บทที่ 58
บทที่ 58
ฉินห่าวใช้ยันต์สื่อสาร และบอกให้ทุกกลุ่มไปรวมตัวกันที่เมืองอู่กวง
และจากข้อมูลของทุกกลุ่ม มันได้ยืนยันแล้วว่าเหล่าผู้ศัรทธาของเซี่ยถูได้มีการรวมตัวกัน แต่พวกเขาก็ไม่โง่ เมื่อนิกายเซียวเหยาเคลื่อนไหวครั้งใหญ่เช่นนี้ จึงพากันหลบหนีไปรวมอยู่ที่เดียวกันเพื่อไม่ให้ถูกฆ่า
และสถานที่ที่พวกเขาไปรวมตัวกันคือเมืองอู่กวง! เนื่องจากมันเป็นเมืองที่ใกล้นิกายเซียวเหยาที่สุด เหมาะสำหรับการโจมตีนิกายอย่างยิ่ง!
ณ เมืองอู่กวง
เจ้าเมืองนามหยวนฉานเป็นกังวล เขาไม่รู้ว่าทำไมผู้คนจำนวนมากถึงย้ายเข้ามาในเมืองอู่กวง เดิมเขาสมควรมีความสุข เพราะนี่หมายความว่าอย่างไร?
มันหมายความว่าเขามีการปกครองที่ดี!
แต่สิ่งที่น่ากังวลก็คือ เมื่อคนเยอะขึ้น ข้อพิพาทก็เยอะตาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเหล่าสาวกนิกายเซียวเหยากลุ่มแรกมาเยือน และลอบบอกความจริงแก่เขา เจ้าตัวก็ต้องตื่นตระหนก
ปรากฏว่าคนส่วนใหญ่ที่ย้ายมาที่นี่ เกือบทั้งหมดล้วนเป็นผู้ศัรทธาของกองกำลังลึกลับเซี่ยถู!
เจ้าเมืองหวาดกลัวมาก แน่นอนเขาย่อมรู้ถึงความน่ากลัวของพวกเซี่ยถู เดิมคิดว่าสาวกนิกายเซียวเหยากลุ่มแรกที่รายงานเรื่องนี้จะช่วยจัดการ แต่ไม่นึกว่าพวกเขาจะจากไปทันทีหลังจากตรวจสอบเสร็จสิ้น
เขากลายเป็นโง่งม พวกเซี่ยถูมารวมกันมหาศาลขนาดนี้ พวกเจ้าไม่สนใจหรือ? ดังนั้นตอนนี้เลยกังวลมากว่าจะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี
หากเลือกทางผิด คงไม่รอดชีวิต!
“รายงานท่านเจ้าเมือง มีสัตว์ร้ายจำนวนมากปรากฏขึ้นไม่ใกล้ไม่ไกลจากนอกเมือง” ในขณะนี้ ผู้ใต้บังคับบัญชาวิ่งเข้ามาด้วยใบหน้าซีดเซียว
“พวกมันมีจำนวนเท่าไหร่?”
หยวนฉานเอ่ยถามอย่างไม่ใส่ใจ ตอนนี้สมาธิของเขาทั้งหมดจดจ่ออยู่กับพวกเซี่ยถู
“ข้าเกรงว่ามีเป็นหมื่น!”
“เจ้าพูดว่าเท่าไหร่นะ!?”
ดวงตาของหยวนฉานเบิกกว้าง นี่มันเป็นไปไม่ได้! แม้ว่าเมืองอู่กวงของพวกเขาจะถูกสัตว์ร้ายโจมตีมาแล้วหลายครั้ง แต่จำนวนของพวกมันมากสุด ก็แค่สองสามพันตัวเท่านั้น
แล้วครั้งนี้เพิ่มจำนวนเป็นหมื่นได้อย่างไร?
นี่ข้าต้องรับมือทั้งปัญหาภายในและภายนอกงั้นเรอะ?
หยวนฉานยิ่งมายิ่งกังวล แต่ก็ยืนขึ้นแล้วพูดว่า “ไป! ออกไปดูกัน”
บนกำแพงเมือง เขามองฝูงสัตว์ร้ายที่กระเพื่อมเป็นคลื่นสีดำจากระยะไกล ในบรรดาพวกมัน มีสัตว์ร้ายขอบเขตแก่นทองคำอยู่เต็มไปหมด และมีกระทั่งหลายตัวอยู่ในขอบเขตก่อเกิดจิต
แต่สิ่งที่สะดุดตาที่สุดก็คือตัวที่อยู่ปลายแถว แม้ไกลสุด แต่ร่างอันใหญ่โตของมันไม่อาจมองข้ามได้
“นั่นมัน .. อย่าบอกนะว่าสัตว์ร้ายขอบเขตรู้แจ้ง?”
มือของหยวนฉานที่จับกำแพงเมืองเปลี่ยนเป็นสีขาวซีด หัวใจเต้นรัวด้วยความสิ้นหวัง
“ปกป้องเมือง!”
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็กัดฟันและเอ่ยขึ้น
“ขอรับ!”
แม้เหล่าทหารจะกลัว แต่ขืนพวกเขาล่าถอย คนที่อยู่เบื้องหลังรวมไปถึงภรรยาและลูกๆของตนคงต้องตายภายใต้ปากของสัตว์ร้าย!
กรรรร!
ณ ขณะนี้ สัตว์ร้ายขอบเขตรู้แจ้งคำราม คล้ายออกคำสั่งโจมตี
ฮู้มมมม!
ฝูงสัตว์ร้ายแหงนคำรามขึ้นฟ้า ส่งเสียงอึกทึกหนวกหู แผ่นดินสั่นสะเทือน
และในตอนนั้นเอง
“ฮู่ว! ในที่สุดก็ไล่ตามทัน!”
ฉินห่าวถอนหายใจโล่งอก เขาพาเหล่าศิษย์น้องร่อนลงเหนือกำแพงเมือง แต่ตัวเองกระโดดลงไปเบื้องล่าง มุ่งหน้าเข้าหาฝูงสัตว์ร้ายโดยตรง
“ศิษยพี่!?”
ทุกคนตกใจมาก สัตว์ร้ายมากมายขนาดนี้ เพียงมองหนังศีรษะก็ด้านชาแล้ว แต่ศิษย์พี่กลับกระโดดลงไปคนเดียว นั่นไม่เท่ากับเป็นการแส่หาที่ตายหรือ?
“นั่นใครกัน?”
หยวนฉานตกตะลึง แต่ขณะเดียวกันเกิดความชื่นชมในความกล้าหาญนั้น!
“เขาคือฉินห่าวแห่งนิกายเซียวเหยา”
สาวกหญิงที่สวมหน้ากากเอ่ยด้วยดวงตาที่ซับซ้อน
หยวนฉานสั่นสะท้านในหัวใจ ที่แท้ก็ดาวสังหารผู้นั้น!
บรึ้ม!
ในระยะไกล เกิดเสียงดังสนั่น ทุกคนรีบหันไปดูแล้วก็ต้องตกใจ เห็นเพียงฝูงสัตว์ร้ายในบริเวณที่เกิดเสียงหยุดชั่วคราว ไม่อาจเดินทัพมาข้างหน้าต่อได้
และเวลานี้ ร่างของพวกมันบินว่อนไปทุกทิศทาง ปลิวชนสัตว์ร้ายตัวอื่นที่อยู่ใกล้ๆ ทำให้เสียขบวน แรงกดดันของคลื่นสัตว์ร้ายหยุดชะงักลง
“ว๊ากกกก!”
ฉินห่าวเปล่งเสียงคำราม ทั้งเนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือด ยืนอยู่ท่ามกลางฝูงสัตว์ร้าย เหวี่ยงค้อนพลิกไปมา และทุกครั้งที่เขาขยับแขน จะมีสัตว์ร้ายตายมากกว่าหนึ่งตัว!
ช่วงเวลานี้ ตัวเขาเปรียบดั่งเครื่องบดเนื้อ!
เลือดเจิ่งนองบนพื้นดิน แอ่งเลือดยิ่งมายิ่งเพิ่มขึ้น ค่อยๆไหลไปบรรจบกันเป็นสายธารโลหิตสายเล็กๆ ...
