บทที่ 29
บทที่ 29
“นี่มัน ... เกิดอะไรขึ้น?”
ฉินห่าวเอ่ยอย่างประหลาดใจ
“เอ่อ ไม่มีอะไรหรอกขอรับศิษย์พี่ ท่านต้องการส่งภารกิจอะไรหรือ?” สาวกที่ต้อนรับเขายิ้ม
“ว้าว! นั่นน่ะหรือศิษย์พี่ฉินห่าว? เขาหล่อจัง!”
“ได้ยินว่าศิษย์พี่ฉินเจอคนของกองกำลังลึกลับ และกุดหัวพวกมันไปไม่น้อย”
“ไม่ใช่แค่ฆ่าพวกกองกำลังลึกลับนะ แม้แต่ชื่อของพวกมัน เขาก็รู้ว่าคือเซี่ยถู แถมระหว่างออกทำภารกิจศิษย์พี่ยังเจอพวกสำนักเซี่ยเจี้ยนที่สังหารสาวกนิกายเราไปมากมาย ศิษย์พี่เลยล้างแค้นให้พวกเรา และช่วยชีวิตสาวกไว้ได้คนหนึ่ง”
“โอ้ ศิษย์พี่ช่างอหังการ!”
ฟังเสียงกระซิบของทุกคน ฉินห่าวค่อยเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขาเผยยิ้มเป็นกันเอง ตอบสาวกต้อนรับไปว่า “ข้ามาส่งภารกิจหมุ่บ้านเชิงสุ่ย , ภารกิจสำรวจพื้นที่เสี่ยง และกองกำลังลึกลับ อ้อ ข้าได้สังหารขอบเขตแก่นทองคำของพวกมันไป ...”
“อะไรนะ? ฆ่าขอบเขตแก่นทองคำ? ข้าจำได้ว่าศิษย์พี่ฉินอยู่ในขอบเขตเปิดภูมิปัญญาไม่ใช่หรือ?”
“ข่าวเจ้าเก่าแล้ว ในพื้นที่เสี่ยง ตอนที่ศิษย์พี่ช่วยสาวกจากอันตราย เขาอยู่ในขอบเขตขจัดสิ่งโสมม ลูกสะใภ้ของน้องชายของพี่ชายคนรองของข้าเคยเห็นมากับตาตัวเอง”
สาวกต้อนรับที่มีหน้าที่รับภารกิจก็ตะลึงเช่นกัน
สังหารแก่นทองคำด้วยขอบเขตขจัดสิ่งโสมม?
อย่างไรก็ตาม เมื่อนึกถึงความบ้าระห่ำในสงครามช่วงฉินห่าวอยู่ขอบเขตรวบรวมลมปราณแล้ว เรื่องนี้ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้
“ยังไม่หมด ข้าบังเอิญกุดหัวขอบเขตก่อเกิดจิตมาได้อีกคน” ฉินห่าวกล่าวพร้อมโยนผ้าขี้ริ้วเลอะเลือดลงบนโต๊ะ
“อาาาา!”
สาวกต้อนรับตะลึง
คนอื่นๆก็ตกใจจนพูดไม่ออก แววตาของพวกเขาว่างเปล่า
ขอบเขตก่อเกิดจิต? รู้หรือไม่ว่าประมุขนิกายเซียวเหยาอยู่ในขอบเขตก่อเกิดจิตเท่านั้น!
แต่ศิษย์พี่ฉินสามารถกุดหัวขอบเขตก่อเกิดจิตทั้งๆที่ตัวเองอยู่ในขอบเขตขจัดสิ่งโมม? นั่นไม่หมายความว่าเขาสามารถสังหารประมุขนิกายได้เลยหรือ?
แม้พวกเขาจะเคยได้ยินว่าอัจฉริะสามารถสังหารข้ามขอบเขตได้ แต่การสังหารข้ามสองขอบเขตเช่นนี้ พวกเขาไม่เคยได้ยินได้เห็นมาก่อนเลย
ขจัดสิ่งโสมม แก่นทองคำ ก่อเกิดจิต
เห็นไหมว่ามีขอบเขตใหญ่หนึ่งขอบเขตคั่นกลาง และรู้ไว้เถอะว่า ในแต่ละขอบเขตยังมีขั้นย่อย ...
“นี่ ... นี่ ... ศิษย์พี่ .. ขะ ข้าประเมินเองไม่ได้ ต้องไปเรียนถามผู้อาวุโส”
สาวกต้อนรับพูดตะกุกตะกัก
ฉินห่าวพยักหน้า ปล่อยให้สาวกต้อนรับปลีกตัวออกไป
สาวกคนอื่นๆยังไม่ตอบสนอง ขอบเขตก่อเกิดจิตสำหรับพวกเขา นั่นคือการดำรงอยู่ระดับชั้นฟ้า แต่ขอบเขตนี้กลับถูกศิษย์พี่กุดหัว ความห่างชั้นนี่มันอะไรกัน!
ไม่นาน ผู้อาวุโสทั้งห้าก็มาพร้อมกัน ใบหน้าของพวกเขาเคร่งขรึม รับเอาห่อผ้าขี้ริ้วไปและเปิดดู
เมื่อมองแวบแรก มันคือหัวของชายชราที่มีสีหน้าและการแสดงออกเต็มไปด้วยความสิ้นหวังราวกับได้พบเจอสิ่งสยองขวัญที่สุดในชีวิตก่อนตาย
ใบหน้าของผู้อาวุโสทั้งห้าแข็งค้าง พยายามสัมผัสถึงพลังที่เหลืออยู่
“ไม่ผิดแล้ว นี่คือหัวของผู้ที่อยู่ในขอบเขตก่อเกิดจิตขั้นต้นจริงๆ”
ในที่สุดผู้อาวุโสจินก็พยักหน้า
ถึงจุดนี้ คนอื่นๆมองฉินห่าวด้วยความตกใจ ไม่คาดหวังว่าจะเป็นเรื่องจริง
“เจ้าฆ่าเขาได้อย่างไร?”
“ฮี่ ฮี่ พอดีเขาอยู่ในฐานที่มั่นเล็ก ข้าเลยวางกับดักเอาไว้ตามทางเพื่อฆ่าพวกเขา ผู้อาวุโสสามารถไปที่นั่นเพื่อตรวจสอบดูได้”
ฉินห่าวยิ้มอย่างเชื่องช้า
“พวกเราต้องไปตรวจสอบแน่ แต่ผลงานของเจ้าเบื้องหน้านี้ไม่อาจปฏิเสธได้ อย่างไรก็ตาม รางวัลตามผลงานเกรงว่าคงมากเกินไป พวกเราไม่อาจมอบรางวัลตามปกติให้เจ้าได้ ... เจ้าลองพูดมา ว่าอยากได้อะไร ทางนิกายจะพยายามหามาให้อย่างเต็มที่”
ผู้อาวุโสทั้งห้ามองกัน ก่อนที่ผู้อาวุโสจินจะเอ่ยเบาๆ
“เอ่อ ข้าไม่อยากได้อะไร แค่อยากทำอะไรบางอย่างเพื่อนิกาย!” พอพูดถึงเรื่องนี้ ฉินห่าวปรบมือ และหยิบแหวนมิติของหมีแพนด้าออกมา
“จริงสิ นี่คือสิ่งที่ข้าได้รับมา ข้างในมีทั้งโอสถและอาวุธวิเศษจำนวนมาก ข้ายินดีมอบพวกมันเพื่อสนับสนุนนิกาย”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า! ยอดเยี่ยม เจ้าเด็กแสบ เราผู้เฒ่าขอชื่นชมเจ้า!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงหัวเราะแก่ๆดังมาจากท้องฟ้า
ฉินห่าวรู้สึกว่ามือตัวเองว่างเปล่า แหวนมิติหายไปแล้ว เขาเงยหน้าขึ้นและพบชายชราผอมแห้งหนังติดกระดูกคนหนึ่งลอยอยู่ข้างบน และกำลังยกแหวนมิติขึ้นดู
“เด็กน้อย เจ้าชื่อฉินห่าวใช่ไหม? ต้องการรับข้าเป็นอาจารย์หรือไม่?” ชายชราลูบเครายาว แสดงท่าทีเมตตาประหนึ่งตนลงมาจากสรวงสวรรค์
“ผู้อาวุโสมีน้ำใจนัก แต่ข้าไม่ต้องการอาจารย์” ฉินห่าวส่ายหัว ปฏิเสธอย่างเด็ดขาด
รอยยิ้มของชายชราเบื้องบนกลายเป็นแข็งค้าง ไม่นึกฝันว่าตัวเองจะเจอจังหวะช็อตฟิลเช่นนี้
ทุกคนที่อยู่รอบๆ “...”
