ตอนที่ 1206 คุณกลัว? งั้นหากกลัวก็ปล่อยฉันไป

“คุณเห็นอะไรที่อยากจะกินบ้างไหม?” หลินฟาน ได้ถาม หยุน ชิงเย้า ที่เดินกลับมา

หยุน ชิงเย้า ได้ส่ายหัวอย่างรังเกียจ : “ไม่มี ฉันเดินไปดูมาหมดแล้ว และไม่มีอะไรที่ฉันอยากจะกินเลย”

หลินฟาน กล่าวว่า : “แล้วที่นี่คุณจะทําอย่างไร?”

หยุน ชิงเย้า กล่าวว่า : “คุณก็กินไปเถอะ สักพักพอคุณกินเสร็จแล้ว เราก็ไปที่ซูเปอร์มาร์เก็ตฝั่งตรงข้าม ฉันจะไปซื้อขนมปังมากินสักชิ้นก็พอ”

หลินฟาน ร้องโอ้.. ทำได้แต่ต้องเชื่อฟังเธอ ยังไงคนอื่นก็ไม่อยากกิน เขาจะไปฝืนคนอื่นก็ไม่ได้

ในเวลานี้ ที่ด้านหน้าของแถวในพื้นที่รับประทานอาหารตรงนั้น ก็ได้มีเสียงดังขึ้น ชายหนุ่มคนหนึ่ง ได้คว้ากระเป๋าเป้สะพายหลังของชายอ้วนคนหนึ่ง

“คุณมันกล้าดียังไงมาขโมยโทรศัพท์ฉัน เอาโทรศัพท์ฉันคืนมา!” ชายหนุ่ม ได้ตะโกนดังลั่น

ชายอ้วนได้ทําสีหน้างุนงง : “โทรศัพท์อะไร.. คุณกําลังพูดถึงอะไร?”

ชายหนุ่ม ได้ด่าออกไปว่า : “แมร่ง.. แกนี่มันยังหน้าด้านเสแสร้งได้อยู่อีก? เสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของฉัน มันดังออกมาจากในกระเป๋าเป้สะพายหลังของแก แกก็ลองเปิดกระเป๋าเป้สะพายหลังดู แต่แกมันกล้าที่จะเปิดไหม!”

เสียงริงโทน เพลง : ความรักกับการซื้อขาย (爱情买卖) ยังคงดังกระหึ่มอยู่เลย, ชายอ้วนได้เปิดกระเป๋าเป้ พลางพูดว่า : “เดี๋ยวก่อน ใจเย็นๆ ก่อน ฉันก็ไม่รู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้นเหมือนกัน”

ขณะพูดคุยอยู่ เขาก็ได้หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าเป้

ชายหนุ่ม ก็แย่งมันไปทันที : “นี่แกยังบอกว่าไม่ได้ขโมยโทรศัพท์ฉัน!”

ชายอ้วน ได้พูดออกไปด้วยสีหน้าของผู้ที่ไม่ได้ทำอะไรผิดว่า : “ฉันบอกตามตรงฉันไม่ได้ขโมยไปจริงๆ และฉันก็ไม่รู้ว่าทําไมโทรศัพท์ของคุณถึงได้มาอยู่ในกระเป๋าเป้สะพายหลังของฉันได้”

ชายหนุ่ม ได้คว้าจับ ชายอ้วนเอาไว้ : “แม่งเอ๊ย งั้นแกมันก็เป็นไอ้พวกปากแข็งสินะ เยียดแมง.. มรึงไปกับฉันที่สถานีตํารวจ!”

เขาได้จับชายอ้วนแล้วลากเขาไปโดยไม่มีคำอธิบายใดๆ อีก

ชายอ้วน จึงได้รีบผลักชายหนุ่มคนนั้นออกไป แล้วพูดว่า : “คุณมันกำลังป่วยหรือไง ฉันบอกไปหมดแล้วว่า ฉันไม่ได้ขโมยมา นายเองก็อย่าได้มาใส่ความคนดี”

ชายหนุ่มที่ถูกผลัก เขาก็ได้เดินโซเซถอยหลัง และอดไม่ได้ที่จะโกรธเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมา วันนี้มันวันโชคร้ายอะไรของเขานะ เพิ่งถูกลุงที่ไม่มีตาคนหนึ่งทำน้ำซุปหกราดหัว ต่อมายังจะมาถูกคนขโมยโทรศัพท์ไปอีก และในท้องของเขา ..มันก็เต็มไปด้วยความโกรธมานานแล้ว (เวลาคนโกรธจะมีแก๊สเพิ่มขึ้นในท้องครับ)

“เยียดแม่ง!”

ชายหนุ่ม ได้ตะโกนออกมาด้วยความโกรธ แล้วปรี่เข้าไปต่อยหน้าอีกฝ่าย

เป็นธรรมดาที่ ชายอ้วน ย่อมไม่ปล่อยให้ตัวเองโดนชกหน้า เขาได้หลบทันควัน แล้วจากนั้นก็ตามปล่อยหมัดชกคืนกลับไปหนึ่งหมัด พอเมื่อนั้นทั้งสองก็ได้เข้าปะทะกัน ในเวลาไม่นาน มันก็ได้สร้างความตกใจให้กับผู้คนโดยรอบข้าง และได้ต่างพากันหลบ

ทุกคนถูกดึงดูดโดยฉากที่คึกคักนี้อยู่พักหนึ่ง และพวกเขาก็ได้พากันมองข้ามไป

หยุน ชิงเย้า ในฐานะผู้ริเริ่มก็ได้มองไปรอบๆ ราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

หลินฟาน ที่ได้มองความคึกคักปนความโกลาหลตรงนั้น และได้หันมามอง หยุน ชิงเย้า อีกครั้ง เขาเองได้ส่ายหัว และรู้สึกพูดอะไรไม่ออกเล็กน้อย

“พ่อหนุ่ม บะหมี่ของคุณได้แล้ว” ในตอนนี้ ป้า ก็ได้ถือชามบะหมี่ร้อนๆ ชามหนึ่ง และยื่นไปให้กับ หลินฟาน

หลินฟาน กล่าวว่า : “คุณป้า รบกวนช่วยใส่ชามกระดาษให้หน่อยครับ”

ป้าเองก็ได้พูดด้วยท่าทางไม่พอใจนิดหน่อย : “ทำไมคุณถึงไม่พูดให้มันเร็ว”

เธอได้หันหน้ากลับไปอย่างไม่เต็มใจแล้วเทใส่ในชามกระดาษให้

หยุน ชิงเย้า กล่าวว่า : “คุณไม่กินที่นี่เหรอ?”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ไม่แล้ว เดี๋ยวเราต้องไปซื้อของที่ซูเปอร์มาร์เก็ตฝั่งตรงข้าม และเดี๋ยวผมค่อยกลับไปกินในรถ”

ป้าได้ยกชามกระดาษใส่ถุง แล้วยื่นไปให้กับ หลินฟาน

“เท่าไหร่ครับ?” หลินฟาน ได้หยิบโทรศัพท์ออกมา

“15 หยวน” คุณป้าได้พูด

หลินฟาน ได้สแกนจ่ายเงินอย่างรวดเร็ว แล้วก็ได้ถือถุงบะหมี่ หันหลังเดินออกจากศูนย์อาหารที่อัดแน่นไปด้วยผู้คน

เมื่อพวกเขาเดินออกจากศูนย์อาหารมาแล้ว ชายหนุ่มที่นั่นก็ยังคงต่อสู้กับ ชายอ้วน ทั้งสองคนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถถามหาเหตุผลใดได้อีกต่อไป มวลชนที่กระตือรือร้นก็ได้แห่กันโห่ร้อง และก็ได้มีคนเข้าไปแยกพวกเขาสองคนออกจากกัน และเริ่มที่จะเกลี้ยกล่อมพวกเขา

คนที่เข้ามาในจุดพื้นที่ให้บริการ ล้วนก็เป็นแขกที่ผ่านไปมาอย่างเร่งรีบ พวกเขาส่วนใหญ่เมื่อกินอาหารเสร็จก็ต้องรีบออกเดินทางต่อ ถ้าเกิดกลายเป็นเรื่องใหญ่ และมีตํารวจเข้ามาแทรกแซง จะส่งผลกระทบต่อการเดินทางของพวกเขาไป ..อย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของคนอื่น ยังไงโทรศัพท์ก็ได้กลับมาแล้ว ให้ต่อสู้ต่อไปก็สูญเปล่า สุดท้ายชายหนุ่มก็ได้เลือกที่จะปล่อยมันไปแบบนี้

แม้ว่า ชายอ้วน จะรู้สึกอึดอัด และเต็มไปด้วยความคับข้องใจ ปนความสงสัย แต่ก็ต้องกลืนความโกรธ ความสงสัยนี้ เพื่อไม่ให้ส่งผลกระทบต่อการเดินทาง

ในเวลานี้ หลินฟาน และหยุน ชิงเย้า ก็ได้มาถึงซูเปอร์มาร์เก็ตฝั่งตรงข้ามศูนย์อาหารแล้ว

หยุน ชิงเย้า ในเวลานี้เธอกําลังก้มหน้าเลือกขนมปัง

“เมื่อกี้.. เป็นฝีมือคุณ ใช่ไหม?” หลินฟาน ที่ได้ยืนอยู่ข้างๆ หยุน ชิงเย้า เขาก็ได้หัวเราะแล้วพูดถามอีกฝ่ายไป และเขาเองดูออกว่ามันเป็นฝีมือของ หยุน ชิงเย้า ที่เป็นคนทํา เขาจึงได้ล้มเลิกที่จะอยู่ในศูนย์อาหารต่อไป

หยุน ชิงเย้า ที่รู้ว่าไม่สามารถโกหกปิดบังอะไร หลินฟาน ได้ ดังนั้นเธอจึงไม่คิดจะโกหก เธอตอบไปว่า : “ใช่”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ถ้าผมเดาไม่ผิด คุณได้แจ้งข้อความให้กับพวกพ้องของคุณได้ทราบแล้ว”

หยุน ชิงเย้า ได้ขโมยโทรศัพท์มือถือของ ชายหนุ่ม แน่นอนว่ามันไม่ใช่เพื่อกลั่นแกล้งผู้คน ทั้งมันก็ไม่ง่ายเลยที่จะหาโอกาสทำการเคลื่อนไหวบางอย่าง…

หยุน ชิงเย้า ได้เงยหน้าขึ้น มองไปที่เขาแวบหนึ่ง แล้วพูดว่า : “คุณกลัว? งั้นหากกลัวก็ปล่อยฉันไป”

หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า : “คุณเลือกได้แล้วหรือยัง?”

หยุน ชิงเย้า ได้หยิบขนมปังข้าวโอ๊ตหนึ่งห่อขึ้นมา แล้วพูดว่า : “แค่อันนี้ก็พอ”

เมื่อเลือกขนมปังได้แล้ว หลินฟาน ก็ได้เดินไปหยิบน้ำแร่อีกสองขวด แล้วได้เดินไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์

เมื่อออกจากซูเปอร์มาร์เก็ต หลินฟาน ได้มองไปที่ศูนย์อาหาร และก็ได้เห็น ชายหนุ่ม และชายอ้วน ถูกดึงแยกออกจากกันแล้ว เหตุการณ์เองก็ดูเหมือนจะสงบลงแล้ว นี่ก็เป็นที่เข้าใจได้ ท้ายที่สุดแล้วพวกเขาก็เป็นแค่คนที่เดินผ่านไปมา และไม่ต้องการทำให้สิ่งต่างๆ ล่าช้า

นี่ยังดี ถ้าพวกเขาเกิดเรียกตํารวจมา ก็จะเดือดร้อนหน่อย อีกอย่างถ้าเกิดทั้งคู่ต่างไม่ยอมแพ้กัน ทางตำรวจส่วนใหญ่ก็จะเรียกขอดูกล้องวงจรปิด

เมื่อเดินมาถึงขั้นตอนการตรวจสอบกล้องวงจรปิดแล้ว มีความเป็นไปได้สูงที่ หยุน ชิงเย้า จะถูกล็อคตัว

เมื่อล็อกตัว หยุน ชิงเย้า ก็ย่อมที่จะล็อคตัว หลินฟาน ด้วย ทั้งรถของเขาเองก็มีแนวโน้มที่จะถูกตํารวจเข้าสกัดกั้นที่ทางข้างหน้า

และเพื่อหลีกเลี่ยงการถูกตํารวจสกัดรถ หลินฟาน จะวิ่งออกจากเส้นทางด่วน และขับอ้อมเส้นทางถนนหลัก

จุดประสงค์ของ หยุน ชิงเย้า ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการสร้างปัญหาให้กับ หลินฟาน และชะลอเวลาของเขาในการเดินทางไปยังตอนใต้ของ ยูนนาน และเพื่อสั่งให้พวกพ้องของเธอเตรียมตัวให้พร้อมไว้

แต่มันก็น่าเสียดายที่ หยุน ชิงเย้า ไม่ได้คํานวณว่าผู้คนเหล่านี้ที่ได้ทํางานอย่างหนักบนท้องถนนจะไม่เต็มใจที่จะสร้างปัญหา และเลือกที่จะสงบศึก และปล่อยให้แผนการของเธอล้มเหลวไป

เมื่อเห็นเรื่องตลกในศูนย์อาหารสงบลงแล้ว ในสายตาของ หยุน ชิงเย้า ก็เต็มไปด้วยความผิดหวัง

แต่เธอก็กลับมาเป็นปกติในทันที แม้ว่าเธอจะไม่สามารถสร้างปัญหาให้กับ หลินฟาน ได้สําเร็จ แต่มัน ..ก็ไม่เป็นไร อย่างไรก็ตามข้อความของเธอก็ได้ถูกส่งออกไปเรียบร้อยแล้ว

และแน่นอนว่า.. มันจะมีปัญหารอ หลินฟาน อยู่ข้างหน้า

ทั้งสองได้เดินออกมาแล้ว กลับไปที่ลานจอดรถ

หยุน ชิงเย้า กล่าวว่า : “ฉันจะเข้าไปในรถเพื่อกินข้าวของฉัน และคุณก็ไม่สามารถกลับเข้าไปในรถกับฉันได้จนกว่าฉันจะกินมันเสร็จ คุณต้องหลีกเลี่ยงความสงสัยนี้ซะ และมันเป็นเพราะฉันไม่อยากให้คุณเห็นหน้า”

หลินฟาน : “......”

ยิ่งเธอพูด.. เขาก็กลับยิ่งสงสัยมากขึ้นว่า ทำไม หยุน ชิงเย้า ถึงไม่ต้องการให้เขาเห็นใบหน้าเธอ ..คำอธิบายเดียว บอกได้แค่ว่า หยุน ชิงเย้า อาจจะมีหน้าตาที่น่าเกลียด และมันก็อาจจะเป็นปมด้อยของเธอ แต่แล้วมันก็ยิ่งกระตุ้นให้เขาอยากรู้ว่า ..เธอหน้าตาน่าเกลียดแค่ไหน กันแน่นะ?

จง อู๋เยี่ยน?

ภรรยาจูกัดเหลียง?

เจ๊ฉีหลิว? (1)

หลินฟาน ได้นึกไปถึงผู้หญิงหน้าตาน่าเกลียด อัปลักษณ์ที่มีชื่อเสียงเหล่านี้ และเกือบจะหมดความอยากอาหารไปแล้ว ถ้าหาก หยุน ชิงเย้า น่าเกลียดจริงๆ เขาเองก็ยัง ..ไม่อยากที่จะเห็น

“ได้ คุณขึ้นรถไปกินของคุณ ผมจะไปนั่งกินตรงนั่น” หลินฟาน ได้กล่าว

หยุน ชิงเย้า กล่าวว่า : “หลังจากสิบนาที คุณค่อยกลับมาขึ้นรถได้”

ดังนั้น หยุน ชิงเย้า จึงได้ขึ้นรถไปคนเดียว และนั่งในตำแหน่งข้างคนขับ เธอเองได้หยิบขนมปังขึ้นมากัดด้วยมือข้างหนึ่ง และมีขวดน้ำแร่อยู่ในมืออีกข้างหนึ่ง และเพลิดเพลินไปกับอาหารเย็นที่เรียบง่ายของเธอ

ส่วน หลินฟาน ได้เดินไปข้างๆ ที่ได้เห็นแท่นหินขนาดใหญ่ เขาก็ได้มานั่งลงกินบะหมี่

สิบนาทีผ่านไปอย่างรวดเร็ว หลินฟาน กินบะหมี่หมดแล้ว เขาก็ได้โยนชามกระดาษทิ้งลงในถัง และกลับไปที่รถ

หยุน ชิงเย้า ที่กินขนมปังเสร็จแล้ว เธอก็ได้สวมหน้ากากอนามัยกลับไปอีกครั้ง

ทันทีที่ หลินฟาน นั่งลง

หยุน ชิงเย้า กล่าวว่า : “ฉันอยากอาบน้ำ”

หลินฟาน เหงื่อตกทันที : “พี่สาว.. ที่นี่จะไปหาที่อาบน้ำให้คุณได้ที่ไหน?”

หยุน ชิงเย้า กล่าวว่า : “เมื่อกี้ฉันเห็น ที่ตรงนั่นมีห้องพัก เราพักที่นั่นหนึ่งคืนดีกว่าไหม หรือคุณไม่คิดว่าจะนอนเลยหรือไง?”

หลินฟาน ได้มองไปที่นั่นแวบหนึ่ง จริงๆ แล้ว จุดให้บริการในพื้นที่นี้ก็ใหญ่มาก แถมมันยังมีโรงแรมที่สามารถให้บริการที่พักได้ หรือว่า คืนนี้จะเปิดห้องกับ หญิงสาวที่น่าเกลียดคนนี้?

(1)[เจ๊ฉีหลิว (石榴姐)] - เป็นตัวละครในภาพยนตร์ และโทรทัศน์ อย่างเรื่อง ‘ถังไป่หู่ - ใหญ่ไม่ต้องประกาศ (唐伯虎点秋香)’ เจ๊ฉีหลิว เป็นตัวละครที่มีใบหน้าน่าเกลียด อัปลักษณ์ นำแสดงโดย หยวน ฉงตาน (苑琼丹) หรือ Yuen King-dan