บทที่ 140 โลงศพ
บทที่ 140 โลงศพ
ณ ขณะนี้.
ลี่โหยวที่หนีอย่างรวดเร็ว มีอาการบาดเจ็บอย่างเห็นได้ชัด
ตอนนี้เขาเหนื่อยหอบ
รูม่านตาขยาย ผิวซีดขาว
เห็นได้ชัดว่าตอนเขาได้ใช้พลังของแก่นแท้โลหิต ทำการระเบิดเทพปีศาจ ซึ่งทำให้เขาต้องสูญเสียพลังอย่างมาก
แต่ถ้าไม่ทำแบบนั้น
เชื่อได้เลย เขาอาจเสียชีวิตที่นั่นแน่นอน!
อะไรสำคัญกว่ากัน เขาบอกได้ทันที
"ทำไมเย่ชิวไป่ถึงแข็งแกร่งขนาดนี้..."
ใบหน้าของ ลี่โหยวน่าเกลียด
เขาคิดว่าในดินแดนลับนี้ จะมีคู่แข่งแค่สองคน
คนแรกคือพุทธบุตรของนิกายพุทธะ
คนที่สองคือตระกูลมู่หรง ซึ่งเป็นหนึ่งในสามตระกูลลับสุดท้าย
มู่หรงซี!
แล้วดูซิ ตอนนี้มีเย่ชิวไป่โผล่ขึ้นมาอีกคนในตอนนี้!
คิดดู ความแข็งแกร่งของเย่ชิวไป่นี้อาจกล่าวได้ว่า ไร้เหตุผลมากเกินไป!
แค่ขั้นแรกขอบเขตมหาสมุทรปราณ เขาสามารถมีพลังต่อสู้ที่ทรงพลังขนาดนี้ได้
แล้วถ้าวันหนึ่ง เย่ชิวไป่มีขอบเขตเพิ่มขึ้นล่ะ!
ณ จุดนี้ ลี่โหยวก็ล้มเลิกความคิดที่จะหาเรื่องกับเย่ชิวไป่!
พรสวรรค์ของเด็กคนนี้ช่างชั่วร้ายเกินไป หากไม่แน่ใจว่าจะสังหารด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว เขาก็ทำได้เพียงหลีกเลี่ยงแทน
มิฉะนั้นจะมีปัญหาไม่รู้จบ!
...
กลับมาที่เย่ชิวไป่และพวก
หน้าประตูมรดกปรมาจารย์ปรุงยา
เผชิญหน้ากับหุ่นเชิดเกราะทอง
หงหยิงไม่ได้เคลื่อนไหวอะไร เพียงแต่หยิบตราคำสั่งออกมา
เมื่อหุ่นเชิดเกราะทองเห็นตราคำสั่ง มันก็ไม่ได้โจมตี แต่คุกเข่าข้างหนึ่งและคำนับอย่างเงียบๆต่อหงหยิง!
ทุกคนไม่แปลกใจกับเรื่องนี้
หงหยิงเป็นจักรพรรดินีแห่งอาณาจักรหยุนหวง
และนี่คือลานฝึกซ้อมของอาณาจักรหยุนหวง และหุ่นเชิดทั้งหมดก็มาจากอาณาจักรหยุนหวง
เป็นเรื่องปกติที่หุ่นเชิดเหล่านี้จะถูกควบคุมโดยหงหยิง
"เอาล่ะ สาวน้อย เข้าไปเลย"
มู่ว่านเอ๋อพยักหน้า และเข้าไปในห้องโถงมรดก
เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่ชิวไป่จึงกล่าวว่า: "เราควรรอที่นี่สักระยะหนึ่ง มิฉะนั้นจะมีคนอื่นต้องการแย่งชิงมรดกของว่านเอ๋อ"
หงหยิงยิ้ม: "อย่ากังวลไปศิษย์พี่ หลังจากว่านเอ๋อออกมา ถ้ามีใครคิดโจมตีนาง หุ่นเชิดเกราะทองจะปกป้องนางเอง"
"ยิ่งไปกว่านั้นศิษย์พี่ใหญ่ อย่าประเมินความแข็งแกร่งของว่านเอ๋อต่ำไป ในหมู่กลุ่มคนเหล่านี้ ความแข็งแกร่งของนางก็อยู่ในระดับแถวหน้าเช่นกัน"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เย่ชิวไป่ก็พยักหน้า
ดังนั้น ทั้งสี่คนจึงเดินต่อไปยังส่วนลึก
...
และตอนนี้ อีกด้านหนึ่ง
อากาศที่นี่ขุ่นมัวมาก
ในอากาศ ปราณทางจิตวิญญาณเต็มไปด้วยสสารสีดำ
ในสสารเหล่านี้ เหมือนมันมีมนต์ดำแฝงอยู่!
รอบๆมีโครงกระดูกคนอยู่
และในสถานที่มืดมนเช่นนี้ กลับมีมรดกตกทอด!
ห้องโถงมืดแห่งนี้เต็มไปด้วยมนต์ดำ!
ในห้องโถงนี้ไม่มีแม้แต่หุ่นเชิด
ที่หน้าห้องโถงใหญ่ ชายในชุดคลุมสีดำมองเข้าไปด้านใน
ที่นี่ มีเพียงเขาเท่านั้น
ชายชุดคลุมดำยังถูกดึงดูดด้วยบรรยากาศลึกลับ และมาที่นี่
และเมื่อชายชุดคลุมดำเดินไปข้างหน้า ประตูสีดำสนิทก็ค่อยๆเปิดออก พร้อมกับมีเสียงแหลมเล็ดลอดออกมาให้ได้ยิน
ชายในชุดคลุมดำเดินเข้าไป
ผ่านทางเดินมืดๆ
ตามรัศมีที่ดูลึกลับไป เขาก็มาถึงห้องที่ว่างเปล่า
ที่นี่ไม่มีการปรุงแต่งมากเกินไป
แต่ตรงกลางห้อง มีร่างที่สร้างจากโครงกระดูกสีขาว!
และตรงกลางที่ร่างนั้นอยู่คือโลงศพ
มันดูเหมือนว่าจะสัมผัสได้ ถึงการมาของชายในชุดคลุมดำ
เสียงทุ้มๆ ค่อยๆ ดังออกมาจากโลงศพ
"ไอ้หนู รู้สึกเกลียดมากเลยหรอ?"
ชายในชุดคลุมสีดำพยักหน้า: "ความเกลียดชังท่วมท้น"
"เจ้ามีความโกรธอยู่ในใจหรือเปล่า"
"ที่ใดมีความเกลียด ที่นั่นมีความโกรธ"
"ถ้าอย่างนั้น เจ้ายินดีรับมรดกนี้หรือไม่"
ชายในชุดคลุมสีดำขมวดคิ้วเล็กน้อย
ง่ายเกินไป?
แม้ว่าเขาจะกระหายอำนาจ แต่เขาก็ไม่ได้โง่
เป็นไปได้อย่างไร ที่จะได้รับมรดกตกทอดของพลังโบราณอย่าง่ายดาย
ราวกับสัมผัสได้ถึงความคิดของชายในชุดคลุมสีดำ เสียงก็ดังออกมาจากโลงศพอีกครั้ง
ได้ยินแต่เสียงหัวเราะจากในโลงศพ
"ไอ้หนู เจ้ากังวลเกี่ยวมรดกข้า?"
ชายในชุดคลุมสีดำไม่ได้กล่าว แต่เขาก็ไม่ได้ปฏิเสธเช่นกัน
"ข้านำทางเจ้ามาที่นี่ เป็นเพราะข้ารู้สึกถึงความเกลียดชังในใจของเจ้า และการสืบทอดมรดกข้า ความเกลียดชังและความโกรธ เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้!"
"ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยความแข็งแกร่งของเจ้า ในดินแดนลับที่ชายชราคนนั้นเป็นผู้กำหนด"
"ข้าเกรงว่า เจ้าจะได้รับมรดกที่ดีอื่นๆได้ยาก"
"เจ้าจะกำจัดความโกรธ และความเกลียดชังในใจได้อย่างไร ถ้าไม่ได้รับมรดกของข้า"
"แล้วเจ้าจะเอาของๆเจ้าคืนมาได้อย่างไร?"
ในคำกล่าวทั้งหมด มีการโน้มน้าวใจ!
ราวกับว่า ขั้นตอนแต่ละขั้น จะนำชายในชุดคลุมสีดำลงไปในหุบเหว!
ชายในชุดคลุมสีดำก็รู้เช่นกัน
แต่บางครั้งคนเรา ก็ไม่สามารถควบคุมบางสิ่งที่เกิดขึ้นในใจได้
เขามีความเกลียดชังอยู่ในใจ แต่เนื่องจากความแข็งแกร่งไม่เพียงพอ เขาจึงไม่สามารถแก้ไขที่มาของความเกลียดชังได้
ในใจมีโทสะ แต่พลังไม่มี แล้วไงต่อ?
ได้แต่กัดฟันหน้า แล้วกลืนโทสะลงไป!
เขามาที่นี่เพื่อรับมรดก
หลังจากได้รับมรดกแล้วเท่านั้น เขาจึงจะยึดทุกอย่างที่เป็นของเขากลับคืนมาได้
สามารถฆ่าชายคนนั้น ด้วยมือของเขาเอง!
และครั้งนี้
โลงศพดูเหมือนจะระบุได้ ว่าชายในชุดคลุมดำเริ่มคิดได้แล้ว
เสียงนั้นดังขึ้นในเวลาที่เหมาะสม
"ไอ้หนู... คิดได้แล้วซินะ"
ชายในชุดคลุมสีดำครุ่นคิดอย่างหนัก
เวลาผ่านไปหนึ่งก้านธูป
เมื่อจบการต่อสู้ในใจ เงยหน้าขึ้น พยักหน้าและกล่าวว่า: "ข้ายินดีรับมรดก!"
"เอาล่ะ มาข้างหน้าและทำตามคำแนะนำ เอากระดูกทั้งสี่ ที่ทำหน้าที่เป็นแกนกลางค่ายกลออก"
ชายในชุดคลุมดำพยักหน้า
ภายใต้คำสั่งของเสียง เขารีบเอากระดูกออก
และในเวลานี้เอง
ปราณของค่ายกลนั้นเริ่มอ่อนลงอย่างรวดเร็ว!
ในโลงศพ
มีก๊าซสีดำไหลออกมาจากช่องว่างอย่างต่อเนื่อง!
ในก๊าซสีดำนี้ มีลมปราณที่น่ากลัวออกมาจากพวกมันทั้งหมด!
"เอาล่ะ ตอนนี้ข้าจะสอนทักษะให้เจ้า"
กล่าวจบ
ทันใดนั้นก๊าซสีดำก็ห่อหุ้มชายชุดคลุมดำทันที!
ท่ามกลางก๊าซสีดำ มีเสียงกรีดร้องตามมา!
หลังจากนั้นไม่นาน
ก๊าซสีดำค่อยๆ สลายไป
เสียงในโลงศพดังออกมาอีกครั้ง
"ฮึ่ม ร่างกายของคนในยุคนี้แย่มาก"
ก๊าซสีดำในตอนนี้ มีไว้สำหรับหล่อเลี้ยงร่างกายและเส้นลมปราณภายใน ของชายในชุดคลุมสีดำด้วย
ในขณะเดียวกันก็ส่งต่อทักษะให้เขาด้วย
ชายในชุดคลุมสีดำก็ยิ้มเช่นกัน
ทักษะนี้ แม้ว่าจะเป็นมนต์ดำ แต่มันก็ชั่วร้ายอย่างยิ่ง!
พลังของมันนั้นไม่ธรรมดาเลย!
ด้วยทักษะนี้ ข้าคิดว่า เขาสามารถเหยียบย่ำผู้ชายผู้นั้นได้สำเร็จ!
"เอาล่ะ เจ้าต้องทำความเข้าใจทักษะก่อน!"
ชายในชุดคลุมดำพยักหน้าและนั่งไขว่ห้าง
จนกระทั่งผ่านไปหนึ่งวัน ชายชุดคลุมดำได้เข้าใจทักษะทั้งหมดแลัว
ชายในชุดคลุมสีดำลืมตาขึ้น
"เจ้าเข้าใจแล้วใช่ไหม"
"ดีมาก... ฮิฮิ 5555!"
พร้อมกับเสียงหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง ก๊าซสีดำจำนวนหนึ่งพุ่งออกมาจากโลงศพอีกครั้ง!
มีมือขนาดใหญ่เกิดขึ้น คว้าชายในชุดคลุมสีดำโดยตรง และจับเขาเข้าไปในโลงศพในทันที!
หลังจากนั้น
เงียบ...