[ตอนฟรี] ตอนที่ 25 : ลำดับเจ็ด จวินเสวี่ยฮวาง

หวงโจว ภายนอกเขตแดนตระกูลจวิน

วิหคและสัตว์ลากจูงรถม้าสีสันต่างๆ นับไม่ถ้วนกำลังเดินทางเข้ามาอย่างล้นหลาม

อีกทั้งยังมีเรือเหาะขนาดมหึมาที่กำลังล่องอยู่ในความว่างเปล่า

ทันใดนั้น ประตูอันเป็นภูเขาใหญ่แห่งตระกูลจวินพลันเปิดกว้างออก ต้อนรับแขกเหรื่อผู้มาเยือนจากทั่วทุกทิศ

สำหรับปัญหาที่อาจเกิดขึ้นน่ะหรือ?

บนท้องฟ้าปรากฏค่ายกลที่ส่องแสงจางๆ ในอากาศ แผ่บรรยากาศที่แม้แต่ขอบเขตนักบุญยังต้องกลัว มันมากพอที่พวกคนที่มีความคิดไม่ดีต้องตระหนักถึง

จึงไม่มีใครหรือขุมกำลังใดกล้าก่อปัญหาในงานเลี้ยงของตระกูลจวิน

“นิกายเต๋าสวรรค์สูงสุดได้มาถึงแล้วและได้มอบของขวัญแสดงความยินดีแก่บุตรพระเจ้าเป็นตำราเต๋าเก้าขั้น!”

“นั่นคือนิกายเต๋าสวรรค์สูงสุด สัตว์ประหลาดเฒ่าของนิกายนั้นค่อนข้างโด่งดังเลยทีเดียว” บางคนแสดงความเห็น

“แดนศักดิ์สิทธิ์ต้าเหยียนได้มาถึงแล้วและมอบของขวัญแสดงความยินดีแก่บุตรพระเจ้าเป็นหยกรวมเทพหนึ่งขวดและศิลาปราณเทวะหนึ่งร้อยชิ้น”

“คาดไม่ถึง แดนศักดิ์สิทธิ์ต้าเหยียนถึงกับนำหยกรวมเทพออกมา ของหายากเช่นนี้สามารถหล่อเลี้ยงแก่นแท้จิตวิญญาณได้!” ผู้คนต่างอิจฉาเมื่อได้ยิน

ของขวัญแต่ละชิ้นมีมูลค่ามากพอที่จะทำให้ผู้คนแก่งแย่งกัน แต่ตอนนี้สิ่งเหล่านั้นทั้งหมดล้วนถูกมอบให้กับบุตรพระเจ้าแห่งตระกูลจวินในฐานะของขวัญวันเกิด

นี่ช่วยไม่ได้ที่จะทำให้ผู้คนอิจฉา

“ราชวงศ์ต้าชางได้มาถึงแล้วและเสนอของขวัญที่ล้ำค่าที่สุด ภาพทิวเขาและสายธาร!”

ขณะเสียงตะโกนดังขึ้น หญิงสาวผิวสดใสและน่าดึงดูดได้ปรากฏพร้อมกับม้วนภาพวาด นางมีรอยยิ้มที่เฉลียวฉลาดและดวงตาอันงดงาม

“นั่นองค์หญิงแห่งราชวงศ์ต้าชาง ช่างงดงามอะไรเช่นนี้”

“เฮ้อ พวกเราทำได้เพียงชมเชยสาวงามเช่นนี้อย่างห่างๆ แต่นางกลับต้องการเกาะติดกับบุตรพระเจ้า แถมนางก็โด่งดังมากกว่าคนอื่นอีกด้วย” เหล่าอัจฉริยะชายจากหลายขุมกำลังพากันแอบถอนหายใจ

พวกเขาไม่มีแม้แต่คุณสมบัติที่จะไล่ตามองค์หญิงแห่งต้าชาง แต่องค์หญิงคนนี้กลับต้องการไล่ตามบุตรพระเจ้าแทน

ต่อมา ขุมกำลังจากทุกทิศก็หลั่งไหลเข้ามาราวกับสายน้ำอันไร้ที่สิ้นสุดเพื่อมอบของขวัญแสดงความยินดี

มีทั้งจักรวรรดิเฉี่ยเฟิงจากสุดขอบทิศเหนือและวิหารเต๋าเทียนหยาจากสุดขอบทิศใต้

กล่าวได้ว่าตราบใดที่ขุมกำลังหนึ่งได้รับคำเชิญจากกระบี่ส่งสาร ไม่มีใครกล้าเพิกเฉยและไม่มาตามคำเชิญแม้แต่น้อย

ขุมกำลังเหล่านี้ทั้งหมดเป็นขุมกำลังชั้นยอดขึ้นไป ซึ่งมีคุณสมบัติพอที่จะเข้าสู่ตระกูลจวินผ่านภูเขาใหญ่ได้

และเหล่าขุมกำลังชั้นรอง พวกเขาทำได้แค่มอบของขวัญและรับชมอยู่ภายนอกเขตภูเขาใหญ่เท่านั้น

ขุมกำลังเหล่านั้นไม่ได้ไม่พอใจ เพราะยังไงแล้วพวกเขาก็ไม่มีคุณสมบัติจริงๆ

“ตระกูลเจียงจากตระกูลโบราณมาถึงแล้วและได้มอบอาวุธวิเศษโบราณหนึ่งชิ้น โอสถอมตะสามต้น เม็ดยาศักดิ์สิทธิ์ชั้นยอดหนึ่งร้อยเม็ด และศิลาปราณเทวะคุณภาพดีเลิศจำนวนหนึ่งพันก้อน...”

คนของตระกูลจวินยังคงอ่านรายงานอย่างต่อเนื่อง

และประกาศนี้ก็ได้สร้างความตกตะลึงให้กับขุมกำลังต่างๆ ที่กำลังรับชม

“ไม่ใจกว้างไปหน่อยหรือ?”

“เจ้าลืมไปแล้วหรอ คนจากตระกูลเจียงและจวินแต่งงานกันมาหลายชั่วอายุคนแล้ว แถมมารดาของบุตรพระเจ้าก็เป็นคนจากตระกูลเจียงด้วย ตระกูลฝั่งแม่มาเยี่ยมเยียนจะไม่มีของขวัญเยอะๆ แบบนี้ได้ยังไง?”

ตระกูลเจียงนับได้ว่าเป็นขุมกำลังอมตะที่มีความสัมพันธ์ที่ดีที่สุดกับตระกูลจวิน

คนจากตระกูลทั้งสองต่างก็หมั้นหมายแต่งงานกันมาหลายชั่วอายุคน อีกนิดก็แทบเหมือนใส่กางเกงตัวเดียวกันแล้ว

เงาสาวงามสองเงาก้าวเข้าสู่ประตูภูเขาใหญ่โดยตรง

แขกทั้งหมดในบริเวณนั้นที่มองเห็น ท่าทางพวกเขาพลันตกตะลึงและคลุ้มคลั่งเล็กน้อย

สาวงามทั้งสอง หนึ่งใหญ่และหนึ่งเล็ก

หนึ่งใหญ่สวมชุดคลุมหิมะอันไร้มลทินด้วยรูปลักษณ์ของนางฟ้าผู้สง่างามลงจากสวรรค์มาสู่ผืนดิน

หนึ่งเล็กผู้น่ารักและงดงามพร้อมกับดวงตาที่มีชีวิตชีวา ทำให้บรรยากาศรอบตัวนางช่างน่าหลงใหล

สตรีสองคนนี้แตกต่างโดยสิ้นเชิง แต่กลับทำให้ทั่วทั้งโลกตกตึงเหมือนกัน

“สตรีทั้งสองช่างงามสง่ายิ่ง สาวสวยผู้นั้นควรเป็นเจียงเซิ่งยี เทพธิดาผู้ครอบครองกายาเต๋าเซียนเทียนแห่งตระกูลเจียง”

“ส่วนสาวตัวเล็กควรเป็นเจียงลั่วหลี อัญมณีในฝ่ามือแห่งตระกูลเจียง ผู้ครอบครงกายาต้นกำเนิดเต๋า”

เมื่อมองไปที่สาวงามทั้งสอง หนึ่งใหญ่และหนึ่งเล็ก ผู้ชายทั้งหมดในบริเวณนั้นไม่สามารถละสายตาไปได้เลย

และเกือบในเวลาเดียวกัน อีกหนึ่งเสียงก็ดังออกมา

“ตระกูลเย่จากตระกูลโบราณมาถึงแล้วและมอบเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์ชั้นยอดสิบเม็ด หนึ่งร้อยศิลาปราณเทวะ และอาวุธชั้นยอดสามชิ้น”

ได้ยินเช่นนี้ หลายคนก็แอบพึมพำกัน

ตระกูลโบราณ ตระกูลเย่

ตระกูลเย่เป็นที่รู้จักกันดี แต่ของขวัญที่พวกเขามอบให้มันค่อนข้างธรรมดา ไม่ต้องเทียบกับตระกูลเจียงตอนนี้เลย แค่เทียบขุมกำลังชั้นยอดก็จะเห็นว่าพวกเขาดูยากจนเล็กน้อย แต่ความสัมพันธ์ของตระกูลจวินและตระกูลเย่ก็เป็นแบบนี้แหละ จึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะให้ของขวัญไม่มาก

“ฮ่าฮ่า คุณหนูลั่วหลี ได้โปรดอยู่ก่อน”

ร่างเงาสองร่างเดินเข้าสู่ภูเขาใหญ่ตระกูลจวิน หนึ่งเป็นข้ารับใช้ชราที่มีเคราแพะ อีกหนึ่งเป็นชายหนุ่มในชุดน้ำเงินเดินนำมาเป็นเย่ซิงหยุน

“นั่นคือเย่ซิงหยุน อัจฉริยะจากตระกูลเย่ที่ครอบครองกายาราชันแห่งดวงดาว”

“เจ้าเป็นใคร?” เจียงลั่วหลีหันกลับมาและจ้องไปที่เย่ซิงหยุน นางรู้สึกสงสัย

รอยยิ้มบนใบหน้าของเย่ซิงหยุนแข็งค้าง เขาอับอายเล็กน้อยและกล่าว “คุณหนูลั่วหลีคงลืมแล้ว ในแดนลับลั่วเยว่…”

เจียงลั่วหลีเกือบจำมันได้และกล่าว “โอ้ ใช่แล้ว เจ้าคือ… ใครนะ?”

“ข้ามาจากตระกูลโบราณ ตระกูลเย่ ข้าชื่อเย่ซิงหยุน” เย่ซิงหยุนเริ่มอายมากขึ้น

เป็นไปได้รึเปล่าว่าเจียงลั่วหลีไม่มีความประทับใจในตัวเขาเลยแม้แต่น้อย?

“โอ้ เป็นเจ้านี่เอง ลั่วหลีขอโทษด้วย ปกติจะไม่ค่อยจดจำคนหน้าตาธรรมดา” เจียงลั่วหลียิ้มและเอ่ย

ทันทีที่นางกล่าวจบ ผู้ชมเงียบสงบไปเล็กน้อย

เย่ซิงหยุนยิ่งอายเข้าไปอีก

พูดกันตามตรง รูปลักษณ์ของเย่ซิงหยุนไม่ได้แย่เลยแม้แต่น้อย เขามีคิ้วคมราวกับกระบี่และดวงตาลึกล้ำดุจดวงดารา หญิงสาวแทบทุกคนจะรู้สึกถึงความสบายใจและถูกดึงดูด

แต่ผลลัพธ์จากปากของเจียงลั่วหลีกลับกลายเป็นว่าเขาหน้าตาธรรมดา

อย่างไรก็ตาม เย่ซิงหยุนก็เป็นคนที่หน้าหนาอยู่พอสมควร เขายังคงยิ้มและกล่าว “คุณหนูลั่วหลี ไม่ได้เจอกันนาน ข้าสงสัยว่าเราสามารถนั่งใกล้กันในภายหลังได้หรือไม่?”

ได้ยินเช่นนี้ บางคนก็เข้าใจสถานการณ์ทันที

เย่ซิงหยุนมีความต้องการแฝงจริงๆ

จุดประสงค์หลักไม่ใช่งานเลี้ยง แต่เป็นการเกี้ยวพาราสีหญิงสาว

เจียงเซิ่งยีขมวดคิ้วเล็กน้อย

เจียงโร่วต้องการจับคู่เจียงลั่วหลีกับจวินเซียวเหยามาโดยตลอด

เย่ซิงหยุนผู่นี้กำลังพยายามขโมยของจากคนอื่นหรือ?

“ลั่วหลี ไปหาพี่สาวเจียงโร่วกันเถอะ” เจียงเซิ่งยีจับมือลั่วหลีและเอ่ย

“โอ้” เจียงลั่วหลีพยักหน้าและเลิกสนใจเย่ซิงหยุน

เย่ซิงหยุนสูดหายใจลึกและยังคงรักษามาดบนใบหน้า

“ไม่เป็นไร ข้ายังคงมีโอกาส” เขาปลอบตัวเองในใจ

อีกด้านหนึ่ง ห้องโถงอันวิจิตรงดงามของตระกูลจวินก็ถูกเปิดออก

มีเพียงแขกผู้มีเกียรติสูงสุดและน่านับถือมากที่สุดเท่านั้นที่มีสิทธิ์จะเข้ามา

ขุมกำลังชั้นยอดทั้งหมดล้วนพำนักอยู่บนเกาะเทพสวรรค์อื่นๆ

ตระกูลเจียง ตระกูลเย่ และตระกูลโบราณอื่นๆ รวมไปถึงเชื้อสายจ้าวเทวะและผู้คนจากราชวงศ์ระดับสูงต่างก็นั่งอยู่ภายใน

ไวน์ชั้นเลิศและอาหารที่ดีที่สุดทุกชนิดถูกเสิร์ฟอยู่บนโต๊ะ อาหารทุกจานล้วนเป็นสมบัติหายากที่งดงามและกลิ่นหอมอบอวล

“คนสำคัญจากตระกูลจวินยังไม่มาที่นี่หรือ? บุตรพระเจ้าอยู่ที่ไหน?” ผู้บ่มเพาะอาวุโสคนหนึ่งสำรวจไปรอบๆ

ในเวลานี้เอง ตัวตนอันทรงพลังก็ปรากฏขึ้น เป็นหนึ่งชายและหนึ่งหญิง

หนึ่งคือชายหนุ่มในชุดดำที่ปลดปล่อยบรรยากาศอันแหลมคมราวกับกระบี่

นี่คือลำดับสิบแห่งตระกูลจวิน จวินจ้างเจี้ยน

.

เขาออกจากการปิดด่านเพื่อร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของจวินเซียวเหยา

และหญิงสาวด้านข้างของเขาในชุดสีฟ้าอ่อน ปลอดปล่อยบรรยากาศอันเยือกเย็นไปทั่วทั้งร่างกาย

ดวงตาของนางมีสีน้ำเงินคล้ายน้ำแข็ง เกล้าผมด้วยปิ่นฟินิกซ์สีน้ำเงิน ผิวพรรณของนางขาวราวกับหิมะ ทำให้นางงดงามเฉกเช่นประติมากรรมที่สลักขึ้นจากน้ำแข็ง

“นั่นลำดับเจ็ดแห่งตระกูลจวิน จวินเสวี่ยฮวาง ผู้ครอบครองกายาจิตวิญญาณน้ำแข็ง ลือกันว่าภายในเสี้ยวความคิด มันสามารถแช่แข็งแผ่นดินไปนับหมื่นลี้ เปลี่ยนวิถีโลกให้มีแต่หิมะขาวโพลน”

ผู้คนต่างพากันมองจวินเสวี่ยฮวาง

สิบลำดับแห่งตระกูลจวิน ทุกคนล้วนมีความพิเศษยอดเยี่ยม

โดยธรรมชาติแล้ว มันมีวีรสตรีเป็นจำนวนมากและจวินเสวี่ยฮวางก็เป็นหนึ่งในตัวตนเช่นนั้น

“ข้าคาดไม่ถึงเลยว่าเจ้าจะออกจากการปิดด่านเพื่อร่วมงานเลี้ยงฉลองของน้องชายเซียวเหยา” จวินจ้างเจี้ยนยิ้มเล็กน้อย

สิบลำดับแห่งตระกูลจวินมีทั้งผู้ที่ปิดด่านฝึกตนหรือกำลังผจญภัยไปทั่วโลกหรือเดินทางสู่แดนลับต่างๆ

มีคนไม่มากนักที่มาเพื่อเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองวันเกิดของจวินเซียวเหยาเป็นพิเศษ

จวินเสวี่ยฮวางเม้มปากและกล่าว “ข้าแค่อยากเห็นว่าบุตรพระเจ้าที่เอาชนะเจ้าได้ตอนอายุสามขวบจะทรงพลังแค่ไหน”

ได้ยินแบบนี้ การแสดงออกของจวินจ้างเจี้ยนก็เริ่มไม่เป็นธรรมชาติทันที

นี่คือเป็นการจี้ใจดำอย่างรุนแรง

แต่ในขณะนั้น อีกหนึ่งตัวตนก็เดินเข้ามาในห้องโถง

“เป็นเขา?”

เมื่อเห็นตัวตนนี้ หัวใจของจวินจ้างเจี้ยนและจวินเสวี่ยฮวางก็เย็นชา และทั้งคู่แสดงออกอย่างเคร่งขรึม

(หากมีคำแนะนำหรือข้อติเตียน สามารถคอมเมนท์เพื่อบอกกล่าวได้นะครับ ^ ^ ขอบพระคุณมากครับที่สละเวลาอ่านจนจบ)