บทที่ 146 ค่ายกลดาบสี่สมบูรณ์
บทที่ 146 ค่ายกลดาบสี่สมบูรณ์
ชายร่างไม้ไม่ขยับ ยืนพิงกำแพงและเงียบไป
ผ่านการทดสอบครั้งที่สอง
ด้านหน้าของเย่ชิวไป่ ประตูเปิดออกช้าๆ
เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่ชิวไป่ก็เก็บดาบไม้และเดินเข้าไปในประตู
...
ผนังด้านในของช่องทางเดิน ประดับด้วยไข่มุกเรืองแสง
ขณะเดิน
เย่ชิวไป่รู้สึกว่า มีปราณที่พิเศษมากที่อยู่ด้านหน้า พัดมาทางใบหน้าของเขา
ในปราณนี้
มีสี่เจตจำนงที่แตกต่างกัน
มีทั้งเจตจำนงแห่งเพลิง เจตจำนงแห่งน้ำแข็ง เจตจำนงแห่งไม้ และเจตจำนงแห่งสายลม
เจตจำนงของคุณลักษณะที่แตกต่างกันทั้งสี่นี้ ให้ความรู้สึกที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
อย่างไรก็ตาม ในปราณนี้ เจตจำนงสี่อย่างที่แตกต่างกัน รวมเข้าด้วยกันอย่างสมบูรณ์แบบ
ไม่ขัดแย้งกันเลย!
เจตจำนงทั้งสี่นี้สอดคล้องกับกำแพงปราณ ของการทดสอบครั้งแรก
ปราณที่ติดอยู่กับกำแพงกั้นทั้งสี่ สอดคล้องกับเจตจำนงทั้งสี่นี้
เย่ชิวไป่เดินช้าๆ ไปยังทิศทางที่มีปราณเข้ามา
เมื่อเดินออกมาจากทางเดิน ภาพที่เห็นตรงหน้าก็ตื่นตาตื่นใจ
ข้างหน้าคือหน้าผาขนาดใหญ่มาก
มองไม่เห็นที่สิ้นสุดเลย
รอบๆหน้าผา มีสิ่งมหัศจรรย์สี่อย่างที่แตกต่างกัน
ด้านตะวันออกกำลังลุกไหม้ด้วยเพลิงที่โหมกระหน่ำ แมกมาพวยพุ่ง และไฟรูปงูพ่นออกมาเป็นครั้งคราว!
ทางทิศตะวันตกเป็นป่า ต้นไม้ในนั้นล้วนตั้งตรงขึ้นสู่ท้องฟ้า มีลำต้นหนาทึบ!
ทางเหนือเป็นหุบเขาแยกน้ำแข็ง ซึ่งเจตจำนงแห่งน้ำแข็งยังคงแพร่กระจายต่อไป
พายุลูกใหญ่พัดไปมาทางทิศใต้
และเจตจำนงที่เล็ดลอดออกมาจากทั้งสี่ด้าน ก็มาบรรจบกันบนยอดผาในขณะนี้!
สร้างแนวดาบด้วยลมปราณ ที่น่าสะพรึงกลัวอย่างยิ่ง!
เย่ชิวไป่มองไปที่ฉากนี้ และรู้สึกตกใจกับความน่ากลัวที่อยู่ในนั้น
ค่ายกลขนาดใหญ่นี้ ไม่ได้มีแค่สี่เจตจำนงเท่านั้น มันได้รวมเจตจำนงดาบเอาไว้ด้วย!
เจตจำนงทั้งห้านี้ถูกผสมผสานเข้าด้วยกันโดยไม่มีการขัดแย้ง ก่อตัวเป็นค่ายกลดาบที่น่าสะพรึงกลัว!
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ทำให้คิดได้ว่า บรรดาบุคคลในตำนานในสมัยโบราณนั้น ไม่มีบุคคลธรรมดาๆเลย
ในเวลานี้ ข้างหลังเย่ชิวไป่คนสองคนเดินมาอย่างช้าๆ
เย่ชิวไป่หันศีรษะไปมอง
มันคือเหลียงเฟิงและมู่หรงซี
หลังจากนั้นก็ไม่เห็นใครอีก
เห็นได้ชัดว่าเมื่อเจอหุ่นไม้ที่สามารถเลียนแบบเราได้ ผู้ฝึกฝนดาบทั้งหมด ยกเว้นทั้งสามคนนี้ถูกกำจัดออกไป!
เมื่อมองไปที่เย่ชิวไป่ เหลียงเฟิงอดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างอ่อนใจ "ข้ารู้ว่าคนชั่วร้ายอย่างเจ้า จะต้องเร็วกว่าข้า"
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ มู่หรงซีพยักหน้าอย่างหนักแน่น
ระดับของหุ่นไม้ ทำให้ทั้งคู่ทรมานมาก
มู่หรงซีคิดว่า เขาเร็วมากแล้ว
แต่เย่ชิวไป่ ก็ยังเป็นคนแรกที่มาถึง
ทันใดนั้นมู่หรงซี มองไปยังค่ายกลเหนือหน้าผาด้วยสายตาที่ตกตะลึง
มองไปมอง กลายเป็นความละโมบ!
มู่หรงซีอยากจะเดินเข้าไปดูใกล้ๆ
ค่ายกลดาบที่อยู่ตรงหน้าเขานั้นงดงามและทรงพลังมาก จนแม้แต่ค่ายกลตระกูลมู่หรงของเขา ก็ไม่อาจสู้ได้!
ในตอนนี้เอง
ดูเหมือนว่า พวกมันจะสัมผัสได้ถึงลมปราณของทั้งสามคน
ที่หน้าผา วิญญาณมายาปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ
"โอ้? ในที่สุดก็มากันได้แค่สามคนเหรอ?"
"ดูเหมือนว่าคนยุคนี้ จะไม่ไหวแล้วจริงๆ"
เย่ชิวไป่และพวกเขาทั้งสามคนเมื่อเห็นสิ่งนี้ ก็โค้งคำนับทีละคน
วิญญาณมายาโบกมือของเขาและกล่าวว่า: "อย่างที่เจ้าเห็น มรดกของเทพคนนี้คือชุดค่ายกลดาบนี้"
"ชื่อของค่ายกลดาบนี้คือค่ายกลดาบสี่สมบูรณ์" (ซื่อเจ๋เจี้ยนเจิ้น)
ค่ายกลดาบสี่สมบูรณ์!
เจตจำนงสี่ประการที่มีคุณลักษณะต่างกัน ผสมผสานกันและร่วมมือกับเจตจำนงดาบ เพื่อสร้างค่ายกลดาบ!
พลังของมันสามารถหลอมภูเขาให้กลายเป็นทะเลได้!
"ก็แค่ว่าถ้าเจ้าต้องการสืบทอดค่ายกลดาบสี่สมบูรณ์ เงื่อนไขก็โหดร้ายมากเช่นกัน"
"ข้าคิดว่า พวกเจ้าทั้งสามคนสามารถรู้สึกได้ว่า มีเจตจำนงห้าประการในค่ายกลดาบนี้"
"การเข้าใจเจตจำนงทั้งห้านี้เท่านั้น จึงจะสามารถปฏิบัติตามข้อกำหนดเบื้องต้น สำหรับการฝึกฝนค่ายกลดาบสี่สมบูรณ์"
หลังจากกล่าว วิญญาณมายาก็ค่อยๆหายไป
เห็นได้ชัดว่านี่เป็นเรื่องของทั้งสามคนที่จะเข้าใจมันด้วยตัวเอง
เหลียงเฟิงกล่าวด้วยใบหน้าเคร่งขรึม: "ในเจตจำนงทั้งห้า ข้าเข้าใจ เจตจำนงดาบ และเจตจำนงแห่งเพลิงแล้ว แต่อีกสามอย่างที่เหลือ มันยากที่จะเข้าใจ!"
มู่หรงซีมีความเข้าใจอย่างลึกซึ้ง เขามีสามเจตจำนง ได้แก่ เจตจำนงแห่งเพลิง เจตจำนงแห่งสายลม และเจตจำนงแห่งไม้
ในฐานะเป็นผู้ฝึกตนวิถึแห่งเต๋า ยิ่งเจ้าเข้าใจเจตจำนงได้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งดีมากเท่านั้น
แต่ เจตจำนงแห่งน้ำแข็ง และเจตจำนงดาบที่เหลือล่ะ?
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเจตจำนงดาบ มู่หรงซีไม่ใช่ผู้ฝึกฝนดาบและยิ่งยากที่จะเข้าใจเจตจำนงดาบ!
เย่ชิวไป่ไม่กล่าวอะไร แต่เดินไปที่ด้านหน้าของพายุ นั่งลงขัดสมาธิ และเริ่มรู้สึกถึงเจตจำนงแห่งสายลมที่พัดมาจากพายุ
เมื่อเห็นสิ่งนี้ เหลียงเฟิงทั้งสองก็หยุดคิดเกี่ยวกับมัน พวกเขามาที่เจตจำนงของน้ำแข็งและเจตจำนงของไม้ตามลำดับ และเริ่มเข้าใจทำความเข้าใจมัน
...
เวลาผ่านไปทีละน้อย
ความเข้าใจในเจตจำนงขึ้นอยู่กับโอกาสและความสามารถ
ถ้าเจ้าไม่เข้าใจประเด็น ไม่ว่าเจ้าจะพยายามมากแค่ไหน มันก็ไร้ประโยชน์
เย่ชิวไป่เฝ้าดูพายุที่อยู่ตรงหน้าเขาอย่างระมัดระวัง
ในพายุ ลมเหล่านั้นดูเหมือนจะก่อตัวเป็นใบพัดมีด
มันเกาะอยู่บนกำแพงผา มีรอยร่องถลอกลึก!
เมื่อเห็นฉากนี้
เย่ชิวไป่ คิดกับตัวเองอย่างช่วยไม่ได้
บางครั้ง ความแข็งแกร่งไม่ได้เป็นเพียงปัจจัยเดียว ที่กำหนดความแข็งแกร่งของการโจมตี
ความเร็วในระดับหนึ่ง
มันสามารถเพิ่มประสิทธิภาพการฟัน
หากเจ้าผสมผสานเจตจำนงแห่งลม เข้ากับวิถีแห่งการใช้ดาบ
ดังนั้น ไม่เพียงแต่ความเร็วของดาบจะเพิ่มขึ้นเท่านั้น แต่ยังทำให้ดาบคมขึ้นด้วย
แต่ ทำยังไง?
เย่ชิวไป่หยิบดาบไม้ออกมา และใช้วิชาดาบ
เพิ่มความเร็วในการเหวี่ยงดาบไม้อย่างต่อเนื่อง
แต่การทำเช่นนั้น มันเพิ่มความเร็วในการเหวี่ยงดาบเท่านั้น แต่พลังทะลุทะลวงของมันไม่ได้เพิ่มขึ้นเลย
เย่ชิวไป่อดไม่ได้ที่จะมองไปที่พายุอีกครั้ง
ลมคืออะไร?
น้ำหนักเบา
ยืดหยุ่นได้.
บางครั้งก็อ่อนโยนเหมือนสายลมในฤดูใบไม้ผลิ
บางครั้งก็เกรี้ยวกราด เหมือนพายุที่อยู่ต่อหน้าเจ้า
สายลมกลายเป็นคมมีด
คมมีดทำร้ายคนได้ด้วย
เย่ชิวไป่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดวงตาของเขาก๊เลื่อนลอย
แต่การเคลื่อนไหวของดาบในมือของเขา ไม่ได้หยุดลง
ในตอนนี้ เย่ชิวไป่ดูเหมือนจะเข้าสู่ขอบเขตที่ลึกลับมาก
ไม่มีใครรบกวนได้
คลื่นลมปราณที่เล็ดลอดออกมา จากร่างของเย่ชิวไป่
การเคลื่อนไหวนี้ ดึงดูดความสนใจของเหลียงเฟิงและมู่หรงซี
ทั้งคู่ตกใจมาก
การเข้าถึงขอบเขตแห่งสวรรค์และมนุษย์(เทียนเหรินฉือ)!
(เหมือนตอนที่หงหยิงเข้าถึงนะครับ)
เย่ชิวไป่เข้าสู่ขอบเขตแห่งสวรรค์และมนุษย์แล้วจริงๆ!
ในขอบเขตแห่งสวรรค์และมนุษย์ ไม่ว่าจะเป็นทักษะการหยั่งรู้ ทักษะการต่อสู้ เจตจำนง หรือการบ่มเพาะเพื่อทะลวงขอบเขต
มันจะได้ผลสองเท่า โดยใช้ความพยายามเพียงครึ่งเดียว
อย่างไรก็ตาม สถานการณ์แบบนี้ก็เป็นสิ่งที่พบเจอได้ แต่ตามหาไม่เจอ
แม้แต่เหลียงเฟิงและมู่หรงซี ก็ยังไม่เคยเข้าถึงและไม่เคยเห็นมัน
พวกเขาพบเห็นได้ ในบันทึกของตระกูลเท่านั้น
เหลียงเฟิงฟื้นจากอาการตกใจ และส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้: "ช่างเป็นผู้ที่ชั่วร้ายจริงๆ"
มู่หลงซี เข้าใจความรู้สึกเหลียงเฟิงได้แล้ว
มีสัตว์ประหลาดตัวนี้อยู่ข้างๆ เขาจะไม่โดนโจมตีได้อย่างไร?
อย่างไรก็ตาม การเปลี่ยนแรงผลักดันเป็นแรงกระตุ้น สามารถทำให้ผู้คนทำงานหนักขึ้นได้
มู่หรงซีและเหลียงเฟิงนั่งขัดสมาธิในเวลาเดียวกัน ทำความเข้าใจเจตจำนงที่อยู่ตรงหน้าพวกเขาต่อไป
เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า
ณ ตอนนี้.
ดาบของเย่ชิวไป่ถูกปกคลุมไปด้วยสายลมเบาๆ
ทันใดนั้น เย่ชิวไป่ก็ฟันออกไปด้วยดาบ!
รวดเร็วดั่งสายลม!
เฉียบคมมาก!
เจาะก้อนหินที่อยู่ตรงหน้าทันที!
เกิดเป็นรูดาบที่ราบเรียบ
เย่ชิวไป่ฟื้นตัวจากการเข้าถึงขอบเขตแห่งสวรรค์และมนุษย์
แนวเจตจำนงแห่งลม ถือได้ว่าเป็นสิ่งที่เข้าใจได้แล้ว
ถัดไป คือเจตจำนงแห่งเพลิง
สำหรับเจตจำนงแห่งไม้และน้ำแข็ง
ด้วยตำราดาบไท่จู และจิตวิญญาณเยือกแข็ง
เย่ชิวไป่ ไม่จำเป็นต้องใช้ความพยายามใดๆเลย!