่วนร่างกายของซากศพจักรพรรดิไท่ซู่

เปลวไฟเผาไหม้พื้นดินโดยรอบในพริบตา และเศษชิ้นเนื้อนับไม่ถ้วนถูกเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่านทีละชิ้นและสลายหายไปจนหมด

เซี่ยเฉิน ที่ระมัดระตัวเองเป็นอย่างมากได้เผาเศษชิ้นเนื้อและเลือดของซากศพจักรพรรดิไท่ซู่ทั้งหมดจนเหลือแต่เถ้าธุลี เขาก็รู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก

“ถ้ามันสามารถฟื้นคืนชีพได้อีกครั้งก็นับถือมันเลย”

เซี่ยเฉินปรบมือและพูดออกมาอย่างพึงพอใจ

มันเป็นเรื่องที่โชคร้ายเป็นอย่างมากสำหรับซากศพที่สวมชุดเกราะสีทอง ที่ได้พบกับ เซี่ยเฉิน คนที่ระมัดระวังตัวเองเป็นอย่างมาก เผาเศษชิ้นส่วนร่างกายของมันจนกลายเป็นเถ้าถ่านเพื่อป้องกันการฟื้นคืนชีพ

"สุสานจักรพรรดิขนาดใหญ่ไม่มีอะไรเลย"

เซี่ยเฉิน มองสำรวจไปรอบๆ สุสานจักรพรรดิและส่ายหัวอย่างช้าๆ

มีโลงศพเพียงอันเดียวในสุสานจักรพรรดิทั้งหมด และกล่องที่อยู่ในมือของเขา

ในฐานะที่เป็นถึงสุสานของจักรพรรดิไท่ซู่แห่งอาณาจักรเซี่ยอันยิ่งใหญ่ ทำไมถึงได้ยากจนขนาดนี้

เวี่ยเฉินส่ายหัวและตรวจสอบกล่องที่อยู่ในมือของเขา

"เป็นไปได้ไหมว่ากล่องนี้มีวัตถุศักดิ์สิทธิ์ที่จักรพรรดิไท่ซูผู้ยิ่งใหญ่แห่งราชวงศ์เซี่ยได้รับมาในอดีต"

เขารู้สึกสงสัยเล็กน้อยในใจว่าวัตถุศักดิ์สิทธิ์ชิ้นนี้คืออะไร

ท้ายที่สุด แม้แต่ศพของจักรพรรดิไท่ซู่ก็ยังเปลี่ยนเป็นสีทอง ซึ่งทำให้เซี่ยเฉิน ไม่มีทางเลือกที่จะอดสงสัยไม่ได้

ท้ายที่สุดแล้วในโลกนี้มีสิ่งมีชีวิตที่แปลกประหลาดมากมาย

"มันมีตราผนึกประทับอยู่"

เซี่ยเฉิน มองสำรวจกล่องและเปิดออกดูอย่างระมัดระวัง และพบว่าบนตัวกล่องมีตราผนึกประทับอยู่ เขาได้ลองปล่อยจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาใส่เขาไปที่ตราผนึกเพื่อที่จะปลดล็อคตราผนึก

คลิก!

หลังจากที่ปล่อยจิตสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขาเข้าไปข้างในตราผนึกมาระยะหนึ่ง ตราผนึกก็ถูกปลดออก

“เอ่อ... ไหนขอข้าดูหน่อยสิว่ามีอะไรอยู่ในนั้นบ้าง”

เซี่ยเฉิน ถอนหายใจออกมาก่อนที่จะค่อยๆ เปิดกล่องออกมา

เมื่อกล่องถูกเปิดออกอย่างช้าๆ ก็เผยให้เห็นสิ่งที่ถูกเก็บเอาไว้ข้างใน

มีลูกปัดวางอยู่ข้างในกล่องมันมีสีดำสนิทราวกับหมึก

เซี่ยเฉิน จ้องมองไปที่ลูกปัดสีดำในกล่องอย่างว่างเปล่า รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นในจิตใจของเขา มีร่องรอยของพลังปราณที่ชั่วร้ายบนลูกปัดสีดำ

คลิก!

ใบหน้าของเขาเปลี่ยนไปเล็กน้อย และเขาก็ปิดฝากล่องทันทีใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจเป็นอย่างมาก

“วัตถุศักดิ์สิทธิ์?” เซี่ยเฉินพึมพำกับตัวเองและพูดออกมาอย่างเศร้าๆ "ลูกปัดที่มีพลังปราณที่ชั่วร้าย เห็นได้ชัดว่ามันเป็นวัตถุที่ชั่วร้าย"

ว่ากันว่าเป็นเครื่องราง แต่จริงๆ แล้วเป็นสิ่งชั่วร้าย

มันไม่ใช่วัตถุศักดิ์สิทธิ์

ในขณะนี้ เซี่ยเฉิน ก็เข้าใจบางอย่างขึ้นมาทันทีว่าทำไมศพของจักรพรรดิไท่ซู่แห่งราชวงศ์เซี่ยที่ยิ่งใหญ่ จึงกลายเป็นผีดิบ

หลังจากที่ซากศพของจักรพรรดิไท่ซู่ ดูดกินเนื้อและเลือดของเผ่าหมาป่าเป๋ยตี้ทั้งห้าไปแล้ว และกลายเป็นศพสีทองจะต้องมีความเกี่ยวข้องกับวัตถุชั่วร้ายที่อยู่ในกล่องอย่างแน่นอน

บางทีมันอาจจะไม่ใช่การเปลี่ยนแปลงของศพ แต่เป็นสิ่งชั่วร้ายที่ซ่อนอยู่ในลูกปัดเข้ายึดครองร่างของจักรพรรดิไท่ซู่

“ไม่ ของสิ่งนี้ชั่วร้ายมาก อาจมีวิญญาณร้ายซ่อนอยู่ในนั้น ข้าจะต้องหาทางปรับแต่งมัน”

เซี่ยเฉิน คิดอย่างเงียบๆในใจ เขาเปิดกล่องขึ้นมาอีกครั้งและมองสำรวจลูกปัดสีดำอย่างระมัดระวังอยู่พักหนึ่ง ยิ่งเขาดูมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งคิดว่ามันเป็นดวงตาของสิ่งมีชีวิต

เขาปิดกล่องอีกครั้ง หายใจเข้าลึกๆ และรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติกับลูกปัดสีดำ และต้องมีสิ่งชั่วร้ายซ่อนอยู่ข้างในนั้น

ตอนนี้เขาไม่สามารถทำอะไรผลีผลามได้ และเขาก็ยังไม่กล้าที่จะสัมผัสกับลูกปัดสีดำอันนี้ได้ตามต้องการ เขาอาจจะถูกสิ่งชั่วร้ายที่ซ่อนอยู่ข้างในลูกปัดสีดำครอบงำ และเป็นอย่างจักรพรรดิไท่ซู่ก็ได้

“ลืมมันไปเถอะ”

ในขณะที่กำลังครุ่นคิดถึงเรื่องนี้ เขาก็ได้ตัดสินใจกลับออกไปก่อน

แต่ก่อนกลับเขาขอ ลงชื่อเช็คอินของวันนี้ให้เสร็จก่อน

"ระบบ ลงชื่อเช็คอินที่นี่"

เซี่ยเฉิน ออกคำสั่งกับระบบในใจของเขาอย่างเงียบๆ

ติ๊ง!

"เช็คอินสำเร็จ ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ด้วย..."