บทที่ 113 ข้ากล่าวอะไรออกไป?
บทที่ 113 ข้ากล่าวอะไรออกไป?
ตันเจี๋ย(หายนะชั่วกัลป์)หายไปแล้ว
เมฆดำทะมึนเริ่มเคลื่อนตัวออกไป
แสงอาทิตย์สาดส่องผ่านกลุ่มเมฆดำทะมึน
แสงของพวกมันกลับมาส่องบนโลกอีกครั้ง!
รู้สึกได้ถึงพลังชีวิตยามแรกเกิด!
เม็ดยาศักดิ์สิทธิ์ระดับสวรรค์เสร็จสมบูรณ์แล้ว!
ผู้อาวุโสสูงสุดมองไปที่เม็ดยาที่เปล่งแสงหลากสีบนท้องฟ้า
ลมหายใจพรั่งพรูด้วยอารมณ์บางอย่าง
ไม่คาดคิดว่าในงานประชุมนักปรุงยานี้ จะมีปรมาจารย์แห่งการปรุงยาซ่อนอยู่จริง ๆ ?
ท่ามกลางหอประชุม
ใบหน้าของหูชิงรู้สึกตื่นเต้น!
ชางเฉิน เด็กคนนี้ เป็นความภาคภูมิใจของสำนักชางเต๋าแดนใต้ของเราจริงๆ!
มู่ว่านเอ๋อมองไปที่ลุงหลี่ และถามด้วยความสงสัยว่า "ลุงหลี่ มันสำเร็จหรือไม่?"
ผู้อาวุโสหลี่พยักหน้าด้วยท่าทางที่ซับซ้อน
ไม่คาดคิดจริงๆ หลู่ชางเฉินที่เขาดูถูกในตอนแรกกลับมีตัวตนที่เหนือกว่านักปรุงยาทั้งหมดที่อยู่ที่นี่
คนเราดูแต่ภายนอกไม่ได้จริงๆ...
ด้านนอกเมืองนิกายโอสถ
จงหลี่, เซี่ยหยวนเหริน และคนอื่นๆ ได้ถอยห่างออกไปหนึ่งร้อยหมี่แล้ว(100เมตร)
ท้ายที่สุด พวกเขาทนไม่ได้กับผลพวงของตันเจี๋ย
เมื่อเห็นฉากนี้ เขาก็ดูตกใจเช่นกัน
ก่อนหน้านี้พวกเขาถือว่าหลู่ชางเชิงเป็นคู่ต่อสู้
แต่ตอนนี้.
อีกฝ่ายกลั่นยาศักดิ์สิทธิ์ระดับสวรรค์!
แล้วจะเปรียบเทียบกันได้อย่างไร?
ปรมาจารย์แห่งการปรุงยา วิ่งเล่นในหมู่พวกเขา เพื่อแสร้งทำเป็นหมูกินเสือ?
จงหลี่, เซี่ยหยวนเหริน และคนอื่นๆ เริ่มมึนงงเล็กน้อยแล้ว...
ในขณะนี้
มีบางสิ่งปรากฎขึ้นมาอย่างกะทันหัน!
กลายลำแสงพุ่งเข้าหาเม็ดยา!
มีคนต้องการคว้าเม็ดยาระดับสวรรค์!
สีหน้าของผู้อาวุโสสูงสุดเปลี่ยนไป!
ผู้อาวุโสต้องการทำขัดขวาง
แต่ความเร็วของอีกฝ่ายมากเกินไป ทำให้ตอบโต้ไม่ทัน!
พอหลู่ชางเฉิงเหลือบไปเห็น ใบหน้าของเขามืดลง
พี่ชายใช้เวลานานมากในการกลั่นยา แล้วจะปล่อยให้เจ้าคว้ามันมาทั้งแบบนี้เหรอ?
เจ้าลองคิดดูบ้างสิ!
หลู่ชางเฉินโบกมือด้วยความตกใจ!
ดีดนิ้วด้วยความเร็วสุดขีด!
เมื่อเห็นเช่นนั้น ใบหน้าของอีกฝ่ายก็เปลี่ยนไป เขาต้องหยุดและโจมตีกลับด้วยกำลังทั้งหมดที่มี!
อย่างไรก็ตาม เขาประเมินหลู่ชางเฉินต่ำไป
ฟุบ!
แรงนิ้วนั้นทะลุคิ้วของชายคนนั้น!
ร่างนั้นตกลงมาจากท้องฟ้า และตกลงต่อหน้าหลู่ชางเชิง
ผู้อาวุโสสูงสุดรีบเข้ามาดู ใบหน้าของผู้อาวุโสน่าเกลียดเล็กน้อย
"อู๋โต่ว ชายผู้แข็งแกร่งในขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวนขั้นปลาย"
ผู้อาวุโสลืมไปเลยว่า เม็ดยาศักดิ์สิทธิ์ระดับสวรรค์นั้น น่าดึงดูดเพียงใดสำหรับคนอื่นๆ
เม็ดยาระดับสวรรค์
มีผลพลิกชะตาฟ้าลิขิต!
ยิ่งไปกว่านั้น ระดับของยาระดับสวรรค์เม็ดนี้นี้ยังสูงมากอีกด้วย!
ผู้อาวุโสสูงสุดกล่าวทันทีด้วยน้ำเสียวเกรี้ยวกราด: "ถ้าใครทำอะไรบุ่มบ่ามอีกในการประชุมนักปรุงยา คนผู้นั้นจะเป็นศัตรูของนิกายโอสถ!"
ทันทีที่กล่าวออกมา
บางคนที่กำลังจะเคลื่อนไหวก็สงบลง
นิกายโอสถเป็นกองกำลังที่แข็งแกร่งมากในจงหยู
เบื้องหลังเครือข่ายของนิกายนั้นลึกซึ้งยิ่งขึ้นไปอีก!
ยิ่งไปกว่านั้นนิกายโอสถ ยังเป็นแดนศักดิ์สิทธิ์ในสายตาของนักปรุงยา
นิกายโอสถขุ่นเคือง อาจกล่าวได้ว่าทำให้นักปรุงยาทุกคนขุ่นเคือง!
ไม่มีใครกล้าที่จะต่อสู้กับนิกายโอสถ
มันไม่คุ้มที่จะลงมือ
การประกาศผู้อาวุโสสูงสุด เปรียบเหมือนฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว
ประการแรก ใบหน้าของนิกายโอสถต้องรักษาไว้
ท้ายที่สุด นิกายโอสถจัดงานประชุมนักปรุงยา และในขณะเดียวกันก็จัดขึ้นในเขตชั้นในของนิกาย
ถ้ามีใครแย่งยาของผู้เข้าแข่งขันไปอย่างง่ายดาย
แล้วใบหน้าของนิกายก็จะอดสูด้วย!
ผู้คนจะคิดว่านิกายโอสถ รังแกง่าย!
ประการสอง มันคือแสดงความคิดเห็นที่นิกายมีต่อหลู่ชางเฉิน!
นักปรุงยาในระดับนี้ย่อมไม่เข้าร่วมนิกายโอสถของพวกเขา
แต่สามารถสร้างความสัมพันธ์อันดีกับปรมาจารย์ปรุงยาผู้นี้ได้
เป็นมิตรย่อมดีกว่าเป็นศัตรู!
ผู้อาวุโสสูงสุดอยู่ในอำนาจมานานหลายปี และเขาได้กลายเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการจัดการส่วนบุคคลไปแล้ว
หลู่ชางเฉินมอบยาศักดิ์สิทธิ์ระดับสวรรค์ให้กับผู้อาวุโสสูงสุด และกล่าวว่า "ลองประเมินก่อนได้"
ผู้อาวุโสสูงสุดส่ายศีรษะ ยิ้มอย่างมีอ่อนโยนและกล่าวว่า "อย่ากังวลไป เนื่องจากท่านได้กลั่นยาศักดิ์สิทธิ์ระดับสวรรค์ เก๋อเซี่ย จะเป็นที่หนึ่งโดยธรรมชาติ"
หลู่ชางเฉินยักไหล่ และเก็บยาศักดิ์สิทธิ์ระดับสวรรค์ออกไป
เก็บไว้ให้เหล่าศิษย์เล่นกับเม็ดยานี้เมื่อถึงเวลา
ไม่มีประโยชน์ที่เขาจะเก็บไว้
หลู่ชางเฉินเป็นอันดับหนึ่ง
เขาชนะเลิศงานประชุมนักปรุงยา!
ไม่มีใครมีความคิดเห็นเกี่ยวกับผลลัพธ์นี้
การมีอยู่ของเม็ดยาศักดิ์สิทธิ์ระดับสวรรค์ ที่ใช่เวลากลั่นแค่หนึ่งก้านธูป!
ใครจะไปสู้ได้!
ผู้อาวุโสสูงสุดหยิบเม็ดยาหยวนฮุ่น(เม็ดยาวิญญาณแรกเริ่ม)ออกมาทันที
ทำการมอบให้อย่างนอบน้อม
มอบให้กับหลู่ชางเฉินแล้วกล่าวว่า: "เก๋อเซี่ย นี่คือรางวัล และข้าขอมอบให้กับท่าน"
ก่อนหน้านี้ ผู้อาวุโสสูงสุดจะทำตัวระมัดระวังในการให้รางวัลได้อย่างไร?
ในสายตาของนักปรุงยาคนอื่นๆ เม็ดยาหยวนฮุ่นนี้อาจเป็นยาที่ดีที่สุดที่สามารถหาได้
แต่ต่อหน้านักปรุงยาที่สามารถกลั่นยาศักดิ์สิทธิ์ระดับสวรรค์ได้
อาจจะไม่คุ้มที่จะกล่าวถึงจริงๆ
ปรมาจารย์สามารถกลั่นเองได้!
และอาจกลั่นได้ดีกว่านี้ด้วยซ้ำ!
ทำไมเขาถึงจะอยากได้มัน?
หลู่ชางเฉินรับมันด้วยความคิดที่ไม่ต้องการอะไรมากมาย
"ข้าสามารถไปได้แล้วใช่ไหม?"
ผู้อาวุโสสูงสุดตกตะลึงเมื่อเขาได้ยินคำกล่าว จากนั้นรีบกล่าวว่า: "เก๋อเซี่ย แล้วแต่ตามท่านต้องการ "
หลู่ชางเฉินพยักหน้าและต้องการจากไป
เมื่อเห็นว่า หลู่ชางเฉินต้องการจากไป
ผู้คนที่ทรงอิทธิพลรีบมารวมตัวกัน!
ต้องการเชิญ หลู่ชางเฉินเข้าร่วม!
แน่นอนว่ามีกองกำลังที่ตระหนักในตนเอง
นักปรุงยาระดับนี้จะเข้าไปอยู่ในกองกำลังได้อย่างไร?
เมื่อเห็นเช่นนี้ หลู่ชางเฉิงก็ส่ายหัวและกล่าวว่า "ข้าไม่มีความปรารถนาที่จะเข้าร่วมกับกองกำลังอื่น"
หลังจากกล่าวจบ เขาก็ออกจากที่นี่ไป
ข้าคือปลาเค็ม... ไม่นะ ข้าจะถูกผูกมัดโดยกองกำลังอื่นได้อย่างไรในเมื่อข้าชอบอิสระมากขนาดนี้
แน่นอนว่าไม่รวมสำนักชางเต๋าแดนใต้
ที่นั่น มันเป็นที่ที่เขาเติบโตขึ้นมา
ที่นั่น หลู่ชางเฉินเต็มใจที่จะทำอะไรบางอย่าง
แน่นอน ว่ามันถูกบังคับ!
...
หลู่ชางเฉินออกจากนิกายโอสถ
หูชิงไล่ตามเขาและกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "ชางเฉิน เจ้าทำให้พวกเราภูมิใจจริงๆ"
"ในอนาคต น่าจะมีผู้คนมากมายแย่งกันเข้าร่วม สำนักชางเต๋าเรา"
หลู่ชางเฉินกลอกตาและกล่าวว่า "อย่าบังคับให้ผู้คนเข้าไปในศาลาเฉาถัง แค่ลูกศิษย์ของข้าไม่กี่คน ก็ทำให้ข้าปวดหัวมากพอแล้ว"
หูชิงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้
เด็กคนนี้เห็นได้ชัดว่ามีความแข็งแกร่ง แต่ขี้เกียจมาก...
พวกเขาใฝ่ฝัน ที่อยากได้ใช้ประโยชน์จากความแข็งแกร่ง และพรสวรรค์ของหลู่ชางเฉิง แต่ก็น่าเสียดาย...
ทันใดนั้น หลู่ชางเชิงก็โยนเม็ดหยวนฮุ่น(เม็ดยาวิญญาณแรกเริ่ม)ไปที่หูชิง
หูชิงตกตะลึง “เม็ดยานี้ค่อนข้างล้ำค่า เจ้าไม่ให้มันแก่เย่ชิวไป่หรือ?”
หลู่ชางเฉินส่ายหัวและกล่าวว่า "ไม่จำเป็น"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หูชิงก็มีปฏิกิริยาเช่นกัน
ปรมาจารย์ที่สามารถปรับแต่งยาศักดิ์สิทธิ์ระดับสวรรค์ได้ จะไปขาดแคลนยาแบบนี้ได้อย่างไร!
นอกจากนี้ ลุงหลี่ยังมีสีหน้าที่ซับซ้อนเมื่อเขาเห็นฉากนี้
เม็ดยาหยวนฮุ่นเป็นยาศักดิ์สิทธ์ที่ใครต่างก็ต้องการ แต่อีกฝ่ายละทิ้งมันไปเหมือนรองเท้าเก่าคู่หนึ่ง
การเปรียบเทียบคนกับคนมันน่าเศร้าจริงๆ...
มู่ว่านเอ๋อก็มาในเวลานี้เช่นกัน และกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "ท่านลุง ท่านน่าทึ่งมาก"
หลู่ชางเฉินชอบสาวน้อยประหลาดคนนี้มาก และกล่าวติดตลกว่า "ทำไม เจ้าอยากกราบข้าเป็นอาจารย์งั้นเหรอ"
หลู่ชางเฉิงคิดได้อย่างไร!
ที่เขากล่าวเป็นเรื่องตลก แต่มู่ว่านเอ๋อจริงจัง
มู่ว่านเอ๋อพยักหน้าอย่างตื่นเต้นและกล่าวว่า "เฮ้ ลุง เจ้ารู้ได้ยังไงว่าข้าคิดอะไรอยู่"
ผู้อาวุโสหลี่ไม่ได้หยุดนางเมื่อเห็นสิ่งนี้
สายตาของเขามองไปข้างหน้าแทน
ท้ายที่สุด มันคงจะดีมากถ้าหญิงสาวของข้าสามารถกราบนักปรุงยาระดับนี้เป็นอาจารย์ของนางได้!
นอกจากนี้ยังสามารถเป็นพันธมิตรที่ทรงพลังสำหรับตระกูลมู่!
ฆ่านกสองตัวด้วยหินก้อนเดียว!
ดวงตาของ หลู่ชางเฉินเบิกกว้าง
รีบโบกมือแล้วกล่าวว่า "อย่า อย่า อย่า ข้าไม่รับลูกศิษย์"
มีศิษย์สี่คนแล้ว
ข้ากล่าวสิ่งใดไปเนี้ย?
เรื่องนี่มันฆ่าจะเขาไม่ใช่เหรอ!
แถมยังเป็นนักกินอีกด้วย!
เมื่อถึงเวลานำกลับไป ต้องเพิ่มชามและตะเกียบอีกคู่
ข้อตกลงนี้แย่มาก
ผู้อาวุโสหลี่ไม่แปลกใจเมื่อเห็นสิ่งนี้
อย่างไรก็ตาม ระดับการปรุงยาของฝ่ายตรงข้ามก็มีคุณสมบัติที่จะเลือกศิษย์ได้เช่นกัน
มู่ว่านเอ๋อได้ยินเช่นนั้น ย่นจมูกแล้วกล่าวว่า "ท่านลุง พรสวรรค์ของข้าไม่ดีหรือ?"
"E……"
หลู่ชางเฉินไม่สามารถกล่าวสิ่งที่อยู่ในใจได้
จากนั้นเขาก็มองไปที่หูชิงและกล่าวว่า "ผู้อาวุโสหู ข้ายังมีบางอย่างที่ต้องทำ ดังนั้นข้าไปก่อนนะ"
กล่าวจบเขาก็หายไป
หนีไปทันที!
