ตอนที่ 32 ของหมดแล้ว 2(อ่านฟรี)
ตอนที่ 32 ของหมดแล้ว 2
“ของมาแล้ว”
เมดิสันลงไปรับสินค้าอย่างประหลาดใจเล็กน้อย เพราะของส่งถึงเร็วกว่าที่เขาคิด ที่จริงเขาอยากจะให้ส่งไปที่บ้าน แต่เพราะคนอื่น ๆ อยากรู้เกี่ยวกับสินค้ามากเกินไป เมดิสันไม่มีทางเลือกเลยให้มาส่งที่นี่แทน
หลังจากแบกกล่องยาวเข้ามาในห้องที่ถูกหอตามมาตรฐานทั่วไปของระบบขนส่ง คนอื่น ๆ ก็เสนอให้เมดิสันรีบแกะดู
ทุกคนมุงดูกล่องที่ค่อย ๆ ถูกเปิดออก
เมดิสันเปิดกล่องด้วยท่าทางเหมือนเด็กน้อยที่ลุ้นว่าจะได้ของขวัญเป็นอะไรในวันเกิด แววตาของเมดิสันคาดหวังอยู่ไม่น้อย เงิน 1 ล้านเครดิตถือเป็นเงินก้อนใหญ่ที่ต้องเสี่ยงตายหลายครั้งในชิ้นส่วนโลกต่างมิติกว่าจะได้มาครบ
พอแกะกล่องออกมาดาบก็ปรากฏอยู่ตรงหน้า
เป็นดาบยาวด้านจับเป็นลวดลายตะขาบพันม้วนไปเรื่อย ๆ พอถึงใบดาบก็เป็นลายขาตะขาบเขาดาบที่เป็นเอกลักษณ์ ตัวดาบให้ความรู้สึกอันตรายอย่างชัดเจน
เหนือมนุษย์สามารถสัมผัสถึงได้ไม่ยาก
เมดิสันพูดอย่างตื่นเต้น “ฮ่า ๆ ของจริง ดาบนี่เป็นของจริง”
“เหมือนมาก เราเดาไม่ผิด”
“หัวหน้ารีบหยิบมาลองเร็วเข้ามันแข็งแกร่งแค่ไหน”
“ลองผลพิเศษของมันด้วยว่าเป็นอย่างที่โฆษณาไว้ไหม”
“ได้” เมดิสันจับดาบและลองฟันไปมา เสียงดาบตัดผ่านอากาศดัง ฟรึบ ฟรับ ๆ อยู่หลายครั้ง เมดิสันรับรู้ได้ว่าคลื่นพลังของตัวเองวิ่งไปตามดาบที่ถืออยู่ในมือได้อย่างราบรื่นไม่มีสะดุด นี่คือเอกลักษณ์ของดาบคุณภาพ 5 ดาว ที่รองรับพลังงานของเหนือมนุษย์ได้อย่างเต็มที่
“หัวหน้าเป็นยังไง”
“เป็นอาวุธ 5 ดาวจริง ๆ มีใครอยากลองไหมโดนฟันเพื่อพิสูจน์ผลพิเศษดูไหม”
“เออ...”
“อาวุธหัวหน้า เชิญหัวหน้าลองฟันตัวเองดูได้เลย”
ทุกคนเบือนหน้าหนี
เมดิสันหมดหนทางกับพวกสมาชิกทีมไร้ประโยชน์พวกนี้จริง ๆ สุดท้ายต้องเอาดาบเฉือนมือตัวเองให้เป็นแผลเล็ก ๆ
ทุกคนจ้องมองเมดิสันรอดูว่าผลเป็นยังไง
เมดิสันขมวดคิ้วบอก “ไม่เห็นรู้สึกเลย”
“แผลเล็กไปหรือเปล่า”
“ใช้ผมช่วยฟันไหม เอากลางหลังเลย”
เมดิสันกลอกตาใส่สมาชิกในทีม เขาลองกรีดใหม่อีกครั้ง คราวนี้แผลใหญ่ขึ้นกว่าเดิมลากยาวจนสุดมือ แต่ไม่ลึกมากนัก ซึ่งแผลแค่นี้สำหรับเหนือมนุษย์แบบเขารักษาวันเดียวก็หายแล้ว
สักพักมือของเมดิสันเริ่มอ่อนแรง
“มือมันไร้เรี่ยวแรง” เมดิสันพยายามยกมือขึ้น รู้สึกได้ชัดเจนว่าสูญเสียพละกำลังไปถึง 30% ทำอ่อนล้าไปทั้งท่อนแขน
“ได้ผลจริง ๆ เหรอ ดาบนี่มีผลพิเศษทำให้ไร้เรี่ยวแรงจริง ๆ เหรอ”
“ผมขอรองบ้าง” สมาชิกทีมคนที่บอกให้ฟันหลังเมดิสันขอลอง
เมดิสันตกลงยื่นดาบให้ทันที ชายคนนั้นกรีดมือ ผลคือแทบทรุดหมดแรงลงไปนอนกับพื้นด้วยความอ่อนล้าไปทั้งร่างกาย ชายอีกคนรีบเข้าไปช่วยพยุงในทันที
“แบบนี้นี่เอง ผลจะขึ้นอยู่กับระดับของสิ่งที่โดนโจมตี”
เมดิสันหยิบดาบมาด้วยแววตาเป็นประกาย
“ผมว่าฉันจะซื้อดาบบ้างดีกว่า แต่คงเป็นเล่ม 3 ดาว”
“ฉันเอาเล่มหนึ่ง”
พวกเขารีบเข้าไปกดซื้อ
“จริงสิ มีชิ้นหนึ่งที่เป็นเหมือนอัญมณี หินตาแดง ถ้าดาบมีผลจริง ๆ หินตาแดงนั้นอาจจะมีผลพิเศษจริง ๆ เหมือนกัน”
เรรี่รีบเปิดดู เธอกัดฟันใช้เงินเก็บที่มีซื้อมาทันที
เธอกำลังเดิมพัน...สำหรับมือธนูแล้ว ทัศนวิสัยคือสิ่งสำคัญ ถ้ามองในความมืดได้ เธอจะเหมือนปลาได้น้ำ เสือติดปีกทันที
...
บอร์ดสนทนาของร้านเส้นทางตะวัน
“บ้าอะไรกันเนี่ย มีคนซื้ออีกแล้ว”
“เกิดอะไรขึ้นหรือว่ามันจะได้ผลจริง ๆ”
“เอายังไงดีมันน่าลองนะ”
“รอรีวิวก่อนดีกว่า”
“คุณเทพซุสรีวิวของส่งถึงคุณหรือยังได้โปรดมารีวิวให้พวกเราดูเร็วเข้า มันเป็นอย่างที่โฆษณาไว้ไหม”
ไม่นานก็มีการตอบกลับจากเทพซุสรีวิว “ต้องใช้เวลา 1 วัน ของอยู่ไกลมาก”
“ไม่เป็นไรพวกเราจะรอ”
“เอ๊ะ มีคนกดซื้ออีกแล้ว หรือไม่กลัวโดนหลอกกันหรือยังไง”
“ทำไมร้านแบบนี้ขายของได้ง่ายกันจัง ฉันควรลองโฆษณาเกินจริงบ้าง”
“คงเป็นพวกรวยไม่มีสมอง”
“ใช่ ๆ”
“ดูเร็วที่ช่องรีวิว มีคนรีวิวสินค้าไว้ พระเจ้านั้นมันดาบราคา 1 ล้านเครดิต หนึ่งในคนที่สั่งไปกลับมารีวิวแล้ว”
“เขาเขียนว่ายังไง”
“รีวิวจากดาบเป็นของจริง ผลพิเศษที่โฆษณาไว้เป็นของจริง ได้ทดลองกับมือของตัวเองแล้วมันส่งผลให้เหนือมนุษย์คลาส F สูงสุดอ่อนแรงได้จริง ๆ ส่วนระดับกลางแทบจะไร้กำลังทันที”
“มันจริงเหรอนี่ ดูนั้นมีรูปถ่ายด้วย พวกเขาเฉือนมือตัวเองจริง ๆ ด้วย”
“ถ้าส่งผลกับเหนือมนุษย์ขนาดนี้ แสดงว่าก็ส่งผลกับมอนสเตอร์ด้วยเช่นกัน”
“...”
บอร์ดสนทนาของร้านหยุดไปสักพัก ก่อนที่จะมีการกดสั่งซื้อจำนวนมากทันที
...
เย็นของวันนี้ลุคและเจนพากันไปดูบ้านตามที่นัดเอาไว้
ล้านที่ไปดูราคา 2.1 ล้านเครดิต ตัวบ้านเป็นแบบที่พวกเขาสองพี่น้องเห็นในภาพตัวอย่างไม่มีผิดเพี้ยนและดูใหญ่กว่าเล็กน้อย เจนรู้สึกพอใจมากโดยเฉพาะห้องของเธอที่มีมุมหน้าต่างมองไปที่สวนเล็ก ๆ ของบ้านได้
เธอบอกว่าจะทำสวนเล็ก ๆ นั้นไว้เป็นมุมอ่านหนังสือ
ลุคเองก็พอใจเขาสำรวจดูแล้วว่าพื้นที่ด้านหลังถัดจากสวนสามารถทำห้องแช่แข็งขนาดใหญ่ได้ไว้เก็บเนื้อมอนสเตอร์ แถมมันยังค่อนข้างเป็นส่วนตัว เขาสามารถให้โดนส่งของมาลงจุดนี้เพื่อรับสินค้าไปส่งให้กับลูกค้าในร้านของเขาได้
เมื่อตกลงว่าจะซื้อ แต่เพราะเงินยังมีไม่มากพอใช้สถานะฮันเตอร์เซ็นค้ำและจองไว้ก่อน รอทำสัญญากับจ่ายเงินในอีก 2 วัน
ตอนนั่งรถขากลับเจนกอดหนังสือสัญญาไว้แน่นอย่างอารมณ์ดีมาก ลุคจึงถือโอกาสไปกินอาหารด้านนอก เพราะเริ่มเบื่ออาหารที่โรงแรมแล้ว จากนั้นตกดึกก็กลับไปเข้าห้องพักที่โรงแรม
“อีกสองวันก็ย้ายออกแล้ว อย่าลืมเตรียมเก็บของไว้ด้วยละ” ลุคบอกกับน้องสาว
“พี่ยังมีเงินไม่สักหน่อย เราอาจจะต้องเลื่อนก็ได้”
“ไม่เลื่อนหรอก พี่หาเงินได้ เราไปอาบน้ำก่อนเถอะ หัวมีแต่กลิ่นเนื้อย่าง”
“อืม”
เจนพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง ก่อนจะเข้าไปห้องของตัวเอง
ระหว่างนั้นลุคก็แวะไปที่ครัวของโรงแรม เพราะพนักงานมาแจ้งเขาเรื่องที่เนื้อมอนสเตอร์มาส่งอีกแล้ว เป็นเนื้อบอสตะขาบเขาดาบตัวเมียที่ล่ามาได้ เขาให้เชฟเก็บไว้ทำอาหารให้เขาส่วนหนึ่งและขายบางส่วนที่เหลือให้ทางโรงแรม
ผู้จัดการได้ยินก็ยินดีรับซื้อทั้งหมดทันที แถมบอกว่าค่าปรุงอาหารจะไม่คิดเงินอีกด้วย และนี่คือสิ่งที่ลุครอฟังอยู่
...
ท้องฟ้าด้านนอกมืดสนิท แสงไฟจากถนนส่องสว่างไปทุกพื้นที่ ตึกสูงมีเสียงสะท้อนระยิบระยับ เมืองไม่เคยหลับใหล ผู้คนต่างทำหน้าที่ของตัวเอง
ลุคอดที่คิดถึงตัวเองในก่อนหน้านั้นไม่ได้ ถ้าเป็นเวลานี้เขาคงเข้ากะดึกอยู่ที่ร้านสะดวกซื้อปั้นหน้ายิ้มและกล่าวว่า “ยินดีต้อนรับครับ” อยู่แบบนั้นทั้งคืน ทำงานร้านสะดวกซื้อที่หน้าที่สารพัดอย่างแลกกับเงินเดือนที่ไม่เป็นธรรม แต่ภาครัฐกรมแรงงานก็ไม่เคยเข้ามาตรวจสอบ และเขาก็ไม่มีทางเลือกได้แต่ทำต่อไป
“เห้อ” ลุคอดที่จะถอนหายใจไม่ได้
“ลองไปเช็คดูร้านสักหน่อยดีกว่า” ก่อนหน้านั้น เพราะการแจ้งเตือนของบอร์ดสนทนาที่ร้านเข้ามาจำนวนมาก ส่วนใหญ่ไร้สาระลุคจึงปิดการแจ้งเตือนไป เขาจึงไม่รู้ว่าตอนนี้ร้านเป็นยังไงบ้าง
“เอ๋...เกิดอะไรขึ้น”
ลุคพบว่าดาบตะขาบเขาดาบที่เอาไปขายในร้านถูกซื้อไปจนหมดสต๊อกสินค้าแล้ว หลังจากตรวจสอบสาเหตุก็พบว่ามีหลายคนที่ได้รับไอเทมไปกลับมาคอมเมนต์รีวิวให้กับร้านค้าเส้นทางตะวันของเขาและก็มีหลายคนขอให้เขาเพิ่มของในสต๊อกสินค้า
ดูเหมือนแผนการขายของฉันจะได้ผล...ลุคเปิดคอมเมนต์ในบอร์ดสนทนาของร้านเป็นครั้งแรก
“เสียใจด้วย ไม่มีของมาขายให้อีกแล้ว”
“เห้ย! เจ้าของร้านตอบกลับแล้ว”
“เดี๋ยวก่อนหมายความว่ายังไงไม่มีแล้ว”
“จะเอามาลงเมื่อไหร่ ตอบหน่อยสิเฮ้ยเจ้าของร้าน”
“เจ้าของร้านขาดการติดต่อไปแล้ว เกิดอุบัติเหตุกับเขาหรือเปล่า”
“เช็คเร็วมีข่าวใครรถคว่ำตายบ้างไหม”
รถคว่ำบ้านแกสิ...ลุคด่าคนพวกนี้ในใจ ก่อนจะไม่สนใจตอบกลับอีก ปล่อยให้พวกเขาคลั่งไปแบบนั้น
ข้อความจากที่เคยดรามาเรื่องราคาสินค้า ต่อมาก็กลายเป็นอยากให้เขาเพิ่มสินค้าเพราะไม่พอ สุดท้ายพอลุคไม่สนใจตอบคนพวกนั้นก็กลับมาด่าเขาเหมือนเดิม
แน่นอนว่าคนพวกนี้คือพวกที่ไม่ได้ซื้อของที่ร้านเขา ส่วนที่ซื้อก็พากันมารีวิวให้คนเหล่านั้นอิจฉาที่ซื้อไม่ทัน และกลายเป็นสงครามน้ำลายกันไปมา
“คงต้องรอจนกว่าจะล่ามอนสเตอร์อีกถึงจะมีของมาขาย แถมก็ไม่แน่ใจว่าจะมีไอเทมชิ้นเดิมมาขายด้วย เพราะมอนสเตอร์แต่ละชนิดให้ไอเทมไม่เหมือนกัน”
ลุคผุดรอยยิ้มมุมปาก เขาอยากให้ของที่ขายจากร้านเป็นของที่คนแบ่งชิงกัน ยิ่งหายาก ทุกคนก็ยิ่งต้องการ
เลื่อนลงไปดูเขาพบว่านอกจากคอมเมนต์เกี่ยวกับดาบตะขาบแล้วก็มีคอมเมนต์เกี่ยวกับหินตาแดงด้วย เป็นอย่างที่คิดอุปกรณ์ที่ทำให้ดวงตามองเห็นในที่มืดได้มีค่ามากสำหรับฮันเตอร์จริง ๆ
ซึ่งแต่ละคนเข้ามาอ่านรีวิวและแสดงความคิดเห็น ถึงจะไม่ดุเดือดมากนัก แต่กลับมีคนไปทั้งโพสต์และแชร์ออกไปเกี่ยวกับหินตาแดงจำนวนมาก ต่างจากการรีวิวดาบตะขาบที่อยู่แต่บอร์ดของร้าน
ลุคค่อนข้างพอใจกับกระแสของหินตาแดง มันกำลังพัฒนาไปเป็นไวรัลในไม่ช้าอย่างแน่นอน
“ถ้าจะเทียบกันต่อชิ้นของที่ได้กำไรมากที่สุดคงเป็นหินตาแดงที่ชนะขนาด จากราคาแค่ 20,000 เครดิต สามารถขายในราคาที่สูงกว่าเดิมได้ถึง 10 เท่า”
“ลองดูยอดเงินก่อน เยอะมากจริง ๆ”
แววตาของลุคสั่นไหวอย่างควบคุมไม่ได้ ยอดเงินที่อยู่ในบัญชีของร้านมีมากถึง 15,200,000 เครดิต
“ถึงจะคำนวณยอดไว้อยู่แล้ว แต่ก็คิดว่าจะขายได้เรื่อย ๆ ไม่คิดว่าจะขายหมดได้ในทีเดียวแบบนี้ ยอดขนาดนี้มันเยอะมาก ๆ มิน่าพวกร้านค้าและบริษัทผลิตอาวุธถึงกล้าเช่าร้านที่ราคาแพงขนาดนั้นกัน พวกเขาคงทำกำไรได้มหาศาล”
ที่จริงแล้วต่อให้ทำกำไรได้มหาศาลแต่พวกบริษัทผลิตอาวุธก็มีต้นทุนที่สูงมากเช่นกัน ซึ่งจากต่างลุคที่เขาสามารถผลิตมันจากซากมอนสเตอร์ผ่านพลังพรสวรรค์ได้โดยตรง แต่แน่นอนว่าจำนวนที่ลุคจะสร้างได้ก็ขึ้นอยู่กับจำนวนมอนสเตอร์ที่เขาฆ่า ซึ่งน้อยนิดมากถ้าเทียบกับการผลิตแบบอุตสาหกรรม
ลุคเข้าใจถึงจุดนี้ดี และรู้ว่าถ้าบริษัทพวกนั้นรู้ถึงความพลังพรสวรรค์ของเขา เขาจะกลายเป็นเป้าหมายที่คนทั้งโลกตามล่าทันที
“โอนเงินออกมาก่อนแล้วกัน”
เงินทั้งหมดถูกโอนเข้ามาในบัญชีของแหวนเครือข่ายไกอาของเขาและจะถูกหัก 10% เป็นภาษีของเครือข่ายไกอา
เงินจำนวน 13,680,000 เครดิตเพิ่มมาในบัญชี ลุคไม่สนใจเรื่องอื่นอีก เขารีบวิ่งไปบอกเจนน้องสาวว่ามีเงินซื้อบ้านแล้ว จากนั้นก็ติดต่อไปหานายหน้าขยับเลื่อนการเซ็นสัญญามาในเช้าพรุ่งนี้ทันที
