บทที่ 120 การทำงานหนัก
บทที่ 120 การทำงานหนัก
หลังอาหาร
เย่ชิวไป่เดินเข้ามาหาหลู่ชางเฉิน
หลู่ชางเฉินชำเลืองมองเย่ชิวไป่ที่กำลังมา และกล่าวว่า "มีอะไรเหรอ? เจ้าต้องการให้ข้าเช็ดก้นเจ้าเรื่องอะไรอีก"
เย่ชิวไป่: "..."
ตั้งแต่เรื่องของศิษย์น้องหงหยิง ภาพลักษณ์ของข้าก็จมดิ่งลงในความคิดของอาจารย์
กลายเป็นศิษย์ที่เอาแต่ก่อเรื่อง กวนใจผู้คน
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่ชิวไป่ส่ายหัวด้วยรอยยิ้มอ่อนใจ และกล่าวว่า "ท่านอาจารย์ ข้าขอถามสิ่งหนึ่ง"
"อ๋อ ถามเฉยๆ"
ดังนั้น เย่ชิวไป่จึงเปิดเผยปัญหาทางกายภาพของมู่จือชิง
สันนิษฐานว่าท่านอาจารย์น่าจะมีทางออก
หลู่ชางเฉินฟัง
รู้สึกงงเล็กน้อย
นี่คือร่างกายแบบไหนกันนะ?
เขาจะรู้ได้อย่างไรกันเล่า!
ขณะที่หลู่ชางเฉินกำลังจะกล่าวอะไรบางอย่าง เสียงหนึ่งก็ดังมาจากความคิด
【ร่างกายเส้นชีพจรวิญญาณเยือกแข็ง ผู้ที่มีร่างกายนี้ โชคลาภและโชคร้ายจะขึ้นอยู่กับกันและกัน】
【หากพลังชีพจรวิญญาณเยือกแข็งไม่ได้ถูกใช้งาน เขาจะถูกสะท้อนกลับด้วยพลังของวิญญาณเยือกแข็ง และวิญญาณของร่างกายเขาจะหายไป】
【หากโชคดีสามารถรองรับพลังของชีพจรวิญญาณเยือกแข็งและควบคุมได้ เขาจะสามารถดูดซับพลังงานวิญญาณน้ำแข็งและความเร็วในการบ่มเพาะจะเร็วมาก】
【มีสองวิธีแก้ไข วิธีแรกคือการหาสิ่งที่เป็นหยางมากที่สุดและใช้สิ่งนั้นช่วยดูดซับ】
【วิธีที่สองคือการกลั่นเม็ดยาวิญญาณเยือกแข็ง(บิงพั่วตัน) ระงับชีพจรวิญญาณเยือกแข็ง และค่อยๆ ดูดซับมัน】
กู๊ดจ๊อบ...
หลังจากได้ยินสิ่งนี้ หลู่ชางเฉิงก็อธิบายว่า: "ร่างกายเส้นชีพจรวิญญาณเยือกแข็ง"
เย่ชิวไป่เกาหัวของเขาและกล่าวว่า "ร่างกายเส้นชีพจรวิญญาณเยือกแข็ง คืออะไรหรืออาจารย์?"
ในเวลานี้ เสียงดังมาจากต้นหลิวที่อยู่ด้านข้าง
"ไม่คิดว่าจะมีร่างกายแบบนี้อยู่ในโลกนี้"
"ร่างกายนี้แม้ในมิติระดับสูงอื่นๆ ก็ยากที่จะปรากฎออกมา"
"เมื่อพิจารณาจากประวัติศาสตร์แล้ว มีเพียงสามคนเท่านั้น"
"คนหนึ่งถูกสังหารโดยพลังของวิญญาณเยือกแข็ง และอีกคนบ่มเพาะคู่กับคนที่มีชีพจรหยาง"
"ส่วนอีกคนสามารถดูดซับพลังของวิญญาณเยือกแข็งได้ ตอนนี้ดูเหมือนว่านางจะเป็นจักรพรรดินีของอาณาจักรไท่หยิน(จันทราเยือกแข็ง)"
เมื่อได้ยินคำกล่าว
หลู่ชางเฉินยักไหล่ คนดีมักถูกปล้น!
เย่ชิวไป่มองไปที่ต้นหลิว และกล่าวอย่างพอใจ: "ผู้อาวุโส ข้าควรทำอย่างไรดี"
เสียงของต้นหลิวดังขึ้นอีกครั้ง: "พานางมาที่นี่ อาจารย์ของเจ้ามีวิธีแก้ไข"
หลู่ชางเซิง: "..."
ข้าจะแก้ไขได้ยังไง?
หาของหยางสุดขั่วได้จากไหน? แล้ววิธีกลั่นเม็ดยาวิญญาณเยือกแข็งล่ะ?
เย่ชิวไป่พยักหน้าและกล่าวว่า "คราวหน้าข้าจะพานางมา"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หลู่ฉางเฉิงจะกล่าวอะไรได้อีก
ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนอนลง
...
ในตอนนี้
มู่ว่านเอ๋อเม้มริมฝีปาก เมื่อเห็นหลู่ชางเฉิงกำลังพักผ่อน
จากนั้นนางก็มองเข้าไปในหลุมขนาดใหญ่ ซึ่งเสี่ยวเฮยกำลังฝึกซ้อมอยู่ในหลุมไฟ
เดินไปอย่างอยากรู้อยากเห็น
เปลวเพลิงแห่งนิพพานกำลังเผาผลาญร่างกายของเสี่ยวเฮยอย่างต่อเนื่อง!
รูปแบบเปลวไฟบนร่างกายของเสี่ยวเฮยแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ!
ไฟร้อนแรงเผาเสี่ยวเฮยจนสีหน้าบิดเบี้ยว
มู่ว่านเอ๋ออดไม่ได้ที่จะรู้สึกสั่นไหวเล็กน้อย
เห็นได้ชัดว่า เสี่ยวเฮยต้องทนกับความเจ็บปวดมากเพียงใด
เมื่อมองไปที่หน้าผา เย่ชิวไป่กำลังฝึกดาบ
มู่ว่านเอ๋อได้เรียนรู้เกี่ยวกับสองคนนี้แล้ว
เสี่ยวเฮยเป็นผู้บ่มเพาะกายเนื้อ ซึ่งความแข็งแกร่งทางร่างกายสามารถฆ่าชายผู้แข็งแกร่งที่จุดสูงสุดของขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวนได้!
แล้ว เย่ชิวไป่ล่ะ?
เบ็นเป็นคนที่มีความสามารถมาก ระหว่างทาง ตำนานของเย่ชิวไป่ได้แพร่กระจายไปทั่วแดนใต้!
ติดอันดับหนึ่งในนิกายชางเต๋าหลักแดนจงหยู
เข้าสู่ภูเขาเฉียวเต๋าซานและได้รับมรดกในนั้น
ถูกส่งไปยังนิกายหยินเจี้ยนซ่ง
ได้รับมรดกของบรรพจารย์ดาบศักดิ์สิทธิ์ในสุสารดาบของนิกายหยินเจี้ยนซ่งอีกครั้ง!
ทั้งสองคนมีพรสวรรค์มาก!
อย่างไรก็ตาม ทั้งสองคนยังคงฝึกซ้อมอย่างหนัก
ไม่ย่อหย่อน!
มู่ว่านเอ๋อหุบยิ้มของนาง
ในตระกูล นางเป็นที่รู้จักในฐานะอัจฉริยะด้านการปรุงยา
พรสวรรค์ของเต๋าโอสถสูงมาก
อย่างไรก็ตาม มู่ว่านเอ๋อไม่ได้ใส่ใจกับการบ่มเพาะ
มีผู้อาวุโสนักปรุงยาในตระกูล ต้องการรับมู่ว่านเอ๋อเป็นศิษย์ และสอนการปรุงยาให้นาง
แต่นางไม่เห็นด้วย!
ตอนนี้ นางต้องการกราบหลู่ชางเฉิงเพื่อเป็นศิษย์
แต่นางก็ยังคงขี้เกียจซ้อมอยู่อีกเหรอ?
มองไปที่เย่ชิวไป่และเสี่ยวเฮยอีกครั้ง
มีพรสวรรค์ที่โดดเด่น แต่ก็ยังทำงานหนัก
มู่ว่านเอ๋อถามตัวเอง
นางขาดคุณสมบัติอะไรบ้าง?
แล้วทำไมนางถึงอยากกราบหลู่ชางเชิงเป็นอาจารย์ของนางล่ะ?
แสวงหาเต่าโอสถ?
ไม่!
เพื่ออายุยืน?
ไม่ใช่ทั้งสองอย่าง!
สิ่งที่นางต้องการคือกลั่นยาทุกชนิดตามที่นางต้องการ โดยไม่คำนึงถึงสูตรยา
อันที่จริง ความสนใจของมู่ว่านเอ๋อ ในเต๋าโอสถนั้นสูงมาก
ไม่อย่างนั้นนางจะไปประชุมนักปรุงยาทำไม?
สำหรับการปฏิเสธผู้อาวุโสของตระกูลก็เป็นเพราะนางเชื่อว่าเต๋าโอสถ ไม่ควรถูกผูกมัดด้วยกรอบบางอย่าง!
ไม่ใช่การทำตามสูตรการปรุงยา หรือกลั่นยาอย่างตายตัว
แต่นางได้เห็นหลู่ชางเฉินสามารถทำสิ่งนี้!
เขาสามารถแยกสมุนไพร และกลั่นยาได้ตามชอบใจ
นี่เป็นเหตุผลที่มู่ว่านเอ๋อต้องการกราบเป็นศิษย์หลู่ชางเฉิน
หลังลองคิดดู
มู่ว่านเอ๋อตัดสินใจและเดินเข้าไปในบ้านไม้
มีหนังสือเล่มหนาอยู่ในนั้น
ชื่อหนังสือคือ คำอธิบายโดยละเอียดของเต๋าโอสถ
ผู้อาวุโสเป็นผู้มอบให้นาง
ว่ากันว่านี่คือบันทึกการทำงานของวัสดุปรุงยาทั้งหมด รวมถึงจุดที่ขัดแย้งและผสมผสานกัน
ก่อนหน้านี้มู่ว่าเอ๋อเพิ่งอ่านหน้าสองหน้าอย่างเร่งรีบ
ตอนนี้ ด้วยสายตาแน่วแน่ มู่ว่านเอ๋อเปิดหนังสือ
เริ่มดูเลย!
...
ในคืนนั้น.
เย่ชิวไป่เตรียมอาหารแล้ว
เมื่อเห็นโต๊ะ เขาก็ผงะและถามว่า "มู่ว่านเอ๋ออยู่ที่ไหน?"
หลู่ชางเฉินไม่กล่าวอะไร รับจานและเริ่มทานอาหาร
เสี่ยวเฮยเกาหัวแล้วชี้ไปที่โต๊ะเล็กๆหน้าบ้านไม้
มู่ว่านเอ๋อกำลังอ่านหนังสืออย่างจริงจัง
เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่ชิวไป่ก็ยิ้มและกล่าวว่า "งั้นเรามากินข้าวกันก่อนเถอะ"
วันถัดมา
เสี่ยวเฮยเสร็จสิ้นการฝึกฝนในวันนี้้แล้ว
ชำเลืองมองไปทางมู่ว่านเอ๋อ แต่นางก็ยังไม่ขยับ
วันที่สาม
ขอบเขตของเย่ชิวไป่ได้ทะลวงผ่านแล้ว!
ลมปราณลอยอยู่เหนือศาลาเฉาถัง!
มาถึงขอบเขตมหาสมุทรปราณแล้ว!
ลืมตาขึ้นและมองไปทางมู่ว่านเอ๋อ
บนไหล่ของมู่ว่านเอ๋อ มีนกน้อยเกาะมองไปรอบๆ
นี่ก็หมายความว่ามู่ว่านเอ๋อ ยังคงไม่เคลื่อนไหว
ยังคงดูคำอธิบายโดยละเอียดของตำราอย่างตั้งใจ
เพียงขยับนิ้วของนางเล็กน้อย พลิกหน้าหนังสือ
เย่ชิวไป่พยักหน้าเล็กน้อย
แล้วเข้าครัว...
ยังคงเป็นเหมือนเดิมในสองสามวันต่อมา
หลู่ชางเฉิน กำลังนอนหลับ แต่มู่ว่านเอ๋อยังคงเฝ้าดูตำราอยู่
เย่ชิวไป่กำลังฝึกดาบ แต่นางก็ยังคงเฝ้าดูตำราอยู่
หลังจากที่เสี่ยวเฮยฝึกร่างกายของเขาแล้ว นางก็ยังเฝ้าดูตำราอยู่
วันต่อวัน……
ในสายตาของทั้งสาม เด็กสาวที่ชอบเล่นสนุกดูจะแตกต่างจากเมื่อก่อน
...
จนถึงวันที่สิบ
หนังสือเล่มหนาถึงตอนจบแล้ว
มู่ว่านเอ๋อไม่ได้พักผ่อนทันที แต่หยิบยาเม็ดออกมา
เริ่มปรุงยา!
วัตถุดิบที่นำออกมาไม่เหมือนกับวัตถุดิบในเม็ดยาบางสูตร
ในหมู่พวกมัน แม้แต่วัสดุยาก็ยังขัดแย้งกันเอง!
มู่ว่านเอ๋อโยนวัตถุดิบเข้าไปในเตาปรุงยาและเริ่มกลั่นมัน
และคราวนี้ก็กินเวลาอีกเก้าวัน
ประสบกับความล้มเหลวนับครั้งไม่ถ้วน
ในเตาปรุงยา ในที่สุดก็ได้กลิ่นหอมของยาออกมา...
มู่ว่านเอ๋อรู้สึกประหลาดใจ หยิบเม็ดยาออกมา แล้วกระเด้งไปหาหลู่ชางเฉิงและกล่าวว่า: "ท่านลุง! ข้าทำสำเร็จ!"
หลู่ชางเฉิน ดูไม่เย็นชาในครั้งนี้
ความพยายามของมู่ว่านเอ๋อ เขาเห็นในสายตาของเขา
ทุกคนที่ทำงานหนักไม่สมควรถูกเยาะเย้ย
