[ตอนฟรี] ตอนที่ 19 : กดสูตรโกงต่อหน้าข้า?

รอบตัวของจวินเซียวเหยา พลังปราณและโลหิตทองคำพวยพุ่งออกมาเฉกเช่นคลื่นยักษ์ที่กำลังบ้าคลั่งและโหมกระหน่ำ

ภายในร่างกายของเขา 20,000 อนุภาคคชสารยักษ์ได้ตื่นขึ้น

ใช่แล้ว ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา จวินเซียวเหยาได้ฝึกฝนพลังเทพคชสารทลายโลกันตร์และขยายขอบเขตของอนุภาคคชสารยักษ์เพิ่มขึ้นจาก 1,000 สู่ 20,000 อนุภาคโดยตรง!

นี่หมายความว่าถ้าจวินเซียวเหยาโจมตีออกไป เขาจะมีพละกำลังอันยิ่งใหญ่มหาศาลถึง 200 ล้านจิน! (1 จินเท่ากับ 0.5 กิโลกรัม)

ช่างน่าสะพรึงยิ่งนัก ด้วยพละกำลังขนาดนี้ มันสามารถทุบทำลายดวงดาวบนท้องฟ้าให้ย่อยยับได้ด้วยฝ่ามือเดียวเท่านั้น!

พลังปราณและโลหิตภายในร่างกายของจวินเซียวเหยาเข้มข้นมากยิ่งขึ้น และพลังปราณทองคำอันทรงพลังได้แปรเปลี่ยนเป็นฝ่ามือทองคำมหึมาที่พร้อมจะปราบปรามทุกสรรพสิ่ง

พละกำลัง 200 ล้านจิน กำลังปกคลุมไปทั่วท้องนภา!

เมื่อรู้สึกถึงพลังที่สามารถเขย่าสวรรค์ได้ เซียวเฉินถึงกับหน้าถอดสีและเต็มไปด้วยความตกตะลึง หน้าของเขาเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง!

ถ้าจวินเซียวเหยาลงมือแล้วละก็ โลกและสวรรค์คงสั่นสะเทือนไปทั่ว!

แล้วฝ่ามือทองคำอันมหึมาราวกับเป็นฝ่ามือแห่งพระเจ้าก็ตบไปที่เซียวเฉินโดยตรง

“มันจะเป็นไปได้ยังไงกัน!” เซียวเฉินอดไม่ได้ที่จะคำราม

เขาถือว่าตัวเองก็มีความสามารถบางอย่างเช่นกัน จึงไม่คิดนิ่งเฉยและปลดปล่อยพลังปราณทั่วทั้งร่างกาย

“หมัดชางหลงทลายฟ้า!”

พลังปราณของเซียวเฉินมารวมตัวกันที่กำปั้นของเขา จากนั้นจึงชกออกไปอย่างรุนแรง

ตามมาด้วยเสียงร้องคำรามของมังกร ปรากฏร่างเงามังกรครามออกมาและจู่โจมออกไปพร้อมกับการชกของเซียวเฉิน

แต่อย่างไรก็ตาม…

มันยังคงไร้ประโยชน์!

ครืนน!

เสมือนท้องฟ้าคำราม ดวงดาวชนกัน!

ฝ่ามือทองคำมหึมาทำลายร่างเงามังกรครามเป็นเสี่ยงในทันทีด้วยพลังทำลายล้างอันมหาศาล

จากนั้นก็จู่โจมเซียวเฉินต่อโดยไม่ช้าลงแม้แต่น้อย

อ่อก!

เซียวเฉินรู้สึกราวกับว่าเขาถูกเตะโดยคชสารยักษ์โบราณและกระอักเลือดออกมาคำโต

ร่างกายของเขาลอยไปมาราวกับว่าวสายขาดและกระแทกกับพื้นอย่างแรงในท้ายที่สุด

เกิดความเงียบปกคลุมไปทั่ว…

ภายในสนามประลอง รุ่นเยาว์ตระกูลจวินหลายคนมองดูฉากนี้ด้วยความตกตะลึง

ถึงแม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าเซียวเฉินท้าทายจวินเซียวเหยาอย่างไม่เหมาะสม แต่ก็ไม่คาดคิดเลยว่าผลลัพธ์มันจะออกมาในรูปแบบสถานการณ์ที่โดนทุบตีอยู่ฝ่ายเดียวแบบนี้

นี่มันไม่ใช่การประลองแล้ว แต่เป็นการบดขยี้อย่างท่วมท้น เป็นการรังแกอยู่ฝ่ายเดียวโดยสิ้นเชิง!

“โอ้พระเจ้า ท่านใต้เท้าบรรลุเก้าสวรรค์วิหารศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดเรียบร้อยแล้ว ถ้างั้นไม่ใช่ว่าเขาใกล้จะทะลวงไปสู่ขอบเขตที่สูงขึ้นอีกแล้วงั้นหรือ?”

“น่ากลัวมาก ถึงแม้เซียวเฉินจะไม่มีอะไรพิเศษมากนัก แต่เขาก็ค่อนข้างมีชื่อเสียง ณ โลกภายนอกพอสมควรเลย แต่กลับโดนท่านใต้เท้าตบหัวทิ่มด้วยมือเพียงข้างเดียวซะอย่างงั้น”

“อย่าลืมอีกเรื่อง ใต้เท้าตอนนี้อายุเพียงแค่แปดขวบเท่านั้น แต่เซียวเฉินอายุสิบห้าถึงสิบหกปี เขาเอาชนะคนที่อายุน้อยกว่าครึ่งไม่ได้ ข้าละอายใจแทนเขาซะจริง!”

หลังจากตกตะลึงกันอยู่ชั่วครู่ ไม่นานฝูงชนก็ระเบิดออกด้วยความตกใจ

คำเยาะเย้ย คำเหน็บแนมนับไม่ถ้วนถูกพ่นใส่เซียวเฉินโดยตรง

ไป่ยวี่เอ๋อเอามือปิดปากของนาง ดวงตาอันงดงามเบิกกว้างตกใจ

แม้นางรู้ว่าจวินเซียวเหยาจะชนะ นางก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่าจะชนะง่ายถึงเพียงนี้

เซียวเฉินไม่มีพละกำลังจะต่อต้านเขาได้แม้แต่น้อย

ไป่ยวี่เอ๋อมองไปที่จวินเซียวเหยาและอดไม่ได้ที่ดวงตาของนางจะเปล่งประกายมากขึ้น

“มันเป็นไปได้ยังไง มันเป็นแบบนี้ไปได้ยังไง?”

ไม่ต้องพูดถึงคนอื่นเลย แม้แต่เซียวเฉินที่นอนนิ่งอยู่ในหลุมยังคงไม่เชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น

ถ้าพูดกันตามหลัก มันต้องเป็นเขาไม่ใช่หรอที่สวนกลับและทุบตีจวินเซียวเหยาให้ลงไปนอนอยู่ใต้ฝ่าเท้า และทำให้นังสารเลวไป่ยวี่เอ๋อเสียใจไปตลอดชีวิต?

ทำไมมันถึงเป็นเขาที่ถูกทุบตีลงไปกองกับพื้นแทน?

“ข้าให้เจ้าลงมือก่อน เผื่อว่ามันจะมีโอกาสให้เจ้าได้ดิ้นรนบ้าง จะได้ไม่น่าเบื่อเกินไป แต่ดูแล้วข้าคงประเมินเจ้าไว้สูงไปหน่อย” จวินเซียวเหยาส่ายหัวด้วยความผิดหวัง

เขาคิดว่าเซียวเฉินคนนี้จะทำให้เขาสนุกแล้วก็รู้สึกท้าทายขึ้นมาบ้าง

ผลลัพธ์ก็อย่างที่เห็น คู่ต่อสู้อ่อนแอเกินไป

“จวินเซียวเหยา อย่าได้โอหังนัก เจ้ากับข้ายังสู้กันไม่เสร็จ!” เซียวเฉินหน้าแดงก่ำด้วยความอับอายและความโกรธ

เมื่อพระเอกโกรธ พระเอกก็จะเก่งขึ้นมากกว่าเดิม นี่เป็นสัจธรรมที่ไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

และสัจธรรมที่ว่า ตอนนี้มันกำลังเกิดขึ้นกับเซียวเฉิน

เขาลุกขึ้นอย่างยากลำบาก เช็ดเลือดที่มุมปากด้วยหลังมือ

ลมหายใจมังกรอันน่าสะพรึงถูกปลดปล่อย

จากภายในร่างกายของเขา ระดับขั้นการบ่มเพาะของเขาเริ่มสูงขึ้น

สวรรค์ที่สองแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์!

สวรรค์ที่สามแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์!

สวรรค์ที่สี่แห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์!

สวรรค์ที่ห้าแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์!

สวรรค์ที่หกแห่งวิหารศักดิ์สิทธิ์!

ภายในลมหายใจเดียว ระดับขั้นการบ่มเพาะของเซียวเฉินทะยานสูงขึ้นถึงห้าขั้นเล็ก

ฉากนี้ทำให้เหล่ารุ่นเยาว์ตระกูลจวินที่รับชมโดยรอบต่างพากันประหลาดใจเล็กน้อย

“เฮ้ องค์ชายแห่งดินแดนชิงหลงโบราณคนนี้พอมีดีอยู่บ้าง”

ภายในความว่างเปล่า ผู้อาวุโสหลายคนรวมถึงจวินจ้านเทียนมองดูฉากนี้

จวินจ้านเทียนประหลาดใจเล็กน้อยและเอ่ย “หืม ช่างน่าสนใจ ปรากฏว่าเด็กน้อยคนนี้มีพลังปราณมังกรจริงๆ รวมถึงโชคที่ดีด้วย เขาเป็นเมล็ดพันธุ์ที่ใช้ได้เลยทีเดียว”

“ฮิฮิ ช่างน่าสงสารที่มาหาเรื่องหลานชายของข้า ข้าเกรงว่าจุดจบของเขาคงไม่สวยเท่าไหร่” ผู้อาวุโสอีกคนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม

ปราณมังกรแล้วมันยังไง?

จวินเซียวเหยาครอบครองกายาเซียนบรรพกาลอันเป็นอิสระจากโซ่ตรวนเชียวนะ

เห็นเซียวเฉินตอนนี้ จวินเซียวเหยาก็เลิ่กคิ้วขึ้นเล็กน้อย

“กล้ากดสูตรโกงต่อหน้าข้าหรอ?”

จวินเซียวเหยาคือนักโกงตัวเป้ง (หมายถึงใช้โปรแกรมโกงในเกม) และเขาก็คุ้นเคยเป็นอย่างดีกับสูตรโกงแบบนี้

กล้ากดสูตรโกงต่อหน้าตัวเป้งแบบนี้ นี่ล้อกันเล่นรึเปล่า?

“จวินเซียวเหยา เจ้าคงคาดไม่ถึงสินะ เจ้าคิดจริงหรือว่าเจ้าไร้เทียมทานที่สุดในโลก? ข้าจะเอาชนะเจ้าด้วยกระบวนท่าเดียวให้ดู!”

“ตราประทับสวรรค์ชิงหลง!”

หลังจากระดับขั้นการบ่มเพาะของเซียวเฉินพุ่งทะยาน ปราณมังกรทั่วร่างกายของเขาก็เข้มข้นมากกว่าเดิม และในความว่างเปล่า ตราประทับขนาดมหึมาถูกควบแน่นขึ้น

นี่คือทักษะลับที่เขาฝึกฝนอย่างหนักหน่วงในช่วงที่ผ่านมา

เดิมที เขาตั้งใจจะเก็บกระบวนท่านี้ไว้เพื่อเป็นไม้ตายลับและจะไม่ใช้มันเด็ดขาด

แต่ความแข็งแกร่งของจวินเซียวเหยามันเกินความคาดหมายของเขาไปแล้ว

นี่จึงเป็นทางเลือกสุดท้าย เขาทำได้เพียงเปิดเผยมันออกมา

“จวินเซียวเหยา คุกเข่า!”

เซียวเฉินพุ่งไปในอากาศเพื่อควบคุมตราประทับสวรรค์ชิงหลงและโจมตีไปที่จวินเซียวเหยา!

เขาต้องการทุบตีจวินเซียวเหยาจนกว่าจะคุกเข่า!

จวินเซียวเหยาเงยหน้าเล็กน้อยและมองไปที่เซียวเฉินผู้มีใบหน้ากำลังฟินกับการพยายามเอาชนะเขา

“น่าสมเพช…”

เขาส่ายหัวเล็กน้อย และเมื่อเขายกมือขึ้น ปราณทองคำอันไร้ที่สิ้นสุดก็ทะลักออกมาราวกับทะเลอันกว้างใหญ่ ควบแน่นเป็นเหล่าศาสตราวุธ

ดาบ, หอก, กระบี่, ง้าว, ขวาน, ขวานศึก, ตะขอ, สามง่าม…

ศาสตราวุธทองคำนับหมื่นได้ควบแน่นรอบตัวจวินเซียวเหยา

ในจังหวะนั้น ราวกับว่าเขาเป็นจ้าวเหนือหัวของศาสตราวุธทั้งหมด เป็นราชาแห่งศาสตราวุธ

นี่คือทักษะประจำตระกูลจวิน ทักษะศาสตราวุธสงคราม!

“ไป!”

จวินเซียวเหยาสะบัดออกไปในแนวนอนด้วยมือข้างเดียว และศาสตราวุธนับหมื่นก็รวมตัวกันเป็นกระแสคลื่นศาสตราวุธ มุ่งตรงไปที่เซียวเฉินราวกับสามารถทำลายสวรรค์และปฐพีให้แตกเป็นเสี่ยงๆ

“เป็นไปได้ยังไง!” เซียวเฉินตกตะลึง

เขากัดฟันแน่นและโต้กลับด้วยตราประทับอันมหึมา

ตูมม!

สองฟากฝั่งเข้าปะทะกันและท้องฟ้าก็สั่นสะเทือน!

ตราประทับสวรรค์ชิงหลงถูกบดขยี้ลงโดยศาสตราวุธนับหมื่นในทันที!

เซียวเฉินหน้าซีดและรีบใช้ทักษะการเคลื่อนที่ล่าถอยอย่างกระวนกระวาย แต่ก็ถูกโจมตีโดยศาสตราวุธบางส่วนอยู่ดี

ฉึบ!

โลหิตสาดกระจาย!

หัวไหล่ ต้นขา และเอวของเซียวเฉินเต็มไปด้วยบาดแผลลึกจนเห็นกระดูกพร้อมกับโลหิตที่ไหลนองออกมา

เขาตกลงมาจากท้องฟ้าและกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรง เส้นผมของเขายุ่งเหยิง ร่างกายนองไปด้วยเลือดและอยู่ในสภาพอันน่าเวทนา

“ได้แค่นี้?”

จวินเซียวเหยาก้มหน้าเล็กน้อยและมองไปที่เซียวเฉิน

แค่ก!

ได้ยินเช่นนี้ เซียวเฉินโมโหสุดขีดจนกระอักเลือดออกมาคำใหญ่

อับอาย!

อับอายยิ่งนัก!

ดวงตาเซียวเฉินแดงก่ำและเห็นไป่ยวี่เอ๋อที่มุมหางตา

ในสายตาของนางที่มีแต่ความผิดหวัง มันก็มีสายตาแห่งความสงสารและเห็นใจเช่นกัน

นี่ทำให้เซียวเฉิน ผู้ที่ครั้งหนึ่งเคยมีความภาคภูมิในตัวเอง รู้สึกราวกับเข็มกำลังทิ่มแทงหัวใจของเขาอย่างไม่รู้จบ

“เหนือยอดฝีมือยังมียอดฝีมือ เหนือฟ้ายังมีฟ้า แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าบุตรพระเจ้าผู้นี้ หากเจ้าเป็นมังกร เจ้าต้องขดตัวให้ดี! หากเจ้าเป็นเสือ เจ้าต้องนอนหมอบให้ต่ำ!”

จวินเซียวเหยาเย้ยหยันจากด้านบนราวกับพระเจ้าและกล่าวด้วยความไม่แยแส

ปล. เหนือฟ้ายังมีฟ้า และเหนือกว่าฟ้าไปอีกก็คือ... ฟ้าชุบแป้งทอด!

(หากมีคำแนะนำหรือข้อติเตียน สามารถคอมเมนท์เพื่อบอกกล่าวได้นะครับ ^ ^ ขอบพระคุณมากครับที่สละเวลาอ่านจนจบ)