สุดยอดอัศวิน บทที่ 40 : การโจมตีของหมาป่า

สุดยอดอัศวิน บทที่ 40 : การโจมตีของหมาป่า

บนเส้นทางการค้าที่คดเคี้ยว ขบวนคาราวานหนึ่งกำลังเดินทางอย่างช้า ๆ

นี่คือคาราวานที่มีคนหลายสิบคน ขนาดไม่ใหญ่มากและจำนวนตู้เก็บสินค้าทั้งหมดก็ไม่เกินสิบตู้

ที่ด้านหน้าของคาราวานมีรถม้าสองตู้ และด้านหลังมีตู้เก็บสินค้าเจ็ดตู้

ในเวลานี้ ในตู้โดยสารตู้ที่สอง มีคนนั่งอยู่สี่คน

หนึ่งในนั้นเป็นชายชรา แม้เส้นผมจะเป็นสีเทา แต่ก็ได้รับการดูแลเป็นอย่างดีเพื่อไม่ให้ดูแก่มาก เขาดูเหมือนสุภาพบุรุษวัยชรา ตอนหนุ่ม ๆ คงต้องหล่อมากแน่ ๆ

ข้าง ๆ เขาเป็นเด็กสาวแสนสวยอายุสิบสี่หรือสิบห้าปี มีสีหน้าสดใสและงดงาม สวมชุดสีขาวราวกับดอกแมกโนเลียสีขาวบริสุทธิ์ และชายชราคนนั้นน่าจะมีสายสัมพันธ์เป็นปู่ย่าตายายของเธอ

และอีกสองคนนั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามทั้งสอง หนึ่งในนั้นคือชายหนุ่มในชุดหรูหรา เมื่อเขาเข้าไปในรถม้าครั้งแรก ก็เหลือบมองอีกสามคนด้วยความดูถูก

ในความเป็นจริง เขาเป็นทายาทสายตรงของธุรกิจการค้าขนาดใหญ่ และถูกบังคับให้เข้าร่วมคาราวานเพียงเพราะคาราวานอื่นที่จ้างเอาไว้ไม่ยอมเดินทางในช่วงทางสั้น ๆ ดังนั้นเมื่อเขามองไปยังคนอื่น ๆ จึงมีความดูถูกอยู่ในแววตา

และอีกคนก็เป็นเด็กชายผมบลอนด์ สวมสูทสีน้ำเงิน แม้จะไม่ได้แต่งตัวแบบสามัญชน แต่ก็ไม่ใช่คนชั้นสูงอะไร สิ่งเดียวที่ดึงดูดความสนใจได้ก็คงเป็นเอวซ้ายของเขาที่มีดาบฝักสีน้ำตาลเข้ม เขาก็คือฌอน

หลายเดือนผ่านไป ยังไม่ทันตั้งตัว ฌอนก็อยู่ในโลกนี้มาครึ่งปีแล้ว เมื่อไม่กี่วันก่อน เขาผ่านการประเมินสิ้นปีของโรงเรียนอย่างง่ายดาย จากนั้นก็อำลามัวร์และออกจากโรงเรียนอัศวินยุคใหม่เพื่อเตรียมกลับไปช่วยธุรกิจที่บ้านยังเมืองเอซาย

ในช่วงไม่กี่เดือน ฌอนยังคิดจะตามหาคนที่มีพรสวรรค์ทางสายเลือดในหมู่นักเรียนด้วยกัน แต่ก็ล้มเหลว เขาไม่รู้ว่าไม่มีหรือไม่มีใครเปิดเผย สรุปก็คือ ฌอนไม่พบคนที่มีพรสวรรค์ทางสายเลือดเลย

อย่างไรก็ตาม ไม่ได้หมายความว่าความแข็งแกร่งของฌอนจะไม่มีการเปลี่ยนแปลง ความเร็วการฝึกฝนที่น่าสะพรึงกลัวของพรสวรรค์อัศวินระดับสูงทำให้ความแข็งแกร่งของเขาเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วทุกวัน และการอาบน้ำยาสมุนไพรรายเดือนยังช่วยให้ได้รับการเสริมพลังทางกายภาพตลอดไม่ขาด

ในช่วงไม่กี่เดือน ฌอนได้ผ่านการอาบน้ำยาสมุนไพรทั้งหมดสี่ครั้ง ความแข็งแกร่งของเขาจึงเพิ่มขึ้นมาอีก 600 กิโลกรัม แม้จะไม่ได้เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วเหมือนครั้งแรก

การอาบน้ำยาสมุนไพรว่าน่ากลัวแล้ว ความแข็งแกร่งในการประเมินกลางปีจึงอยู่ที่ประมาณ 1,000 กิโลกรัม

เมื่อใกล้ค่ำ คาราวานก็หยุดพักและเริ่มตั้งเต็นท์ จุดไฟ และปรุงอาหาร ฌอนลงจากรถม้าและมองดูสภาพแวดล้อมที่อยู่รอบ ๆ

นี่เป็นพื้นที่โล่งติดกับเส้นทางการค้า ดูเหมือนจะมีคาราวานมาพักที่นี่บ่อยครั้ง ดังนั้นจึงมีร่องรอยของเต็นท์และกองไฟมากมาย ไม่ไกลจากที่นี่ก็มีทิวเขาสุดลูกหูลูกตา แถมพวกเขาก็มีต้นไม้สูงสามารถมองเห็นได้ทุกที่ ครั้งคราวก็มีเสียงนกร้องและเสียงสัตว์ป่า

โลกนี้แตกต่างจากชาติก่อนอย่างชัดเจน มีสถานที่อีกมากมายที่มนุษย์ยังสำรวจไม่ถึง โดยเฉพาะภูเขาและป่าลึกซึ่งเป็นพื้นที่ต้องห้ามสำหรับคนทั่วไป สัตว์ป่าในนั้นดุร้ายมาก จึงไม่มีใครกล้าเข้าไป มีเพียงอัศวินที่แข็งแกร่งกว่าคนทั่วไปเท่านั้นถึงกล้าเดินเข้าไป

ฌอนคิดเกี่ยวกับการต่อสู้กับสัตว์ร้ายทุกชนิดในป่าทึบ ในขณะที่กลับไปยังเมืองเอซาย เขาก็ล้มเลิกความคิดนี้ไป

ความแข็งแกร่งในปัจจุบันของเขาไม่เพียงพอที่จะวิ่งอาละวาดในป่าทึบได้ และความประมาทเพียงเล็กน้อยก็เป็นอันตรายถึงชีวิต

ป่าทึบในโลกนี้เขียวชอุ่มและซับซ้อนมาก ถ้าไม่มีผู้มีประสบการณ์คอยนำทาง ถ้าไปคนเดียวก็หลงป่าทึบเอาได้

ในตอนเย็น ฌอนนอนในเต็นท์ที่คาราวานเตรียมไว้ให้ เนื่องจากการจ่ายเงินจำนวนมากด้วยเหรียญเงิน ทำให้เขามีเต็นท์แยกต่างหากโดยไม่ต้องเบียดเสียดกับคนอื่น

แต่เมื่อฌอนกำลังง่วงนอน ก็ได้ยินเสียงคำรามอย่างต่อเนื่อง

เขารีบพลิกตัวและลุกขึ้น พร้อมหยิบดาบอัศวินที่เก็บไว้ข้างตัวแม้ในยามหลับก็ตาม เปิดกระโจมแล้วเดินออกไป

แม้จะเป็นเวลากลางคืนแล้ว แต่ข้างนอกก็สว่างมาก คบเพลิงจำนวนมากถูกจุดและวางไว้กลางค่าย ส่องสว่างไปทั่วบริเวณกว่า 100 เมตร

“เสียงเมื่อกี้ เกิดอะไรขึ้น?”

ทันใดนั้นฌอนก็ได้ยินเสียงของเด็กสาว เมื่อหันหน้าไปก็เห็นเด็กสาวที่อยู่ในรถม้าเดียวกันกับเขาก่อนหน้านี้ และปู่ของเธอก็เดินออกมาจากเต็นท์ด้วย เห็นได้ชัดว่าพวกเขาตื่นตระหนกจากการเคลื่อนไหวข้างนอก

“ดูเหมือนจะเป็นสัตว์ร้าย”

ชายชรามองไปยังทิศทางที่เสียงสัตว์ป่าดังออกมาและพูดอย่างใจเย็น

“ไม่ต้องกังวลหรอก ยามของคาราวานล้วนมีทักษะสูงกันทั้งนั้น พวกเขาจะปกป้องความปลอดภัยของเรา”

ในขณะนี้ ชายวัยกลางคนพุงโตเดินเข้ามา พร้อมถือผ้าพันคอไหมไว้ในมือ คอยเช็ดเหงื่อจากหน้าผาก และกล่าวขอโทษทั้งสามคน

ในคาราวาน ฌอนและคนอื่น ๆ เป็นแขกที่ร่วมทางมา ดังนั้นเขาจึงเข้ามาปลอบฌอนและคนอื่น ๆ ในครั้งแรกที่คาราวานถูกรบกวน

“แล้วคุณมีอะไรให้ผมช่วยไหม?”

เมื่อมองไปยังทิศทางที่มีเสียงคำรามของสัตว์ร้าย ฌอนก็ถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ขอบคุณสำหรับความหวังดีของนายน้อยนะครับ แต่โปรดวางใจได้เลยว่า คนของผมทุกคนล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญที่มีประสบการณ์มากมาย และหัวหน้าผู้คุ้มกันรับจ้างก็ยังผ่านการฝึกฝนมานาน พวกเราไม่มีปัญหาในการจัดการกับสัตว์ร้ายพวกนี้แน่นอนครับ”

ชายวัยกลางคนชำเลืองมองไปยังฌอนซึ่งเห็นได้ชัดว่ายังไม่บรรลุนิติภาวะ แม้จะถือดาบอัศวินอยู่ก็ตาม จึงปฏิเสธอย่างสุภาพ

เมื่อเทียบกับฌอนแล้ว เขาเชื่อว่าผู้คุ้มกันของเขามีแขนที่หนาพอ ๆ กับต้นขาของฌอน โดยเฉพาะหัวหน้าผู้คุ้มกันที่ฝึกฝนมานาน ซึ่งทำให้เขามั่นใจมาก เพื่อขอให้อีกฝ่ายมาเข้าร่วมคาราวาน เขายอมจ่ายเป็นจำนวนมากอย่างไม่ลังเล

“ก็แค่เด็กเหลือขอที่อยากเล่นเป็นอัศวิน”

ในขณะเดียวกันก็มีเสียงแปลก ๆ ดังขึ้น จากกระโจมด้านหลังฌอนและคนอื่น ๆ ชายหนุ่มที่นั่งรถม้ามากับพวกเขาก่อนหน้านี้เดินออกมา เขาเหลือบมองไปที่ฌอนอย่างเหยียดหยาม จากนั้นก็มองไปยังชายร่างอ้วน

“ทำไมไม่มียามคอยคุ้มกันพวกเราล่ะ? ถ้าสัตว์ร้ายบุกมาจะทำยังไง?”

“ผมขอโทษครับ ผู้คุ้มกันของเราไปจัดการกับสัตว์ร้ายแล้ว ไม่ต้องกังวลไป สัตว์ร้ายไม่สามารถเข้ามาบุกรุกได้อย่างแน่นอน”

ชายร่างอ้วนกล่าวอย่างขอโทษ

“นี่คือวิธีที่คุณปฏิบัติกับลูกค้างั้นเหรอ? ทิ้งพวกเราไว้ตามลำพัง หลังจากนี้ ฉันคงต้องไปที่สมาคมการค้าเพื่อรายงานเรื่องคุณ…”

เมื่อได้ยินคำแก้ตัวของชายร่างอ้วน เด็กชายก็ไม่พอใจทันที

ในขณะที่เขายังคงพูดพล่อยอยู่นั้น จู่ ๆ ก็มีเสียงคำรามของสัตว์ป่าดังขึ้น ฟังจากเสียงนั้นแล้ว มันอยู่ใกล้พวกเขามากอย่างน่าประหลาดใจ

ทุกคนหันไปมองตามทิศทางของเสียงสัตว์ร้าย ทันใดนั้นก็เห็นสัตว์ร้ายรูปร่างคล้ายหมาป่าที่ดูเหมือนจะพุ่งเข้ามาในค่าย

นี่คือหมาป่าที่มีความยาวมากกว่าสองเมตร ขนของมันเป็นสีดำราวกับถูกทาด้วยน้ำมัน ดวงตาของมันเป็นสีเขียวมรกต เปล่งแสงสะท้อนในตอนกลางคืน

“เห้ย”

เมื่อเห็นหมาป่าตัวนี้ เด็กชายก็ไม่ได้สนใจเรื่องการพูดพล่อยอีกต่อไป แต่กรีดร้องออกมาแทน แต่เสียงกรีดร้องก็กลบเสียงสัตว์ร้ายและการต่อสู้จากระยะไกลจนหมด

“ให้ตายเถอะ หัวหน้ามาร์คทำห่าอะไรอยู่?! ทำไมถึงปล่อยสัตว์ร้ายเข้ามา?!”

ชายร่างอ้วนหน้าซีดทันที เขารู้ว่าตัวเองหนักเท่าไหร่ เมื่อเผชิญหน้ากับหมาป่าตัวใหญ่แล้ว ก็มีแต่ตายแน่นอน เมื่อนึกถึงเรื่องนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้าน

คนเดียวที่สงบนิ่งมีแต่ฌอนคนเดียว ไม่ต้องพูดถึงชายชราและเด็กสาวแปลกหน้าเลย

การประเมินของฌอนเกี่ยวกับปู่หลานคู่นี้เป็นเรื่องแปลก

เสื้อผ้าที่พวกเขาสวมใส่นั้นไม่แพงมากและไม่มีคนรับใช้ประจำตัว แต่ดูจากอารมณ์และท่าทีของทั้งสอง ฌอนรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าพวกเขาเป็นเหมือนขุนนาง อารมณ์และท่าทีแบบนี้ ฌอนเคยเห็นในหมู่ลูกผู้ดีบางคน ยิ่งไปกว่านั้น อารมณ์ของเด็กผู้สูงศักดิ์เหล่านั้นไม่แข็งแกร่งเท่ากับสองคนที่อยู่ต่อหน้าเขาเลยสักนิด

แม้ฌอนจะแปลกใจเล็กน้อยเกี่ยวกับความสงบของชายชราและเด็กสาว แต่ในเวลานี้ สิ่งสำคัญที่สุดคืออย่าให้หมาป่าตัวนี้เข้ามาโจมตีทุกคนในค่าย ดังนั้นเขาจึงชักดาบอัศวินออกมาแล้วเดินตรงไปทางสัตว์ร้าย

เมื่อเห็นฌอนเดินเข้าไปหาหมาป่าพร้อมกับดาบในมือ เด็กสาวก็หันมามองคุณปู่ด้วยแววตาอ้อนวอน

“ปู่!”

เมื่อได้ยินคำพูดของเด็กสาว ชายชราก็แสดงรอยยิ้มและส่ายหน้า ก่อนมองไปทางฌอน แล้วพูดว่า

“ไม่เป็นไรหรอก เจ้าหนุ่มคนนี้ไม่ธรรมดา!”

เด็กชายและชายร่างอ้วนที่อยู่ข้าง ๆ ต่างส่ายหน้าทันทีเมื่อได้ยินประโยคนี้ เห็นได้ชัดว่าพวกเขายังสงสัยเกี่ยวกับคำพูดชายชรา ในเวลาเดียวกัน พวกเขากำลังคิดว่าจะแอบหนีไปหาหัวหน้าผู้คุ้มกันยังไงดี ในขณะที่ฌอนดึงดูดความสนใจของหมาป่าอยู่

แต่ในช่วงเวลาต่อมา ดวงตาของทั้งสองก็เบิกกว้างขึ้นพร้อมกันอย่างช่วยไม่ได้

หวืด!

เพียงชั่วพริบตา ฌอนซึ่งกำลังเดินช้า ๆ ในตอนนี้ก็ขยับตัว ด้วยความเร็วอันน่าสะพรึงกลัว จากสายตาของทั้งสอง ฌอนดูเหมือนผีตัวสีฟ้า

ชัวะ!

ฌอนไม่รู้ถึงความประหลาดใจของทั้งสอง จังหวะที่พุ่งไปหาหมาป่า มันเองก็พุ่งมาหาเขาเช่นกัน

ฌอนจึงตวัดดาบอย่างไม่ลังเล ในขณะที่วิ่งอยู่ก็เหวี่ยงดาบอัศวินในมือ

ในตอนกลางคืน ดาบอัศวินส่องแสงสีเงินไปยังคอของหมาป่า

ฉึบ!

เสียงเบา ๆ และแสงสีเงินที่ส่องไปทั่วลำคอของหมาป่า หลังจากก้าวไปข้างหน้าไม่กี่ก้าว หมาป่าก็ล้มลงทันที เลือดสีแดงสดไหลออกมาจากระหว่างคอของมัน แล้วมันก็ชักกระตุกไม่กี่ครั้ง และแข็งตายในที่สุด ราวกับว่าถูกฌอนโจมตีถึงตายในดาบเดียว

“นี่ นี่ นี่…”

เมื่อเห็นฉากนี้ เด็กสาว ชายร่างอ้วน และเด็กชายในชุดหรูหราต่างตกตะลึง โดยเฉพาะเด็กชายในชุดหรูหราก็ยิ่งหวาดกลัวฌอนมากขึ้นไปอีก

หมาป่าขนาดใหญ่ถูกฝ่ายตรงข้ามสังหารในดาบเดียว ความแข็งแกร่งแบบนี้น่ากลัวมาก แม้แต่ในธุรกิจของครอบครัวเขาก็ยังหาผู้คุ้มกันแบบนี้ได้ยาก

และคนแบบนี้ ถ้าไปทำให้เขาขุ่นเคืองจริง ๆ ต่อให้ถูกตบหน้าเตือนสติถึงสามครั้งก็คงไม่พอ

ไม่ใช่การดีที่จะไปก้าวก่ายใคร ยิ่งกับผู้ชายที่น่าสะพรึงกลัวคนนี้ แถมยังไม่มีผู้คุ้มกันอื่นอยู่ใกล้ ๆ ด้วย ถ้าไปหาเรื่องเขาก็เท่ากับตายทั้งเป็นเลยไม่ใช่เหรอ?