ตอนที่ 2005+2006 แบน

ตอนที่ 2005 แบน

อย่างไรก็ตาม จากลักษณะที่เด่นชัดและเครื่องประดับบนร่างกายของผู้หญิงในภาพที่ค่อนข้างชัดเจน มีคนพิสูจน์ว่าผู้หญิงคนนั้นคือโจวฮุ่ยหลัน ดังนั้นโจวฮุ่ยหลันจะทำทุกอย่างเพื่อขึ้นไปสู่จุดสูงสุด มีคนหลายหมื่นคนได้เห็นรูปนั้นแล้ว ดังนั้นรูปนั้นจึงไม่สามารถซ่อนไว้ได้อีกต่อไป

เจียงเหยาได้รับโทรศัพท์จากโจวฮุ่ยหลัน ระหว่างทางไปสถานีรถไฟเพื่อพบกับเสี่ยงติงและครอบครัวของเขา เจียงเหยาไม่แปลกใจเลยที่โจวฮุ่ยหลันสามารถหาเธอเจอ

ท้ายที่สุด โจวฮุ่ยหลันอยู่ในเมืองจินโดมาหลายปีแล้ว เธอมีสายสัมพันธ์ของเธอ และเธอยังมีผู้จัดการของเธอ

ลู่ชิงสีไม่ได้ปิดบังความจริงที่ว่าเขาได้เคลื่อนไหว เขาต้องการสนับสนุนลู่เสี่ยวเซียวให้มากที่สุด

เจียงเหยาไม่แปลกใจเลยเมื่อเธอรับสายของโจวฮุ่ยหลัน สิ่งที่น่าแปลกใจคือโจวฮุ่ยหลันร้องขอการให้อภัยอย่างถ่อมตนและยอมรับในความผิดพลาดของเธอ

“คุณเอาแต่ขอโทษฉันตอนนี้? สายไปแล้วไหม” เจียงเหยาตะคอก “ไม่ใช่ว่าคุณเก่งเหรอหรือ คุณถึงกับตีลู่เสี่ยวเซียวและให้คนยกเลิกสัญญากับเธอทันทีที่คุณกลับเมืองจินโด ในเมื่อคุณมีความสามารถมากขนาดนั้น ก็อย่าถ่อมตัวนักเลยค่ะ”

จากนั้นเจียงเหยาก็วางสายโทรศัพท์และบล็อกเบอร์ของโจวฮุ่ยหลัน

ในที่สุดเจียงเหยาก็ค้นพบว่าทำไมโจวฮุ่ยหลันถึงรีบโทรหาเธอและขอโทษ หลังจากได้ยินสิ่งที่ลู่ชิงสีพูดกับเธอเมื่อเธอกลับถึงบ้าน เธอยังระบุด้วยเธอยินดีชดเชยความสูญเสียทุกอย่าง เธอพร้อมที่จะจ่ายตามจำนวนที่เจียงเหยาเรียกร้อง

หลังจากนั้นไม่กี่วัน ภาพของโจวฮุ่ยหลันก็ได้แพร่ภาพไปทั่วทั้งประเทศ มันไม่เหมาะสมอย่างยิ่ง ทำให้รัฐบาลสั่งห้ามเธอ

การห้ามประเภทนั้นหมายความว่า เธอจะไม่สามารถปรากฏตัวบนสื่อทั้งโทรทัศน์และวิทยุได้อีก

เป็นได้หรือ เธอจะจัดการกับเหตุการณ์นั้นได้อย่างไร

“ก็เลยถูกแบน” เจียงเหยาพูดด้วยเสียงต่ำ “การถูกแบนไม่เหมือนกับการยกเลิกสัญญา หากถูกยกเลิกสัญญา ก็สามารถหาบริษัทอื่นได้”

โจวฮุ่ยหลันที่อยู่ห่างไกลถึงเมืองจินโด รู้สึกวิตกกังวลหลังจากการโทรสิ้นสุดลง เธออยากจะกระโดดตึกฆ่าตัวตาย แต่เธอกลัวความตายและกลัวความเจ็บปวด

ผู้จัดการของเธอขอให้โจวฮุ่ยหลันออกจากเมืองจินโดเป็นการชั่วคราว เธอไม่รู้ว่าเธอจะทำอะไรได้อีก โจวฮุ่ยหลันรู้ด้วยว่าผู้จัดการของเธอไม่มีความหวังกับเธออีกต่อไป ดังนั้นเขาจึงขอให้เธอออกจากเมืองจินโด และปล่อยให้เธอดูแลตัวเอง โจวฮุ่ยหลันกัดฟัน เธอเปลี่ยนตั๋วเครื่องบินเมื่ออยู่ที่สนามบิน

โจวฮุ่ยหลันไม่รู้ว่าเธอจะสามารถหาพี่ชายและพี่สะใภ้ของลู่เสี่ยวเซียวได้ที่ไหน แต่เธอจะพยายามหาตัวพวกเขา

ขณะนั้นในกองทัพไม่ได้เงียบไปทั้งหมด

โจวจุนหมินและคนอื่น ๆ ได้เปิดเผยการตั้งครรภ์ของเจียงเหยา เมื่อเจียงเหยารักษาเฉาฟู่เซิงที่ป่วยเป็นโรคปอดบวม ทหารส่วนใหญ่รู้สึกว่าพวกเขาต้องปกป้องเจียงเหยา

ข่าวการตั้งครรภ์ของเจียงเหยาแพร่กระจายทันทีในกองทัพ ราวกับว่าเธอได้รับปีกแห่งอิสรภาพ เมื่อใดก็ตามที่ลู่ชิงสีกำลังจะอารมณ์เสียระหว่างการฝึกซ้อมกับทหารนายอื่น หนึ่งในนั้นจะถามว่า “ผมได้ยินว่าภรรยาของคุณกำลังท้อง”

อารมณ์ของเขาจะสงบลง ถ้าพวกเขากำลังคุยเรื่องเกี่ยวกับเจียงเหยา ดังนั้นเขาจึงได้รับการแสดงความยินดีมากมายระหว่างการฝึก

อย่างไรก็ตาม เจียงเหยารู้สึกว่าผู้หญิงหลายคนมองเธอแปลก ๆ ไม่ว่าผู้หญิงที่อายุน้อยกว่าหรือมากกว่า

ทุกครั้งที่พวกเธอเห็นเธอจากระยะไกล พวกเธอจะชี้ไปที่ท้องของเธอให้คนข้าง ๆ อย่างไรก็ตาม ทันทีที่เจียงเหยาเข้ามาใกล้ พวกเขาจะมองไปที่เจียงเหยาด้วยสายตาเหยียดหยามและแยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็ว

__

ตอนที่ 2005 พฤติกรรมแปลก ๆ ของเหล่าผู้หญิงพวกนั้น

ดูเหมือนพวกเขาไม่ต้องการหรือไม่กล้าที่จะให้เจียงเหยาได้ยินสิ่งที่พวกเขาพูด

แม้ว่าเจียงเหยาจะเป็นคนใจดีที่ไม่ยอมให้ความคิดเห็นหรือพฤติกรรมของคนอื่นมากระทบกับชีวิตของเธอ แต่เธอก็จะหงุดหงิดถ้าเธอเจอเรื่องแบบนี้บ่อยเกินไป

เจียงเหยายังคงโกรธเมื่อเธอกลับบ้านพร้อมขวดน้ำส้มสายชู เธอยื่นน้ำส้มสายชูให้ลู่ชิงสี ซึ่งกำลังทำอาหารแล้วถอนหายใจ “รับไปสิ”

น้ำเสียงของเจียงเหยาไม่ค่อยพอใจเพราะเธอไม่มีความสุข ลู่ชิงสีสามารถบอกได้ว่าเธอหงุดหงิด

“คุณไม่พอใจเพราะผมขอให้ออกไปซื้อน้ำส้มสายชูหรือเปล่า”

ลู่ชิงสีรับขวดน้ำส้มสายชูและไม่รีบร้อนที่จะเปิดมัน เขากลับใช้มือที่เยิ้มของเขาหยิกแก้มอ้วน ๆ ของเจียงเหยาแทน “พระอาทิตย์ตกแล้ว ข้างนอกไม่ร้อนเสียหน่อย ออกไปเดินเล่นก็ไม่เลวนี่”

“ฉันไม่ได้โกรธเรื่องนั้น” เจียงเหยาตบมือของเขาที่อยู่ใกล้ ๆ ใบหน้าของเธอ เธอกลอกตาแล้วพูดว่า “ฉันจะออกไปเดินเล่น ถึงเวลากินข้าว โทรเรียกฉันนะคะ”

เจียงเหยารีบออกจากห้องครัวหลังจากพูดอย่างนั้นโดยไม่รอให้ลู่ชิงสีตอบกลับ เธอดึงมัวออกจากห้องนั่งเล่น ซึ่งเขากำลังดูทีวีอยู่ แล้วรีบออกไปที่ประตู

มันเป็นความบังเอิญ ทันทีที่เจียงเหยาก้าวออกไปข้างนอก เธอสังเกตเห็นลูกชายของหัวหน้าเหย่ ซึ่งอาศัยอยู่บ้านข้าง ๆ เตรียมพร้อมที่เข้าไปในบ้าน

เจียงเหยาไม่ชอบเหย่เสวียหลี่ เธอไม่มีความรู้สึกใด ๆ แต่หัวหน้าเหย่และภรรยาของเขา แต่เธอไม่ได้มีอคติอะไรกับเหย่เจียงกั๋ว

“เหย่เจียงกั๋ว” เจียงเหยาเรียกเขา

เหย่เจียงกั๋วหยุดเดิน เมื่อเขาหันกลับมาและเห็นเจียงเหยา เขาก็วิ่งหนีทันที

เหย่เจียงกั๋วตอบสนองอย่างรวดเร็ว แต่เจียงเหยาเร็วกว่าเขา เธอเอื้อมมือไปจับคนที่กำลังจะวิ่งเข้าไปในบ้าน “ทำไมต้องวิ่งหนี เหมือนเห็นหญิงชราอย่างงั้นล่ะ”

“คุณไม่ได้แก่กว่าผม คุณอายุเท่าไหร่ล่ะ” เหย่เจียงกั๋วยังคงเขย่าแขนของเขา พยายามที่จะหลุดพ้น อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าเจียงเหยากำลังตั้งครรภ์ ดังนั้นเขาจึงไม่กล้าดิ้นรนมากเกินไปขณะที่เธอดึงเขา เขากลัวว่าเขาจะทำร้ายเจียงเหยา

“คุณต้องเรียกฉันว่าคุณเจียงที่มหาวิทยาลัย และต้องเรียกฉันว่าคุณนายลู่ที่กองทัพ ฉันเป็นหนึ่งในผู้อาวุโสของคุณไม่ใช่หรือไง” เจียงเหยาหัวเราะคิกคัก “ไปที่ด้านข้าง และคุยกันสักครู่เถอะ”

“คุณเจียง คุณนายลู่ ผมคิดว่าผมมีอะไรจะคุยกับคุณนะครับ”

ใบหน้าของเหย่เจียงกั๋วขมขื่น

“เมื่อก่อนคุณไม่ได้เป็นแบบนี้นี่”

เหย่เจียงกั๋วเคยเป็นมิตรกับเธอ เธอไม่คาดคิดว่าเขาจะอยากวิ่งเมื่อเห็นเธอ ยิ่งเขาวิ่งมากเท่าไหร่ เจียงเหยาก็ยิ่งไม่ยอมปล่อยเขาไป

“เหย่เจียงกั๋ว มีใครในกองทัพพูดอะไรเกี่ยวกับฉันในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาหรือเปล่าไ

เหย่เจียงกั๋วเติบโตที่กองทัพ เขามีความสัมพันธ์กับคนอื่นมากกว่าเจียงเหยาที่เพิ่งมาอยู่ได้ไม่นานอย่างแน่นอน

นอกจากนี้เมื่อเจียงเหยาเห็นพฤติกรรมของเหย่เจียงกั๋ว เธอรู้ว่าชายหนุ่มรู้ว่าทำไมเธอถึงมองหาเขา

“คุณพูดอะไร ผมรู้อะไรทั้งนั้น” เหย่เจียงกั๋วแสร้งทำเป็นคนโง่ อย่างไรก็ตาม เมื่อเห็นใบหน้าของเจียงเหยา เขาก็หยุดดิ้นรนและถอนหายใจ “ในเมื่อคุณไม่รู้เรื่องก็อย่าถามเลย ผมไม่อยากจะบอกคุณ ไม่สิ ผมจะไม่บอกคุณแม้ว่าผมจะตาย”

เหย่เจียงกั๋วมีลักษณะที่แน่วแน่บนใบหน้าของเขา จากนั้นเขาก็มองไปข้างหลังเจียงเหยาแล้วตะโกนว่า “หัวหน้าลู่ หัวหน้าลู่ มารับภรรยาของคุณสินะครับ”

เจียงเหยาคิดว่าลู่ชิงสีออกมาแล้ว เธอจึงหันกลับไปมอง เธอไม่คิดว่าเหย่เจียงกั๋วจะวิ่งหนีเหมือนกระต่าย และไม่มีใครอยู่ข้างหลังเธอ