[ตอนฟรี] ตอนที่ 38 : จู่โจมสังหารหลงฮ่าวเทียน

เสียงอันน่าเกรงขามที่ดังขึ้นส่งผลให้จักรวาลตกอยู่ในความวุ่นวาย สวรรค์และโลกถึงกับสั่นสะเทือน!

แรงกดดันแห่งมังกรที่น่าหวาดกลัวกวาดผ่านไปทั่วหล้า!

ความรู้สึกสยองปรากฏขึ้นในดวงตาของผู้บ่มเพาะทรงพลังทุกคน

กรงเล็บมังกรทมิฬขนาดมหึมาที่มีกล้ามเนื้อขรุขระถูกกดลงมาจากบนท้องฟ้า

ด้วยกรงเล็บหนึ่งข้างที่กำลังข่วนลงมาพร้อมกับเกล็ดสีดำมืดส่องประกายด้วยแสงอันเย็นเยียบ ส่งผลให้ในความว่างเปล่ามีรอยร้าวแตกออกและความผันผวนที่เกิดขึ้นนั้นน่าสะพรึงจนแทบต้านไม่ไหว

“พลังแบบนั้น…ขอบเขตกึ่งเทวะเป็นอย่างน้อย!” ผู้บ่มเพาะรุ่นเก่าบางคนถึงกับร้องเสียงหลง

ขอบเขตจ้าวเทวะคือระดับที่ยืนอยู่บนจุดสูงสุดในดินแดนอมตะแล้ว

และภายใต้ขอบเขตจ้าวเทวะ ขอบเขตกึ่งเทวะก็นับได้ว่าเป็นหมายเลขหนึ่ง!

กระทั่งในบางขุมกำลังสูงสุด กึ่งเทวะยังเป็นบุคคลระดับสูงและสามารถเรียกพวกเขาว่าเป็นรากฐานของขุมกำลังได้

แต่ตอนนี้ กึ่งเทวะผู้หนึ่งกลับปรากฏตัวอย่างไม่คิด ซึ่งสร้างความตะลึงไปทั่วทุกทิศ

“ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมหลงฮ่าวเทียนจะมีความมั่นใจขนาดนี้ กลายเป็นว่ามีบางคนกำลังปกป้องเขาอยู่เบื้องหลัง ดังนั้นเป็นธรรมดาที่เขาจะไม่กลัว” บางคนนึกออก

ไม่ว่าหลงฮ่าวเทียนจะหยิ่งยโสขนาดไหน มันก็เป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่เขาจะมาบุกตระกูลจวินคนเดียว

ในทำนองเดียวกัน มันก็เป็นไปไม่ได้ที่อัจฉริยะของตระกูลจวินจะโง่มากพอถึงขนาดที่จะไปหาเรื่องรังจู่หลงด้วยตัวคนเดียว

สำหรับหลงฮ่าวเทียน เบื้องหลังของเขามีผู้ที่คอยคุ้มกันและปกป้องอยู่

“ยอดเยี่ยม ผู้อาวุโสยูหลงเคลื่อนไหวแล้ว!” หลงฮ่าวเทียนมีรอยยิ้มอันสิ้นหวัง

ตราบใดที่หนึ่งชีวิตยังรอดกลับไป จะหวนคืนกลับมาชำระแค้นก็ยังไม่สาย

ความอับอายที่ได้รับวันนี้อาจมีโอกาสให้ลบล้างอีกในอนาคต

“อะไรกัน เป็นไปได้หรือไม่ว่าคนผู้นั้นคือ ผู้สูงส่งยูหลง จากรังจู่หลง?”

ตัวตนเก่าแก่บางคนถึงกับสั่นเทาเมื่อได้ยินคำพูดของหลงฮ่าวเทียน

ผู้สูงส่งยูหลงคือผู้บ่มเพาะขอบเขตกึ่งเทวะที่ทรงพลังถึงขีดสุดจากรังจู่หลง ผู้ซึ่งมีร่างกายเป็นมังกรดำ

ครั้งหนึ่งเขาเคยประมือกับจ้าวเทวะเผ่ามนุษย์ผู้หนึ่งมาแล้วด้วยระดับการบ่มเพาะกึ่งเทวะ นี่ทำให้ชื่อเสียงของเขาโด่งดังกระจายไปทั่วสามพันดินแดนอมตะอยู่ช่วงเวลาหนึ่ง

มันแค่ต่อมาเขาได้ซ่อนตัวอยู่ในรังจู่หลงและไม่ได้ออกมาให้ใครเห็นอีกก็เท่านั้น

ตอนนี้ปรากฏตัวอีกครั้ง พลังของเขายังคงสั่นสะเทือนไปทั่วโลก

“เด็กน้อยตระกูลจวินอย่าได้ใช้ชีวิตสุดโต่งไปนัก เรื่องราวในวันนี้ก็ขอให้มันจบแค่นี้เถอะ”

น้ำเสียงของผู้สูงส่งยูหลงราบเรียบแต่ทะนงตัว

ชัดเจนอยู่แล้วว่าหลงฮ่าวเทียนต่างหากที่ต้องการสร้างปัญหาก่อน เขาบุกเข้ามาในตระกูลจวินเพราะอยากจะเหยียบย่ำจวินเซียวเหยาให้จมตีนและสร้างชื่อให้กับตัวเอง

อย่างที่เห็น ตอนนี้ผู้สูงส่งยูหลงกลับต้องการพูดอะไรบางอย่าง

แน่นอนว่าสิ่งที่ผู้สูงส่งยูหลงสามารถทำได้ก็มีแค่นำตัวหลงฮ่าวเทียนหนีไป

ต้องการสังหารจวินเซียวเหยาในถิ่นตระกูลจวินก็ไม่ต่างอะไรกับเรื่องเพ้อฝัน

ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเลยว่าเขามีระดับแค่กึ่งเทวะ แม้กระทั่งจ้าวเทวะจากรังจู่หลงตัวจริงเสียงจริงมาเอง ก็ไม่สามารถสังหารจวินเซียวเหยาในถิ่นตระกูลจวินได้

ได้ยินคำพูดของผู้สูงส่งยูหลงแล้ว ในที่สุดหลงฮ่าวเทียนก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

แต่เขาก็ยังคงมองจวินเซียวเหยาด้วยสายตาอันเย็นชาและขุ่นเคือง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาแพ้อย่างน่าสังเวช

สุดท้าย กระทั่งผู้อาวุโสจากรังจู่หลงยังต้องลดหน้าตัวเองเพื่อรักษาชีวิตของเขา

กล่าวได้ว่าหลงฮ่าวเทียนไม่เคยลิ้มรสความอัปยศอดสูขนาดนี้มาก่อน

สามารถจินตนาการได้ว่าเขาจะเกลียดชังจวินเซียวเหยามากขนาดไหน

จวินเซียวเหยามองไปในดวงตาของหลงฮ่าวเทียน เขาเย้ยหยันและกล่าว “อะไร หรือเจ้าอยากอ้างอะไรอย่าง สามสิบปีอยู่ทางนั้น อีกสามสิบปีอยู่ทางนี้?”

“ฮึ่ม พี่ใหญ่ข้าหลงอ้าวเทียนจะทำให้เจ้าลิ้มรสถึงความพ่ายแพ้อันย่อยยับ!” หลงฮ่าวเทียนเอ่ยเสียงต่ำ

เขาไม่กล้าที่จะพูดถึงเรื่องอย่างความแค้นส่วนตัว

ท้ายที่สุดแล้ว กายาเทพบรรพกาลรวมกับสุดยอดกระดูกมันก็ทรงพลังเกินไป เขาไม่สามารถรับมือมันได้เลย

“เฮ้อ… แย่จังนะ ไม่ว่ายังไงเจ้าก็จะไม่มีโอกาสได้พบเขาอีกแล้วล่ะ” จวินเซียวเหยายิ้มให้และโจมตีหลงฮ่าวเทียนด้วยมือข้างหนึ่งต่อไป

“จวินเซียวเหยา เจ้าบ้าไร้สติ กล้าโจมตีข้ารึไง!?” สีหน้าของหลงฮ่าวเทียนเปลี่ยนไปและเขารีบถอยอย่างรีบร้อน

“สามหาว!”

บนท้องนภา เสียงของผู้สูงส่งยูหลงราวกับสายฟ้าคำรามที่สั่นสะเทือนไปถึงเก้าสวรรค์และสิบปฐพี

กระทั่งกึ่งเทวะยอมพูดด้วยตัวเอง แต่จวินเซียวเหยายังคงทำเป็นมองไม่เห็นสิ่งนี้

ครืนน!

กรงเล็บมังกรใหญ่โตมโหฬารดิ่งตรงลงมาจากบนฟากฟ้า

ในความว่างเปล่า อักขระเข้มข้นจำนวนมากกำลังส่องแสงซึ่งก็คือค่ายกลป้องกันของตระกูลจวิน มันสัมผัสได้ถึงความผันผวนของพลังปราณและเริ่มกระตุ้นทำงานด้วยตัวมันเอง

ทุกรัศมีแสงเพียงพอที่จะสังหารขอบเขตนักบุญหนึ่งคน

แต่ตอนนี้ไม่มีสิ่งใดสามารถหยุดกรงเล็บมังกรที่กำลังร่วงหล่นมาจากบนฟ้าได้

ไม่ว่ากรงเล็บนี้จะผ่านไปตรงไหน อักขระจำนวนมากของค่ายกลก็จะระเบิดออก

ที่ผู้สูงส่งยูหลงลงมือ ไม่ใช่เพื่อจัดการกับจวินเซียวเหยา แต่เพื่อนำตัวหลงฮ่าวเทียนกลับไป

ปัง ปัง ปัง!

กรงเล็บมังกรดำมืดฉีกผ่านอากาศและระเบิดอักขระค่ายกลโดยตรง

สมกับขอบเขตกึ่งเทวะ ช่างทรงพลังยิ่งนัก!

“นี่…ตระกูลจวินจะไม่ตอบสนองอะไรเลยงั้นหรือ?”

เมื่อรับรู้ได้ถึงพลังอันน่าหวาดกลัว หลายคนเริ่มถอยห่างในขณะที่มองจวินจ้านเทียนและผู้อาวุโสตระกูลคนอื่นๆ

กึ่งเทวะจากรังจู่หลงเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ทำไมพวกเขายังดูใจเย็นและร่าเริงกันล่ะ?

บางคนที่ช่างสังเกตก็จะเห็นว่าจวินจ้านเทียนและผู้อาวุโสคนอื่นมีรอยยิ้มที่เย็นชาและประชดประชัน

ผู้บ่มเพาะกึ่งเทวะอันทรงพลังกำลังพยายามบดขยี้โดยเน้นความสนใจไปที่จวินเซียวเหยา

ถ้าหากเป็นรุ่นเยาว์ธรรมดาทั่วไป เขาคงถูกบีบบังคับไม่ให้เคลื่อนไหวได้ไปนานแล้ว

แต่จวินเซียวเหยายังคงทำเป็นไม่เห็นและโจมตีต่อไปเรื่อยๆ

เขาคว้ามือไปในอากาศและมันควบแน่นเปลี่ยนไปเป็นหอกเทพอเวจี เขาขว้างมันออกไปทะลวงอกของหลงฮ่าวเทียนที่กำลังถอยหนีโดยตรง

จากนั้นเขากระตุ้นปีกมารด้วยความเร็วขีดสุดและยกมือขึ้นมาตบหลงฮ่าวเทียนด้วยความเร็วสายฟ้าฟาด

แคร่ก!

เสียงกระดูกแตกหักดังเป็นชุดถึงกับทำให้ผู้คนเสียวฟัน

หลงฮ่าวเทียนกระอักเลือดอย่างบ้าคลั่ง กระดูกของเขาแหลกละเอียดและตกลงไปกระแทกบนพื้นดิน

ในท้ายที่สุด จวินเซียวเหยาก็กระโจนลงมาจากกลางอากาศและเตะฝ่าเท้าที่เสริมพละกำลังด้วย 40,000 อนุภาคคชสารยักษ์ออกมาบดขยี้หน้าอกของหลงฮ่าวเทียนโดยตรง

พุฟ!

เลือดคำโตผสมปนเปไปกับเครื่องในที่ฉีกขาดถูกพ่นออกมาจากปากของหลงฮ่าวเทียน

ถึงแม้เขาจะมีร่างกายเป็นมังกร แต่เขาไม่ต้านทานพละกำลังอันหนักหน่วงขนาดนี้ได้

ดวงตาของหลงฮ่าวเทียนปูดโปนและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกตะลึง ความไม่ยินยอมและร่องรอยของความสำนึกผิด

“พี่ใหญ่…จะไม่…ปล่อยเจ้า ไป…”

นัยน์ตาของหลงฮ่าวเทียนเบิกโพลง คำพูดของเขาแผ่วเบา ท้ายที่สุดก็สิ้นลมและตกตายด้วยความเสียใจ

ทายาทมังกรแห่งรังจู่หลง ร่วงหล่น!

และทุกอย่างเกิดขึ้นภายในพริบตา

กระทั่งผู้สูงส่งยูหลงยังไม่คาดคิดว่าจวินเซียวเหยาจะโจมตีอย่างเด็ดขาดเช่นนี้

“บัดซบ!”

เสียงตะโกนอันเดือดดาลสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งเก้าสวรรค์และสิบปฐพี!

ผู้สูงส่งยูหลงพิโรธ!

แรงกดดันอันน่าเกรงขามระเบิดกระจายออกไปราวกับคลื่น หนักหน่วงจนพื้นดินเริ่มแตกร้าวและแขกบางคนได้รับผลกระทบจนถูกกดลงไปบนพื้นโดยตรง

อีกด้านหนึ่ง จวินเซียวเหยากำลังยืนอยู่ที่นั่นในขณะมือไพล่หลัง หน้าสุดหล่อดุจพระเจ้าของเขายังคงสงบนิ่งราวกับบ่อน้ำบรรพกาลที่ไม่มีคลื่นกระเพื่อม

มันราวกับว่าที่เขากำลังเผชิญอยู่ไม่ใช่กึ่งเทวะซึ่งแข็งแกร่งมากที่สุดในโลก แต่เป็นคนธรรมดา

ในตอนนั้นเองที่เสียงกระแอมเย็นชาดังขึ้นมาจากส่วนลึกที่สุดของตระกูลจวิน

“เมื่อไหร่กันที่มดปลวกกึ่งเทวะกล้าทำตัวใหญ่โตในตระกูลจวินของข้า?”

เพียงสิ้นเสียง ดาบแห่งแสงอันยิ่งใหญ่และทรงพลังก็พุ่งตัดผ่านท้องฟ้ามาจากส่วนลึกของตระกูลจวิน

ดาบเปล่งแสงเจิดจ้าราวกับกำลังสะท้อนภาพน่าขนลุกของผู้เป็นอมตะที่กำลังร่วงหล่น ส่งผลให้รอยแตกสีดำปรากฏในความว่างเปล่า

กระแสอันบ้าคลั่งของรอยแยกสีดำส่งเสียงคำรามออกมาด้วยปราณดาบ

ด้วยหนึ่งดาบพุ่งตัดผ่าน ทำให้ผู้สูงส่งยูหลงลั่นตะโกนด้วยความโกรธ

แขนมังกรขนาดใหญ่ตามมาด้วยเลือดมังกรกำลังตกลงมาจากส่วนลึกของฟากฟ้า

ด้วยหนึ่งดาบ แขนมังกรข้างหนึ่งก็ถูกตัดออก!

ทุกคนในบริเวณนั้นขนลุกจนเหมือนรูขุมขนกำลังจะระเบิด

พลังของดาบแห่งแสงนั่นดูราวกับสามารถทำลายสวรรค์และโลกได้!

“มันคือทักษะศาสตราวุธสงครามของตระกูลจวินซึ่งเป็นหนึ่งในห้าทักษะศักดิ์สิทธิ์อันยิ่งใหญ่และผู้ที่ลงมือควรจะเป็นบรรพชนที่สิบแปดแห่งตระกูลจวิน!” บางคนอุทาน

“บรรพชนที่สิบแปด เจ้ารอก่อนเถอะ…” เสียงของผู้สูงส่งยูหลงเคร่งขรึม

“ในเมื่อเจ้าก็อยู่ที่นี่แล้ว งั้นก็อยู่นี่ต่อสิ…”

เสียงของบรรพชนที่สิบแปดดังขึ้นอีกครั้ง

พริบตานั้น ดาบแห่งแสงสองเล่มจากทักษะศาสตราวุธสงครามกวาดผ่านท้องฟ้าจากส่วนลึกของตระกูลจวินอีกครั้ง

“ไม่ เจ้าต้องการเริ่มสงครามอมตะระหว่างรังจู่หลงและตระกูลจวินรึไง?!”

ในความว่างเปล่า น้ำเสียงของผู้สูงส่งยูหลงตื่นตระหนกอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ถ้าสองขุมกำลังเริ่มสงครามอมตะจริงๆ ทั่วทั้งดินแดนอมตะหวงเทียนจะตกลงสู่ความวุ่นวายที่ไม่เคยปรากฏมาก่อน

“สงครามอมตะแล้วมันยังไงหรือ? ตระกูลจวินของข้ายืนตระหง่านในแดนอมตะมานานแสนนานนัก แล้วมีใครหน้าไหนที่ข้าต้องไปกลัวด้วยเล่า!” น้ำเสียงของบรรพชนที่สิบแปดทรงอำนาจอย่างยิ่ง!

พุฟ!

เหนือท้องฟ้า ดาบแห่งแสงส่องสว่างวาบสองเล่มติดกัน

สายฝนโลหิตเริ่มไหลรินและกระหน่ำเทลงมา!

สวรรค์และโลกร้องไห้ร่วมกันและจักรวาลก็สั่นสะอื้น!

ซากมังกรทมิฬขนาดมหึมาตกลงมาจากฟากฟ้าราวกับพระเจ้าที่ร่วงหล่น!

บรรพชนที่สิบแปดแห่งตระกูลจวิน สามดาบสังหารบรรพชนกึ่งเทวะแห่งรังจู่หลง!

TL : จะมากระทืบเขา กลับโดนเขากระทืบ (จนตาย) แทน สงสาร

(หากมีคำแนะนำหรือข้อติเตียน สามารถคอมเมนท์เพื่อบอกกล่าวได้นะครับ ^ ^ ขอบพระคุณมากครับที่สละเวลาอ่านจนจบ)