บทที่ 387: เสี่ยวเหยาฉลาดขึ้นแล้ว ดังนั้นอย่าคิดว่าจะมาโกหกกันได้อีก
“...” เสี่ยวสือโถวนิ่งเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะพึมพำประท้วงขึ้นมาว่า “มันก็แค่การฝึกล่าสัตว์ ท่านจำเป็นต้องคิดไปไกลถึงขนาดนี้เชียวหรือ...” ไม่ใช่ว่าเขาไม่ฝึกฝน เพียงแต่เขาไม่ได้ฝึกหนักเท่าหวงเทียน คำพูดของเด็กหนุ่มทำให้ใบหน้าของเซี่ยหมานมืดลง เขามองมาที่คนขี้เกียจด้วยสายตาจริงจัง เสี่ยวสือโถวจึงหุบปากท...
