ตอนที่ 22 หอกคืนสนอง 2(อ่านฟรี)
ตอนที่ 22 หอกคืนสนอง 2
ลุคออกจากประตู เห็นค้างคาวปีศาจกำลังโจมตีต่อสู้พัวพันกับนิโคล เธอหลบเลี่ยงพยายามใช้ทุกอย่างที่พอจะเป็นเชือกผนึกการเคลื่อนไหว แต่ผ้าที่เชือกที่หาได้กลับเปราะบางจนต้านไว้ไม่กี่วินาทีก็ขาดสะบั้นเป็นชิ้น ๆ ด้วยกรงเล็บและฟันอันแหลมคมของมัน
นิโคลแสดงความอ่อนล้าออกมาอย่างเด่นชัด เนื่องจากการอาศัยเพียงพลังพรสวรรค์มันเป็นภาระต่อพลังในตัวมากเกินไป จนคลื่นพลังในร่างกายสัมผัสได้ว่าอ่อนแอลงอย่างชัดเจน
ปัง!
ค้างคาวปีศาจเหวี่ยงแขนที่ยาวกว่าทำลายโต๊ะเก้าอี้ที่ขวางทางมันกลับหญิงสาวด้านหน้า
“เชือก” นิโคลหันหน้ามองหาแต่ไม่มี
มอนสเตอร์ค้างคาวปีศาจกางปีกกว้างพุ่งเข้ามาหานิโคลที่จนมุมแล้ว
“หมอบ”
เสียงลุคดังมาจากด้านหลัง นิโคลก้มตัวหมอบลงกับพื้น ด้านหลังนิโคลมีหอกพุ่งผ่านเสียบเข้ากลางลำตัวของค้างคาวปีศาจที่ไม่ทันระวังตัว
พรึบ!
ค้างคาวปีศาจไม่ยอมตายใช้กรงเล็บเหวี่ยงเข้าใส่ลุคผู้ถือหอก เขารีบดึงหอกกลับถอยหลบ ก่อนจะแทงซ้ำไปอีกครั้ง
ฉวก!
ค้างคาวปีศาจศูนย์เสียการควบคุมตัวโซเซถอยหลังเลือดสาดกระจายจากบาดแผลของหอกหนาม
“ตาย!”
เสียงตวาดดังลั่นหอกแทงเข้าที่หัวจนทะลุเป็นรู ร่างค้างคาวปีศาจหลายหลังล้มลงเลือดไหลออกมาอาบไปทั่วร่าง ก่อนจะกระตุกสองสามครั้งและแน่นิ่งนอนตายอยู่บนพื้น
“ไม่เป็นอะไรนะ”
ลุคหันหน้ากลับไปถามนิโคลที่หอบหายใจอยู่
“หายกัน” นิโคลกล่าว
หมายถึงที่ช่วยก่อนหน้านี้สินะ...ลุคคิดในใจ พยักหน้าให้เธอ
“ระวัง” นิโคลตะโกนเตือน
ลุคหันตามสัญชาตญาณเห็นค้างคาวที่บาดเจ็บตัวหนึ่งกระเด็นมาทางเขา ลุคเอนตัวหงายหลังเป็นรูปตัว C มีหอกค้ำตัวไม่ให้ล้ม ค้างคาวปีศาจลอยผ่านเฉียดหน้าไปเล็กน้อย ก่อนจะกระแทกเข้าระเบียงกระจกแตกกระจายตกลงไปด้านนอกตึก
ค้างคาวเมื่อครู่นี้คือหนึ่งในสองตัวโดนเรทเจอร์โจมตีจนสาหัสและเหวี่ยงกระเด็นมาทางด้านเขา เรทเจอร์แทบไม่สนใจว่าใครจะโดนลูกหลงหรือไม่เขาโจมตีอย่างเมามันและบ้าคลั่ง
เคล้ง!
เสียงกระจกร่วงหล่น เขารีบไปดูก็เห็นร่างค้างคาวตกลงไปเรื่อย ๆ ไม่รู้ว่าจะกระแทกพื้นหรือไม่ แต่มันก็ยังไม่ตายสยายปีกบินโฉบขึ้นมา กรงเล็บเกือบจะจับหัวของลุคที่ยื่นออกไปดู แต่เพราะลุคคาดไว้อยู่แล้วจึงดึงหน้ากลับเข้ามาได้ทัน
“เกือบไป”
ลุคเงยหน้ามองหามันในความมืดพอจะเห็นค้างคาวปีศาจบินวนไปมา เป้าหมายเป็นเขา มันไม่ยอมหนีเพราะอีกตัวยังสู้อยู่กับเรทเจอร์ ซึ่งแข็งแกร่งที่สุด
“มาแล้ว” ค้างคาวปีศาจทิ้งตัวดิ่งเข้ามาตรง ๆ
มือที่จับหอกอยู่ไม่ได้ยกขึ้นโจมตี แต่เป็นอีกมือที่มีหอกปรากฏขึ้นมา เขาขวางหอกเล่มนั้นออกไปใส่ปีกที่สร้างเหมือนกับแผ่นหนังบาง ๆ จนทะลุ
ค้างคาวปีศาจเสียทิศทางหล่นไปกระแทกซากกองโต๊ะเก้าอี้ที่อยู่ห่างไม่ถึง 2 เมตร มันดิ้นรนพยายามยืนขึ้น แต่อาการบาดเจ็บมีอยู่จำนวนมาก ทำให้สภาพทุลักทุเลไม่ทรงพลังเหมือนกับตอนแรก
เมื่อครู่เขาใช้หอกเกรดสีขาวขว้างออกไปทำให้ปีกเป็นรูจนตก ส่วนเหตุผลที่ไม่ใช้หอกเกรดสีม่วง เพราะหอกขว้างแล้วขว้างเลย มันไม่บินกลับมาหา ต้องตามไปเก็บ
หอกเกรดสีม่วงยังอยู่ในมือเหวี่ยงไปมา ก่อนจะพุ่งเข้าไปหวังจะแทงให้ลุคไม่เปิดโอกาสตายไปอีกตัว หอกหนามห่างจากตัวค้างคาวปีศาจไม่ถึงครึ่งเมตร
จู่ ๆ ในสภาพที่สิ้นหวังค้างคาวค้างคาวปีศาจก็กรีดร้องเสียงแหลมจนทำลายกระจกได้ดังออกมา ลุคที่อยู่ใกล้สุดต้องชะงักเอามือปิดหัวกัดฟันใบหน้าบิดเบี้ยว ร่างกายแทบทรุดลงไปกับพื้น
นิโคลอยู่ไม่ไกลเผยสีหน้าเจ็บปวดออกมาไม่ต่างจากลุค ส่วนคนธรรมดานั้นพากันหมดสติเพราะทนเสียงกรีดร้องสุดแสบแก้วหูไม่ไหว
“บ้าจริงเสียงนี่มัน” ลุคแทบทนไม่ไหวกับเสียงร้องของค้างคาวปีศาจ
ฟริ้ว!
ขนนกเหล็กหลายสิบอันก็พุ่งเข้ามาใส่ทั้งลุคและค้างคาวปีศาจ เรทเจอร์ลงมือโจมตีใส่ค้างคาวปีศาจโดยไม่สนใจว่าจะโดนลุคไปด้วยหรือไม่
ไอ้...นั้น มันตั้งใจ ลุครีบยกแขนหลบหวังว่าชุดเกราะจะช่วยป้องกัน
ขนนกเหล็กราวกับมีสั้นแทงเข้าใส่ตัวของค้างคาวปีศาจที่สภาพก็ใกล้ตายอยู่แล้วจนร่างมันปักไปด้วยขนนกเหล็ก ลุคโดนขนนกเหล็กโจมตีใส่ที่แขนและลำตัวไม่ต่ำกว่าสามเส้น
เคล้ง!
ชุดเกราะหมาป่าขนเหล็กมีความสามารถต้านทานการโจมตีจำพวกการฟันอยู่แล้ว การโจมตีด้วยขนนกเหล็กเหล่านี้ก็ไม่ต่างจากการใช้มีดฟันเขา ชุดเกราะจึงช่วยลดทอนพลังโจมตีได้ แต่แรงกระแทกยังมีทำเอาเจ็บอยู่ไม่ใช่น้อย
“ลุค” นิโคลที่พึ่งหลุดจากเสียงกรีดร้องของค้างคาวปีศาจวิ่งเข้ามาพยุงเขาไว้
“ไม่เป็นอะไร”
“นายทำแบบนี้หมายความว่ายังไง” นิโคลหันไปตวาดเสียงดังด้วยความโมโหใส่เรทเจอร์ที่ลอยอยู่เหนือพื้นดาดฟ้าเมตรกว่า ๆ ด้วยปีกเพียงข้างเดียว
“หืม อะไรของเธอ” เรทเจอร์ทำเป็นไม่เข้าใจ แต่ในแววตาชัดเจนว่ากำลังสะใจ
“นายตั้งใจโจมตีเขา”
“ใครบอกกัน ฉันแค่โจมตีมอนสเตอร์ตัวนั้น แต่เขาไม่ระวังมาอยู่ในระยะการโจมตีของฉันเอง ตอนแรกก็คิดว่าจะหนีออกมาทัน ไม่คิดว่าจะอ่อนแอแบบนี้ หึ อ่อนแอแล้วยังจะขวางการโจมตี ไม่ตายก็บุญแล้ว”
เรทเจอร์ยกมุมปากแสยะยิ้มพูดอย่างดูหมิ่น ทำเอานิโคลโมโหอย่างเดือดดาล
เธอรู้ว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับเธอและลุคทักทายกันในวันนี้ แน่นอนว่าเธอและเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่เรทเจอร์ไม่สนใจ เพราะอยากสั่งสอนลุคที่กล้าหักหน้าเขาอยู่แล้ว
“ไม่เป็นอะไร”
ลุคยื่นมือไปหยุดนิโคลไว้ เพราะเธอทำอะไรเรทเจอร์ไม่ได้ต่อให้จะแจ้งเอาผิดที่สำนักงานเหนือมนุษย์มันก็คงไม่มีใครสนใจกับเรื่องแบบนี้ เพราะเรทเจอร์มีข้ออ้างอยู่ ในการต่อสู้ต้องระวังไม่อย่างนั้นก็จะโดนลูกหลงจากการโจมตี ถ้าจะโทษก็ต้องโทษที่เข้าไปขวางเอง มันเกิดขึ้นได้ แถมเขาก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไรมาก
“เข้าใจก็ดีแล้ว”
เรทเจอร์ยิ้มมุมปาก ก่อนจะรีบหุบยิ้มทันที เพราะว่ามีเสียงกรีดร้องมาจากฟากฟ้าเป็นมอนสเตอร์ค้างคาวปีศาจตัวสุดท้ายที่ยังไม่โดนฆ่า มันใช้ความสามารถในการกรีดร้องตามธรรมชาติโจมตีและบนวนไม่ยอมลงมา
กระจกบนดาดฟ้าที่ร้าวอยู่แล้วก็แตกกระจายมากขึ้น ลานพื้นกระจกแตกเสียหายไม่เหลือชิ้นดี
ทุกคนรีบเอามืออุดหูอีกครั้ง
ค้างคาวปีศาจมีเป้าหมายที่โกรธแค้นอยู่แล้ว มันพุ่งเข้าไปหาเรทเจอร์
“แก ไอ้มอนสเตอร์สวะไม่มีสระอะตายซะ” เรทเจอร์ตะโกนอย่างโมโห ปล่อยมือจากใบหูที่เลือดไหลออกมา และใช้ปีกหันกลับไปโจมตีค้างคาวปีศาจ
‘ตอนนี้เหลือ’ แววตาของลุคเป็นประกาย ใบหน้าเยือกเย็น มือกำหอกหนามเกรดสีม่วงแน่น จากนั้นก็ขว้างออกไปใส่ค้างคาวปีศาจ
“อะไร”
เรทเจอร์สัมผัสได้ถึงอันตรายมาจากทางด้านหลัง รีบหลบสุดชีวิต
ฟริ้ว!
หอกหนามเกรดสีม่วงของลุคพุ่งเฉี่ยวใบหน้าหล่อ ๆ ของเรทเจอร์ไป ก่อนจะปักเข้าที่กลางหน้าอกของค้างคาวปีศาจ แรงของหอกส่งผลให้ร่างค้างคาวปีศาจลอยไปพร้อมกับหอกปักคาที่กำแพงของบาร์เครื่องดื่ม
ชั้นตรงนั้นแตกกระจายจากแรงกระแทกขวดหล่นแตกเสียง เคล้ง ๆ ดังต่อเนื่อง
“อ้า!” เรทเจอร์จับใบหน้าของตัวเองที่มีรอยแผลถลอกจากหอกหนาม เลือกซึมออกมาพอปะทะกับลมเย็น ๆ ด้านบนก็ทำให้เจ็บแสบไม่น้อย
“แก” เรทเจอร์กัดฟันใบหน้าบิดเบี้ยว แววตาเผยความอาฆาต
“ขอโทษที ฉันจะฆ่ามัน แต่นายดันเข้ามาขวางพอดี” ลุคกล่าวด้วยสีหน้าเสแสร้งจริงใจ
“แกตั้งใจ”
ตั้งแต่ที่ปลุกพลังเหนือมนุษย์และได้ครอบครองพลังพรสวรรค์ปีกเหล็ก เขาก็ไม่เคยได้รับความอัปยศแบบนี้มาก่อน ปีกเหล็กขยับหวังจะเข้าไปฆ่าลุคที่ยืนอยู่ตรงหน้า
แววตาของลุคกลับมาเย็นชาอีกครั้ง ในมือมีหอกปรากฏออกมา เขาพร้อมจะต่อสู้เต็มกำลังเหมือนกัน
“หยุด” นิโคลที่หน้าบึ้งตึงเข้ามาขวางทั้งสองคนไว้
“หลบไป ฉันจะฆ่ามัน”
“เรทเจอร์ นายคิดว่าจะฆ่าเขาเหรอ ลืมกฎหมายของเหนือมนุษย์ไปแล้วเหรอว่าห้ามต่อสู้หรือฆ่ากันเด็ดเองขาด นายกล้าเหรอ”
นิโคลจ้องมองไปที่เรทเจอร์
“นังตัวดี กล้าเข้าข้างมันเหรอ อย่าลืมนะว่าตระกูลฉันคือคนที่ช่วยเหลือครอบครัวเธออยู่”
“ฉันแค่ทำในสิ่งควรทำ ตอนนี้สำนักงานเหนือมนุษย์คงส่งคนมาแล้ว ถ้าพวกเขาพบว่านายพยายามโจมตีเหนือมนุษย์คนอื่น นายจะถูกจับ”
เรทเจอร์กัดฟันข่มความโกรธ แต่ในใจกลับยิ่งเกลียดลุคมากขึ้น
“แกรอดไป” เรทเจอร์ไม่ลงมือต่อ เพราะรู้ว่ามันจะเป็นอย่างที่นิโคลบอก ถ้าเขาดึงดันจะโจมตีลุค โดยเฉพาะต่อหน้าคนของสำนักงานเหนือมนุษย์ เท่ากับก้าวขาเข้าคุกไปแล้วครึ่งก้าวแล้ว ส่วนอีกก้าวรอศาลตัดสิน
“เธอรออธิบายเรื่องนี้ได้เลย” เรทเจอร์พูดกับนิโคลและไม่อยู่ที่นี่ต่อ ไม่สนใจว่าใครจะบาดเจ็บหรือตาย เพียงเก็บพลังพรสวรรค์จากไปทันที
...
หลังจากนั้นสักพักเจ้าหน้าที่พิเศษและทีมเหนือมนุษย์ก็มาถึงที่โรงแรม พอพวกเขาพบว่ามอนสเตอร์ถูกกำจัดแล้วก็ไม่มีงานให้กับทีมเหนือมนุษย์อีก พวกเขาจึงแยกย้ายกันไป เหลือไว้เพียงเจ้าหน้าที่พิเศษที่ปิดกันพื้นที่และประเมินสถานการณ์
ตามต่อมาด้วยเสียงของรถพยาบาลและรถของหน่วยกู้ภัยฉุกเฉินดังอย่างต่อเนื่องเข้ามาดูแลคนเจ็บ
ที่นี่เหลือเพียงลุคและนิโคลที่สามารถให้ข้อมูลกับเจ้าหน้าที่พิเศษเหล่านี้ได้ พวกเขาถามรายละเอียดการต่อสู้และหลาย ๆ อย่าง ก่อนจะขอบคุณลุคและนิโคลที่ช่วยกำจัดมอนสเตอร์ให้ จนไม่เกิดความเสียหายที่บานปลาย
แถมยังสัญญาว่าลุคและนิโคลจะได้รับรางวัลของภารกิจฉุกเฉินในการกำจัดมอนสเตอร์พวกนี้ด้วย ที่จริงนี่คือรางวัลที่ตั้งไว้ให้กับทีมที่จะมากำจัดมอนสเตอร์และกลับไปก่อนหน้านั้นแล้ว
ลุคไม่ปฏิเสธเงินอยู่แล้ว รับมันด้วยความเต็มใจด้วยซ้ำ
นอกจากคนที่เกี่ยวข้องแล้วดูเหมือนว่าจะขาดนักข่าวที่หูตาไวไปไม่ได้ พวกเขาตามมาอย่างรวดเร็ว และเริ่มรายงานข่าวการมอนสเตอร์บุกโจมตีของโรงแรม ระดับผู้บริหารของโรงแรมรีบเข้ามาให้สัมผัสและพูดถึงความเชื่อมั่นว่าทางโรงแรมมีมาตรการรองรับและขอให้ลูกค้าทุกคนไว้วางใจ
ลุคไม่ได้อยู่ฟังต่อ เพราะเขาไม่อยากออกสื่อจึงหลบออกมาก่อนแล้ว แต่ลุคแปลกใจที่นิโคลยอมให้สื่อสัมภาษณ์เธอและเล่าถึงรายละเอียดในการต่อสู้ แน่นอนว่านิโคลไม่ได้เปิดเผยรายชื่อเหนือมนุษย์อีกสองคน
...
หลังให้ปากคำและหลบออกมาจากพวกสื่อ ลุคก็รีบตามหาน้องสาวของเขา ก่อนจะพบว่าเธอนั้นพักผ่อนอยู่ที่โซฟาของห้องรับรองชั้นสอง สถานที่รับรองลูกค้าที่ประสบกับการโจมตีมอนสเตอร์ในครั้งนี้
โดยมีหมอกำลังตรวจสอบร่างกายและมีบริกรสาวช่วยดูแลไม่ห่าง ส่วนหนึ่งเพราะรับปากไว้ อีกส่วนเพราะพี่ชายของเด็กสาวคนนี้คือเหนือมนุษย์ที่ต่อสู้กับมอนสเตอร์ที่บุกโจมตี จึงได้รับการดูแลเป็นพิเศษกว่าคนอื่น ๆ
ถ้าไม่นับว่าร่างกายอ่อนแอจากโรคประจำตัว เจนก็ไม่ได้บาดเจ็บอะไรแม้แต่นิดเดียว
“พี่...”
เจนโบกมือให้พี่ชายเธอ ลุคเดินเข้าไปดูอาการของน้องสาวทันที
“น้องเป็นอะไรไหม”
“ไม่ค่ะ พี่ปลอดภัยใช้ไหม ก่อนหน้านั้นหนูได้ยินเสียงดังมาก”
“พี่ไม่เป็นอะไรหรอก อย่าลืมพี่เป็นเหนือมนุษย์”
...
หลังจากเกิดเรื่องวุ่นวาย ทางโรงแรมได้จัดการเรื่องต่าง ๆ อย่างรวดเร็ว เจ้าหน้าที่พิเศษปิดพื้นที่ดาดฟ้าชั่วคราวส่วนลูกค้าของทางโรงแรมถ้าใครประสงค์จะเช็คเอาท์ออก ทางโรงแรมจะคืนเงินทันที ส่วนคนที่เข้าพัก ใครได้รับผลกระทบก็จะทำการเยียวยาในภายหลัง เพราะทางโรงแรมได้ทำประกันเกี่ยวกับมอนสเตอร์ไว้ จึงไม่ต้องกว่าว่าจะชดใช้ให้ไม่ได้
ส่วนที่น่าเศร้าคือ คนที่บาดเจ็บและล้มคนตาย มีคนบาดเจ็บมากกว่า 70 คน สาหัส 10 คน และตายมากถึง 15 ศพด้วยกัน บางส่วนโดนมอนสเตอร์ฆ่าตายและอีกจำนวนหนึ่งที่ไม่เปิดเผยถูกลูกหลงพัดลงจากตึกลงมาตาย
เมื่อตรวจร่างกายเสร็จลุคก็พาเจนกลับไปพักผ่อน เพราะเกิดเรื่องขึ้นจนทางโรงแรมวุ่นวายไปหมด เขาและน้องสาวจึงกลับไปพักที่ห้องเดิมก่อน
เจนมาถึงก็อาบน้ำและหลับไปในทันที ลุคมองดูเธอหลับและถอนหายใจ เขาไม่กล้าคิดว่าถ้าตัวเองไม่ได้เป็นเหนือมนุษย์แล้วเกิดมีมอนสเตอร์บุกโจมตีแบบนี้ขึ้นมา เขาและน้องสาวจะเป็นยังไง
บางทีอาจจะเป็นหนึ่งใน 15 ศพที่ตายไป แต่พอคิดก็ยิ่งโกรธเรทเจอร์อยู่ไม่น้อย เพราะชายคนนั้นทำให้มีคนตายจากการโดนลูกหลง
แน่นอนว่าลุคเข้าใจดี การต่อสู้บางครั้งก็เลี่ยงไม่ได้ที่จะมีคนโดนลูกหลง จะโทษก็ต้องโทษที่อ่อนแอเกินไป อย่างที่วันนี้เขาและเรทเจอร์ปะทะกันเล็กน้อย
ก๊อก ๆ ๆ
เสียงเคาะประตูทำให้ลุคหลุดจากภวังค์ความคิด เขาเดินไปส่องก็พบว่าคนที่มาหานั้นเป็นนิโคล
‘เธอรู้ห้องฉันได้ยังไง คงจะถามจากทางโรงแรม’ ลุคถามและตอบในใจ ก่อนจะเปิดประตูให้หญิงสาว
“เธอมีอะไรหรือเปล่า”
“นายจะจัดการยังไงกับศพมอนสเตอร์ค้างคาวปีศาจ”
ลุคลืมนึกถึงเรื่องนี้ไปเลย กฎของฮันเตอร์ยังคงเดิม ใครล่าก็ได้ไป
“ศพตัวหนึ่งถูกฆ่าโดยเรทเจอร์ แต่อีกสองตัวถูกฆ่าโดยนาย ฉันจะเอาตัวของเรทเจอร์ที่ฆ่าไปเอง ส่วนนายเอาสองตัวนั้นไปก็แล้วกัน”
“เอาอย่างเธอว่าก็ได้” เขาไม่ได้คัดค้าน
นิโคลพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะพาลุคไปดูศพมอนสเตอร์ที่ถูกขนลงมาแล้ว
