บทที่ 14

บทที่ 14

บรึ้ม!

ฉินห่าวทุบตีสัตว์ดุร้ายด้วยค้อนศึก แล้ววางพาดบนบ่า ทอดถอนหายใจ “ช่างอ่อนแอ! สัตว์ร้ายที่นี่มันอ่อนแอเกินไป!”

ฟุฟฟฟ ซู๊ด...

แต่ในตอนนั้นเอง แค่เขาลดความระมัดระวังลง ก็มีเสียงแปลกๆ ดังมาจากด้านหลัง ฉินห่าวหันกลับมามอง พบสัตว์ร้ายคล้ายค้างคาวตัวใหญ่ห้อยต่องแต่งอยู่ และปากมันทิ่มเข้ามาในตัวเขา สูบกลืนเลือดอย่างเอาเป็นเอาตาย

“สัตว์ร้ายขอบเขตขจัดสิ่งโสมม ....”

ปุก

ฉินห่าวล้มลงกับพื้น ค้างคาวยังคงดูดเลือด

ในพริบตาฉินห่าวก็กลายเป็นศพซูบผอม

แต่หลังจากนั้นไม่นาน ฉินห่าวก็กลับมาลุกขึ้นยืนอย่างมีชีวิตชีวาอีกครั้ง เขาเงยหน้าขึ้น มองดูค้างคาวที่หลังจากกินอิ่มแล้วก็ห้อยตัวบนผนังถ้ำ

เปิดใช้งานใบหน้าล่อบาทา!

“เอ๊ะ? ไฉนเลือดที่ข้าเพิ่งดื่มถึงหายไป? หือ? สีหน้าของเจ้ามดต่ำต้อยนั่นมันอะไรกัน? นี่เจ้ากำลังดูถูกข้า? บัดซบ! สัตว์ร้ายค้างคาวตอนแรกค่อนข้างสับสนเล็กน้อย แต่เมื่อเห็นหน้าฉินห่าว จู่ๆก็โกรธขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ

ฉินห่าวมองค้างคาวที่พุ่งลงมา หัวเราะเสียงดัง

บรึ้ม!

ค้อนศึกหวดวูบ ฟาดเข้ากลางหัวดังสนั่น สัตว์ร้ายค้างคาวแหลกเป็นเศษเนื้อ กระจัดกระจายไปททั่ว

[ติ๊ง]

[ได้รับค่าความเกลียดชัง +200 , เพิ่มสองเท่าเป็น +400 ]

“ไม่คิดว่าใบหน้าล่อบาทาก็ใช้กับพวกสัตว์ร้ายได้”

ฉินห่าวมีความสุข แบบนี้ต่อไปเจออะไรถ้ามีโอกาสต้องใช้ใบหน้าล่อบาทาใส่ให้หมด และเมื่อพวกมันบุกเข้ามาแบบไม่ลืมหูลืมตา ก็เอาค้อนหวดตายอย่างง่ายดาย

[ ติ๊ง]

[ขอแสดงความยินดีกับโฮสต์ คุณก้าวสู่ขอบเขตขจัดสิ่งโสมม หลังจากนี้ อัพเกรดแต่ละขั้นต้องใช้ค่าความเกลียดชัง 2,000 แต้ม]

[ได้รับรางวัลถุงของขวัญ]

ฉินห่าวยืนอยู่หน้าทางเข้าพื้นที่ส่วนกลาง รับฟังเสียงของระบบ รีบเปิดถุงของขวัญอย่างตื่นเต้น

[ได้รับสำเนาอัพเกรดอุปกรณ์ : สามารถใช้มันอัพเกรดระดับอุปกรณ์ในขอบเขตใหญ่ได้หนึ่งชิ้น ]

[ได้รับทักษะอเนกประสงค์ของผู้บำเพ็ญเพียร : กลั่นโอสถ , หลอมอาวุธ , นักดนตรี , พ่อครัว , นักสมุนไพร , ผู้สร้างค่ายกล , ผู้ใช้ยันต์ ทุกทักษะอยู่ในระดับ 1 ]

[ได้รับโอกาสสุ่มจับรางวัลเพิ่ม 1 ครั้ง]

ฉินห่าวตกตะลึง โดยเฉพาะความสามารถอเนกประสงค์มันครอบคลุมมากจริงๆ แม้แต่พ่อครัวก็ยังมี

งั้นก็ใช้มันทั้งหมดเลยแล้วกัน!

เขาใช้สำเนาอัพเกรดค้อนศึกเป็นอย่างแรก จากนั้นก็ซึมซับทักษะอเนกประสงค์ทั้งหมดในใจเขา ความรู้ประทังเข้ามาราวกับเขาเคยผ่านการเรียนรู้ทดลองมานับพันครั้ง

[ติ๊ง]

[ขอบคุณที่ร่วมสนุก คุณไม่ได้รับรางวัลจากการสุ่ม จงพยายามต่อไป]

ฉินห่าว “......”

“นี่แกล้งกันใช่ไหม? ถ้ามันจะไม่ได้ของแล้วเจ้าจะแถมมันมาให้ข้าทำไม!?”

อย่างไรก็ตาม ฉินห่าวไม่สนใจมาก ยังไงซะเขาก็ได้มันมาฟรีๆ

ที่สำคัญคืออาวุธคู่กายของเขาตอนนี้ มันอัพเกรดไปอีกหนึ่งขอบเขตใหญ่ กลายเป็นอาวุธระดับตี้แล้ว แข็งแกร่งมาก เกรงว่าทั่วทั้งนิกายเซียวเหยาคงไม่มีใครได้ครอบครองอาวุธในระดับนี้!

“หยุดหนีเถอะ มันไร้ประโยชน์ ไม่มีใครช่วยเจ้าได้”

ณ ขณะนี้ เสียงทุ้มต่ำดังมาจากด้านหลัง

“เจ้าต้องการฆ่าข้า แต่อยากให้ข้าหยุด? ฝันไปเถอะ ข้าไม่ยอมหรอก~!”  มีเสียงผู้หญิงดังตามมาติดๆ

“ก็ได้ๆ  งั้นเจ้าหยุดวิ่ง ข้าจะไม่ฆ่าเจ้า”

“ข้าไม่เชื่อ ถ้าเจ้าจะไม่ฆ่าข้า แล้วเหตุใดยังไล่ตามอยู่อีก~?”

ฉินฮ่าวฟังบทสนทนาปริศนา เกิดอาการค่อนข้างสับสน ตกลงที่คือบทสนทนาไล่ล่ากันใช่หรือไม่? ทำไมถึงรู้สึกเหมือนบทสนทนาในหนังอินเดียที่กำลังจีบกันอยู่เลย?

เขามองย้อนกลับไป คนแรกเป็นผู้หญิง จากที่สังเกตคล้ายอยู่ในวัยยี่สิบกว่า บางส่วนที่อวบอิ่มก็อวบอิ่ม ดูน่ารักไม่เลว

ข้างหลังเธอคือบุคคลที่สวมชุดคลุมสีดำ มองแวบแรกเขาไม่ใช่คนดี

ที่ฉินห่าวกล้าพูดแบบนี้ เพราะผู้หญิงคนแรกสวมเสื้อคลุมของนิกายเซียวเหยา

“ศิษย์พี่ ช่วยข้าด้วย!”

หญิงสาวเห็นฉินห่าว ดวงตาทั้งสองข้างสว่างไสว

ฉินห่าวไม่ได้พูดอะไรสักคำ พุ่งสวนเธอไป

บรึ้ม!

ชายชุดดำไม่ทันตั้งตัว บวกกับไม่คิดว่าผู้มาเยือนจะอยู่ในขอบเขตขจัดสิ่งโสมม ถูกทุบเข้ากำแพงโดยตรง

“ว้าว ศิษย์พี่ ท่านทรงพลังจัง!”

ดวงตาของผู้หญิงเบิกกว้าง อุทานด้วยความประหลาดใจ

ฉินห่าวไม่สนใจเธอ ค้อนศึกหวดเข้าโจมตีชายชุดดำเป็นพายุ ไม่เปิดโอกาสให้เขามีชีวิตรอด

ผ่านไปพักหนึ่งเลย ฝุ่นควันจากการต่อสู้ถึงค่อยจางลง ฉินห่าวปรากฏตัวขึ้นอีกครั้ง

“เจ้าเป็นศิษย์ของนิกายเซียวเหยา?” ฉินห่าวมองผู้หญิงคนนั้นและถาม

“ใช่ ข้าชื่อเซียวเซียว เป็นสาวกชั้น 4 ของนิกาย” เซียวเซียวพยักหน้าซ้ำๆ มองฉินห่าวด้วยความเลื่อมใส

“ชายผู้นี้คือใคร?”

ฉินห่าวพยักหน้า ชี้ไปที่กองซากเนื้อ

“เอ่อ เขาคือคนจากกองกำลังลึกลับที่พวกเรารับภารกิจมา  ระหว่างแอบสะกดรอยตาม ไม่คิดว่าจะถูกพวกมันซุ่มโจมตี เหล่าศิษย์พี่ศิษย์น้องคนอื่นๆถูกฆ่าตายจนหมด”

เซียวเซียวเหลือบมองกองเนื้อ เกิดอาการคลื่นไส้ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แต่เมื่อนึกถึงเหล่าพี่น้องที่ถูกฆ่าตาย ก็เกิดเศร้าขึ้นมา