บทที่ 138 ซากปรักหักพังโบราณ!
บทที่ 138 ซากปรักหักพังโบราณ!
ดินแดนลับนี้ ตั้งอยู่ในพื้นที่ไร้ที่สิ้นสุด
ในมิติอันมืดมิด ดินแดนลับนี้เป็นเหมือนเกาะขนาดใหญ่ที่ลอยอยู่ในมิตินี้!
ในลานฝึกของอาณาจักรหยุนหวง มีค่ายกลรวบรวมวิญญาณขนาดใหญ่
เห็นได้ชัดว่ามหาเสนาบดี ใช้สถานที่นี้เป็นสถานที่สำหรับมรดก
แต่ ทำไมหงหยิงถึงรู้จักที่นี่ดีนักนะ?
หลังจากฟังคำอธิบายของเย่ชิวไป่ ทุกคนก็เข้าใจเช่นกัน
หงหยิง เป็นจักรพรรดินีที่กลับชาติมาเกิด!
อาณาจักรหยุนหวง เป็นอาณาจักรสุดท้ายในทวีปนี้
หงหยิงเป็นจักรพรรดินี!
ทุกคนตกใจ
หงหยิงยิ้มเบาๆ และส่ายหัว: "มันเป็นเพียงเรื่องของอดีต"
ในเวลานี้ มีลำแสงพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า!
เห็นได้ชัดว่า มีคนพบมรดกแล้ว!
มรดกมีอยู่ทั่วไปที่นี่ แต่เจ้าจะได้มันมาหรือไม่นั้น ขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งและพรสวรรค์ของเจ้าเอง
"เอาล่ะ ไปกันเถอะ"
ที่นี่ หงหยิงอาจกล่าวได้ว่าคุ้นเคยเป็นอย่างดี
เพียงว่าที่ตั้งของมรดก เป็นตำแหน่งที่มหาเสนาบดีเป็นผู้วางไว้ ดังนั้นหงหยิงจึงไม่ทราบตำแหน่งเฉพาะของมรดก
คนห้าคนเดินบนดินแดนที่เต็มไปด้วยป่าแห่งนี้
บริเวณโดยรอบ เต็มไปด้วยซากปรักหักพังหลังสงคราม และกองเศษหิน
เลือดย้อมแผ่นดินเป็นสีแดง
ในขณะเดียวกัน ก็ยังมีร่องรอยของกลิ่นอายสังหาร ซึ่งยังคงอยู่!
ใครจะจินตนาการได้
เมื่อทุกอย่างถูกเดิมพันในตอนนั้น จะเกิดการต่อสู้ที่บ้าระห่ำและน่าสลดใจ
ระหว่างทาง พวกเขาได้ผ่านมรดกบางอย่างด้วย
มรดกตกทอดเหล่านี้ล้วนมีห้องโถง
ด้านนอกห้องโถงใหญ่ มีหุ่นเหล็กสีดำสองตัวเฝ้าอยู่
มีคนนับไม่ถ้วนโจมตีหุ่นเหล็กดำเหล่านี้อย่างบ้าคลั่ง ต้องการที่จะทำลายมันและรับมรดก!
หงหยิงอธิบายว่า: "หุ่นเชิดเหล็กดำเหล่านี้ เป็นหุ่นเชิดระดับต่ำสุดในอาณาจักรหยุนหวง พวกมันมีความแข็งแกร่งในขั้นกลางขอบเขตมหาสมุทรปราณ แต่ร่างกายของพวกมันแข็งแกร่งมาก"
ทั้ง 4 คนเดาะลิ้น มันเป็นเพียงระดับต่ำสุดของหุ่นเขิด และพวกมันก็มีขอบเขตมหาสมุทรปราณ
ในสมัยโบราณ อาจกล่าวได้ว่า มีดอกไม้นับพันผลิบาน และสำนักแห่งความคิดกว่าร้อยแห่งแข่งขันกัน!
มู่ว่านเอ๋อชี้ไปที่โบราณวัตถุเหล่านั้นและถามว่า: "พี่สาวหงหยิง ทำไมเราไม่ต่อสู้กับมันล่ะ?"
หงหยิงส่ายหัวและยิ้ม “ไม่จำเป็น”
เย่ชิวไป่ก็ไม่สนใจเช่นกัน เขามาที่นี่เพื่อฝึกฝนตัวเองเท่านั้น
สำหรับมรดก เขามีอยู่มากมายอยู่แล้ว
หนิงเฉินซินมีวิธีการของเขาเอง และมรดกเหล่านี้เขาไม่ต้องการ
ส่วนเสี่ยวเฮย
เขาเพียงแค่ติดตามพี่น้องของเขาเท่านั้น!
ทั้งห้าคนยังคงเดินหน้าต่อไป
หงหยิงกำลังคิดว่า หากเป็นนาง จะผนึกตัวเองไว้ที่ใด หากนางเป็นมหาเสนาบดี
ระหว่างทาง
มีบางคนสังหารกัน เพื่อซากปรักหักพัง!
บางคนผนึกกำลังกัน เพื่อทะลวงเกราะคุ้มกัน!
ในนั้น เย่ชิวไป่ยังเห็นคนรู้จักมากมาย
ตัวอย่างเช่น ฉีเซิ่ง
เช่น จางเหอ
และยิ่งเข้าไปลึกเท่าไหร่ ยิ่งมีคนน้อยลงเรื่อยๆ
ที่หน้าประตูหลักของห้องโถงมรดก หุ่นเชิดค่อยๆ เปลี่ยนเป็นสัมฤทธิ์!
หุ่นเชิดสัมฤทธิ์!
ความแข็งแกร่งอยู่ในระดับครึ่งขั้นขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวน!
ร่างกายยิ่งยากที่จะทำลายได้!
เมื่อมาถึงตรงนี้ มีคนเสียชีวิตหรือได้รับบาดเจ็บจากน้ำมือของหุ่นเชิดเป็นจำนวนไม่น้อย!
ขณะนี้เอง หงหยิงรู้สึกได้ถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคยในโถงโบราณ ที่มีหุ่นเชิดสัมฤทธิ์คอยคุ้มกัน
"นี่ควรเป็นที่สืบทอดมรดก ของนิกายหยางหยานเจี้ยน"(นิกายดาบหยางพร่างพราว)
"ในตอนนั้น พรสวรรค์ของผู้นิกายหยางหยานเจี้ยนนั้น โดดเด่นมาก! และเขาก็บรรลุถึงบรรพจารย์ดาบศักดิ์สิทธิ์แล้ว"
หลังจากนั้น นางมองไปที่เย่ชิวไป่ และกล่าวว่า "ศิษย์พี่ใหญ่ เจ้าอยากไปดูไหม"
เย่ชิวไป่ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า "ข้าไม่ต้องการ ให้ศิษย์น้องของข้าเถอะ"
หงหยิงก็ไม่แปลกใจเช่นกัน
เย่ชิวไป่เห็นเจี้ยนเจาเมี่ยน ที่หน้าห้องโถงมรดกของนิกายหยางหยานเจี้ยน
หนึ่งวันผ่านไป
ในขณะนี้
พื้นที่ป่าแห่งนี้กลายเป็นสีดำสนิท
ลมปราณก็ติดขัดมากขึ้นเช่นกัน
เป็นเพียงว่าในพื้นที่นี้ ไร้ผู้คนมากมายเข้ามา
และที่นี่ จำนวนมรดกตกทอดเริ่มลดลงอย่างช้าๆ
หุ่นเชิดยังกลายเป็นหุ่นเชิดเงิน และขอบเขตของมันอยู่ขั้นกลางขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวน
ขณะที่พวกเขาเดินต่อไป ห้องโถงขนาดใหญ่ขวางทางพวกเขา
สูงตระหง่านอยู่เบี้องหน้า!
รูปร่างของโถงสีดำนี้ดูแปลกตา
แตกต่างจากโถงก่อนหน้านี้ ห้องโถงนี้เป็นเหมือนเตาปรุงยา
ในโถงนั้น มีเศษเม็ดยาตกกระจายเรี่ยราดบนพื้นผิว!
หงหยิงมองไปที่ซากปรักหักพังและกล่าวอย่างเรียบๆ: "นี่คือมรดกของปรมาจารย์นักปรุงยา"
ปรมาจารย์นักปรุงยาในสมัยโบราณแข็งแกร่งกว่านักปรุงยาในปัจจุบันมาก
ยิ่งไปกว่านั้น ในบรรดาปรมาจารย์นักปรุงยาทั้งหมดที่มีชีวิต มีเพียงผู้นำนิกายและผู้อาวุโสสูงสุดของนิกายโอสถเท่านั้นที่ผู้คนรู้จัก
"ที่นี่น่าจะเหมาะกับว่านเอ๋อ"
"ปรมาจารย์ปรุงยาผู้นี้มีนิสัยที่แปลกๆ ไม่แพ้กับเจ้า เขาชอบสร้างสูตรยาของตัวเอง เขามีสูตรยาศักดิ์สิทธฺ์มากมาย ซึ่งทั้งหมดนี้สร้างขึ้นโดยบุคคลผู้นี้"
หงหยิงมองไปที่มู่ว่านเอ๋อและกล่าวว่า "เจ้าคิดอย่างไร"
มู่ว่านเอ๋อมองไปที่ซากปรักหักพัง และพยักหน้า
เมื่อเห็นเช่นนี้ หงหยิงและคนอื่นๆ ก็ยิ้มและเดินไปข้างหน้า
ที่ทางเข้าห้องโถงใหญ่ มีหุ่นเชิดยืนอยู่
ต่างออกไปจากหุ่นเชิดตัวอื่น หุ่นเชิดตัวนี้สวมชุดเกราะสีทอง!
ออร่าปราณนั้นแข็งแกร่งมาก ถึงจุดสูงสุดของขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวน!
ถ้าร่วมกับร่างกายที่แข็งแกร่งของมัน
ข้ากลัวว่าความแข็งแกร่งที่แท้จริง จะใกล้เคียงกับครึ่งก้าวขอบเขตเสมือนเทพแน่นอน
ก่อนที่เย่ชิวไป่ และคนอื่นๆจะเคลื่อนไหว
มีหลายร่างมาถึงที่นี่ ทีละร่าง!
คนแรกสวมเสื้อคลุมสีดำ ใบหน้าของเขาขุ่นมัว และผมสีดำของเขาสยายอย่างอิสระ
ดูเหมือนจะมีปีศาจอยู่รอบตัวเขา
ลมปราณเย็นเฉียบ!
"โอ้? ดูเหมือนว่าจะมีคนนำหน้าเราไปหนึ่งก้าว พวกเราจะร่วมมือกันกำจัดหุ่นเชิดที่นี่ แล้วแบ่งมรดกกันดีไหม?"
และคนที่อยู่เบื้องหลังเขา ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นพวกเดียวกับชายเสื้อคลุมสีดำเช่นกัน
ผู้คนก็ทยอยมากันเรื่อยๆ
"หุ่นเชิดในชุดเกราะสีทอง?"
"ดูเหมือนว่ามรดกที่นี่จะสูงกว่าระดับก่อนหน้ามาก"
"อะ? ลี่โหยว ที่ออกจากตระกูลในจงหยูเหรอ?"
มีคนจำชายเสื้อคลุมสีดำได้ และใบหน้าของเขาดูสง่างามเล็กน้อย
ท้ายที่สุด ชื่อเสียงของลี่โหยวนั้นสูงมากในช่วงนี้
ด้วยพลังแห่งสายเลือด เขาสามารถสื่อสารกับปีศาจและเทพเจ้าได้
ที่จุดสูงสุดของขอบเขตมหาสมุทรปราณ เขาผู้เดียว สังหารผู้แข็งแกร่งในขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวนขั้นปลาย
หงหยิงไม่สนใจลี่โยว
บุคลิกของหงหยิงเย็นชาต่อคนอื่นมาก
เย่ชิวไป่ยิ้มและกล่าวว่า: "ทุกคน มรดกของซากปรักหักพังที่นี่ค่อนข้างเหมาะกับเด็กสาวผู้นี้ ดังนั้นข้าจึงไม่มีแผนที่จะแบ่งปันมัน"
เด็กสาว?
ลี่โหยวตกตะลึงมองไปที่มู่ว่านเอ๋อและกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "ข้ารู้เจ้าเป็นใคร เจ้าหญิงน้อยแห่งตระกูลมู่ แต่เจ้าไม่ชอบฝึกฝนนี่ ทำไมเจ้าถึงมาที่ดินแดนลับนี้?"
เป็นสมาชิกของตระกูลลับหลักสามตระกูล ลี่โหยวย่อมรู้จักมู่ว่านเอ๋อเป็นปกติอยู่แล้ว
มู่ว่านเอ๋อได้ยินดังนั้นก็ตะคอกอย่างเย็นชา "เจ้าไม่ต้องมายุ่งเรื่องของข้า!"
ลี่โหยว หัวเราะและกล่าวว่า "เจ้าต้องการผูกขาดซากปรักหักพังนี้หรือ?"
เย่ชิวไป่พยักหน้า: "เจ้าจะเข้าใจเช่นนั้นก็ได้"
เมื่อได้ยินคำกล่าวนั้น หลี่โหยวมองไปที่ผู้คนที่อยู่ข้างหลังเขา และกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "เจ้าทั้งหมดได้ยินแล้ว หากเป็นเช่นนี้ พวกเราจะจัดการกับพวกเขาก่อน แล้วค่อยแบ่งซากปรักหักพัง ดีไหม?"
หลังจากได้ยินตำกล่าวนั้น ผู้คนก็กระตือรือร้นขึ้นมา!
ที่นี่ มีองครักษ์หุ่นเชิดหุ้มเกราะสีทองที่ดูทรงพลัง
สันนิษฐานว่า มรดกในซากปรักหักพังก็น่าจะไม่ธรรมดาเช่นกัน
เหล่าผู้คนย่อมอยากได้มัน
ตอนนี้ เมื่อได้ยินคำกล่าวของลี่โยว ดูเหมือนว่าอารมณ์ของผู้คนจะพุ่งขึ้นสูง!
ในเวลานี้ ผู้ชมบางคนถูกชักจูง และเข้ามาที่ด้านข้างของลี่โหยว
พวกเขาล้อมรอบเย่ชิวไป่ และคนอื่นๆ!
