ตอนที่ 19 มื้อค่ำ 2(อ่านฟรี)
ตอนที่ 19 มื้อค่ำ 2
แสงสว่างจ้าออกมา อากาศรอบ ๆ ปั่นป่วน เสียงสัญญาณเตือนดังจากหน่วยตำรวจติดอาวุธกันพวกพ่อค้าและคนอื่น ๆ ออกไปยังจุดที่ปลอดภัย เพราะในตอนนี้ประตูมิติที่เชื่อมต่อกับชิ้นส่วนโลกต่างมิติกำลังพังทลายลง
ลุค นิโคล บอสตันและไอกะ พวกเขายังไม่ได้จากไป แต่ยืนมองฉากตรงหน้านี้ด้วยท่าทีที่ต่างกันไป นิโคลดูจะเฉยเมยที่สุด ราวกับเธอเคยเห็นมาบ้างแล้ว
บอสตันหรี่ตาลงเพราะแสงมันจ้า ไอกะยืนข้าง ๆ มือจับหน้าอกไว้ด้วยความรู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย
ลุคดูจะเป็นคนที่ตื่นเต้นที่สุด แต่ยังเก็บสีหน้านิ่งมองด้วยความตั้งใจ ถึงจะเคยเคลียร์ชิ้นส่วนโลกมาแล้วรอบหนึ่งอย่างบังเอิญ แต่เขาไม่ได้อยู่ดูชิ้นส่วนโลกแตกสลายประตูมิติพังทลาย เพราะกลัวจะถูกจับตัวได้
ตอนนี้จึงถือโอกาสเปิดหูเปิดตามองดูในสิ่งที่อนาคตต้องเจอกับมันอีกหลายครั้ง
“พลังงาน...”
ลุคสัมผัสได้ถึงพลังงานที่กำลังไหลออกมาจากในประตู
สายตาแอบมองอีกสามคนก็เหมือนจะรู้สึกถึงพลังงานเหมือนกัน จึงเดาได้ว่านั้นคงเป็นพลังงานต่างมิติที่หลงเหลืออยู่ในชิ้นส่วนที่กำลังเข้ามายังโลกเพราะการพังทลายของชิ้นส่วนโลกต่างมิติ
พลังงานพวกเขามองเห็นไม่ชัด แต่คลื่นอากาศนั้นรุนแรงมากพัดจนรอบ ๆ ฝุ่นฟุ้งกระจาย พากันยกแขนกันฝุ่นเข้าตา
บึม!
คลื่นอากาศกระแทกออกมาด้วยแสงที่ดังแต่ไม่รุนแรงก่อนจะหายไปอย่างไร้ร่อง ไม่เหลืออะไรไว้อีก
‘เหลือเชื่อจริง ๆ’ ลุคพึมพำออกมา ดูเหมือนชิ้นส่วนโลกต่างมิติจะเป็นสิ่งที่อยู่เหนือจินตนาการของเขาไปแล้ว
ผู้คนเริ่มแยกย้าย แม้แต่ตำรวจติดอาวุธก็เก็บกวาดของเตรียมกับกรมของตัวเอง นายหน้าสั่งให้รถมายกเอาซากมอนสเตอร์ไปชำแหละให้เร็วที่สุด เพื่อคงความสุด
‘เราจะควรไปได้แล้ว’
ลุคมองดูเวลา ตอนนี้เกือบจะเที่ยงกว่าแล้ว เขายังมีเรื่องต้องไปจัดการอยู่
“ลุค คุณจะไปกับพวกเราไหม พวกเรากำลังไปเลี้ยงฉลองกันเพื่อที่ผ่านการทดสอบฮันเตอร์”
ลุคหันไปมองก็เห็นว่าเป็นไอกะและด้านหลังมีบอสตันกับนิโคลด้วย ในใจคิดว่า...นิโคลยอมตามไอกะไปด้วยเหรอ
ที่จริงนิโคลยอมไปด้วย เนื่องจากเธอได้ไอกะช่วยไว้ครั้งหนึ่ง
“พอดีผมมีธุระ ถ้ายังไงผมขอตัวก่อน” ลุคปฏิเสธตรง ๆ เขาไม่ว่างที่จะไป เพราะยังต้องไปที่เขตหนึ่งและไปรับเจนที่โรงเรียนด้วย
“มีใครขอรหัสติดต่อเขาไว้ไหม” นิโคลถามขึ้นมา
บอสตันและไอกะส่ายหัวเบา ๆ
...
ออกมาจากเขตที่ประตูปรากฏขึ้นมาแล้ว ลุคก็นั่งรถสาธารณะเดินทางไปยังเขตหนึ่ง เป้าหมาย คือ หอการค้าหีบสมบัติ สถานที่ในการซื้อขายวัตถุดิบต่างโลก
เขาขายหินพลังงานทั้งหมดให้กับที่นี่ ก่อนจะมองดูยอดเงินในบัญชีที่มีมากกว่า 200,000 เครดิต ก่อนจะกลับเขายังแวะซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ด้วย เพราะเครื่องเก่าเขาอยู่กับพวกมาเฟียและแหวนเครือข่ายไกอาก็เชื่อมต่อกับเพียงแค่เครือข่ายไกอาเท่านั้น
ขากลับนั่งรถเหมือนเดิมตรงมาที่เขต 4 กว่าจะถึงก็เป็นเวลาเกือบ ๆ 3 โมงเย็นแล้ว
ลุคไปถึงพอดีกับเวลาที่โรงเรียนเลิก จึงไปรอที่ร้านกาแฟ แต่เพราะคนเยอะมาก ทำได้เพียงยืนรอด้านนอก ไม่นานเจนหาเขาพบ
“พี่ค่ะ วันนี้หนูสอบได้คะแนนเต็มด้วย” เจนวิ่งมาด้วยความดีใจ
เธอยากจะเล่าผลสอบให้กับพี่ชายของเธอมาก เพราะมันเป็นเหมือนกับความสำเร็จที่เธอพยายามมากตลอดและอยากจะมอบให้กับพี่ชายของเธอ เพื่อให้เขารู้สึกภูมิใจในตัวของเธอ
“น้องพี่เก่งที่สุด” ลุครูปหัวเจนเบา ๆ ก่อนจะถามด้วยเสียงเป็นห่วงว่า “หิวไหม”
“อืม”
“ไปหาอะไรกินกันเถอะ วันนี้เรามาฉลองกัน”
“ฉลอง?”
“ใช่แล้ว พี่ผ่านการทดสอบฮันเตอร์แล้ว”
“จริงเหรอ”
เจนแววตาเป็นประกาย เธอดีใจมากในความสำเร็จของพี่ชายเธอ
ลุคพาน้องสาวไปกินอาหารเย็น ก่อนจะกลับไปที่ห้องพัก พอหัวเขาถึงหมอนลุคก็หลับไปก่อนเจนในทันที วันนี้ลุคเหนื่อยมาก แม้ภายนอกเหมือนจะไม่บาดเจ็บอะไร แต่ภายในเขาบอบช้ำอยู่ไม่น้อย โดยเฉพาะการโจมตีจากบอสแมงป่องหลังหนามในจังหวะสุดท้ายนั้น มันทำให้เขาในตอนนี้เหมือนกับโดนกระทิงพุ่งชนไม่มีผิด
เจนมองดูพี่ชาย เธอเคยเห็นเขาในสภาพหมดแรงมาหลายครั้ง โดยเฉพาะหลังจากควบกะต่อเนื่องกันสองวันเต็ม ๆ
‘พี่คงพยายามมาก หนูก็ต้องพยายามด้วย’
เจนดึงผ้าห่มมาห่มให้กับลุคจากนั้นก็เข้าไปในห้องเริ่มอ่านหนังสือจนถึง 4 ทุ่มกว่าเธอก็ฝืนไม่ไหวจึงลุกขึ้นไปนอน
...
“แย่แล้ว!”
ลุคดีดตัวลุกจากที่นอนด้วยอาการตกใจ เพราะคิดว่าตัวเองนั้นตื่นสาย แต่ก็พบว่าในห้องยังมืดด้านนอกก็เหมือนกัน พอมองที่นาฬิกาก็พบว่ามันเป็นเวลา 6 โมงเช้าเท่านั้น
“เรานอนแต่หัววันเลยตื่นเช้าสินะ นึกว่าหลับจนตื่นสายซะอีก อาการปวดตามร่างกายก็หายไปแล้วด้วย การฟื้นฟูของเหนือมนุษย์นี่สุดยอดไปแล้ว น่าจะเกี่ยวกับความแข็งแกร่งของอวัยวะภายในเราด้วย ทำให้เมื่อวานแม้จะโดนไปขนาดนั้นก็ยังไม่เป็นอะไรมาก”
ลุคกล่าวชมพลังของตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะอาบน้ำแต่งตัวและลงไปซื้ออาหารเช้ามาเตรียมไว้ให้กับเจน
พอกลับขึ้นมาก็เห็นว่าเจนนั้นตื่นแล้ว หลังจัดการมื้อเช้าเสร็จลุคก็ไปส่งเจนที่โรงเรียน เพื่อให้เธอเข้าสอบได้ตรงตามเวลา
“โชคดีที่มาทัน”
ลุคถอนหายใจ เมื่อเช้าตอนที่นั่งรถสาธารณะมาอยู่ ๆ ก็มีประตูมิติโผล่มากลางถนน รถจึงต้องวิ่งรถอ้อมไปอีกเส้นทางจึงจะมาถึงที่เขต 5 แห่งนี้
“ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรแล้ว นอกจากรอให้สำนักงานเหนือมนุษย์รับรองสถานะฮันเตอร์ ถ้าอย่างนั้นไปดูที่นั่นหน่อยแล้วกัน”
สถานที่กำลังไปคือห้องเช่าหลังเดิมที่เขาย้ายออกมา เขาต้องการไปตรวจสอบดูว่ามีใครไปที่นั่นหรือยังและใครที่ว่าก็พวกมาเฟีย
ลุคหาซื้อเสื้อสีดำมีหมวกฮูดมาปิดบังตัวตนตามแบบฉบับวัยรุ่นแถวนี้นิยมใส่กัน เดินตรงไปที่แมนชั่นหลังเก่า แต่ไม่ได้หยุดยืนดู แค่เดินผ่านสายตาชำเลืองมองก็พบทุกอย่างยังปกติดี รอบบริเวณไม่มีใครมายืนเฝ้ารอใคร จึงมั่นใจมากกว่าครึ่งว่ายังไม่มีใครมาตามหาน้องสาวและตัวเขา
ตอนนั้นเองประตูข้างห้องก็เปิดออก เป็นยายท่าทางใจดีร่างผอมคนหนึ่งใบหน้าดูยิ้มแย้มอยู่ไม่น้อยกำลังถือห่อข้าวออกไปด้านนอก ลุคจดจำได้ว่าคุณยายนั้นมีลูกชายที่ทำงานอยู่ที่ห้างในเขต 1 เงินเดือนไม่สูงมาก แต่ก็ส่งกลับมาให้ยายบ่อยครั้งและทุกเดือนจะลางานกลับมาอยู่เป็นเพื่อนยาย
เขาเคยเจอหน้าหลายครั้ง แต่ไม่ได้รู้จักเป็นพิเศษอะไร
‘วันนี้คุณยายคงออกไปหา’ ลุคคิดในใจ พอเห็นว่าคุณยายสุขภาพแข็งแรงดีก็เดินจากออกไป
ขณะที่เดินก็วิเคราะห์ไปด้วยว่ามาเฟียเหล่านั้นรู้เรื่องที่โรงงานรกร้างว่างเปล่าแห่งนั้นหรือยัง ลุคคาดว่าน่าจะรู้แล้ว ในใจลองคิดว่าถ้าตัวเองเป็นมาเฟียจะทำยังไง
‘เก็บตัวรอให้ข่าวเงียบ ตามหาคนมาแก้แค้นรับผิดชอบกับสิ่งที่เกิดขึ้น จำได้ว่าตอนเข้าไปมีเจ้าหน้าที่คอยหาชิ้นส่วนโลกต่างมิติที่ไม่สะดุดตาให้มาเฟียใต้ดินพวกนี้ ซาดเคยด่าพวกมันตอนหมาป่าหลุดออกมาว่าโกหก บางทีมาเฟียคงเล็งเป้าหมายไปที่เจ้าหน้าที่พวกนั้น หวังว่ามาเฟียกับเจ้าหน้าที่พวกนั้นจะฆ่ากันเองจนหมด’
เขาสาปแช่งคนเหล่านั้นทิ้งท้าย
...
สำนักงานเหนือมนุษย์ประจำเมืองปลายฝน
อีลิกในตอนนี้กำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้อย่างสบายอารมณ์ ในมือถือมันฝรั่งทอดห่อใหญ่ หยิบขึ้นมากินพลางจิบน้ำอัดลมไปด้วย
“พ่อเป็นยังไงบ้าง บอกแล้วว่าผมจัดการได้ คราวนี้ให้ข้อมูลผมได้เลยใช่ไหม”
“ฉันบอกแกแล้วว่าถ้าอยู่ที่นี่ให้เรียกผู้อำนวยการ แล้วก็เรื่องข้อมูลอย่าได้หวัง แม้ฉันจะเป็นพ่อแกก็ไม่มีทางเอาตำแหน่งมาใช้ตรวจสอบข้อมูลให้แกเข้าใจไหม”
ตรงข้ามมีชายใบหน้าเข้มวัยกลางคน พูดด้วยน้ำเสียงสั่งสอนและตำหนิอีลิกอย่างเข้มงวด เขาคือ ผู้อำนวยการอีคอนแห่งสำนักงานเหนือมนุษย์ประจำเมืองปลายฝนและยังเป็นเหนือมนุษย์ผู้แข็งแกร่งเป็นอันดับ 2 ของเมืองปลายฝน
“หึ พ่อ..ผู้อำนวยการสัญญาแล้วไม่ใช่หรือไง”
“ฉันไม่เคยไปสัญญากับแก แล้วก็ฉันขอสั่งห้ามแกทำก่อเรื่องอีกไม่อย่างนั้นจะให้พี่สาวแกมาจัดการ” ผู้อำนวยการยื่นคำขาด
“...”
อีลิกหน้าหงอยในทันที พอนึกถึงลูกแตะของผู้หญิงคนนั้นก็กลัวขึ้นมาเล็กน้อยในใจคิดแต่ว่า ‘โชคชะตาช่างกลั่นแกล้งฉันจริง ๆ ทั้งพ่อและพี่สาวเอาแต่เข้มงวดกับฉัน หรือว่าฉันไม่ใช่ลูกของพ่อและน้องของพี่สาว’
เหมือนมีสายฟ้าผ่าลงกลางสมอง อีลิกคิดว่าเป็นไปได้ ทั้งพ่อและพี่สาวของเขาต่างก็หน้าตาดีกันทั้งนั้น แต่ตัวเองนี่สิ ‘ไม่ถ้าเราใช้พลังก็หล่อไม่แพ้ทุกคนเหมือนกัน ฉันยอมแพ้ไม่ได้ เพื่อพรหมลิขิตแล้วจะต้องฝ่าฟัน’
“แต่พ่อ...ไม่สิผู้อำนวยการมีสิทธิ์เข้าถึงไม่ใช่เหรอ เธออาจจะไม่ใช่เหนือมนุษย์แต่น่าจะเป็นญาติของเหนือมนุษย์สักคน ต้องช่วยผมนะ ถ้าผมหาไม่เจอแล้วเมื่อไหร่ พ่อ...ไม่ผู้อำนวยการจะได้อุ้มหลานกัน”
ผู้อำนวยการอีคอนรู้สึกว่าเส้นเลือดในสมองของเขากำลังแตก
“แกจะบ้าหรือไง เธอยังเด็กอยู่เลย ถ้าแกอยากมีแต่งงานมากนักก็ไปนัดบอดที่ฉันนัดซะ”
“แต่ว่า”
“ไอ้ลูกเวรนี่! ไปไหนก็ไปซะ แล้วห้ามก่อเรื่อง”
ผู้อำนวยการอีคอนไล่อีลิกออกไปในทันที
อีลิกวิ่งหนีตายออกมา เพราะรู้ว่าพ่อของเขาโมโหมันน่ากลัวมาก
...
ในห้องผู้อำนวยการอีคอนนวดขมับด้วยความเหนื่อยหน่ายใจ ลูกชายของเขาเป็นพวกรสนิยมแปลก ๆ แถมยังมุ่งมั่นมากจนตามต่อหญิงสาวหลายคน แม้จะไม่ได้ข้ามเส้นจนก่ออาชญากรรมแต่ก็ทำให้ชื่อเสียงไม่ดีกระจายไปทั่ว โดยเฉพาะในสำนักงานเหนือมนุษย์ ยิ่งเป็นเขาที่ดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการยิ่งทำให้ถูกนินทาลับหลังเข้าไปอีก
ถ้าไม่ใช่เพราะมีพลังที่แข็งแกร่งเหมือนของเหนือมนุษย์และตรวจดีเอ็นเอแล้ว อีคอนก็สงสัยว่าพยาบาลสลับตัวลูกเขาหรือเปล่า
นิ่งอยู่ครู่หนึ่งอีคอนก็เรียกเลขาคนสนิทเข้ามา
“ท่านผู้อำนวยการมีอะไรคะ”
“มีชิ้นส่วนโลกเปิดขึ้นมาอีกใหม่ ส่งลูกชายของฉันไปจัดการพวกมันที อย่าให้เขามีเวลาว่างจนไปสร้างความวุ่นวายที่ไหน”
“ถ้าเป็นชิ้นส่วนระดับ E ถูกฮันเตอร์จองหมดแล้วค่ะ แต่ว่าบริเวณนอกเมืองมีมอนสเตอร์ระดับ E ที่แข็งแกร่งสุด ๆ ตัวหนึ่งกำลังออกอาละวาดอยู่ค่ะ คาดว่ามันกำลังจะวิวัฒนาการเป็นคลาส D”
“อันนี่ใช้ได้ มอบภารกิจให้เขาไป บอกเจ้าลูกชายฉันถ้าจัดการไม่ได้ห้ามกลับเข้ามาในเมือง”
“ได้ค่ะ”
...
ที่ร้านกาแฟ
ลุคนั่งอยู่ชั้นสองของร้านกาแฟหน้าโรงเรียนทั้งวัน เพื่อรอผลรับรองฮันเตอร์ประกาศ แต่ยังไม่มีวี่แววว่าจะแจ้งผลกลับมา ทำให้ยังไม่สามารถเข้าร่วมการล่าของฮันเตอร์ได้
ในเมื่อไม่สามารถทำอะไรได้ เขาก็ถือโอกาสเล่นเครือข่ายไกอาไถฟีดไปเรื่อย ๆ กดติดตามพวกเพจจำนวนหนึ่งที่มีข้อมูลเกี่ยวกับเหนือมนุษย์ มอนสเตอร์และชิ้นส่วนโลกต่างมิติ เพิ่มความรู้ให้กับตัวเอง
“คุณลูกค้านมสดคาราเมลได้แล้วค่ะ” เสียงของพนักงานกล่าวขึ้นมา
นี่คือเครื่องดื่มแก้วที่ 7 ของเขาในวันนี้ พอพนักงานเดินมาส่งลุคก็ปิดหน้าจอจากแหวนลงไปก่อนแล้ว เพื่อไม่ให้สะดุดตา เหนือมนุษย์ไปที่ไหนก็เป็นที่สนใจเกินไป
เขาจึงเลือกนั่งชั้น 2 ที่ในตอนกลางวันถึงช่วงเย็น ๆ ไม่มีคนเพราะมันร้อน
พนักงานไม่ได้รั้งอยู่ หลังจากเสิร์ฟเสร็จก็จากไป
ติ้ง!
เสียงโทรศัพท์แจ้งเตือนเป็นข้อความจากเจนที่บอกว่า “กำลังเลิกเรียนแล้ว”
ขณะที่กำลังจะลุกไปจ่ายเงินเพื่อไปรอน้องสาวด้านล่าง ก็มีโทรศัพท์โทรเข้ามา เป็นสายจากทางพนักงานของโรงแรม แจ้งเรื่องมีของส่งเข้ามาที่โรงแรม เป็นเนื้อจำนวนหนึ่งที่ส่งมาจากบริษัท XXX
“เนื้อมาถึงแล้ว พอดีเลยจะลองกินมันในเย็นนี้”
เขาแทบจะอยากรองรสชาติของบอสไว้ไม่ไหว เพราะมีหนึ่งในเพจที่สอนทำอาหารเกี่ยวกับเนื้อมอนสเตอร์ที่กดติดตามไว้ บอกว่าเนื้อมอนสเตอร์คือเนื้อที่อร่อยกว่าเนื้อทั่วไปมาก ๆ ยิ่งเป็นเนื้อมอนสเตอร์บอส ถูกจัดให้เป็นราคาของเนื้อมอนสเตอร์เลยก็ว่าได้
