ตอนที่แล้วตอนที่ 5 เล่นเกมเพื่อแสวงหาความรู้สึก
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปตอนที่ 7 สั่งสอนผู้เล่นด้วยไฟฟ้าช็อต

ตอนที่ 6 npcที่มีอารมณ์ร้าย


ตอนที่ 6 npcที่มีอารมณ์ร้าย

"เฮ้ย! ผู้เล่นพวกนี้บ้าไปแล้วหรือไงเนี่ย!"

โจวเช่อชวนมองดูฝูงซอมบี้หลั่งไหลเข้ามาในอาคารของตัวเองจากถนนด้วยสีหน้าโกรธและมืดมน

หลังจากทำความสะอาดซอมบี้หนึ่งร้อยตัวหน้าอาคารได้สำเร็จ ระดับความอันตรายของเขาก็ลดลงมาก แต่ตอนนี้...เขาเจอปัญหาใหญ่เข้าให้แล้ว!

"โชคดีที่ฉันปิดประตูทางเข้าของชั้นนี้ไว้ เหลือแค่ช่องทางเล็กๆ ซอมบี้ที่เคลื่อนไหวแบบนั้นไม่น่าจะเข้ามาได้ แม้ว่าฝูงซอมบี้จะล้อมอาคารทั้งหมด ฉันก็ไม่เป็นไร"

โจวเช่อชวนหันไปมองรอบห้องอย่างโล่งใจ “ฉันยังมีเสบียงเพียงพอเป็นเวลานาน บางทีถ้าผู้เล่นออนไลน์มากกว่านี้อาจช่วยฉันได้”

"ตุบตับๆ" ในเวลานี้ เสียงฝีเท้าเร่งรีบดังก้องอยู่ในทางเดินบันได

ทั้งห้าคนมาถึงชั้นที่โจวเช่อชวนอยู่และพยายามยัดตัวเข้าไปในช่องทางเข้าแคบๆ

"เร็วเข้า! ซอมบี้จะตามมาทันแล้วโว้ย!" หลางจื่อฮุยเร่งเกมเมอร์สุดเทพ

เกมเมอร์สุดเทพมีรูปร่างท้วมเล็กน้อยและเขากำลังดิ้นรนเข้าไปอย่างช้าๆ

ผมมีหมวกเวลสามและยิงหัวแตกช่วยกันดัน ในขณะที่หลางจื่อฮุยและซัพพอร์ตสุดเทพเตะก้นของเกมเมอร์สุดเทพจากด้านหลัง

"บ้าเอ๊ย! รีบๆเข้าไปดิ๊!"

ด้วยความพยายามร่วมกันของทั้งสี่คน ในที่สุดพวกเขาก็สามารถดันเกมเมอร์สุดเทพเข้าไปได้

เกมเมอร์สุดเทพมองลงมาและเห็นคราบเลือดสดๆบนเอวและท้องของเขา

ถ้าเขาไม่ปิดความรู้สึกเจ็บปวด ตอนนี้เขาคงนอนกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดแล้ว

“นายเข้าไปก่อน เดี๋ยวฉันเป็นคนหยุดซอมบี้ไว้เอง”

หลางจื่อฮุยผลักซัพพอร์ตสุดเทพเข้าไปแล้วหันหลังกลับมาหยิบก้อนอิฐขึ้นจากพื้นแล้วขว้าง

ไปที่โถงทางเดิน

ซัพพอร์ตสุดเทพมีรูปร่างผอมบางผ่านช่องทางเข้าแคบๆได้อย่างง่ายดาย

โถงทางเดินเหลือเพียงหลางจื่อฮุยเท่านั้นที่ยังคงอยู่ต่อสู้กับซอมบี้

หลางจื่อฮุยมองย้อนกลับไปและคำนวณระยะทาง

หลังจากขว้างก้อนอิฐแล้ว เขาก็พุ่งตรงไปที่ช่องทางเข้า

แต่ผ่านไปครึ่งทาง จู่ๆ เขาก็ขยับไม่ได้!

ไม่ใช่เพราะร่างกายของเขาติด แต่เป็นเพราะซอมบี้จับขาขวาของเขาเอาไว้!

อีกสี่คนรีบวิ่งไปช่วยดึงเขาเข้ามาจนข้อเท้าขวาของหลางจื่อฮุยมีบาดแผลลึกถึงกระดูก!

เกมเมอร์สุดเทพมองไปที่ข้อเท้าของหลางจื่อฮุยและเกือบจะอาเจียนออกมา

"ฉันเพิ่งได้ยินเสียงโทรศัพท์เข้า ฉันขอออกเกมไปรับก่อนนะ..."

ซัพพอร์ตสุดเทพเปิดเผยความจริงทันที "หยุดเดี๋ยวนี้ โทรศัพท์ของนายเชื่อมต่อกับห้องเกมไม่ใช่หรอ? ถ้ามีคนโทรเข้ามานายรับและคุยได้ในเกมทันที"

เกมเมอร์สุดเทพพูดด้วยสีหน้าเศร้าหมอง "แม้ว่าฉันจะปิดกลิ่นเลือดเหม็นหืนนั่นแล้ว แต่ฉันก็เห็นมันอยู่...มันทำให้ฉันอึดอัด"

"บ้าเอ้ย! ทำไมต้องสร้างเกมให้สมจริงขนาดนี้ด้วย!"

"ฉันว่าการมีเกมสมจริงขนาดนี้ให้เล่นควรจะเป็นเรื่องที่น่ายินดีไม่ใช่หรอ?"

แม้ว่าข้อเท้าของหลางจื่อฮุยจะมีบาดแผลลึกถึงกระดูก เขาก็ยังพูดคุยกับเกมเมอร์สุดเทพราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

"ฉันยอมรับว่าบริษัทเกมนี้สร้างเกมได้ดีมาก...แต่มันเหมือนจริงเกินไป...ฉันไม่ไหว..."

เกมเมอร์สุดเทพยังคงต้องการออกจากเกม แต่สิ่งต่อมาที่หลางจื่อฮุยพูดทำให้เขาเปลี่ยนใจทันที

"อืม...ลองนึกถึงสาวสวยต่างเผ่าพันธุ์บนหน้าปกของเกมนี้สิ"

เกมเมอร์สุดเทพ: "หือ!!!"

"คิดอีกทีฉันรู้สึกว่าเกมนี้สนุกมาก!"

คนที่เหลือก็หวั่นไหวกับคำพูดนี้เช่นกัน

สาวสวยต่างเผ่าพันธุ์บนหน้าปกน่าทึ่งยิ่งกว่าดาราชั้นนำในชีวิตจริงเสียอีก!

และถ้าสมจริง 100%!

พวกเขาทั้งห้าคนเผยรอยยิ้มแบบมีเลศนัยออกมาโดยไม่รู้ตัว

“จริงๆเลย ผู้หญิงคือแรงขับเคลื่อนของสังคมจริงๆ”

เมื่อได้ยินบทสนทนาของพวกเขา โจวเช่อชวนก็ส่ายหัว “แต่ตามที่ระบบแนะนำ เผ่าพันธุ์อื่นเหล่านั้นเป็นศัตรูกับมนุษยชาติและด้วยพลังของพวกเขาตอนนี้ พวกเขาสามารถฆ่าฉันได้อย่างง่ายดายด้วยการสะบัดมือ พวกนายยังสนใจอีกหรอแบบนี้? นี่มันแส่หาความตายชัดๆ!”

โจวเช่อชวนหายใจเข้าลึกๆ และเดินออกจากห้องพร้อมหน้าไม้ในมือ มองทั้งห้าคนด้วยสีหน้าเคร่งขรึมและถามว่า "พวกแก...เป็นคนล่อฝูงซอมบี้พวกนั้นมาที่นี่ใช่ไหม!"

เมื่อเผชิญหน้ากับคำถามของโจวเช่อชวน ทั้งห้าคนพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นโดยไม่รู้สึกผิดแม้แต่น้อย

“ฉันพูดถูก! มีnpcอยู่ที่นี่จริงๆ! นี่เขายังมีเครื่องหมายอัศเจรีย์สีเหลืองอยู่เหนือหัวอยู่เลยแสดงว่าเขามีเควสให้เรา!”

"เขาน่าจะเป็นปู่ของหมู่บ้านมือใหม่ในเกมนี้ ปู่คุณควรให้อุปกรณ์กับเราบ้าง มันไม่สนุกเลยที่ถูกซอมบี้ไล่ล่าอย่างเดียวรู้ไหม!"

"ใช่! ส่งอุปกรณ์มาให้เราหน่อย! ฉันไม่เรื่องมาก ฉันไม่ต้องการปืน ขอแค่เลื่อยไฟฟ้าก็พอ!"

"อย่าเอาเลื่อยไฟฟ้า! ฉันพนันได้เลยว่าความทนทานของมันคงหมดก่อนที่เราจะสามารถจัดการกับฝูงซอมบี้ข้างนอกนี้ได้แน่! อาวุธเย็นติดตัวไว้น่าจะดีกว่า!"

"ใช่แล้ว! ส่งคาตานะหรือมีดถังมาให้ฉัน ฉันจะเป็นคนฟันโลกาวินาศนี้ทั้งหมดเอง!"

...

"หวือ!"

ในขณะที่ทั้งห้าคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น ลูกธนูก็พุ่งทะลุหัวของหลางจื่อฮุยทันที

“ฉันจะถามอีกครั้ง พวกแกล่อฝูงซอมบี้มาที่นี่ใช่ไหม?”

หลังจากฆ่าผู้เล่นไปหนึ่งคน โจวเช่อชวนก็ทวนคำถามก่อนหน้าอีกครั้งด้วยน้ำเสียงเย็นชา

อีกสี่คนที่เหลือตะลึง

npcในเกมนี้ดุร้ายขนาดนี้เลยหรอ?

เขาฆ่าผู้เล่นที่เจอกันครั้งแรกทันที?

.

.

.

.

[/ หมายเหตุ: Quest(เควส) ภารกิจที่ต้องทำในเกมเพื่อรับรางวัลหรือเพื่อความต่อเนื่องของโครงเรื่องในเกม // เควสเดิมแปลภารกิจ เควสควรเป็นคำที่คุ้นเคยกับเกมเมอร์หลายๆคน /// เครื่องหมายอัศเจรีย์หรือเครื่องหมายตกใจ (!!!!!!!!!!)]

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด