ตอนที่ 4 เล่นเกมอย่างมีสไตล์

ตอนที่ 4 เล่นเกมอย่างมีสไตล์

"อิฐ...เหล็กเส้น...วัสดุก่อสร้างทั้งนั้น?" หลางจื่อฮุยขมวดคิ้ว “ช่างเถอะอย่างน้อยก็ดีกว่ามือเปล่า”

เขาก้มตัวลงดึงเหล็กเส้นที่ยาวกว่าหนึ่งเมตรออกมาจากเศษหิน

*ได้รับเหล็กเส้น

หลังจากที่หน้าต่างแจ้งเตือนเด้งขึ้น หลางจื่อฮุยก็มองไปที่ช่องอุปกรณ์ของเขา

ตอนนี้เหล็กเส้นอยู่ใน [อาวุธหลัก] ของเขาแล้วและข้อมูลอาวุธก็ปรากฏขึ้นทันที

.......

เหล็กเส้น

เกรด: สีขาว (ทั่วไป)

พลังโจมตีกายภาพ: 4-10

ความทนทาน: 10/10

.......

[ค่าสถานะ] ของหลางจื่อฮุยซึ่งเดิมมีพลังโจมตีกายภาพ 1-1 (มือเปล่า) ตอนนี้เปลี่ยนเป็นพลังโจมตีกายภาพ 4-10 (เหล็กเส้น)

"เหล็กเส้นมีพลังมาก!"

หลางจื่อฮุยประหลาดใจ เขาไม่คิดว่าเหล็กเส้นธรรมดาๆที่เขาหยิบขึ้นมาจะมีพลังโจมตีสูงกว่ามือเปล่าของเขา

เมื่อซอมบี้เข้ามาใกล้ หลางจื่อฮุยก็ถือเหล็กเส้นเหมือนถือดาบ

หลังจากเล่นเกมเสมือนจริงมาหลายพันเกม หลางจื่อฮุยเก่งดาบมากที่สุด

ตอนนี้ถึงเวลาทดสอบแล้วว่าร่างกายของเขาสามารถต่อสู้ได้มากแค่ไหนด้วยเหล็กเส้นนี้

หลางจื่อฮุยเหล่ตาของเขาวัดระยะห่างระหว่างซอมบี้กับตัวเขาเอง

เมื่อซอมบี้เข้ามาในระยะโจมตี เขาก็แทง

"ดาบ"ไปข้างหน้าตรงไปที่หัวของซอมบี้ตัวหนึ่งทันที!

"ชั้ว!" พร้อมกับเอฟเฟกต์เสียงที่สร้างขึ้นเองของหลางจื่อฮุย ข้อความความเสียหาย [-80] ลอยขึ้นบนหัวของซอมบี้

หลอดเลือดของซอมบี้ซึ่งอยู่ที่ [50/50] หมดลงทันทีและทั้งร่างของมันก็หมอบลง

หลางจื่อฮุยคลายความตึงเครียดลงทันที เมื่อเห็นว่าซอบบี้ตายด้วยการโจมตีเดียว

"เกมนี้ไม่ค่อยยากเท่าไหร่ มันควรจะเป็นเกมเอาชีวิตรอดง่ายๆ" ริมฝีปากของหลางจื่อฮุยโค้งขึ้นและความมั่นใจของเขาก็ค่อยๆเพิ่มขึ้น

เขาพึมพำกับตัวเองและพุ่งเข้าหาซอมบี้สองตัวที่เหลือ

เหล็กเส้นกวัดแกว่งอย่างต่อเนื่องและเจาะเข้าไปในช่องท้องของซอมบี้ตัวหนึ่ง

[-14]

ครั้งนี้ความเสียหายลดลงมากเมื่อเทียบกับครั้งก่อน

“คิดแล้วเชียวสิ่งมีชีวิตอย่างซอมบี้ โจมตีหัวเป็นการดีที่สุด ส่วนอื่นๆ ของร่างกายสร้างความเสียหายได้น้อยกว่ามาก”

หลางจื่อฮุยดึงเหล็กเส้นออกจากช่องท้องของซอมบี้และแทงไปที่หัว

กลวิธีแบบนี้ทำให้จำนวนซอมบี้ลดลงอย่างรวดเร็ว แต่ก็ทำให้เขาเสี่ยงต่อการโจมตีจากซอมบี้ที่เหลืออยู่เช่นกัน

อย่างไรก็ตาม หลางจื่อฮุยไม่สนใจเลย มันเป็นเพียงความเสียหายเล็กน้อย ไม่มีอะไรต้องกังวล

เขาต้องเล่นเกมอย่างมีสไตล์!

ตราบใดที่เขาสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระท่ามกลางฝูงชนและสนุกไปกับการเล่นเกม แม้ว่าเขาจะตาย มันก็ไม่สำคัญ!

"พรูด~" ความเสียหาย [-70] ลอยขึ้นบนหัวซอมบี้และซอบบี้ตัวนั้นก็ล้มลง

ในเวลาเดียวกัน เขาก็ถูกซอมบี้อีกตัวเข้าโจมตี

ซอบบี้อ้าปากเน่าเปื่อยของมันและกัดลงบนแขนของเขา

วินาทีต่อมา...

เสียงกรีดร้องราวกับหมูถูกเชือดก็ดังลั่นในตรอกซอย!

“อ๊ากกก!!!บัดซบ!!!เจ็บชิบหายเลยโว้ย!!!”

แม้จะตั้งค่าความรู้สึกเชิงลบไว้ที่ 10% แต่มันก็ยังคงทำให้หลางจื่อฮุยร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด!

ในอาคารสูงที่อยู่ไม่ไกล โจวเช่อชวนตกใจกับเสียงกรีดร้อง

"เสียงนี้...คนหรอ?"

โจวเช่อชวนดูข้อมูล"โลกาวินาศ"ในระบบ

ผู้เล่นออนไลน์: 1

"ผู้เล่นเข้ามาแล้ว!"

โจวเช่อชวนรู้สึกตื่นเต้นในตอนแรก แต่เมื่อเขานึกถึงเสียงกรีดร้องก่อนหน้านี้ หัวใจที่ตื่นเต้นของเขาก็สงบลงทันที

"กรีดร้องแบบนั้นในเมือง...มันจะไม่ดึงดูดซอบบี้จำนวนมากหรือไง"

โจวเช่อชวนเปิดแผนที่พิเศษที่ระบบมอบให้ในฐานะโฮสต์

คิดไม่ผิด...เสียงกรีดร้องเพียงครั้งเดียว จุดสีแดงจำนวนมากบนแผนที่พุ่งตรงไปยังตรอกซอยแห่งหนึ่งทันทึ!

ในขณะนี้ หลางจื่อฮุยถูกล้อมด้วยซอมบี้หลายตัวแล้ว ร่างกายของเขาไม่สามารถหลีกหนีชะตากรรมที่ถูกซอมบี้กินได้!

โชคดีที่เกมนี้อนุญาตให้ออกกลางคันได้ มิฉะนั้น หลางจื่อฮุยจะต้องประสบกับความตาย 10%!

เมื่อร่างกายที่สร้างขึ้นโดยระบบตาย หลางจื่อฮุยยก็กลับไปยังพื้นที่ว่างที่เขาเคยอยู่ก่อนหน้านี้

ตรงหน้ามีข้อความ

เวลาฟื้นคืนชีพ: 42 วินาที

หมายเหตุ "เวลาฟื้นคืนชีพ = (ผลรวมของค่าสถานะสี่อย่างxเลเวล) ต่อวินาที"

นี่คือเวลาของระบบในการสร้างร่างกายขึ้นมาใหม่โดยมีความแข็งแกร่งเท่าเดิม

แต่หลางจื่อฮุยไม่รออะไรแล้วและรีบเลือกออกจากเกมทันที

ภาพฝูงซอบบี้ถาโถมเข้ามาทำให้เขาได้รับบาดแผลทางใจไปแล้ว

เขากลัวจริงๆ...

แต่เขาก็รู้สึกเช่นกันว่าเกมนี้น่าตื่นเต้นมาก!

"ฉันต้องหาคนมาเล่นกับฉัน ไม่งั้นฉันไม่กล้าเล่นจริงๆ"

หลังออกจากเกม หลางจื่อฮุยก็เข้าช่องแชทเสียงทันที

"เล่นจบยัง? ถ้าจบแล้วมาเล่นเกมใหม่กับฉันเร็วเข้า!"

เสียงของใครบางคนตอบกลับมาว่า "เกือบแล้ว อีก 20 นาที"

“เรามีสกอร์เกม 18:1 และเราก็ขอยอมแพ้หลังจากผ่านไป 15 นาทีแล้ว แต่เพื่อนร่วมทีมที่เรากดเจอลงคะแนนโหวตว่า'ไม่' เพื่อทรมานพวกเราทุกคน”

"อย่าโทษเพื่อนร่วมทีมมั่วๆแบบนั้นสิ...พวกเราแจกไป 17 ตัวจากทั้งหมด 18 ตัว ฉันคิดว่าเพื่อนร่วมทีมคนนั้นดีกว่าพวกเราด้วยซ้ำอย่างน้อยเขาก็มีสกอร์ 1/1 เท่านั้น"

"..."

เสียงเงียบไปเกือบหนึ่งนาทีก่อนที่จะมีคนพูดขึ้น

"ฟึ่บ...ในที่สุด 20 นาทีก็จบลง!"

"ทรมานจริงๆ"

“อ้อแล้วซ่งฮุยนายอยากให้เราเล่นเกมอะไรล่ะ?”

ซงฮุยตอบด้วยรอยยิ้มว่า "เป็นเกมที่เหนือกว่าเกมระดับ AAA ทั้งหมดในตลาด ฉันรับรองเลยว่าพวกนายจะไม่ผิดหวัง!"