บทที่ 350: ทีม(ฟรี)

บทที่ 350: ทีม(ฟรี)

"ท่านครับ ครั้งนี้ท่านจะต้องชนะที่หนึ่งอย่างแน่นอน!"

"ท่านครับ เราขอให้ท่านประสบความสำเร็จและกลับมาอย่างมีชัย!"

"......"

ผู้ลี้ภัยเหล่านี้ที่พยายามจัดแจงตัวเองให้เป็นระเบียบเรียบร้อย ตะโกนอวยพรใส่ยานพาหนะเหล่านี้เต็มกำลัง

ยานพาหนะบางคันชะลอความเร็วลงและพวกเขาโยนอาหารจำนวนเล็กน้อยออกไป

บางคนถึงกับขว้างสิ่งของพลังงานสูงเช่นลูกกวาด

ผู้ลี้ภัยเหล่านี้มาที่นี่เพื่อสิ่งนี้

ใครจะไม่อยากโชคดีในกิจกรรมนี้?

แต่คู่แข่งเหล่านี้ไม่เคยหวังดีต่อกัน ดังนั้น ประเพณีนี้จึงมีขึ้นมา

ทุกครั้งก่อนการแข่งขันล่าสัตว์ชนิดนี้ คนนอกเมืองรอบนอกจะทราบข่าวต่างพากันมาอวยพร

พฤติกรรมนี้ได้กลายเป็นประเพณีดั้งเดิม

ทีมใหญ่ ครั้งนี้ ตระกูลใหญ่ทั้งหมดในเมืองเข้าร่วม

นอกจากนี้ยังมีนักผจญภัยคนเดียวที่ไม่ได้เข้าร่วมครอบครัวเหล่านี้ แต่ได้จัดทีมร่วมกับเพื่อนของพวกเขาเพื่อเข้าร่วมกิจกรรมนี้

ว่ากันว่ารางวัลที่หนึ่งในครั้งนี้คือของเหลววิวัฒนาการสองชนิดที่สามารถอัพเกรดคนจากระดับห้าเป็นระดับหกได้โดยตรง

สิ่งนี้จะไม่ทำให้คนคลั่งไคล้ได้อย่างไร

เทพไม้ไม่ปรากฏตัว และผู้ใต้บังคับบัญชาระดับเจ็ดของเธอจะไม่ดำเนินการง่ายๆ ดังนั้นพลังการต่อสู้สูงสุดในเมืองคือระดับหก

แม้ว่าการเลื่อนขั้นแบบนี้จะไม่ดีเท่าการปลุกตามธรรมชาติ แต่ก็ยังมีคนจำนวนมากที่ต้องการมัน

ท้ายที่สุดแล้ว ใครจะรับประกันได้ว่าพวกเขาจะสามารถปลุกได้ถึงระดับหกในชั่วชีวิตของพวกเขา?

แน่นอนจะดีกว่าที่จะสะดวกสบายทุกวัน

ยานพาหนะเหล่านี้ไม่ได้มาจากในเมืองทั้งหมด บางคันมารอที่ประตูเมืองหรือใกล้กับแมงแห่งเทพ ก่อนเวลา

เห็นได้ชัดว่าเสื้อผ้าและการแต่งกายของคนเหล่านี้ไม่ดีเท่าในเมือง แต่ไม่มีใครพูดอะไรเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของพวกเขา

บางคนเข้าเมืองไม่ได้ด้วยเหตุผลหลายประการ บางคนไม่ไว้ใจเมืองแห่งเทพ และมาเสี่ยงโชค และคนอื่นๆ เช่น ค่ายหมาป่าทมิฬ ในอดีตมาที่นี่เพื่อค้นหาของเหลววิวัฒนาการ

แน่นอนว่ามันจะดีกว่าถ้ามีศาลเจ้าศักดิ์สิทธิ์

ในเวลานี้ บนรถออฟโรดที่ค่อนข้างเสียหายคันหนึ่ง มีคนนั่งอยู่ห้าคน

คนขับมองกลับมาเป็นบางครั้งด้วยนัยน์ตาที่เคืองโกรธ

หลังจากที่รถเลี้ยวหักศอกอีกครั้ง ชายร่างกำยำที่นั่งด้านหลังก็เปิดปากพูดอย่างหมดความอดทน

“เออร์โกวซี คุณขับรถถูกต้องแล้ว คุณควรจะชัดเจนมากเกี่ยวกับจุดประสงค์ของการเข้าร่วมกิจกรรมนี้ เป็นเรื่องปกติที่คุณจะต้องถูกแทนที่ด้วยคนที่มีอำนาจมากกว่า หากกำลังของเราไม่เพียงพอ เรายินดีถอนตัว!”

หลังจากที่ชายผู้แข็งแกร่งพูดจบ คนอีกสามคนรอบตัวเขาก็พยักหน้าเห็นด้วย

มีเพียงชายคนหนึ่งที่มีใบหน้าค่อนข้างซีดแต่ไม่ได้พูดอะไร

ชายที่ชื่อ เออร์โกวซี ขับรถต่อไป โดยที่ไม่หันกลับมามองด้วยใบหน้าบูดบึ้งอีกต่อไป

โจวเฉียง มองดูพวกเขาอย่างเฉยเมย จากนั้นก็ไออีกครั้งอย่างเสแสร้ง

เมื่อวานนี้ เขาได้พยายามอย่างเต็มที่เพื่อหาทางเข้าร่วมทีมของวันนี้ ในขณะที่เดินไปที่ขอบด้านนอก เขาพบทีมนี้กำลังถูกซอมบี้เข้ามาพัวพัน ช่วงเวลาแห่งความใจดีทำให้เขาได้รับโอกาสนี้โดยไม่คาดคิด

ทีมนี้เป็นเหมือนกลุ่มนักเก็บขยะ ความแข็งแกร่งสูงสุดอยู่ที่ระดับสี่เท่านั้น

ระดับที่ โจวเฉียง สามารถบดขยี้ได้ด้วยนิ้วเดียว

สิ่งที่พวกเขาทำส่วนใหญ่ไม่ใช่การทำงาน แต่เป็นการขนย้ายสิ่งของจากเมืองเล็กๆ โดยรอบกลับมาอย่างต่อเนื่อง เพื่อแลกกับอาหารและเครื่องยังชีพอื่นๆ

ในบรรดาสิ่งของเหล่านี้ บุหรี่และแอลกอฮอล์เป็นที่นิยมมากที่สุด

ท้ายที่สุดแล้ว ผู้ที่อยู่ในเมืองชั้นในก็ไม่ต้องกังวลเรื่องการเอาชีวิตรอดอีกต่อไป ดังนั้นการแสวงหาชีวิตของพวกเขาจึงค่อย ๆ ยกระดับขึ้น

นอกจากนี้ยังมีชายคนหนึ่งในทีมของพวกเขาที่มีประสาทสัมผัสในการดมกลิ่นเหมือนหนู คนเก่าก่อนหน้านี้

ดังนั้น พวกเขาแทบจะไม่เคยกลับบ้านมือเปล่า ซึ่งค่อยๆ ทำให้พวกเขาร่ำรวยขึ้น

แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่นับว่าเป็นชาวเมือง แต่พวกเขาก็ยังสามารถเข้าไปในสถานบันเทิงบางแห่งในเมืองได้ตราบเท่าที่พวกเขายินดีจ่ายเงิน

สำหรับคนอย่างพวกเขา เมื่อจิตใจของพวกเขาได้รับความพึงพอใจแล้ว สิ่งที่พวกเขาต้องการต่อไปก็คือพลัง

ครั้งนี้พวกเขาคิดหนักและยาวนานเกี่ยวกับเรื่องนี้ และตัดสินใจเข้าร่วมในกิจกรรมล่าสัตว์เพื่อลองดู

แต่พวกเขาควรรู้ว่าเมื่อพวกเขาเข้าร่วมในกิจกรรมการล่าสัตว์ พวกเขากำลังเอาชีวิตเข้าแลกอย่างแท้จริง ไม่รอดทั้งห้าคน

จากนั้นพวกเขาก็ได้พบกับ โจวเฉียง

ชายที่มีกล้ามเนื้อในหมู่พวกเขาประทับใจเป็นพิเศษกับความสามารถของ โจวเฉียง ในการปรากฏตัวและหายตัวไปตามต้องการ โดยยืนกรานที่จะแทนที่เออร์โกวซีและให้ โจวเฉียง เข้าร่วม

สามคนที่เหลือรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อย แต่พวกเขายังคงเงียบเมื่อเผชิญกับรางวัลใหญ่ที่อาจเกิดขึ้น

โจวเฉียงยังคงแสดงพลังระดับห้าเท่านั้น และใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปเช่นกัน นี่คือสิ่งที่เขาได้เรียนรู้หลังจากกลับสู่โลกแห่งความเป็นจริงกับ นาหลันหนิง และคนอื่นๆ

เขาไม่ได้สนใจแผนการเล็กๆ น้อยๆ ของคนเหล่านี้ในทีม ท้ายที่สุดเขาจะจากไปเมื่อถึงที่หมาย

เขาไม่ได้เป็นหนี้อะไรคนเหล่านี้

ทีมเริ่มออกเดินทางอย่างช้าๆ และทุกคนก็เริ่มหลับตาเพื่อประหยัดพลังงาน เตรียมพร้อมสำหรับการแข่งขันที่กำลังจะมาถึง

การแข่งขันล่าสัตว์แต่ละครั้งจะมอบรางวัลมากมาย แม้แต่ผู้เข้าร่วมยังได้รับอาหารเสริม

ถ้าไม่ใช่เพราะข้อจำกัดระดับที่สูงกว่าระดับสามที่จะเข้าร่วม ผู้ที่มาจากเมืองรอบนอกก็คงไม่นอนเล่นทั้งวัน

พวกเขาใช้เส้นทางนี้มาหลายครั้งแล้ว ซอมบี้ในบริเวณโดยรอบถูกกวาดล้างล่วงหน้าหลายครั้ง

นอกเหนือจากการเห็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่น่าสงสัยโผล่ขึ้นมาเป็นครั้งคราวและถูกกำจัดอย่างรวดเร็ว ระหว่างทางก็ไม่มีเซอร์ไพรส์

จุดหมายปลายทางในครั้งนี้เป็นสถานที่ทางตอนใต้ของแม่น้ำแยงซี ซึ่งเป็นปากน้ำกว้างที่ผู้คนจำนวนมากใช้ในการตกปลา

แม่น้ำแยงซีเกียงในโลกหายนะช่างแตกต่างกับโลกแห่งความเป็นจริง ทรัพยากรสัตว์น้ำที่นี่อุดมสมบูรณ์มาก และไม่จำเป็นต้องมีคำสั่งห้ามจับปลา

การเลือกสถานที่เป็นเพียงสถานที่ที่แคบลง

แต่ถึงอย่างนั้น ความกว้างของแม่น้ำก็ยังสูงถึงกว่าห้าสิบเมตร

น้ำในแม่น้ำแยงซียังคงเป็นสีเหลือง ดูเหมือนว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลง

แต่บางครั้งก็เห็นเงาดำๆ ใหญ่ๆ ลอยขึ้นมาจากพื้นน้ำจากที่สูง มองไม่ชัดว่าคืออะไร

ขบวนรถหยุดลงอย่างช้าๆ หัวหน้าทีมล่าสัตว์นี้มาจากตระกูลเสวี่ย ผู้นำของกิจกรรมประเภทนี้จะถูกเลือกหมุนเวียนจากสี่ตระกูล

ระดับของชายคนนั้นอยู่ที่ระดับห้าเท่านั้น แต่คนรับใช้ที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาเปล่งความผันผวนระดับเจ็ดที่แข็งแกร่งทำให้ผู้คนไม่กล้าทำอะไรบุ่มบ่าม

ตระกูลชั้นนำล้วนมีผู้มีพลังระดับเจ็ด แต่มีเพียงไม่กี่คนที่นำตัวละครระดับเจ็ดเหล่านี้ออกมา ท้ายที่สุดพวกเขากลัวอุบัติเหตุ

แต่ตระกูลเสวี่ย ไม่ใช่

พวกเขามีผู้มีพลังระดับเจ็ดอยู่สองคน!

เวลาผ่านไปอย่างเชื่องช้า และยังไม่ถึงเวลาสิบเอ็ดโมงที่ผู้เข้าร่วมทั้งหมดในครั้งนี้มาถึง

มีผู้คนมากกว่าที่ โจวเฉียง จินตนาการไว้ ครั้งนี้อาจมีผู้เข้าร่วมหลายพันคน

ท้ายที่สุดแล้ว ข้อกำหนดขั้นต่ำสำหรับทีมคือห้าคน แต่ขีดจำกัดสูงสุดคือสิบคน

แน่นอนว่าบางคนมาที่นี่เพื่อขยายความเท่านั้น

ขอบเขตอันไกลโพ้นของพวกเขาและแม้แต่เพ้อฝันว่าตระกูลใหญ่เหล่านี้สามารถสังเกตเห็นและคัดเลือกพวกเขาได้หรือไม่

ทุกคนลงจากรถแล้วยืน ขั้นตอนที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ต่อไปคือการพูดคุยให้กำลังใจ ดูเหมือนว่าไม่ว่าโลกจะเป็นอย่างไร ความรักในการกล่าวสุนทรพจน์ของผู้นำเหล่านี้จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง

คนในตระกูลเสวี่ย ไม่พูดมาก เพียงแนะนำผู้ที่มีระดับต่ำกว่าให้ปฏิบัติตามความสามารถของพวกเขา และผู้ที่มีระดับสูงกว่าค่อยดูแลเรื่องความปลอดภัย

หากมีอะไรผิดพลาด คนรับใช้ระดับเจ็ดที่อยู่ข้างหลังเขาจะพยายามช่วยชีวิตผู้คน แต่อย่าตั้งความหวังมากเกินไป

เพราะไม่มีใครสามารถคาดเดาอันตรายที่ซ่อนอยู่ใต้น้ำได้

ทีมล่าสัตว์ก่อนหน้านี้ไม่ได้ขาดคนฉลาดที่ต้องการนำอุปกรณ์ตรวจจับไปด้วยเพื่อช่วยตัวเอง แต่ไม่ว่าอุปกรณ์จะเป็นแบบใด มันก็จะล้มเหลวเมื่อลงไปในน้ำอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ไม่มีใครแน่ใจว่าปัญหาเกิดจากน้ำหรือมีสิ่งมีชีวิตอื่นที่ส่งผลกระทบต่ออุปกรณ์เหล่านี้หรือไม่

ต่อไป ชายที่มีนามสกุลเสวี่ยหยิบของเหลววิวัฒนาการระดับหกออกมาสิบขวด

เมื่อบรรยากาศของสถานที่ทั้งหมดถึงจุดสูงสุด ดวงตาของ โจวเฉียง ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

สีที่คุ้นเคยและสิ่งที่ไหลอยู่ภายในเช่นดวงดาว พวกมันเป็นแก่นแท้ของชีวิตไม่ใช่หรือ?

แท้จริงแล้วมันคือของเหลวของยีนจากพืชซอมบี้เหล่านั้น

อย่างไรก็ตาม สีนั้นแตกต่างกันเล็กน้อย ของเหลวที่อยู่ตรงหน้าเขามีสีเขียวจางๆ ดูเหมือนเมล็ดผักโขม

ถ้าดื่มสิ่งนี้ มันจะไม่หยั่งรากภายในร่างกายอย่างรวดเร็วหรือ?

เสียงผู้คนกลืนน้ำลายดังก้องไปรอบๆ โจวเฉียง ขณะที่ชายตรงหน้านำเนื้อกระป๋องชุดใหญ่ออกมาอีกครั้ง

สิ่งสำคัญคือต้องสังเกตว่าเนื้อกระป๋องเป็นของหายากทั่วทั้ง เมืองแห่งเทพ เนื่องจากความก้าวหน้าของสถาบันวิจัยในการศึกษาความสามารถในการกินของสัตว์กลายพันธุ์นั้นไม่มีนัยสำคัญ

หลายคนคงไม่ได้กินเนื้อมาพักใหญ่แล้ว

อาหารเสริมต่างๆตามมา

รางวัลเหล่านี้ดูไม่สำคัญในสายตาของ โจวเฉียง แต่พวกเขากระตุ้นอารมณ์ของฝูงชนได้อย่างง่ายดาย

จากนั้นทุกทีมก็แยกย้ายกันไป

การแข่งขันล่าสัตว์นี้ไม่ได้เกี่ยวกับปริมาณอีกต่อไป แต่เป็นเรื่องของความหายากและระดับ

สิ่งนี้ไม่รวมถึงทีมระดับล่างหลายทีมอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ผู้คนที่เผชิญกับสถานการณ์เช่นนี้จะไม่ยอมรับความพ่ายแพ้โดยง่าย

สมาชิกของทีม โจวเฉียง รู้สึกโชคดีที่ได้พบเขาในครั้งนี้ มิฉะนั้นพวกเขาจะไม่ได้รับอาหารเสริมเหล่านี้ด้วยซ้ำ ไม่ต้องพูดถึงรางวัล

ท้ายที่สุดโดยไม่มีการรับประกันใด ๆ พวกเขาจะถอนตัวจากการแข่งขันอย่างแน่นอน

"พี่หลิน ครั้งนี้ฉันได้เตรียมอวนจับปลาอย่างดี ซึ่งว่ากันว่าสามารถรับน้ำหนักได้ 200 ปอนด์ คุณคิดว่าเราควรไปที่ไหน" ชายร่างกำยำในทีมถาม ดึงอวนออกจากเป้อย่างตื่นเต้น เชือกแต่ละเส้นหนาอย่างน้อยเท่ากับเชือกไนลอน เมื่อมัดรวมกันเป็นมัดใหญ่

โจวเฉียง ชำเลืองมองไปยังริมแม่น้ำ ซึ่งบางทีมได้เริ่มเลือกวิธีการของพวกเขาแล้ว

ต้องบอกว่ามันค่อนข้างหลากหลาย

ในบรรดาคนเหล่านี้ มีเพียงไม่กี่คนที่มีความสามารถเกี่ยวกับน้ำ นับประสาอะไรกับคนที่มีประโยชน์ในสถานการณ์นี้

ดังนั้น...

ทักษะดั้งเดิมต่างๆ ถูกนำมาใช้

บางคนกำลังทำคันเบ็ดและเบ็ดในจุดนั้น บางคนกำลังถอดและประกอบเอง

ฉากทั้งหมดนั้น...

แน่นอนว่ามีบางอย่างที่พิเศษเช่นกัน

หนึ่งในทีมที่อยู่ด้านหน้าสุด มีชายคนหนึ่งนั่งเงียบๆ ริมแม่น้ำ ราวกับว่าเขากำลังทำสมาธิอยู่

แต่ในช่วงเวลาต่อมา ปลายาวกว่าหนึ่งเมตรก็กระโดดขึ้นมาจากแม่น้ำ และมันกำลังเข้ามาหาเขา

ชายที่อยู่ข้างหลังเขาเอื้อมมือออกไปจับปลาอย่างไม่ตั้งใจ และดูเหมือนว่าปลาพิลึกตัวนี้จะหลุดเข้าไปในปากของเสือแล้ว

“ความสามารถของเขาคือความสัมพันธ์ทางจิต ซึ่งทำให้เขามีโอกาสดึงดูดสิ่งที่ไม่มีความมุ่งร้ายอย่างชัดเจนมาสู่เขา” ชายร่างกำยำข้างๆ เขาอธิบาย

โจวเฉียง มองไปรอบ ๆ ฝูงชน แน่นอน เขาสังเกตเห็น เซี่ยยู่หลาง ผู้หยิ่งจองหองในทันที

เขาเป็นหนทางไกลจากตัวตนเดิมของเขา พฤติกรรมที่น่ารังเกียจของเขาหายไป และพี่น้อง เซี่ย สองคนที่ติดตามเขาก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไปเช่นกัน

อย่างน้อยคนที่ยืนอยู่ข้างหลังเขาก็มีท่าทางปกติ

ชายในชุดสูทที่ โจวเฉียง เคยพบมาก่อน ซึ่งเขาบอกว่ากำลังจะกลับบ้านไปหาพี่ชายของเขา ก็ยืนอยู่ข้างหลังเขาเช่นกัน มองดูแค้นใจแต่ไร้เรี่ยวแรงจะทำอะไร

ไม่ไกลจากพวกเขา มีชายหนุ่มคนหนึ่งซึ่งดูค่อนข้างคล้ายกับชายในชุดสูท แถมยังเป็นระดับหกอีกด้วย

นอกจากสองคนนี้แล้ว ชายหนุ่มอีกสองคนก็ไม่ได้สนใจมากนัก

คนที่มาครั้งนี้ส่วนใหญ่เป็นเด็กและคนแก่ก็มีไม่น้อย

หลังจากเฝ้าดูอยู่ครู่หนึ่ง เซี่ยยู่หลาง ก็ยื่นมือออกมาอย่างเย่อหยิ่ง และชายที่อยู่ข้างหลังเขาซึ่งน่าจะเป็นพี่ชายของชายชุดสูทก็ค่อยๆ เดินไปด้านข้างและยื่นมือของเขาลงไปในน้ำ

เกือบจะทันทีที่มือของเขาสัมผัสผิวน้ำ พื้นที่ก็เริ่มกลายเป็นน้ำแข็ง และภายในรัศมีห้าเมตรรอบตัวเขา แม่น้ำก็กลายเป็นน้ำแข็งพอที่จะเหยียบได้

จากนั้น ปลาแปลก ๆ ก็กระโดดออกมาอย่างกระตือรือร้น รวมทั้งสิ่งมีชีวิตที่ดูเหมือนปลาไหลที่มีฟันแหลมคมพุ่งเข้าใส่ชายคนนั้น

“นั่นคือปลาไหลเลือดระดับ 5 แม้ว่าจะกลายเป็นซอมบี้แล้ว เลือดของมันก็ยังสามารถเสริมความแข็งแกร่งให้กับคนได้!” ชายร่างกำยำที่อยู่ข้างๆ โจวเฉียงอุทาน

ผู้คนจากตระกูลหลักต่างก็มีความสามารถเฉพาะตัว และครอบครัวของเซี่ย นั้นพิเศษที่สุดในความคิดของ โจวเฉียง

ชายหน้าตาธรรมดาคนหนึ่งก้าวไปข้างหน้า โปรยเมล็ดพืชบนฝั่ง จากนั้นแสงสีเขียวซีดก็ส่องมา และเมล็ดเหล่านี้ก็เริ่มงอกอย่างรวดเร็ว

หลังจากนั้นมีเถาวัลย์ที่มีหนามแหลมปรากฏขึ้นที่นั่น ซึ่งควบคุมโดยมนุษย์เพื่อขุดลงไปในน้ำและเริ่มตกปลา

ชายร่างกำยำข้างโจวเฉียงลูบมือของเขา ดูเหมือนพร้อมที่จะลองดู

ดูเหมือนว่าวันนี้แม่น้ำจะปลอดภัย เนื่องจากไม่มีสิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมาพักหนึ่งแล้ว

ทีมของพวกเขาค่อยๆ เคลื่อนตัวไปที่ริมฝั่งแม่น้ำ ทรายทั้งสองฝั่งของแม่น้ำถูกทำให้หลุดออกโดยบางสิ่ง และมันก็ไม่มั่นคงนักที่จะก้าวต่อไป

ขณะที่ชายร่างใหญ่กำลังจะทอดแห สิ่งมีชีวิตที่ยาวกว่าสิบเมตรก็พุ่งออกมา

“ไอ้ห่าเอ๊ย! พี่ชาย ช่วยฉันด้วย!”

ชายร่างกำยำมีเวลาตะโกนขอความช่วยเหลือจาก โจวเฉียง และดูเหมือนว่าเขากำลังจะถูกกลืน