ตอนที่ 1207 เฮ้ คุณ.. ช่วยคุยกับฉันสักแป๊บนึงสิ

“คุณแน่ใจเหรอว่าต้องการจะเปิดห้องกับผม?” หลินฟาน ได้ถาม

หยุน ชิงเย้า กล่าวว่า : “ฉันแค่อยากจะอาบน้ำ และก็แค่ฉันรู้สึกอึดอัดที่ไม่ได้อาบน้ำมาทั้งวัน ก็ถือว่าฉันขอร้องคุณก็ได้ ดังนั้นช่วยฉันหน่อยนะ”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ถ้าคืนนี้จะพักที่นี่ พวกเราจะต้องพักอยู่ห้องเดียวกัน คุณแน่ใจนะว่าคุณจะอยู่ห้องเดียวกับผม แล้วนี่คุณไม่กลัวเหรอว่าผมจะทำอะไรกับคุณ?”

หยุน ชิงเย้า กล่าวว่า : “ตอนนี้ฉันถูกควบคุมโดยคุณอย่างสมบูรณ์ ถ้าคุณอยากจะทําอะไรกับฉันจริงๆ แล้ว.. คุณคิดว่า.. ฉันจะต่อต้านได้ไหม?”

หลินฟาน : “......”

ต้องบอกว่า ผู้หญิงคนนี้ ..พูดมีเหตุผล ถ้าเขาจะทําอะไรกับเธอจริงๆ ผู้หญิงคนนี้ก็ไม่มีความสามารถที่จะต่อต้านได้เลย ได้แต่ปล่อยให้เขาบงการ.. แต่ปัญหาคือเขาไม่ได้อยากจะทําอะไรกับเธอ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาคิดว่าเธออาจเป็นผู้หญิงขี้เหร่ มีหน้าตาน่าเกลียด เขาแทบไม่อยากจะอยู่ห้องเดียวกับเธอด้วยซ้ำ

แต่ หลินฟาน ก็มีความคิดเป็นของตัวเองเช่นกัน เขาเพียงแค่ต้องการพักผ่อนจริงๆ อย่างไรก็ตามการเดินทางครั้งนี้ยังต้องใช้เวลาอีกนาน ดังนั้น หลินฟาน จึงไม่รีบร้อนเดินทาง ทั้งนี้ หลินฟาน ก็ไม่เต็มใจที่จะขับรถในช่วงเวลากลางคืน

“ได้ พวกเราจะพักที่นี่คืนหนึ่ง” หลินฟาน ได้กล่าว

ดังนั้นพวกเขาจึงได้พากันลงจากรถ และมาที่เกสต์เฮาส์ในพื้นที่ให้บริการ ซึ่ง หลินฟาน ได้ใช้บัตรประจำตัวประชาชนของตนในการเปิดห้องพัก

พวกเขาได้เปิดห้องเตียงแฝด ในห้องมีสองเตียง คืนนี้ก็นอนคนละเตียง

เมื่อเข้าไปในห้อง หลินฟาน ก็ได้เดินไปนั่งบนเตียงนอน แต่พอเห็น หยุน ชิงเย้า ยืนนิ่ง หลินฟาน จึงถามไปว่า : “ก็เห็นว่าคุณจะอาบน้ำไม่ใช่เหรอ ไปเถอะ”

หยุน ชิงเย้า กล่าวว่า : “จะให้ฉันอาบน้ำทั้งที่มีเข็มเงินปักอยู่บนตัวเช่นนี้? คุณช่วยฉันปลดเข็มเงินนี้ออกก่อนได้ไหม ยังไงพวกเราก็อยู่ในห้องเดียวกัน ทั้งยังมีคุณจ้องมองอยู่ตรงนี้จะให้ฉันวิ่งหนีไปก็ไม่ได้”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ตอนนี้ในตัวคุณมีแค่เข็มเงินเข็มเดียว ปล่อยมันไปเถอะ แต่ถ้าหากคุณเกิดดึงมันออก คุณเองก็น่าจะรู้ถึงผลที่จะตามมาว่าคืออะไร เว้นเสียแต่ผมจะช่วยคุณฟื้นฟูการบ่มเพาะ ..จึงจะไม่เป็นไร ส่วนผมจะฟื้นฟูการบ่มเพาะให้คุณ มันก็ไม่ใช่เรื่องที่จะเป็นไปไม่ได้ มันก็แค่เรื่องยุ่งยากนิดหน่อย แต่พูดง่ายๆ ก็คือ ผม.. ไม่ต้องการ”

อืมม.. ดี เขาไม่ต้องการ หยุน ชิงเย้า มีด้ายสีดําที่ดูยุ่งเหยิงขึ้นอยู่เหนือศีรษะเต็มไปหมด : “แล้วจะให้ฉันอาบน้ำทั้งที่มีเข็มเงินได้ยังไง ทั้งมันก็ไม่สะดวกในการถอดเสื้อผ้า”

หลินฟาน กล่าวว่า : “งั้น.. คุณก็แค่ระวังมันหน่อย”

จริงๆ แล้ว หยุน ชิงเย้า ค่อนข้างระมัดระวัง และหวังว่า หลินฟาน จะช่วยฟื้นฟูการบ่มเพาะให้เธอได้ ด้วยวิธีนี้เธอถึงจะสามารถโจมตี หลินฟาน ได้ แม้ว่าเธอจะคาดเดาว่า หลินฟาน อาจจะปฏิเสธที่จะเห็นด้วย แต่มันก็ไม่ขัดขวางเธอที่จะลอง สุดท้าย.. หลินฟาน ก็ไม่เห็นด้วยจริงๆ

หยุน ชิงเย้า ได้ฮึ่มเสียงอย่างไม่พอใจ และได้เดินเข้าไปในห้องน้ำด้วยความหดหู่

ผ่านไปครู่หนึ่งก็ได้มีเสียงน้ำดังออกมาจากในห้องน้ำ ทั้งนี้ หยุน ชิงเย้า เองจะต้องใช้เวลาอย่างมากในการถอดเสื้อผ้า เธอเองเคยประสบกับความเจ็บปวดหลังจากที่ได้ดึงเข็มเงินออกมาก่อนแล้ว ดังนั้นเธอจึงไม่กล้าประมาท

จากนั้น หยุน ชิงเย้า ก็ใช้เวลาอาบน้ำไปหนึ่งชั่วโมงเต็มๆ เธอไม่มีทางเลือกอื่น เธอเองต้องใส่ใจกับเข็มเงินในจุดตันเถียนของเธอ หากถ้าบังเอิญไปโดนเข็มเงิน แล้วมันเกิดหลุดออกมาระหว่างอาบน้ำ ฉากนั้น เธอไม่กล้าที่จะคิด หรือจินตนาการถึง…

และเธอก็ไม่ยินยอมให้ หลินฟาน เข้ามาช่วยเธอในสถานการณ์แบบนั้นด้วย

หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เธอก็ได้ออกมาจากห้องน้ำ เมื่อเธอเห็นว่า หลินฟาน กำลังเอนหลังพิงเตียง และได้ปิดตาอยู่.. มันก็ดูเหมือนว่าเขาจะนอนหลับไปแล้ว

แต่… หลินฟาน หลับไปแล้วจริงๆ นะเหรอ?

“ไอ ไอ”

หยุน ชิงเย้า จงใจไอเสียงเบาๆ ออกมา เพื่อทดสอบว่า หลินฟาน หลับไปแล้ว.. จริงหรือไม่

เห็นแต่ หลินฟาน ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ!

หยุน ชิงเย้า ก็ได้มีความสุขขึ้นมาในใจทันที และได้มีความคิดที่จะหนีออกไปทันทีขึ้นมา และเช่นนั้น เธอก็ได้แอบรีบย่องไปที่ประตูห้อง และได้เอื้อมมือไปจับลูกบิดประตู

ในขณะที่เธอวางแผนที่จะเปิดประตูห้องอย่างเงียบๆ

“คุณจะไปไหน?” ด้านหลังกลับมีเสียงของ หลินฟาน ดังขึ้น

ร่างกายของ หยุน ชิงเย้า สั่นสะท้านทันที และเธอได้ยิ้มออกมาอย่างขมขื่น และได้แต่ยอมแพ้ไป

“ฉันเองแค่จะมาดูว่าประตูล็อคดีอยู่ไหมก็เท่านั้น ไม่ได้เหรอไง ฮึ่ม!”

เธอมองไปที่ หลินฟาน อย่างไม่พอใจ และเดินกลับเข้ามานั่งลงที่ ..อีกเตียงหนึ่ง

หลินฟาน เองก็เพียงแค่หลับตาพักผ่อน ไม่ใช่ว่าเขาได้หลับไป เขาแค่อยากเห็นว่า หยุน ชิงเย้า ต้องการจะทําอะไรอีก ยังไงผู้หญิงคนนี้ก็คิดที่จะหนีอยู่ตลอดเวลา

ผู้หญิงคนนี้ที่เพิ่งไปอาบน้ำมาเสร็จ แม้ว่าเสื้อผ้าจะไม่ได้เปลี่ยน และหน้ากากอนามัยจะยังคงสวมอยู่ แต่ผมของเธอที่เพิ่งสระ และมัดด้วยกิ๊บติดผม มันก็เผยให้เห็นคอระหงสีขาว และเรียวสวยของเธอ

ถ้าโยนหน้าผู้หญิงคนนี้ออกไปโดยไม่พูดถึงมัน ก็อาจกล่าวได้ว่า ผู้หญิงคนนี้ ไม่ว่าจะเป็นหุ่นรูปร่าง สีผิว เรียกได้ว่าสวยในระดับเฟิร์สคลาสในทุกประการ อธิบายง่ายๆ ก็คือ เธอมีหุ่นที่สุดยอด ผิวของเธอทั้งดูขาวบอบบาง ..เนียนนุ่ม

เอาเป็นว่า ..แต่ก่อนที่เขาจะมองเห็นหน้า หัวใจของ หลินฟาน ก็สงบอยู่เสมอ อย่างไรก็ตาม แม้ว่าเงื่อนไขอื่นๆ จะเหนือกว่าแค่ไหน ก็ไม่สามารถบอกอะไรได้เลย เดิมทีมีผู้หญิงหลายคน หุ่นดี แต่ใบหน้ากลับทําให้คนท้อถอย เอาเป็นว่าหากมองไปที่ด้านหลังของเธอก็อาจเห็นว่ามีหลายจุดที่ได้คะแนนมากอยู่

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ บนถนนคุณอาจจะพบผู้หญิงคนหนึ่งที่มีรูปร่างสวยงามอยู่ข้างหน้า หากตัดสินจากคะแนนรูปร่างที่เห็นได้จากด้านหลัง มันอาจจะเป็นคะแนนเต็มร้อยที่สมบูรณ์แบบ หรืออาจจะบอกว่าเกินมาตรฐานไปด้วยซ้ำ แต่เมื่ออารมณ์ของคุณเกิดเริ่มปั่นป่วนขึ้นมา และเต็มไปด้วยความคาดหวังจึงได้รีบวิ่งขึ้นไป พร้อมกับที่ได้เห็นโฉมหน้าที่สิ้นหวังของเธอ และมัน ก็เท่านั้นแหละ…

ไม่ใช่ว่า หลินฟาน ไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้ ในความเป็นจริง สถานการณ์แบบนี้ ค่อนข้างจะเป็นเรื่องธรรมดามาก

การจะมาตัดสินว่าผู้หญิงสวยหรือไม่ ท้ายที่สุดแล้ว.. ก็ต้องดูที่หน้า ถ้ามีใบหน้าที่สามารถทําให้ผู้ชายตกใจ หวาดกลัวได้ ไม่ว่าเธอจะหุ่นดีสักแค่ไหน สีผิวจะดีสักแค่ไหน มันก็ยากที่จะเรียกว่าเป็น ..สาวสวยได้

และถ้าผู้หญิงมีใบหน้าที่ไม่มีใครเทียบได้ รูปร่างของเธอก็ไม่จำเป็นต้องโดดเด่นสุดยอดอะไรมาก เพราะตราบใดแค่มีมัน เธอก็ยังคงสวยเหมือนเดิม เรียกได้ว่าใบหน้าต้องมาก่อน รูปร่างเป็นเพียงแค่โบนัส

หากทาง หยุน ชิงเย้า มีใบหน้าที่สิ้นหวังเช่นกัน แต่เมื่อควบคู่ไปกับรูปร่างที่เกือบจะสมบูรณ์แบบของเธอ เธอก็ถือเป็นสาวสวยในระดับแนวหน้าได้แล้ว

หลินฟาน ไม่ได้คาดหวังกับเรื่องนี้ แต่เขาก็ได้ถูกกระตุ้นโดยเธอ อย่างเมื่อครู่ เธอเองไม่ยอมกินในที่สาธารณะด้วยซ้ำ เห็นได้ชัดว่าเธอไม่มั่นใจในใบหน้าของเธอมาก หลินฟาน มีข้อมูลเชิงลึกระดับบนสุด และสามารถสังเกตได้ว่าเธอกลัวการเปิดเผยใบหน้าของเธอมากจริงๆ ความกลัวนี้อธิบายได้เพียงว่า ใบหน้าของเธอ ..อาจจะดูน่าเกลียดเกินไป

ดังนั้น เมื่อ หลินฟาน เผชิญหน้ากับเธอ เขาจึงไม่มีความคิดฟุ้งซ่านเลย

เขาเองไม่เต็มใจยอมอยู่ห้องเดียวกับเธอด้วยซ้ำ แต่มันไม่มีทางเลือก.. เขาไม่สามารถปล่อยให้เธอนอนคนเดียวได้

เมื่อเห็นเธอกลับไปที่เตียงของตัวเอง และนั่งลง หลินฟาน ก็เลิกที่จะสนใจเธอ และก้มหน้าลงเล่นโทรศัพท์มือถือ

หยุน ชิงเย้า นั่งอยู่ครู่หนึ่ง ก็เริ่มรู้สึกเบื่อเล็กน้อย เธอหันหน้าไปมอง หลินฟาน และก็เห็นว่า หลินฟาน ไม่สนใจเธอ เธอเองก็เลือกที่จะไม่สนใจ หลินฟาน และเปิดทีวี เพื่อดู

เธอได้กดรีโมตเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ รายการที่ออกอากาศในทีวีก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าละคร หรือวาไรตี้ และก็ข่าว รายการข่าว เธอข้ามไปโดยไม่หยุดคิดแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียว เมื่อเห็นละคร แววตาของเธอก็ดูรังเกียจขึ้นมาเล็กน้อย เธอคิดว่าละครทีวีพวกนี้ล้วนเป็นละครที่แต่งเรื่องไร้สาระขึ้นมา สุดท้ายเธอก็หยุดอยู่ที่รายการวาไรตี้รายการหนึ่ง

นี่เป็นรายการวาไรตี้ร้องเพลง หยุน ชิงเย้า ดูไปอย่างเพลิดเพลิน เมื่อนักร้องร้องเพลง เธอยังฮัมเพลงตามไปด้วย ..ดูเหมือนว่าเธอจะชอบร้องเพลงมาก

หลินฟาน สังเกตเห็นว่าเธอร้องเพลงได้ดีมาก เสียงร้องของเธอหวาน และน่าประทับใจมาก ดูเหมือนว่านอกจากใบหน้าแล้ว หยุน ชิงเย้า คนนี้ ..ยังค่อนข้างยอดเยี่ยมในทุกๆ ด้าน

วาไรตี้ร้องเพลงนี้ ..ไม่นานก็จบ หยุน ชิงเย้า เริ่มกดรีโมตอีกครั้ง กดไปหลายสิบช่องตั้งแต่ต้นจนจบ แต่ไม่มีรายการที่เธอสนใจอีก หยุน ชิงเย้า กดปิดทีวี แล้วจึงวางรีโมตทีวีลง

มันยังมืดอยู่.. วันนี้ หยุน ชิงเย้า ก็นอนบนรถไปไม่น้อย และไม่มีอาการว่าจะง่วงนอนเลย ชั่วขณะหนึ่งเธอก็เริ่มรู้สึกเบื่อเล็กน้อยแล้ว

เธอหันไปมอง หลินฟาน และเห็นว่า หลินฟาน ยังดูโทรศัพท์อยู่ ก็รู้สึกไม่พอใจขึ้นมา หลินฟาน มีโทรศัพท์ให้ดู ให้เล่น แต่เธอไม่มีมัน

“เฮ้ คุณ.. ช่วยคุยกับฉันสักแป๊บนึงสิ” หยุน ชิงเย้า ได้ร้องขอกับ หลินฟาน