ตอนที่ 5 เล่นเกมเพื่อแสวงหาความรู้สึก

ตอนที่ 5 เล่นเกมเพื่อแสวงหาความรู้สึก

"ไม่มีทาง! ทำไมเราถึงไม่เคยได้ยินชื่อเกมนี้เลย!"

"ใช่! เราทุกคนต่างก็เป็นเกมเมอร์สายฮาร์ดคอร์ ถ้าเกมนี้สุดยอดอย่างที่นายว่ามาจริงๆ เราคงได้ยินข่าวเกี่ยวกับเกมนี้แล้ว!"

ซ่งฮุยเย้ยหยันทันที "ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไมบริษัทเกมนี้ถึงไม่โปรโมทเกมอะไรเลย!"

“แล้วอีกอย่างฉันจะหลอกพวกนายไปทำไม? ฉันสามารถหาเงินจากการโฆษณาได้ไหม? ฉันเป็นแค่เกมเมอร์ธรรมดา!”

"หยุดพูดมากและมาลองเล่นเอง ชื่อเกม'โลกาวินาศ'ในแพลตฟอร์มเกมไปค้นหาเอา!"

หลังจากซ่งฮุยพูดจบไม่นาน เสียงแห่งความสงสัยก็ดังมาจากช่องแชทเสียง

"เกมนี้ฟรีจริงดิ?"

"สุดยอดเกมระดับ AAA ฟรีหรอ? ล้อกันเล่นรึเปล่าเนี่ย?"

“อย่าลืมว่าของฟรีแพงที่สุด”

"งั้น...นี่คือเกมออนไลน์แบบเพย์ทูวิน?"

ซ่งฮุยถอนหายใจและตอบว่า "พวกนายรู้อะไรไหม? ถ้าเกมออนไลน์แบบเพย์ทูวินมีคุณภาพถึงระดับนี้ได้ การเสียเงินเพียงเล็กน้อยจะเป็นไรไป?"

"เข้าเกมและดูว่ามีฟีเจอร์เพย์ทูวินไหม ถ้ามีฉันจ่าย 648 เหรียญ 10 ครั้งทันที!"

[/ หมายเหตุ: 648 เหรียญน่าจะเป็นแพ็คเติมเงินในเกม]

"ไม่มีทาง! ปกตินายไม่เติมเกมมาตลอดและนายอยากโดนพวกวาฬทรมานมากกว่าเติมเงินซื้อแพ็คของขวัญมือใหม่ด้วยซ้ำ!"

[/ วาฬ: รวย]

"เกมนี้ต้องเติมด้วยหรอ? นายกล้าจ่าย 648 เหรียญ 10 ครั้งจริงดิ? เกมนี้ดีขนาดนั้นเลยหรอ?"

เมื่อเห็นซ่งฮุย บุคคลผู้ที่ไม่เคยเติมเกมพูดเช่นนี้ อีกสี่คนในกลุ่มก็หยุดลังเลและเข้าสู่เกม

...

*หลางจื่อฮุยล็อกอินเข้าสู่เกม

*ยิงหัวแตกล็อกอินเข้าสู่เกม

*ผมมีหมวกเวลสามล็อกอินเข้าสู่เกม

*เกมเมอร์สุดเทพล็อกอินเข้าสู่เกม

*ซัพพอร์ตสุดเทพล็อกอินเข้าสู่เกม

หลังจากที่ทั้งห้าคนเข้าสู่เกม ข้อมูลของพวกเขาก็แจ้งเตือนขึ้นอินเตอร์เฟซระบบในทันที

เมื่อโจวเช่อชวนเห็นการแจ้งเตือน เขารีบไปที่หน้าต่างและมองไปยังทิศทางที่มีจุดมาร์คสีน้ำเงิน(ผู้เล่น)บนแผนที่

"ห้าคน...แต่มีซอมบี้รออยู่กว่าร้อยตัว พวกเขาจะหนีได้ไหมนะ?" โจวเช่อชวนอดพึมพำไม่ได้

หลางจื่อฮุยและคนอื่นๆเกิดที่เดียวกัน นั่นคือตรอกซอกซอยที่เต็มไปด้วยฝูงซอมบี้

ก่อนที่พวกเขาจะได้ตะลึงกับภาพกราฟิกสมจริง 100% ของเกม พวกเขาก็ถูกซอมบี้ไล่ล่าทั่วถนนแล้ว

เกมเมอร์สุดเทพ: "F**k! กางเกงฉันเปียกแล้ว! ฉันไม่อยากเล่นแล้ว!"

ซัพพอร์ตสุดเทพ: "เมื่อกี้...ใบหน้าครึ่งนึงของซอมบี้จ้องมองมาที่ฉัน...ความรู้สึกนี้มันสมจริงเกินไป!"

ผมมีหมวกเวลสาม: "นี่คือเกมจริงดิ? ทำไมฉันถึงรู้สึกเหนื่อยกับการวิ่ง มันเหนื่อยยิ่งกว่าวิ่งในชีวิตจริงซะเสีย!"

ยิงหัวแตก: "และส่วนที่แย่ที่สุดคือมันเหม็นมาก! กลิ่นเลือดและกลิ่นศพเน่าๆนี้ทำเอาฉันคลื่นไส้!"

หลางจื่อฮุย: "ก่อนหน้านี้พวกนายไม่ฟังฉันกันหรอ? ฉันบอกให้ตั้งค่าความรู้สึกเชิงลบเป็น 0% ทั้งหมดแล้วพวกนายจะไม่รู้สึกเหนื่อยหรือได้กลิ่นอะไรเลย"

ผมมีหมวกเวลสาม: "ปิดความรู้สึกเชิงลบไปเพื่ออะไรกัน? เราเล่นเกมก็เพื่อแสวงหาความรู้สึกเหล่านี้ไม่ใช่หรือ!"

"ความรู้สึกสินะ..."

หลางจื่อฮุยเหล่ตาของเขาและถามต่อว่า "นายตั้งค่าความเจ็บปวดไว้ที่เท่าไหร่"

"80%"

หลางจื่อฮุย: "เชี่ย!!!"

หลางจื่อฮุยที่เคยประสบกับความเจ็บปวด 10% เบิกตากว้างทันที

ก่อนที่เขาจะทันได้เตือน ซอมบี้ที่อยู่ใกล้ก็กระโจนใส่ผมมีหมวกเวลสามแล้วกัดลงไปอย่างแรง

จากนั้นเสียงกรีดร้องสะเทือนใจก็ตามมา

“อ๊ะ!!!อ๊ากกก~”

หลางจื่อฮุยรีบวิ่งไปเตะซอมบี้ออกไปจากตัวผมมีหมวกเวลสาม "หยุดตะโกนและรีบปิดความรู้สึกเชิงลบเร็วเข้า!"

ผมมีหมวกเวลสามปรับการตั้งค่าพร้อมเหงื่อที่ไหลบนหน้าผาก

อีกสามคนที่เหลือตกใจและรีบปรับการตั้งค่าเหมือนกัน

หลังจากปิดความรู้สึกเชิงลบ พวกเขาก็เล่นเกมง่ายขึ้นอย่างเห็นได้ชัด

ตอนนี้พวกเขาราวกับจุติเป็นราชาทหารไร้เทียมทานบนสนามรบ ความเจ็บปวดใดๆ ไม่สามารถส่งผลต่อความเร็วในการวิ่งของพวกเขาได้

และซอมบี้"เดอะวอล์กกิ้งเดด"เหล่านี้ยังเคลื่อนไหวช้ามาก

ตราบใดที่พวกเขามั่นใจว่าจะไม่ถูกล้อมหรือพุ่งเข้าใส่ซอบบี้อย่างประมาทเหมือนหลางจื่อฮุย พวกเขาก็สามารถรับประกันความปลอดภัยของตัวเองได้

ในที่สุดทั้งห้าคนก็ออกมาจากตรอกซอกซอยได้สำเร็จโดยได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อย

"การกัดข่วนของซอบบี้ไม่ได้ทำให้เราเสียเลือดมากนัก แต่ตอนนี้ฉันติดดีบัฟ'ไวรัสจี'ในแถบสเตตัส มันทำให้ฉันเสียเลือดเรื่อยๆ"

ซัพพอร์ตสุดเทพมองไปที่ข้อมูลตัวละครของเขาด้วยความกังวลและพูดว่า "ถ้าฉันไม่ลบดีบัฟนี้ออก ฉันตายแน่"

[/ หมายเหตุ: Debuff(ดีบัฟ)ตรงข้ามกับBuff(บัฟ)คือสถานะเช่นติดไฟเผาไหม้ ติดพิษ โดนแช่แข็ง ตาบอด สโลว์ช้า ตีเบา เกราะแตก]

"ถ้าตายก็ช่างมันเถอะ...เราเกิดใหม่ทีหลังได้ ปัญหาที่แท้จริงตอนนี้คือเราจะทำยังไงกับซอมบี้ที่ตามเรามาต่างหาก!" หลางจื่อฮุยมอง'แฟนคลับ'ที่ตามหลังพวกเขามา

แม้ว่าซอมบี้จะเคลื่อนไหวช้า แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าซอมบี้พวกนี้จะหยุดไล่ตามพวกเขา

ในเวลานี้ ซอมบี้กลุ่มใหญ่กำลังตามหลังพวกเขามาอย่างกระชั้นชิดแล้ว

“หาที่ซ่อนก่อน ถ้าเรายังวิ่งแบบนี้ต่อไป เราเจอปัญหาแน่ พลังกายของฉันตอนนี้ลดไปสองแต้มแล้ว” เกมเมอร์สุดเทพพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

[/ หมายเหตุ: พลังกายควรเป็นสเตมิน่าหรือค่าความเหนื่อยล้า]

"ดูแผนที่สิ! มีเครื่องหมายอัศเจรีย์สีเหลืองที่อาคารข้างหน้า! ต้องมีnpcอยู่ข้างในแน่นอน!" ผมมีหมวกเวลสามซึ่งมีนิสัยชอบดูแผนที่สังเกตเห็นตำแหน่งของโจวเช่อชวน

"งั้นไปกันเถอะ! npcน่าจะช่วยเราได้!"

หลางจื่อฮุยพยักหน้าและพุ่งเข้าอาคารที่โจวเช่อชวนอยู่