บทที่ 312 – เด็กสาวเจ้าเล่ห์
คำตอบของเขาทำให้ผมดีใจเป็นอย่างมาก ถ้ารู้จุดหมายคร่าว ๆ อย่างนี้ การค้นหาก็จะง่ายมากขึ้น “ขอบคุณเจ้ามาก ข้าคงต้องขอตัวก่อนแล้ว” หลังจากกล่าวจบ ผมก็เดินออกไปทางประตูทันที ชายร่างใหญ่กำยำนั้นรีบกล่าวออกมาอย่างรีบร้อน “ท่านยังไม่ได้เอ่ยนามของตัวเองออกมาเลย” ผมหันกลับไปยิ้มให้เขา ก่อนจะกล่าวแนะนำออกไป “...
