ตอนที่ 1 เกมโลกาวินาศ
ตอนที่ 1 เกมโลกาวินาศ
โลกาวินาศคู่ขนาน
ในโลกนี้ ซอมบี้เดินเตร่ สิ่งมีชีวิตกลายพันธุ์ออกอาละวาดและเผ่าพันธุ์ประหลาดมากมายอยู่ร่วมกัน!
มนุษย์อยู่ที่ก้นบึ้งของโลกนี้!
ส่วนใต้สุดของทวีปกลางในโลกาวินาศ มีเมืองซินหลัวที่คับแคบและแร้นแค้นอยู่
ชายหนุ่มรูปงามจ้องมองฝูงซอมบี้บนถนนที่ระเบียงชั้นสาม
เมื่อเป้าหมายได้รับการยืนยัน เขาหยิบหน้าไม้ที่บรรจุกระสุนแล้วออกมากลั้นหายใจและเล็ง
"หวือ!"
ในวินาทีต่อมา ลูกธนูพุ่งแหวกผ่านอากาศและเจาะทะลุหัวของซอมบี้ตัวหนึ่งอย่างแม่นยำ!
เลือดสาดกระเซ็นทำให้ฝูงซอมบี้ตื่นตระหนกและแยกย้ายกันค้นหาผู้โจมตี
แต่ชายหนุ่มถอยกลับไปที่เซฟเฮ้าส์ของตัวเองแล้ว
"ซอมบี้ตัวที่หนึ่งร้อย...ในที่สุดก็ครบสักที!"
หลังจากยืนยันความปลอดภัยของตนเอง ชายหนุ่มก็มุ่งความสนใจไปที่จิตใจของเขา
"เฮ้อ..." เขาถอนหายใจอย่างโล่งอกเมื่อเห็นข้อมูลระบบเปลี่ยนไป
[การประเมินโฮสต์: รวมข้อมูลภารกิจ]
[1.รวบรวมอาวุธและอุปกรณ์ป้องกันตัว (สำเร็จ)]
[2.เก็บเสบียง100กก. (สำเร็จ)]
[3.ทำความสะอาดและซ่อมแซมอาคารให้เป็นที่อยู่ปลอดภัย (สำเร็จ)]
[4.ฆ่าซอมบี้ระดับ E บนถนน 100 ตัว (สำเร็จ)]
ในที่สุดก็ทำภารกิจประเมินของระบบสำเร็จ!
......
ชายหนุ่มผู้นี้ชื่อโจวเช่อชวนและเขาอยู่ในโลกาวินาศแห่งนี้ครบรอบหนึ่งเดือนแล้วนับตั้งแต่เขาข้ามมาที่นี่
ในฐานะนักเดินทางข้ามมิติ เขาย่อมได้รับกลโกงอย่างระบบ
แต่ถึงกระนั้น เขาไม่ได้เป็นเหมือนกับนักเดินทางคนอื่นๆ ที่สามารถใช้งานระบบของตนเองได้ทันที สำหรับเขา เขาต้องทำการประเมินโฮสต์ของระบบให้สำเร็จเสียก่อน
และการเอาชีวิตรอดในโลกาวินาศเป็นเรื่องยากสำหรับคนธรรมดาอยู่แล้ว นับประสาอะไรกับการประเมินของระบบ...
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาต้องใช้เวลาถึงหนึ่งเดือนเต็มเพื่อบรรลุเกณฑ์ของระบบ
โชคดีที่ระหว่างทำการประเมินไม่มีอุบัติเหตุใดๆ
"ฉันชักอยากจะรู้แล้วว่านี่คือระบบอะไรถึงต้องมีเกณฑ์ในการเปิดใช้งาน!" โจวเช่อชวนเย้ยหยันและสังเกตข้อมูลที่เปลี่ยนไปในใจของเขา
[ติ๊ง! ระบบnpcเปิดใช้งานสำเร็จ!]
[โฮสต์โปรดออกภารกิจให้ผู้เล่นโดยเร็วที่สุด!]
“ระบบnpc?”
หลังจากเห็นข้อความแจ้งเตือน โจวเช่อชวนก็เผยสีหน้าสับสนทันที
"หือ...ระบบแกต้องการให้ฉันออกภารกิจให้ผู้เล่นในฐานะnpcหรอ?"
"ทำไมฟังดูเหมือนเกมอย่างไรอย่างนั้น"
"อย่าบอกนะว่าต้องการให้ฉันเล่นเกมโรลเพลย์สมจริงใช่ไหม!"
[/เล่นเกมโรลเพลย์สมจริงหมายถึงเล่นเกมสวมบทบาทในความจริงไม่ใช่ในเครื่องเล่นเกมต่างๆ]
โจวเช่อชวนบ่นพึมพำ “แต่ฉันอยู่ในโลกบรรลัยนี้มาหนึ่งเดือนแล้วยังไม่เห็นผู้รอดชีวิตสักคน ระบบแกจะให้ฉันออกภารกิจให้ผู้เล่นที่ไหน”
ในขณะที่โจวเช่อชวนกำลังบ่นอยู่นั้น เสียงแจ้งเตือนจากระบบในใจของเขาก็ดังขึ้นรัวๆ
[ติ๊ง! กำลังโหลดแม่แบบเกมออนไลน์...]
[โหลดแม่แบบเกมราตรีที่ผ่อนคลายสำเร็จ!]
[โหลดแม่แบบเกมฮีโร่สำเร็จ!]
[โหลดแม่แบบเกมวิญญาณสีขาวสำเร็จ!]
[โหลดแม่แบบเกมพืชปะทะซอบบี้สำเร็จ!]
[แม่แบบเกมสติ้ก...]
[เกมตระกูลปีศาจ...]
[หุบเขาเทวะเก้าวิบัติ...]
[............]
[รวมแม่แบบเกมออนไลน์ทั้งหมดสำเร็จ!]
[อัปโหลดไคลเอนต์เกม โฮสต์โปรดตั้งชื่อเกม]
"แม่แบบเกมออนไลน์?! อัปโหลดไคลเอนต์เกม?!" โจวเช่อชวนตกใจ “ให้ตายสิอย่าบอกฉันนะว่าโลกนี้กลายเป็นเกมไปแล้วจริงๆ!”
โจวเช่อชวนคิดสักพักและในที่สุดก็ป้อนชื่อ "โลกาวินาศ" ในช่องชื่อเกม
ในบทนำเกม เขาเขียนว่า "โลกเสมือนจริง 100% ไม่ใช่เกม แต่เป็นโลกาวินาศที่แท้จริง!"
หลังจากสรุปชื่อเกมและบทนำแล้ว ข้อมูลต่างๆก็ปรากฏขึ้นในอินเทอร์เฟซระบบในใจของเขาทันที
ค่าสถานะ...ช่องใส่อุปกรณ์...ช่องเก็บของ...ช่องแชท ฟังก์ชั่นเกมทั่วไปทั้งหมดอยู่ที่นี่แล้ว!
มีแม้กระทั่งหลอดเลือดและมานาอยู่เหนือหัวของโจวเช่อชวน!
โจวเช่อชวนมองไปที่หลอดเลือดของตัวเองและอดไม่ได้ที่จะตื่นเต้น "ระบบตอนนี้ฉันกลายเป็นnpcแล้วใช่ไหม? แม้ว่าฉันจะตายฉันก็สามารถฟื้นคืนชีพได้ใช่ไหม?"
ระบบ: [แม้ว่าโฮสต์จะเป็นnpc แต่ร่างจริงยังคงอยู่ในโลกาวินาศจึงสามารถตายได้ เฉพาะผู้เล่นที่ใช้วิญญาณสวมร่างที่สร้างขึ้นโดยระบบเท่านั้นที่สามารถเพลิดเพลินไปกับฟังก์ชั่นฟื้นคืนชีพได้]
“ว่าไงนะ?!” โจวเช่อชวนอารมณ์เสียทันที
เขาคิดว่าหลังจากเปิดใช้งานระบบแล้ว เขาจะได้ก้าวเดินบนเส้นทางอันรุ่งโรจน์
แต่...เขากลายเป็นnpc เครื่องมือในการออกภารกิจให้ผู้เล่นเท่านั้น?
และเขาสามารถตายได้ทุกเมื่อ?
ระบบ: [เพื่อให้แน่ใจว่าโฮสต์สามารถเอาชีวิตรอดได้ โหมดปกป้องnpcและร้านค้าเกมออนไลน์เปิดใช้งาน]
[โหมดปกป้องnpc: ผู้เล่นที่โจมตีnpcจะได้รับโทษอย่างรุนแรง]
[ร้านค้าเกมออนไลน์: ร้านค้ามีอุปกรณ์,สกิลและไอเท็มทั้งหมดจากเกมออนไลน์ที่ทำการโหลดก่อนหน้านี้ โฮสต์สามารถซื้อด้วยคะแนนได้]
โจวเช่อชวนจ้องมองร้านค้าเกมออนไลน์ด้วยดวงตาเบิกกว้างและตื่นเต้น
