บทที่ 378: หลงโม่คืออัจฉริยะตัวจริง
ยามนี้ไม่มีใครรู้ว่าหลงโม่กำลังคิดอะไรอยู่เพราะเขาไม่พูดอะไรเลย ต่อมา ชายหนุ่มหยิบภาพวาดที่เขาเห็นบ่อยที่สุดเมื่อสักครู่มาพลิกดูมัน 2-3 วินาที จากนั้นเขาก็กางกรงเล็บมังกรที่คมยิ่งกว่าใบมีด ก่อนจะนำมันไปเปรียบเทียบกับชิ้นส่วนต่าง ๆ บนภาพวาด แล้วตัดไม้แบบเดียวกันตามอัตราส่วนอย่างรวดเร็ว เดิมทีหูเจียวเ...
