ตอนที่ 1210 คือ.. ขอโทษที ผมเองก็เพิ่งถามคุณไป แต่คุณไม่ตอบ

เมื่อเห็น หลินฟาน วางสายไปแล้ว หยุน ชิงเย้า ก็ได้หันไปมองสบตากับผู้ชายชั่วที่อยู่ข้างๆ เธอ เพราะเมื่อกี้นี้เป็น หลินฟาน ที่ได้ซ่อนเรื่องที่พวกเขาได้เปิดห้องจาก หลัว หลี่..

“คุณนี้.. ไม่ซื่อสัตย์เลยเนอะ และจริงอย่างที่ว่า ..ผู้ชายอย่างพวกคุณมันเชื่อถือไม่ได้เลยจริงๆ” หยุน ชิงเย้า ส่ายหัว เธอได้พูดอย่างกับว่าเธอได้ข้อสรุปแล้ว

หลินฟาน กล่าวว่า : “คุณคิดมากไปแล้ว ผมแค่ไม่อยากให้เธอคิดมาก ทั้งมันก็ไม่ใช่ว่าผมไปมีอะไรกับคุณ แถมยังเป็นคุณเองที่ได้ขอร้องให้มาเปิดห้อง”

หยุน ชิงเย้า ได้พูดตะคอกกลับไปว่า : “ซึ่งหากถ้ามีโอกาสอีกในอนาคต แน่นอนว่าฉันจะบอกเรื่องนี้กับแฟนคุณด้วยตัวฉันเองว่าคืนนี้คุณได้โกหกเธอ แต่อย่างไรก็ตาม ..เงื่อนไขก็คือ การไป ยูนนาน ในครั้งนี้ คุณจะต้องสามารถเดินกลับออกจากยูนนานได้ ..อย่างมีชีวิต แล้วฉันก็อยากจะบอกคุณว่า คนของฉัน พวกเขามันไม่เหมือนกับฉัน แน่นอนว่าพวกเขาจะไม่คิดใจอ่อน หากแต่ถ้าคุณให้เงินหนึ่งพันล้านหยวนกับฉันมา มันก็กลับจะยังคงดูเป็นทางออกที่ดีที่สุดของคุณอยู่ และนี่ก็เพราะฉันมีเป็นเจตนาดี”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ไม่จำเป็น.. แต่คุณกลับพูดถูกอย่างหนึ่ง และเมื่อกี้ หลัว หลี่ เพิ่งบอกผมมาว่า คนของคุณสองคนนั้นพวกเขาได้ฆ่าตัวตายแล้ว”

หยุน ชิงเย้า ได้ยิ้มอย่างเย็นชา : “ฉันรู้อยู่แล้ว”

หลินฟาน พูดพร้อมกับหัวเราะไปว่า : “นี่คนของคุณตายนะ แต่ดูสิ.. คุณกลับดูเหมือนว่า.. ไม่เสียใจเลยสักนิด และมันก็ดูเหมือนว่าคุณไม่ใช่จะใจดี เหมือนอย่าที่คุณพูดนะ”

หยุน ชิงเย้า กล่าวว่า : “ฮึ.. ก่อนอื่นเลย พวกเขาไม่ใช่คนของฉัน ประการที่สอง ฉันไม่มีความรู้สึกใดๆ ต่อพวกเขา อย่างที่คุณบอกฉัน.. พวกเขาเกือบที่จะฆ่า เย่ เทียนอวี่ ไปในก่อนหน้านี้ และเกือบจะทําร้ายแฟนของคุณด้วย ถ้าตอนนั้นฉันอยู่ ฉันก็คงจะเชือดพวกเขาทิ้งไปแล้ว”

จากการสังเกตของ หลินฟาน นี่เป็นคำพูดจากใจจริงๆ ของ หยุน ชิงเย้า

การพูดคุยกับ หยุน ชิงเย้า ในคืนนี้ ทัศนคติของ หลินฟาน ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อยเกี่ยวกับ หยุน ชิงเย้า ..อย่างน้อยๆ ตลอดเหตุการณ์ของ เย่ เทียนอวี่ เธอเองก็ไม่ได้ฆ่าใครจริงๆ แต่เขาก็ยังจะไม่ให้อภัย หยุน ชิงเย้า ที่ได้ลักพาตัว หลัว หลี่ และเป้าหมายของการเดินทางครั้งนี้ของเขาก็จะไม่เปลี่ยนแปลง

“พอก่อนเถอะ นี่มันก็ดึกมากแล้ว คุณนอนเถอะ ผมเองก็จะเข้าไปอาบน้ำหน่อย” หลินฟาน ได้วางโทรศัพท์เอาไว้ด้านข้างเตียง จากนั้นยืนขึ้น เดินไปหา หยุน ชิงเย้า

หยุน ชิงเย้า เองก็ได้มอง หลินฟาน ด้วยตาปริบๆ เธอพูดอย่างไม่พอใจไปว่า : “คุณ.. ต้องการจะควบคุมฉันอีก?”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ไม่อย่างนั้น หากคุณวิ่งหนีออกไป.. ตอนที่ผมกำลังอาบน้ำอยู่ล่ะ ผมเองก็ไม่อยากที่ออกไปวิ่งตามหาคุณตอนกลางคืน อีกอย่าง.. คุณอย่าคิดว่าผมจะกลายเป็นเพื่อนกับคุณแล้ว หลังจากที่ได้พูดคุยกันแค่.. ไม่กี่คํา”

พูดไปพลาง หลินฟาน ก็ได้ดึงเอาเข็มเงินออกมาแล้ว และเพียงไม่กี่อึดใจ หยุน ชิงเย้า ก็นอนอยู่บนเตียง โดยไม่สามารถขยับตัวได้อีก

หยุน ชิงเย้า อดไม่ได้ที่จะด่าออกไปว่า : “ไอ้สารเลว!”

หลินฟาน ไม่คิดจะสนใจเธอ เขาได้หันหลังกลับเดินเข้าห้องน้ำไป

หยุน ชิงเย้า รู้สึกหดหู่ เธอพยายามขยับตัว แต่ผลที่ได้คือ.. ร่างกายของเธอเหมือนกับถูกแช่งแข็ง ยังไงก็ขยับไม่ได้ หลินฟาน ..คนนี้ เทคนิคของเขา น่ากลัวมากจริงๆ

“ยังจะมาบอกอีกว่าตัวเองไม่ใช่คนจากสำนักนิกายซ่อนเร้น แล้วคิดว่าฉันจะเชื่อคุณหรือไง…”

เธอขยับไม่ได้.. และเธอก็ยังไม่ง่วง ได้แต่นอนจ้องมองเพดาน แล้วฟังเสียงน้ำในห้องน้ำ แต่แล้วก็ไม่รู้ว่าทําไม จู่ๆ หยุน ชิงเย้า ก็ได้หน้าแดงขึ้นมาเล็กน้อย นี่.. เอาจริงๆ นี่มันเป็นครั้งแรกในชีวิตเธอ ที่เธอได้อยู่ห้องเดียวกันกับผู้ชายแบบนี้

แม้ว่าผู้ชายคนนี้จะเป็นคนที่เธอเกลียด และเป็นศัตรูของเธอ แต่มันก็ไม่ดีเกินไปจริงๆ สำหรับชายโสด แล้วก็ผู้หญิงหม้ายที่มาอยู่ในห้องเดียวกัน ..บรรยากาศแบบนี้เองก็ดูคลุมเครือมาก และจริงๆ แล้วเป็นเธอเองที่เสนอให้มาเปิดห้องในตอนแรก จุดประสงค์ก็เพื่อถ่วงเวลา เธอต้องการให้เวลาคนของเธอได้เตรียมตัว และมันก็ต้องเพียงพอเพื่อที่จะช่วยเหลือเธอได้.. แต่เมื่อพวกเขาได้มาอยู่ห้องเดียวกันแล้ว ถึงตอนนี้เธอก็เริ่มที่จะรู้สึกแปลกๆ ขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว

เธอพยายามปลอบใจตัวเองในใจว่านี่ต้องเป็นเพียงปฏิกิริยาปกติเท่านั้น นี่ไม่เกี่ยวกับว่าอีกฝ่ายเป็นใคร หรือเกี่ยวข้องกับเรื่องเพศ แต่อย่างใด.. เสีย สุดท้ายแล้ว ผู้ชาย และผู้หญิง ก็ต้องแยกจากกัน ทั้งการผูกพันระหว่างชายหญิง หลินฟาน ที่เป็นผู้ชาย มันก็เป็นแค่เรื่องง่ายๆ แต่สำหรับเธอที่เป็นผู้หญิง…

“ฮึ่ม นอนได้แล้ว…” หยุน ชิงเย้า ได้พยายามสะกดจิตตัวเอง ให้รีบนอนหลับไป นอนจนไปถึงรุ่งสาง ..ก็คงไม่น่าจะมีอะไรเกิดขึ้น

แต่คนเราก็แปลกอย่างหนึ่ง ยิ่งอยากหลับมากเท่าไหร่ ก็ยิ่งนอนหลับยากมากขึ้นเท่านั้น แม้ หยุน ชิงเย้า จะพยายามหลับตาลงอย่างหนัก แต่เธอก็ยังหลับไม่ลงอยู่ดี

หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้ยินเสียงของ หลินฟาน ดังมาจากในห้องน้ำ

“เฮ้.. คุณหลับไปหรือยัง?” เสียงของ หลินฟาน ที่ดังออกมา

หยุน ชิงเย้า ที่ยังนอนไม่หลับ แต่เธอก็แสร้งทำเป็นไม่สนใจ หลินฟาน และเธอก็ไม่ได้พูดอะไรกลับไป จากนั้นเธอก็ได้ยินเสียงประตูห้องน้ำเปิดออก

หลินฟาน ที่เปลือยท่อนบน เขาก็ได้เดินออกมาจากห้องน้ำ พลางพึมพําเบาๆ ว่า : “เปียกเยอะขนาดนี้ คงต้องเป่าให้แห้งก่อน”

ปรากฎว่า.. ตอนที่ หลินฟาน อาบน้ำ เขาได้เผลอทําเสื้อผ้าเปียก เมื่อกี้ที่เขาได้ร้องเรียก หยุน ชิงเย้า จากในห้องน้ำ ก็เพียงแค่จะถามเธอว่าหลับไปหรือยัง ถ้าไม่หลับ เขาก็แค่จะเตือนเธอให้หลีกเลี่ยงหน่อย เขาจะเปลือยท่อนบนเดินออกไป

แต่ หยุน ชิงเย้า กลับไม่ตอบ หลินฟาน ก็เลยคิดไปว่าเธอหลับไปแล้ว ..จึงได้เดินออกมา

หลังจากออกมา หลินฟาน ก็ได้มาที่โต๊ะเครื่องแป้ง หยิบเครื่องเป่าผม และเริ่มเป่าเสื้อผ้าของเขา

ทาง หยุน ชิงเย้า ที่อยู่บนเตียง.. เธอก็ได้แอบเปิดตา แอบมองไปที่ หลินฟาน และเธอก็กลับเห็นร่างกายท่อนบนที่เปลือยเปล่าของ หลินฟาน หุ่นเป๊ะ.. มาก นี่มันคือรูปร่างที่สมบูรณ์แบบ มัดกล้ามเนื้อของเขาก็ยังสมบูรณ์แบบ อีกอย่างนี่มันไม่ได้ดูน่ากลัวเหมือนผู้ชายตัวใหญ่บางคน หรือพวกหนุ่มอ่อนบางคน และต้องบอกว่ามันดู ..พอดีมาก

หยุน ชิงเย้า เธอก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยเห็นผู้ชายที่เปลือยท่อนบน ทั้งในความเป็นจริง ใน.. หยุนเหมิน ของเธอ การเห็นผู้ชายเปลือยท่อนบนก็ดูเป็นสถานการณ์ปกติที่พบเห็นได้บ่อยมาก

แต่หุ่นแบบที่เพอร์เฟกต์อย่าง หลินฟาน มันกลับเป็นครั้งแรกที่เธอได้เห็น ที่แท้รูปร่างของ ผู้ชาย ก็สามารถดูดีได้ถึงขนาดนี้เลย…

ที่สำคัญไปกว่านั้น หลินฟาน ยังมีใบหน้าที่หล่อเหลามากอีกด้วย

หยุน ชิงเย้า ในเวลานี้ได้ลืมความอายไปทันที สายตาของเธอได้จับจ้องมองไปที่ หลินฟาน อย่างตะกละตะกลามเล็กน้อย แม้แต่ตัวเธอเองก็ไม่ทันได้รู้ตัวด้วยซ้ำว่า ..เธอ กำลังถูกดึงดูดโดย หลินฟาน และนั่นมันก็ทำให้หัวใจของเธอได้เต้นเร็วขึ้น โดยไม่ได้ตั้งใจ

หลินฟาน ดูเหมือนจะสังเกตเห็นบางสิ่งที่แตกต่างออกไป ทันใดนั้นเขาก็ได้หันกลับมา และก็เห็น หยุน ชิงเย้า ที่กําลังมองมาที่ตัวเขาอย่างตั้งใจ…

หลินฟาน ได้เหงื่อตกในทันที และรีบพูดไปว่า : “คือ.. ขอโทษที ผมเองก็เพิ่งถามคุณไป แต่คุณไม่ตอบ ผมก็เลยคิดว่าคุณหลับไปแล้ว”

พูดไปแล้ว หลินฟาน ก็ได้รีบเอาเสื้อผ้ามาใส่ แม้ว่าเสื้อผ้าจะยังเป่าไม่แห้ง แต่ หลินฟาน ก็ไม่ใช่คนทะลึ่งตึงตัง และเขาก็ไม่ต้องการให้ หยุน ชิงเย้า คิดว่าเขาเป็นไอ้พวกกุ๊ย หรือพวกนักเลงใหญ่อะไร บวกกับในความเป็นจริงเขาเองก็ไม่ได้สนใจที่จะเล่นทะลึ่งตึงตังต่อหน้า ผู้หญิงที่น่าเกลียดอยู่แล้ว

เมื่อได้ยิน หลินฟาน พูด หยุน ชิงเย้า จึงตระหนักได้ทันที และใบหน้าของเธอก็ได้แดงระเรื่อ ทั้งยังสามารถมองเห็นได้ผ่านหน้ากากอนามัยของเธอ ในตอนนี้เธอรู้สึกอับอายมาก คาดไม่ถึงเลยว่า หลินฟาน เขาจะค้นพบว่าเธอ.. กําลังมองเขาอยู่!

เธอหลับตาลงทันที โดยไม่ได้พูดอะไรอีก ในตอนนี้เธอแค่ต้องการให้ตัวเองหลับไปโดยเร็ว เพราะว่านี่.. มันออกจะน่าอายเกินไป!

ทั้งมันก็ดูเหมือนว่า ..ความรู้สึกแปลกๆ ของเธอ มันจะไม่ใช่เพียงแค่เพราะ หลินฟาน เป็นผู้ชาย แต่เป็นเพราะคนๆ นี้ก็คือ หลินฟาน และผู้ชายคนนี้ ก็หล่อมาก…

ทันใดนั้น หยุน ชิงเย้า ก็สังเกตเห็นว่า หลินฟาน เดินเข้ามาหาเธอ เธอเองก็ได้รีบเปิดตาขึ้น และก็เห็น หลินฟาน เข้ามายืนอยู่ข้างเตียง และเขาก็กำลังมองลงมาที่เธอ เธอได้พูดอย่างประหม่าออกไปว่า : “ค.. คุณ คุณคิดจะทําอะไร?”

นี่มันบ้าชะมัด.. หลินฟาน คงไม่ใช่ว่ามีความคิดชั่วร้ายขึ้นมาอย่างกะทันหันใช่ไหม หรือว่า ..ผู้ชาย ทุกคนก็เป็นแบบนี้กันหมดงั้นเหรอ เมื่อเห็นผู้หญิงก็มีความต้องการอยากจะอันนั้นขึ้นมา… เธอในตอนนี้รู้สึกเสียใจแล้วจริงๆ เธอไม่ควรมาเปิดห้องกับ หลินฟาน อีกอย่างตอนนี้เธอเองก็ขยับตัวไม่ได้ คงได้แต่ต้องปล่อย… แล้วตกไปอยู่ในความเมตตาของ หลินฟาน.. อย่างสมบูรณ์!

หลินฟาน กล่าวว่า : “ผมจะช่วยปิดโคมไฟข้างเตียงให้คุณ แล้วคุณคิดว่าผมจะทําอะไร?”

พูดพลาง หลินฟาน ก็ได้เอื้อมมือไปปิดโคมไฟข้างเตียงของ หยุน ชิงเย้า แล้วพูดว่า : “คุณเองรีบนอนเถอะ”

หลินฟาน จึงหันหลังกลับ แล้วเดินกลับไปที่เตียงของตัวเอง

หยุน ชิงเย้า ได้ตกตะลึงไปอยู่ครู่หนึ่ง ที่แท้.. หลินฟาน ก็ไม่ได้ต้องการทำอย่างนั้นกับเธอ.. และเป็นเธอที่เข้าใจผิดไปเอง ผู้ชายคนนี้... ในขณะเดียวกันนั้นเธอก็ได้ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง หยุน ชิงเย้า ก็ยังรู้สึกโกรธเล็กน้อย คือ คุณไม่ได้คิด หรือต้องการทำอะไรอย่างนั้นกับฉัน แล้วนั่นมันหมายความว่าไง หรือเป็นไปได้ไหมว่าเธอ ..ไม่ดึงดูดพอ หรือมีเหตุผลอื่นอีก แล้วนี่คุณมันกำลังดูถูกใครอยู่ฮะ!

ไอ้สารเลว… นี่

เธอ.. ในตอนนี้ โกรธจนแทบจะเป็นบ้าไปจริงๆ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก!

ทันใดนั้น ..จู่ๆ ก็ได้มีคนมาเคาะประตู พร้อมกับได้ยินเสียงคนพูดจากข้างนอกเข้ามาว่า : “เปิดประตู นี่ตํารวจ เราขออนุญาตเข้าตรวจสอบห้องพัก!”

อะไรนะ?

เมื่อได้ยินคำพูดนี้ สีหน้าของ หยุน ชิงเย้า ก็เปลี่ยนไปในทันที และดูเหมือนว่า …ปัญหามันมาถึงแล้ว!