[ตอนฟรี] ตอนที่ 36 : ไพ่ใบสุดท้ายของหลงฮ่าวเทียน

จวินเซียวเหยาเหยียดมือออกไปและกำตราประทับในมือ

ด้านหลังของเขา ร่างเงาอันมโหฬารกับกำลังยืนอยู่ตรงกลางระหว่างท้องนภาและผืนปฐพีราวกับจักรพรรดิผู้ปราบปรามสวรรค์และโลก!

“นั่นคือเคล็ดทักษะอันทรงพลังของตระกูลจวิน ตราประทับราชา!” ผู้เฒ่าเก่าแก่คนหนึ่งร้องเสียงหลง

ในฐานะของตระกูลโบราณอันเก่าแก่ ตระกูลจวินได้สืบทอดส่งต่อมรดกอันน่าทึ่งมาเป็นเวลานานจนมิอาจนับได้ ทุกเคล็ดฝึกฝน เคล็ดทักษะ และเทคนิคลับต่างๆ ย่อมต้องมีมากมายมหาศาลเป็นธรรมดา

และสำหรับจวินเซียวเหยา มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่เขาจะฝึกฝนแค่ทักษะเดียวอย่างทักษะศาสตราวุธสงครามในช่วงหลายปีที่ผ่านมา

ตราประทับราชาเป็นทักษะชั้นยอดอีกอย่างที่จวินเซียวเหยาได้ฝึกฝน

ด้วยความฉลาดและการทำความเข้าใจในระดับสัตว์ประหลาด เขาย่อมเรียนรู้ได้อย่างรวดเร็วราวกับเอาปลายนิ้วแตะดินและฝึกฝนได้สำเร็จในเวลาไม่นาน

ในตอนนี้ จวินเซียวเหยาได้กระตุ้นตราประทับของราชา

ทันทีที่มันปรากฏตัว ทั่วโลกจะตกอยู่ในความหวาดกลัว!

ร่างเงาของราชามนุษย์เบื้องหลังมันดูราวกับกำลังจะปราบปรามดวงอาทิตย์ ดวงจันทร์และท้องนภา!

จวินเซียวเหยาผู้กระตุ้นตราประทับราชา เฉกเช่นพระเจ้าผู้ร่วงหล่นด้วยหนึ่งตราประทับกดขี่ท้องนภาและโค่นทำลายดวงอาทิตย์และดวงจันทร์!

สำหรับหลงฮ่าวเทียน เขาก็กระตุ้นทักษะหมัดมังกรเช่นกัน แสงอันน่าอัศจรรย์จากหมัดของเขาส่องสว่างไปทั่วท้องฟ้าพร้อมกับร่างเงาของมังกร

ตูมม!

การปะทะกันของสองทักษะราวกับสองดวงดาวเข้าชนกันหรืออุกกาบาตที่กำลังพังทลาย!

อากาศโดยรอบสั่นสะเทือน ความผันผวนของพลังปราณกระจายไปทุกทิศทางราวกับระลอกคลื่น!

เห็นดังนี้ จวินจ้านเทียนจึงยื่นมือออกไป

ความว่างเปล่าโดยรอบราวกับถูกกักขังกลายเป็นกรงแห่งสวรรค์และโลก แยกออกจากความผันผวนทั้งหมด

“นั่นคือขอบเขตศักดิ์สิทธิ์ผู้ทรงพลัง ไม่มีผู้อาวุโสคนไหนในตระกูลจวินอ่อนแอเลย…”

การคงอยู่เหนือขึ้นไปจากขอบเขตศักดิ์สิทธิ์จะถูกเรียกว่าผู้สูงส่ง

โดยทั่วไปแล้ว หากมีผู้บ่มเพาะขอบเขตศักดิ์สิทธิ์ คนผู้นั้นจะสามารถก่อตั้งขุมกำลังชั้นยอดได้

สำหรับตัวเลขที่แน่นอนของผู้อาวุโสในแต่ละสาขาของตระกูลจวิน ไม่มีใครทราบได้แม้แต่สมาชิกตระกูลเองก็อาจจะไม่รู้ด้วยเช่นกัน

กลับมาที่เดิม ความผันผวนของพลังปราณอันบ้าคลั่งเริ่มถูกควบคุมและหมุนวนไปมาในความว่างเปล่า

ความสนใจของทุกคนเริ่มรวมไปที่จุดเดียวกัน

“แค่ก…แค่ก…”

มีเสียงดังของการไอเป็นเลือดและร่างเงาที่โซเซเดินถอยหลัง มันคือหลงฮ่าวเทียน

ในตอนนี้ รูม่านตาของเขาขยายกว้างและมีแต่ความไม่อยากจะเชื่อเต็มตา

แขนที่เขาชกหมัดออกไปมีรอยแตกหักจนทำให้เลือดไหลออกมาและกำลังสั่นเทิ้มไม่หยุด

จวินเซียวเหยาเกือบทำให้เขาแขนด้วนด้วยการโจมตีเดียว

แม้ว่าหลงฮ่าวเทียนจะผสานเข้ากับแก่นแท้มังกร มันก็เป็นไปไม่ได้ที่จะงอกแขนใหม่ได้อย่างไม่รู้จบ

“ความแข็งแกร่งของเจ้า…” หลงฮ่าวเทียนขบฟัน หัวใจของเขาตกไปอยู่ตาตุ่มโดยสมบูรณ์

เขาประเมินบุตรพระเจ้าตระกูลจวินอายุสิบปีคนนี้ต่ำไปโดยสมบูรณ์

จวินเซียวเหยายังคงกำตราประทับด้วยมือข้างหนึ่งและอีกข้างหนึ่งกำลังไพล่หลัง

ชุดของเขาขาวยิ่งกว่าหิมะและเผยกลิ่นอายที่แตกแยกออก

ราวกับพระเจ้าผู้ไม่ข้องเกี่ยวกับโลกของมนุษย์ เขาหายใจเข้าออกอย่างสบายๆ

เขาไม่ได้ดูเหมือนคนที่ผ่านการต่อสู้มาเลยทั้งสิ้น มันบริสุทธิ์อย่างถึงที่สุด

“หล่อมาก!” สาวน้อยลั่วหลีหัวเราะกับตัวเอง

ในสายตาของนาง จวินเซียวเหยาคือเทพเจ้า มีปัญหาอะไรเปล่า?

ไม่ใช่แค่นางคนเดียว แต่องค์หญิงอันน่าภาคภูมิจากหลายขุมกำลังในที่แห่งนั้นต่างก็มีดวงตาเป็นประกายงดงาม

เพียงมือเดียวก็บดบังรังจู่หลงและทายาทมังกรได้

จะมีรุ่นเยาว์กี่คนในโลกที่สามารถทำเช่นนี้?

สีหน้าของหลงฮ่าวเทียนอัปลักษณ์ยิ่งกว่าเก่าไปอีก

เอามาที่นี่ครั้งนี้ก็เพื่อเหยียบย่ำจวินเซียวเหยาให้จมตีนเพื่ออวดเกียรติภูมิของรังจู่หลง

ตามที่เห็น ตอนนี้มันจะไม่ได้ผลถ้าแสร้งว่าโดนบีบบังคับให้มาป่วนงาน แต่มันยิ่งจะเละเทะมากขึ้น

“ไม่ ไม่ว่าจะเป็นยังไง วันนี้ข้าต้องไม่แพ้…” หลงฮ่าวเทียนสูดลมหายใจลึก

พลังอันน่าสะพรึงค่อยๆ แผ่ออกมาจากร่างกายของเขา

ด้วยการแผ่ออกมาจากพลังนี้ ขอบเขตการบ่มเพาะของหลงฮ่าวเทียนทะลวงโดยตรงจากขอบเขตแก่นแท้จิตวิญญาณไปสู่ระดับใหม่ในวูบเดียว

ขอบเขตสะพานศักดิ์สิทธิ์!

ผู้บ่มเพาะที่บรรลุถึงขอบเขตนี้จะสร้างสะพานศักดิ์สิทธิ์ในร่างกายของพวกเขา

ทำให้ทะเลจิตวิญญาณในตันเถียนสามารถเชื่อมต่อกับวิหารศักดิ์สิทธิ์ในสมอง

(ระดับการบ่มเพาะมี

1.ขอบเขตฝึกฝนร่างกาย 2.ขอบเขตฝึกฝนภายใน

3.ขอบเขตทะเลจิตวิญญาณ 4.ขอบเขตวิหารศักดิ์สิทธิ์

5.ขอบเขตแก่นแท้จิตวิญญาณ 6.ขอบเขตสะพานศักดิ์สิทธิ์

อธิบายง่ายๆ ก็คือขอบเขตสะพานศักดิ์สิทธิ์เป็นตัวเชื่อมระหว่างขอบเขตที่ 3 และ 4 นั่นเอง)

ความแข็งแกร่งมากยิ่งกว่าผู้บ่มเพาะในขอบเขตแก่นแท้จิตวิญญาณอย่างเห็นได้ชัด

“ตอนแรกข้าต้องการวางรากฐานให้มั่นคงก่อนที่จะทะลวงขอบเขต จวินเซียวเหยา ทั้งหมดมันเป็นเพราะเจ้า!” แรงกดดันของหลงฮ่าวเทียนพุ่งทะยาน การแสดงออกของเขาน่าหวาดกลัวและสายตาก็แหลมคมราวกับดาบ

ด้วยความช่วยเหลือจากแก่นแท้มังกร เขาได้ก้าวเข้าสู่ขอบเขตขอบเขตสะพานศักดิ์สิทธิ์อย่างเป็นทางการ

เดิมที หลงฮ่าวเทียนวางแผนที่จะกลับรังจู่หลงก่อนเพื่อทะลวงขอบเขตด้วยความสงบหลังจากการต่อสู้ในครั้งนี้

แต่ตอนนี้เป็นเพราะติดพันกับจวินเซียวเหยา เขาจึงต้องทะลวงก่อนเวลาอันเหมาะสม

เพราะถ้าเจ้าไม่ยอมทะลวงขอบเขต เจ้าก็ไม่สามารถเอาชนะจวินเซียวเหยาได้เลย

ด้วยเหตุนี้ การบ่มเพาะของหลงฮ่าวเทียนอาจไม่ค่อยมั่นคง ซึ่งมันไม่เป็นผลดีกับการบ่มเพาะของเขา

เป็นที่เข้าใจได้ว่าหลงฮ่าวเทียนจะเกลียดชังจวินเซียวเหยาในใจมากขนาดไหน

เดิมที่เขาแค่ต้องการสะกดข่มจวินเซียวเหยา แต่ตอนนี้เขากระทั่งอยากลงมือสังหาร

“มังกรแท้กักสวรรค์!”

บรรยากาศรอบตัวหลงฮ่าวเทียนน่าเกรงขามราวกับมังกรที่แท้จริงกำลังหลุดจากพันธนาการ

แกนกลางในร่างกายของเขาดูเหมือนกำลังลุกเป็นไฟ มันเปล่งพลังอันน่าเกรงขามออกมา

“มันคือแก่นแท้มังกร หลงฮ่าวเทียนไม่เพียงแต่ทะลวงเข้าสู่ขอบเขตสะพานศักดิ์สิทธิ์ แต่สามารถกระตุ้นพลังของแก่นแท้มังกรได้ด้วยเช่นกัน!”

“ไม่ใช่แค่นั้น การเคลื่อนไหวของเขาเป็นไปได้หรือไม่ว่านั่นคือทักษะการโจมตีที่พัฒนามาจากพลังของมังกรที่แท้จริง?!”

สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของหลงฮ่าวเทียนในตอนนี้ อัจฉริยะรุ่นเยาว์หลายคนต่างก็รู้สึกเย็นวาบไปทั่วตัว

ถ้าเปลี่ยนเป็นพวกเขาที่ต้องเผชิญหน้ากับหลงฮ่าวเทียนในตอนนี้ ไม่ถึงกับต้องสู้หรอก แค่เจอกับแรงกดดันอย่างเดียวพวกเขาก็โดนบดขยี้จนตายแล้ว

“มังกรแท้กักสวรรค์ มันควรจะเป็นทักษะโจมตีที่พัฒนามาจากพลังของมังกรที่แท้จริง น่ากลัวเกินไปแล้ว…”

ไม่ต้องพูดถึงอัจฉริยะรุ่นเยาว์เลย แม้กระทั่งบางคนจากรุ่นก่อนยังรู้สึกเย็นวาบ

มังกรที่แท้จริงจะมีพลังอันแข็งแกร่ง มันเป็นรากฐานของทักษะชั้นยอดของรังจู่หลง

มันเป็นหนึ่งในทักษะที่ดีที่สุดในดินแดนอมตะหวงเทียนอย่างแน่นอน!

ถึงตอนนี้ แม้ว่าทักษะที่หลงฮ่าวเทียนปลดปล่อยออกมาจะไม่ใช่พลังของมังกรที่แท้จริง แต่มันก็เป็นพลังที่เป็นรองเพียงแค่เล็กน้อยซึ่งทรงพลังมากเช่นกัน

โฮกก!

ร่างเงาของมังกรที่แท้จริงโอบล้อมรอบตัวหลงฮ่าวเทียน จากนั้นเขาก็พุ่งทะยานสู่ท้องฟ้า!

ด้วยเกล็ดอันแน่นหนาและเขามังกรแหลมคม เขาชูกรงเล็บมังกรขนาดมหึมาและบดขยี้ไปทางจวินเซียวเหยาทันที!

จุดที่กรงเล็บมังกรพาดผ่าน อากาศจะสั่นสะเทือนเป็นระลอกคลื่น

แข็งแกร่งเกินไป!

กรามของอัจฉริยะผู้โปรดปรานของสวรรค์กำลังสั่นราวกับโดนน้ำเย็นราดตั้งแต่หัวถึงนิ้วเท้า

หลงฮ่าวเทียน ทายาทมังกรแห่งรังจู่หลงเกือบจะไร้เทียมทานในขณะนี้!

“บุตรพระเจ้า!”

จวินจ้างเจี้ยนและจวินเสวี่ยฮวางแสดงออกด้วยความประหม่า

ตอนนี้ การโจมตีของหลงฮ่าวเทียนทำให้พวกเขาทั้งหมดสัมผัสได้ถึงอันตราย

“น้องเซียวเหยา!” เจียงลั่วหลีอดไม่ได้ที่จะกังวล

ในสายตาของเจียงเซิ่งยีปรากฏความเป็นห่วงเช่นกัน รวมไปถึงเจียงโร่ว

แม้แต่จวินจ้านเทียนผู้ที่รู้ถึงความแข็งแกร่งของจวินเซียวเหยาดีที่สุดยังกำหมัดแน่นและเตรียมพร้อมเต็มกำลัง

ถ้ามีอุบัติเหตุเกิดขึ้น เขาจะลงมือทันที

หน้าตาของตระกูลจวินไม่ได้สำคัญเท่าชีวิตของจวินเซียวเหยา

“จวินเซียวเหยา ตาย!” การแสดงออกของหลงฮ่าวเทียนเคร่งขรึม ราวกับว่าเขาได้เห็นจวินเซียวเหยานองเลือด

“แบบนี้ค่อยน่าสนใจหน่อย” จวินเซียวเหยาหน้าเฉยเมย

ต่อให้ภูเขาไท่ซานถล่มตรงหน้า สีหน้าของเขาก็ไม่มีทางเปลี่ยนแปลง

เพียงเมื่อเขากำลังจะกระตุ้นนิมิตของกายาออกมาสู้ ทันใดนั้นก็มีเสียงคล้ายจักรกลดังขึ้นในความคิดของเขา

“ติ๊ง! ท่านได้มาถึงสถานที่ลงชื่อ งานเลี้ยงฉลองวันเกิดครบสิบปี ท่านต้องการลงชื่อหรือไม่?”

ดวงตาของจวินเซียวเหยาเป็นประกายและรอยยิ้มก็เอ่อล้นจากมุมปาก

“ข้าคิดว่าระบบจะทำงานผิดพลาดซะแล้ว แต่กลับกลายเป็นว่ามันจะมาในจังหวะที่ไม่คาดคิดหรือจังหวะที่เหมาะสมนี่เอง”

“ลงชื่อ!” จวินเซียวเหยาคิดในใจ

เขาอยากเห็นว่าเขาจะได้รับอะไรดีๆ จากการลงชื่อครั้งนี้

“ติ๊ง! ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ คุณประสบความสำเร็จในการลงชื่อ คุณได้รับรางวัลหายากระดับเจ็ดดาว ได้รับสุดยอดกระดูก!”

เพียงสิ้นเสียงของระบบ หน้าอกของจวินเซียวเหยาสว่างวาบทันทีและกลิ่นอายอันน่ากลัวระเบิดออก!

(หากมีคำแนะนำหรือข้อติเตียน สามารถคอมเมนท์เพื่อบอกกล่าวได้นะครับ ^ ^ ขอบพระคุณมากครับที่สละเวลาอ่านจนจบ)