บทที่ 120 เขาเสียใจด้วยซ้ำ
ซู่ว่านว่านผงะไปครู่หนึ่ง นางรู้ว่าด้วยเสียงที่ดังของเฉินหลานหลาน พี่ชายน้องชายสองคนในห้องจะได้ยินอย่างแน่นอน แน่นอนว่าก่อนที่นางจะพูดอะไร หลู่เหยาก็ออกมาจากห้องด้วยใบหน้าตื่นตระหนก "ซู่ว่านว่าน" ซู่ว่านว่านเหลือบมองหลู่เหยาอย่างเฉยเมย หันหลังกลับและเดินเข้าไปในห้องปีกตะวันตกโดยไม่พูดอะไรสักคำ แม้ว่...
