บทที่ 14 สูตรยาโบราณ

บทที่ 14 สูตรยาโบราณ

สายตาของเขาจับจ้องไปที่ขาหม้อศักดิ์สิทธิ์อยู่ครู่หนึ่ง และปรมาจารย์หยุนเจิ้นก็ขมวดคิ้วมากยิ่งขึ้น

　　

"น่าแปลก ตอนนี้ดูเหมือนว่ามีร่องรอยของลมหายใจได้หายไปแล้ว ทำไมมันถึงหายไปในเวลานี้"

　　

เมื่อมองไปที่หม้อโบราณอันศักดิ์สิทธิ์ที่เผาไหม้ สีหน้าของปรมาจารย์หยุนเจิ้นน่าเกลียดเป็นพิเศษ

　　

ด้วยพื้นฐานการบ่มเพาะของเขา เขาไม่เคยพบคนที่กระตุ้นหม้อโบราณได้ขนาดนี้เลย เป็นไปได้ไหมที่คนผู้นี้มีความสามารถระดับสวรรค์?

　　

แต่ในเวลานี้ภายใต้ขาตั้งหม้อโบราณ หัวใจของเย่ชุนหยางกำลังเต้นแรงและรู้สึกกระวนกระวายใจอย่างมาก

　　

แม้ว่าจะมีการบันทึกไว้อย่างชัดเจนในคัมภีร์ต้นกำเนิดว่าจะไม่ถูกค้นพบโดยการใช้วิธีค้นหาปราณ แต่เย่ชุนหยางไม่เคยทดลองมันมาก่อน และการฝึกฝนของปรมาจารย์หยุนเจิ้นนั้นล้ำลึกเกินไป ภายใต้ปราณอันสง่างามนี้ เย่ชุนหยางก็ไม่ต่างจากมด เขาไม่กล้าขยับตัวเพราะกลัวว่าจะมีใครสังเกตเห็น เขาไม่กล้าแม้แต่จะกระพริบตา

　　

เขาสังเกตอย่างระมัดระวัง และหลังจากเห็นร่างที่คุ้นเคย เขาก็อดไม่ได้ที่จะพึมพำกับตัวเอง

　　

"เธออยู่ที่นี่ด้วย!"

　　

ผ่านมาครึ่งปีแล้ว ความงามของซูเสวี่ยหยวนยังคงฝังลึกอยู่ในหัวใจของเย่ชุนหยาง แต่ความงามนี้ทำให้เขารู้สึกเย็นชา

　　

ในเวลานี้ ผู้อาวุโสคนหนึ่งดูตื่นเต้นมาก เขามองไปที่ไฟศักดิ์สิทธิ์ในหม้อ ราวกับว่าเขาได้พบกับสมบัติล้ำค่า เขาพูดอย่างลนลานว่า "ไฟศักดิ์สิทธิ์สีม่วงทอง! มีคนจุดไฟศักดิ์สิทธิ์สีม่วงทองจริงๆ ฮ่าฮ่าฮ่า... ถ้าคนผู้นี้เป็นสาวกของนิกายของข้า ด้วยพรสวรรค์ของเขาในการเข้าใจแผนที่น้ำอมฤตโบราณในขาตั้งนี้ จะต้องได้รับพรจากนิกายของเรา!" จากนั้น ผู้อาวุโสอีกคนหนึ่งกล่าวว่า: "หม้อสามขาโบราณที่มีรูปแบบศักดิ์สิทธิ์นี้ถูกสร้างขึ้นโดย ปรมาจารย์ด้านการปรุงยาในนิกายของเราเมื่อหลายหมื่นปีก่อน ข่าวลือทั้งหมดบ่งบอกถึงสูตรการเล่นแร่แปรธาตุโบราณ เสวี่ยหยวนทำให้หนึ่งในนั้นตอบสนอง เธอเข้าใจสูตรการเล่นแร่แปรธาตุโบราณ 7 ชนิด คนผู้นี้มีพลังมาก เป็นไปได้ไหมที่เขาจะเข้าใจสูตรการเล่นแร่แปรธาตุมากกว่าเสวี่ยหยวนเหรอไม่?” เสียงของผู้อาวุโสไม่ดัง แต่ชัดเจนในหูของสาวกทุกคนที่อยู่ที่นั่น เกิดความโกลาหลที่น่าตกใจในฝูงชน แต่ละคนมองไปที่หม้อโบราณที่ส่องประกายแสง ด้วยสีหน้าเหลือเชื่อของพวกเขา

　　

เย่ชุนหยางซึ่งอยู่ภายใต้หม้อโบราณรู้สึกตกใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้: "สูตรยาโบราณ? ดังนั้นข้าจึงมีพรสวรรค์ในการปรุงยาด้วย?" ถ้าเขาได้ยินคำชมเช่นนี้ก่อนที่จะปลูกฝังความอมตะ เขาอาจจะทนไม่ได้ ความสุขที่ได้เปิดเผยตัวตนของเขาต่อทุกคน แต่ตอนนี้เขาเข้าใจความโหดร้ายของโลกแห่งการบ่มเพาะอมตะ จิตใจของเขาก็ระมัดระวังมากขึ้น ดังนั้นเขาจึงยังคงไม่เคลื่อนไหว เฝ้าดูสถานการณ์อย่างเงียบ ๆ

　　

โดยไม่คาดคิด สิ่งที่ผู้อาวุโสอีกคนพูดต่อไปทำให้หัวใจของเขาสั่นสะท้าน

　　

“ศิษย์พี่ศิษย์น้องทั้งหลาย ท่านเคยสัมผัสได้ว่ามีคนเข้ามาในศาลาโอสถมาก่อนหรือไม่?”

　　

ผู้อาวุโสที่พูดยังอายุน้อย แต่ดวงตาของเขาเฉียบคม ทันทีที่คำพูดของเขาจบลง ทุกคนก็ตกใจและรู้สึกได้ทันที

　　

“คนผู้นี้สามารถหลบเลี่ยงสายตาของศิษย์ผู้พิทักษ์ได้ และแม้แต่พวกเราก็ไม่ทันสังเกต เขาต้องเป็นผู้เชี่ยวชาญชั้นยอด มีความเป็นไปได้สูงที่ศัตรูต่างถิ่นจะลอบเข้ามา!” ดวงตาของผู้อาวุโสหนุ่มส่องประกายเย็นชา ในคำพูดของเขาแสดงให้เห็นถึงการฆ่า

　　

"ในความคิดของข้า เราต้องหาคนคนนี้ให้เร็วที่สุด นับประสาอะไรกับการฆ่าเขา!"

　　

เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ผู้อาวุโสหลายคนก็อ้าปากค้าง ปรมาจารย์หยุนเจิ้นยิ่งขมวดคิ้วมากยิ่งขึ้น

　　

ด้วยระดับพลังยุทธ์ของเขา เขายังไม่สามารถตรวจจับร่องรอยของบุคคลนี้ หากเป็นศัตรูต่างถิ่นที่ลอบเข้ามาจริงๆ ระดับพลังยุทธ์ของอีกฝ่ายอาจเพียงพอที่จะทำให้เกิดพายุนองเลือดในนิกายทั้งหมด

"ค้นหามัน! ฟังคำสั่งข้า ส่งศิษย์ทั้งหมดค้นหาให้ทั่ว! ไม่ว่าบุคคลนี้คือใคร พวกเจ้าต้องหามันให้เจอในเวลาที่สั้นที่สุด!" ปรมาจารย์หยุนเจิ้นโบกมือและออกคำสั่ง ด้วยสีหน้าลึกซึ้ง

　　

ผู้อาวุโสกลุ่มหนึ่งรู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่ควรรอช้า ดังนั้นพวกเขาจึงรีบจัดศิษย์ของพวกเขา และในช่วงเวลาสั้นๆ นิกายหลิงหยุนก็กำลังวุ่นวาย

　　

ภายใต้ขาหม้อโบราณ หัวใจของเย่ชุนหยางก็จมลงเช่นกันในขณะนี้

　　

ไม่เคยคิดมาก่อนว่าผู้อาวุโสของนิกายจะจัดว่าตนเองเป็นศัตรูต่างถิ่น ดีที่ตอนนี้ยังหาตัวเขาไม่พบ ไม่เช่นนั้นไม่เพียงแต่เย่เสี่ยวเปาเท่านั้นที่จะถูกเปิดโปง แต่ชีวิตของเขาเองก็จะตกอยู่ในอันตรายเช่นกัน

　　

ในไม่ช้า ฝูงชนก็แยกย้ายกันไป เหลือเพียงปรมาจารย์หยุนเจิ้นและซูเสวี่ยหยวนที่ยืนนิ่งอยู่

　　

เมื่อมองดูพวกเขาทั้งสองในความมืด เย่ชุนหยางไม่กล้าที่จะเคลื่อนไหวอย่างบุ่มบ่าม และยังคงหมุนเวียนทักษะคัมภีร์ต้นกำเนิดเพื่อซ่อนลมหายใจของเขา

　　

"เสวี่ยหยวน เจ้าเข้าใจสูตรยาโบราณเจ็ดรายการจากหม้อโบราณในวันนั้นเท่านั้นหรือ"

　　

ทันใดนั้น ปรมาจารย์หยุนเจิ้นถามอย่างรู้เท่าทัน

　　

เมื่อมองไปที่หม้อโบราณด้วยสายตาที่น่าอัศจรรย์ ดวงตาที่สดใสของซูเสวี่ยหยวนเป็นประกาย และในใจของเธอก็มีความรู้สึกที่หลากหลาย

　　

เธอมีรากจิตวิญญาณแห่งสวรรค์ บรรลุขั้นสุดท้ายของการสร้างรากฐานเมื่ออายุสิบเจ็ดปี และมีความสามารถอย่างมากในกระบวนการปรุงยา เธอเป็นที่รู้จักในฐานะอัจฉริยะที่มีแนวโน้มมากที่สุดที่จะเหนือกว่าปรมาจารย์หยุนเจิ้น แต่ตอนนี้พายุฝนฟ้าคะนองเหล่านี้ได้พัดถล่มรัศมีของเธอแตกเป็นเสี่ยงๆ

　　

แม้ว่าอารมณ์ของเธอจะผันผวน แต่ซูเสวี่ยหยวนก็ไม่มีความสุขหรือโกรธ เธอส่ายหัวและตอบว่า: "ข้านั้นเขลาเกินไป ข้าเข้าใจสูตรยาเจ็ดชนิดจากหม้อโบราณเท่านั้น"

"ไม่เป็นไร" ปรมาจารย์หยุนเจิ้นพยักหน้าแสดงความขอบคุณพร้อมชี้ไปที่หม้อสามขาตามลำดับ

　　

"หม้อสามขาโบราณนี้มีความลึกลับในตัวเอง เท่าที่ข้ารู้ มีสูตรยาโบราณไม่ต่ำกว่า 20 สูตรในหม้อโบราณอันแรกนี้ ความเข้าใจของเจ้านั้นเหนือกว่าของข้ามาก เมื่อก่อนข้าเข้าใจมันจากหม้อโบราณอันแรกเท่านั้น เจ้าเข้าใจสูตรยาโบราณเจ็ดในห้า เจ้ามีความสามารถเหนือกว่าข้าไปแล้ว แต่คนผู้นี้เข้าใจ ... ไม่น่าจะน้อยกว่าสิบ " นี่เป็นคนแรกที่ทำได้ ข้าสัมผัสว่าเขาต้องได้รับสูตรยาโบราณมากกว่าสิบชนิด!”

　　

เมื่อฟังการสนทนาระหว่างทั้งสอง เย่ชุนหยางรู้สึกแปลก ๆ สูตรยาโบราณนี้เข้าใจยากหรอ ทำไมมันจึงชัดเจนและเรียบง่ายภายใต้การรับรู้ของเขา?

　　

ทันทีที่เขาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาก็รู้ว่าสูตรยาโบราณที่เขาเพิ่งเข้าใจจากหม้อศักดิ์สิทธิ์โบราณนั้นมีทั้งหมด 28 ชนิด ซึ่งมากกว่าซูเสวี่ยหยวนถึงสามเท่า!

　　

แม้ว่าจะมีความประหลาดใจและปริศนาอยู่ในใจมากเกินไป แต่เขาก็ยังคงนิ่งอยู่

　　

ทันใดนั้น ซูเสวี่ยหยวนก็กำหมัดแน่น จ้องมองไปที่เปลวเพลิงศักดิ์สิทธิ์สีม่วงทองที่พวยพุ่งขึ้นอย่างช้าๆ บนท้องฟ้ายามค่ำคืน และนิ่งเงียบเป็นเวลานาน

　　

จากนั้นเธอก็ก้าวออกไปอย่างแผ่วเบา

　　

ถูกค้นพบรึ? !

　　

หัวใจของเย่ชุนหยางเต้นแรงขึ้น