บทที่ 27 หลิวเหยียน

หลินเป้ยไม่รู้ว่า เขาได้แหย่รังแตนไปแล้ว!

เพียงเพราะเขาฆ่ากลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิต ทำให้คนอื่นๆในกลุ่มตามล่าหาตัวเขา

ผู้ฝึกตนบางคนที่เข้าไปในภูเขาเทียนหยางนั้นโชคไม่ดี

หลายทีมที่ไม่มีปรมาจารย์นักรบ ถูกโจมตีโดยกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิต

หากมีทีมไหนที่มีปรมาจารย์นักรบ กลุ่มนักรบรับจ้างก็จะพยายามหลีกเลี่ยงให้มากที่สุด และไม่กล้าทำอะไร

หลายๆคนได้ข่าวมาว่า

จงหมิงบุตรชายคนที่สามของผู้นำกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิต อยู่ที่นี่

ราวกับว่าเขากำลังจะทำอะไรบางอย่าง!

ทำให้หลายคนพยายามอยู่ให้ห่าง เพราะกังวลว่าจะขัดแย้งกับกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิต

แต่ตัวต้นเรื่องอย่าง หลินเป้ย!

กลับนำหมาป่าสีครามออกล่า และฆ่าสัตว์อสูรอย่างสบายใจ

ในวันที่สองหลังจากสังหารกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิต

หมาป่าสีครามตัวเล็กที่เข้าไปในบ้านสัตว์อสูร และหายจากอาการบาดเจ็บ

ด้วยเวลาไหลเร็วขึ้น 100 เท่า!

นอกเหนือจากการกลืนกินเนื้อของสัตว์อสูรจำนวนมากแล้ว

หมาป่าสีครามตัวเล็กๆแต่ละ ตัวยังเติบโตอย่างแข็งแกร่ง

ด้วยการสนับสนุนของปราณจิตวิญญาณจำนวนมาก

ความแข็งแกร่งของหมาป่าสีครามก็เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว มันอยู่ที่ระดับหนึ่งขั้นสิบ

ในแง่ของความแข็งแกร่งเพียงอย่างเดียว

หมาป่าสีครามเหล่านี้ สามารถต่อสู้ได้แม้กระทั่งกับนักรบแท้จริงขั้นหนึ่งหรือสองได้!

เนื่องจากหมาป่าสีครามเป็นสัตว์อสูร มีความได้เปรียบในการต่อสู้ และหลินเป้ยก็กระตุ้นสัญชาตญาณให้ตลอดเวลา

การให้หมาป่าสีครามออกไปล่า คือการรักษาความดุร้ายของหมาป่าสีครามและปรับปรุงความแข็งแกร่งของมัน

หลินเป้ยยังได้รับประสบการณ์มากมาย และเขาอยู่ไม่ไกลจากการก้าวเข้าสู่นักรบฝึกหัดขั้นแปด

จากการประมาณการตามอัตราการเลื่อนระดับนี้

เมื่อเขาพบกับโจวหยวน

หลินเป้ย อาจจะอยู่ในขั้นที่เก้าของนักรบผึกหัดแน่นอน!

ยิ่งระดับมากขึ้นเท่าไหร่ ก็ยิ่งต้องการประสบการณ์มากขึ้นเท่นั้น

ทำให้ความเร็วในการปรับปรุงฐานการบ่มเพาะ ไม่สามารถเร็วเหมือนช่วงแรกๆได้

แต่ถ้าคนรู้ว่า หลินเป้ยเปลี่ยนจากคนธรรมดาเป็นนักรบผึกหัดขั้นเจ็ดในเวลาเพียงสิบวัน

เขาจะต้องตกใจอย่างมาก จนพูดไม่ออกแน่นอน!

เพราะไม่มีใครเคยได้ยินว่ามีผู้บ่มเพาะคนไหน

เปลี่ยนระดับได้เร็วเท่านี้มาก่อน!

ในที่สุด หลินเป้ยก็ค้นพบสิ่งผิดปกติบางอย่าง

ตามข้อมูลที่ส่งมาโดยหมาป่าสีคราม มีการต่อสู้นองเลือดอยู่ข้างหน้า!

“เลือด ? สังหาร? น่ากลัวจริง เจ้าลองไปดูซิ ว่าเกิดอะไรขึ้น” หลินเป้ยขมวดคิ้วและคิด

หลังจากฆ่าสมาชิกกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิตสิบคน

หลินเป้ยก็โชคดี และใช้เวลามากกว่าหนึ่งวันโดยไม่เผชิญหน้ากับกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิตกลุ่มอื่น

แต่คนอื่นๆ ที่ได้พบกับกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิตนั้น ไม่โชคดีนัก!

ในเวลากว่าหนึ่งวัน

ผู้ฝึกฝนมากกว่า 40 คนเสียชีวิตอย่างอนาถ ด้วยน้ำมือของกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิต

ไม่สำคัญว่าเจ้าจะเป็นฆาตกรหรือไม่?

เมื่อเห็นว่าไม่มีปรมาจารย์นักรบที่แข็งแกร่งในทีมของเจ้า พวกเขาจะปล้นและฆ่าคนแล้วคนเล่า

ฆ่าคนเพื่อยึดสมบัติ!

การตามล่าหาฆาตกร มันเป็นเหมือนข้ออ้างสำหรับพวกเขา ที่จะฆ่าและรับเงิน!

กลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิตได้ใช้ข้ออ้างนี้ เพื่อรับทัพย์จริงๆ

หลินเป้ยขอให้หมาป่าสีครามกระจายตัวออกไปเพื่อป้องกันรอบๆ

เขาค่อยๆเข้าไปดูอย่างเงียบๆ และเห็นกลุ่มชายสิบคนที่มีดาบเปื้อนเลือดล้อมรอบชายหนุ่มทั้งสี่

ชายหนุ่มสี่คน ชายสองคนและหญิงสาวสองคน จ้องมองอย่างระแวดระวังไปยังผู้คนที่ถือดาบเปื้อนเลือดรอบๆพวกเขา

"เรามาจากตระกูลหลิว และตระกูลจางในเมืองชิงหยาง เจ้าพยายามจะทำอะไรกับเรา?" สาวสวยคนหนึ่งพูดเสียงดุ

“กลุ่มของเราสิบคนถูกสังหารเมื่อวานนี้ พวกเรากำลังตามหาตัวฆาตกร ข้าสงสัยว่าพวกเจ้าทั้งสี่คนคือฆาตกร ดังนั้น…” ผู้นำทีมเย้ยหยัน

ผู้นำทีมดูเหมือนจะอยู่ในวัยสามสิบ และสายตาของเขาจับจ้องไปที่หญิงสาวตรงหน้า

ทำให้เขาร้อนรุ่มเล็กน้อย!

มีลูกเจี๊ยบหวานฉ่ำอยู่ที่นี่ ถ้าตกอยู่ในมือของเขานางจะหนีไปไหนได้?

เขาต้องรีบเผด็จศึก!

สถานที่แห่งนี้ ไกลจากเมืองชิงหยางเป็นระยะทางหลายร้อยลี้

มีสัตว์อสูรระดับสองและระดับสามในบางครั้ง

ทีมนักรบรับจ้างสีโลหิตของพวกเขาก็ต้องระวัง เพราะกลัวจะเจอสัตว์อสูรที่ทรงพลัง

แม้ว่าคนทั้งสี่นี้จะเป็นนักรบแท้จริงเหมือนกัน

แต่ที่แข็งแกร่งที่สุด อยู่ในระดับนักรบแท้จริงขั้นสอง

ด้วยความแข็งแกร่งระดับนี้ การมาที่นี่ก็ไม่ต่างอะไรกับการหาความตาย

แทนที่จะตายด้วยเงื้อมมือของสัตว์อสูร

จะคงดีกว่า หากปล่อยให้พวกเขาฆ่าสี่คนนี้ล่วงหน้า

แน่นอน เด็กสาวสองคนนี้ก็ไม่เล วและพวกเขาต้องสนุกกับนางก่อนที่จะฆ่า!

“เจ้าคิดว่า เจ้าจะรับผลที่ตามมาได้หรือปล่าว?” หญิงสาวถาม

หญิงสาวคนนี้เป็นบุตรีคนที่สามของผู้นำตระกูลหลิวในเมืองชิงหลิน

เดิมทีนางวางแผนที่จะเข้าไปในภูเขาเทียนหยาง เพื่อค้นหาสมุนไพรระดับสาม

แน่นอน นางแอบออกมากับสาวใช้

สาวใช้อายุประมาณยี่สิบปี ความแข็งแกร่งของนางถึงนักรบแท้จริงขั้นแรกแล้ว และพรสวรรค์ของนางก็ไม่เลว

หลิวเหยียนอายุสิบหกปีในปีนี้

ความแข็งแกร่งของนางมาถึงนักรบแท้จริงระดับสอง และนางเป็นหนึ่งในอัจฉริยะของตระกูลหลิว

สำหรับวัยรุ่นอีกสองคน

พวกเขาเป็นสมาชิกของตระกูลจาง และทั้งคู่เป็นอัจฉริยะสิบอันดับแรกของตระกูลจาง

เพื่อให้ได้รับความโปรดปรานจากหลิงเหยียน

พวกเขาทั้งคู่ยินดีที่จะติดตามหลิวเหยียนไปที่ภูเขาเทียนหยาง

เดิมทีพวกเขาทั้งสี่กำลังมองหามันในพื้นที่รอบนอก

หลังจากค้นหา 2-3 วันในพื้นที่รอบนอก พวกเขาไม่พบอันตรายใดๆ

พแน่นอน พวกเขาไม่พบสมุนไพรที่พวกเขาต้องการด้วย

ดังนั้นทั้งสี่จึงเริ่มเข้ามาในป่าลึกอย่างกล้าหาญ

หลังจากเข้าไปลึกมาก พวกเขาก็ยังไม่พบสมุนไพรเป้าหมาย

เป็นผลให้พวกเขาได้พบกับกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิต

แน่นอน พวกเขาเคยได้ยินเกี่ยวกับกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิต และทุกคนก็หวาดกลัวมาก!

“พวกเราคือกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิต ตระกูลหลิว และตระกูลจาง ของเจ้าแข็งแกร่งกว่ากลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิตของเราหรือไม่?” ผู้นำทีมกล่าวอย่างเหยียดหยาม

ผู้นำกลุ่มของพวกเขา เป็นคนที่แข็งแกร่งในระดับมหาปรมาจารย์นักรบขั้นสาม และมีรองหัวหน้าสองคน มีระดับมหาปรมาจารย์นักรบขั้นหนึ่ง

ในเมืองรอบๆ กองกำลังใดที่จะกล้ามีเรื่องกับกลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิต!

อาจกล่าวได้ว่ากลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิต เป็นเหมือนราชาของเมืองรอบๆ

“ไปเอาตัวมาให้ข้า ตัวเมียจับเป็นและตัวผู้ฆ่าทิ้ง!” ผู้นำทีมสั่ง

เมื่อได้ยินคำพูดของผู้นำทีม

หลิวเหยียนและคนอื่นๆ ก็เปลี่ยนสีหน้า

คนเหล่านี้ กล้าที่จะฆ่าพวกเขาจริงๆงั้นเหรอ?

เห็นได้ชัดว่าพวกเขาก็บอกภูมิหลังไปทั้งหมดแล้วนี่?

“เจ้ากล้าฆ่าเราหรือ เจ้าไม่กลัวการแก้แค้นจากสองตระกูลของเราหรือ?”หลิวเหยียนถามอีกครั้ง

นางกลัวและกังวลว่ากลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิตนั้น เลวร้ายอย่างที่ลือกันจริงๆ!

"นี่คือภูเขาเทียนหยาง มีคนตายกี่คนและหายไปกี่คน สงสัยจังนะ? ตระกูลที่อยู่ข้างหลังเจ้า ไม่มีทางรู้ว่าเราทำมัน!" ผู้นำทีมเย้ยหยัน

การคุกคามแบบนี้ไม่มีประโยชน์อะไรสำหรับเขาเลย

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาทำ

เขายังมีชีวิตอยู่และสบายดี!

“หลิวเหยียน ตอนนี้เราต้องพึ่งพาตัวเองเพื่อฝ่าฟัน ไม่ว่าใครก็ตามที่หนีไปได้ ต้องบอกตระกูลและให้คนในตระกูลล้างแค้นให้เรา!” ชายหนุ่มคนหนึ่งพูด

คนที่พูดคือจางฮ่าว หนึ่งในอัจฉริยะของตระกูลจาง ที่อยู่ระดับนักรบแท้จริงขั้นสอง

“เร็วเข้า!” ผู้นำทีมเริ่มหมดความอดทนแล้ว

พวกเขาเป็นเพียงเด็กน้อย แม้ว่าพวกเขาจะมีความสามารถ แต่พวกเขาก็ถูกกำหนดให้ตายที่นี่!

หลินเป้ยซึ่งอยู่ไม่ไกลเห็นทั้งหมดนี้

เขาก็รู้ว่าคนที่กลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิต กำลังมองหาคือเขา

เพราะเมื่อวานนี้เขาได้กวาดล้างทีมนักรบรับจ้างไปจริงๆ

กลุ่มนักรบรับจ้างสีโลหิตเริ่มโจมตีหลิวเหยียน และพวกอีกสามคน!

แน่นอนว่าหลิวเหยียน และคนอื่นๆจะไม่หยุดนิ่ง

พวกเขาต่อสู้ด้วยทักษะต่อสู้ของพวกเขา

หลิวเหยียนและคนอื่นๆไม่ชอบการต่อสู้เลย

พวกเขาแค่ต้องการหาโอกาสหลบหนี!