(ฟรี) ตอนที่ 126 อังโกะ: นัตสึฮิโกะ ฉันได้กลิ่นงู…

ปั้มลูกฟื้นฟูตระกูลอุจิวะ ตอนที่ 126 อังโกะ: นัตสึฮิโกะ ฉันได้กลิ่นงู…

โคโนฮามารุ ถึงตัวจะเด็ก แต่หัวใจของเขาก็โตพอมีเป้าหมายที่จะโค่นโฮคาเงะรุ่นที่ 3 แล้ว แต่การได้เห็นซาสึเกะกับเนจิสู้กันอย่างโคตรเท่ ก็หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่หัวใจของเขาจะคันยุบยิบ

“พี่นารูโตะ หรือพี่จะสอนวิชาการต่อสู้ปกติให้ผมด้วยก็ได้น่ะ!”

“อืม งั้นพี่จะสู้กับนายด้วยความเร็วและพละกำลังเท่านาย”

นารูโตะพูดอย่างเฉยเมย เขาเป็นคนอบอุ่นมาก

ครั้งนี้โคโนฮะมารุได้รับบทเรียนที่แย่กว่าเดิม

“โคโนฮามารุ สู้แบบนี้ได้ยังไง หมัดตรงไม่ใช่แบบนี้ ไม่ได้หมายถึงต่อยตรงๆ แบบนั้น!”

“การเคลื่อนไหวนั้นชัดเจนเกินไป นายคิดว่าฉันตาบอดและมองไม่เห็นการเคลื่อนไหวรึไง?”

“จุดอ่อนใหญ่เกินไป อย่าเผยให้เห็นจุดอ่อนในระหว่างการต่อสู้ นายคิดว่าจะเล่นแผนช่องโหว่ง แล้วศัตรูกลัวไม่กล้าโจมตีเหรอ?”

เดิมโคโนฮะมารุยังเป็นเด็ก เขาจะมีความคิดต่อสู้มากมายในหัวขนาดนี้ได้ยังไง

และเดิมทีนารูโตะก็คล้ายกับโคโนฮามารุ แย่กว่าโคโนฮามารุด้วยซ้ำ แต่เขาถูกนัตสึฮิโกะทุบตีทุกรอบ!

ในการเคลื่อนไหวหนึ่งนั้นมีความหลากหลายมาก เขาเป็นเด็กที่เพิ่งเรียนรู้วิชาการต่อสู้ขั้นพื้นฐานที่สุด

โคโนฮะมารุอึ้งไปเลย

ปีนี้เขาเพิ่งเป็นนักเรียนนินจา ถึงเขาจะอายุน้อยกว่านารูโตะ แต่เขาก็เป็นอัจฉริยะที่มีความยึดมั่นถือมั่น!

“ครูเอบิสึไม่ได้บอกว่าฉันเป็นอัจฉริยะเหรอ ทำไมฉันถึงถูกพี่นารูโตะทุบตีอย่างหมา”

“ฉันยังเป็นอันดับหนึ่งของชั้นเชียวนะ!”

“แต่พี่นารูโตะที่ใช้พละกำลังและความเร็วเท่าฉัน กลับทรมานฉันแทบขาดใจ…”

“ช่องว่างมันใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ?”

“พี่นารูโตะ เป็นนักเรียนที่แข็งแกร่งที่สุดในโรงเรียนรึเปล่า” โคโนฮะมารุอดไม่ได้ที่จะพูดว่า “ความเร็วและพละกำลังเท่ากัน แต่กลับข่มฉันทุกด้าน… พี่นารูโตะต้องแข็งแกร่งที่สุด! ”

ดวงตาของโคโนฮามารุเต็มไปด้วยความคลั่งไคล้

“ฮิฮิ” นารูโตะยิ้มอย่างมีความสุข

นารูโตะนึกถึงตอนที่เขาขอคำชี้แนะจากพี่นัตสึฮฺโกะ ดูเหมือนจะเป็นแบบนี้

ตอนนี้ถึงตาฉันแล้วที่จะสอนคนอื่น…

ความรู้สึกนี้ดีฟินจริงๆ!

ในเวลานี้เขารู้เคลิ๊บกับสายตาที่คลั่งไคล้ของน้องชาย และจู่ๆ นารูโตะก็รู้สึกตื่นเต้น ร่างกายราวกับจะลอย

นารูโตะรีบโบกมือ

"แน่อยู่แล้ว!"

“ฉันเป็นพี่ของนายเชียวนะ ทั่วทั้งโรงเรียนนะฉันได้ไร้พ่ายไปแล้ว แม้แต่โฮคาเงะรุ่นที่ 3 ฉันก็โค่นมากแล้ว นี่ไม่ได้พิสูจน์ความแข็งแกร่งของฉันเหรอ”

เขาหัวเราะและตบหน้าอก: “ขอบอกนายเลยว่าในโรงเรียนนินจา พี่นะถ้าอยู่ที่สอง ก็ไม่มีใครกล้าเป็นที่หนึ่ง-”

“พี่คือที่หนึ่ง”

“ฉันต่างหากคือที่หนึ่ง”

น้ำเสียงที่ดังเจนพูดขัดขึ้น

ซาสึเกะกับเนจิจ้องหน้ากัน

“ปีที่แล้วของพี่ยังอยู่ในโรงเรียน เพราะพี่เป็นที่หนึ่ง”

“แต่พี่เนจิเรียนจบในปีนี้”

ทั้งสองยิ้ม บ่งบอกว่าทั้งสองฝ่ายเห็นพ้องต้องกัน

เมื่อโคโนฮะมารุได้ยินดังนั้น ดวงตาเล็กๆ ของเขาก็เต็มไปด้วยความสงสัยอย่างมาก

นารูโตะ: “…”

ขัดจังหวะฉันจริงๆ ฉันไม่รู้ว่าจะเสแสร้งแล้ว...

ซาสึเกะ นายไม่หนาวงั้นเหรอ?

พี่เนจิ พี่ไม่เก็บสง่างามไว้หน่อยเหรอ?

ไว้หน้าผมบ้างได้ไหม?

นารูโตะรู้สึกถึงแววตาที่มีข้อสงสัยของน้องชาย เขาพลันโกรธแล้วตะโกนใส่ซาสึเกะ: “ไร้สาระ ซาสึเกะ ถ้ามีอะไรก็เข้ามา ฉันจะช่วยซัดหน้าให้!” ”

ซาสึเกะก็ไม่สุภาพ: “มาดิ๊ ฉันต้องสอนให้นายเห็นเองว่าพลังของที่หนึ่งของระดับชั้นเป็นไง นายนะที่เก่งแต่โม้ ส่งผลต่อการประเมินของโรงเรียนนินจาโคโนฮะของเรา”

ขู่ฉันเหรอ ก็เข้ามาเซ่!

จากนั้นสามนาทีต่อมา

นารูโตะที่ไม่ได้เปิดโหมดหางเก้าหางถูกซาสึเกะอัดเละ ซึ่งซาสึเกะแค่เบิกเนตรวงแหวน นารูโตะก็ร่วงลงกับพื้น

เมื่อนารูโตะมองไปที่ดวงตาคู่เล็กของโคโนฮามารุที่ฉายแววผิดหวัง นารูโตะอยากจะร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา

“คราวหน้าถ้าจะโม้ ต้องอยู่ห่างจากเจ้าสองคนนี้…”

การสอบจูนินได้เตรียมการมาอย่างยาวนาน และในที่สุดก็เปิดม่าน!

วันนี้เป็นช่วงที่สองของการสอบจูนิน

การสอบช่วงที่หนึ่งคือเมื่อวานนี้ ซึ่งคล้ายกับในหนังสือต้นฉบับ เป็นการทดสอบความสามารถด้านสติปัญญาของนินจา

แม้นว่าจะเป็นการทดสอบด้านวิชาการ แต่ก็ไม่ส่งผลอะไรกับเนจิ

และการสอบช่วงที่สองคือวันนี้ก็เหมือนกับในหนังสือต้นฉบับเช่นกัน สนามสอบจัดขึ้นในป่ามรณะเหมือนกันทุกประการ

แม้นว่าเนจิจะมีความแข็งแกร่งระดับโจนินอยู่แล้ว และอาจกล่าวได้ว่าเขาบดขยี้เหล่าผู้สมัครได้ทั้งหมด

แต่สุดท้ายก็คือการสอบ

เหมือนกันกับในชาติก่อน นักเรียนหัวกะทิระดับแนวหน้าที่ทำได้ดีในโรงเรียน พอต้องเผชิญกับการสอบเข้ามหาวิทยาลัยจริงๆ หัวใจของพวกเขาจะต้องเคร่งเครียดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ไม่อย่างนั้น เขาคงไม่แกล้งนารูโตะ —ซึ่งไม่เหมาะกับบุคลิกที่เยือกเย็นของเขา

ถึงจะเนจิจะประหม่า แต่นัตสึฮิโกะก็ไม่สนใจมากนัก

ด้วยความแข็งแกร่งของเนจิ เว้นแต่ว่าจะได้พบกับกาอาระที่สิ้นหวังจนเปิดโหมดสัตว์หาง ก็ไม่มีใครเป็นคู่ต่อสู้ของเนจิได้

ในความเป็นจริง ถึงเขาจะเผชิญหน้ากับกาอาระที่เปิดโหมดสัตว์หางก็ตาม ด้วยความแข็งแกร่งของเนจิ แม้นว่าเขาจะเอาชนะไม่ได้ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องยากที่จะวิ่งหนี เขายังเหลือเวลาที่จะใช้กินลมชมวิวยามค่ำคืนอันแสนวิเศษกับสาวๆ ได้อีกด้วย

แต่ทันใดนั้น อังโกะได้มาหาประตูแล้วพูดด้วยใบหน้าเรียบว่า

“นัตสึฮิโกะ ฉันได้กลิ่นงู… ฉันอยากไปห้องสอบ!”