บทที่ 1 ไล่ล่าและฆ่า
บทที่ 1 ไล่ล่าและฆ่า
เลือด!
หมอกเลือดกระจายไปทั่ว!
เย่ชุนหยาง หลบแขนและขาที่กระแทกเข้าหาเขา เขาเช็ดเลือดสดๆ ออกจากใบหน้าของเขา เขาไม่สนใจสิ่งอื่นใดและทำได้เพียงหลบหนีอย่างสิ้นหวัง
การปลูกฝังความเป็นอมตะอยู่ที่ไหน? ทำไมเขาไม่เห็นนิกายอมตะเลย แต่เขากลับพบกับการซุ่มโจมตี
เย่ชุนหยาง รู้สึกพูดไม่ออกในใจของเขา
เดิมทีเขาเป็นพ่อครัวในตระกูลซู ไม่กี่วันก่อนซูเสวี่ยหยวน หญิงสาวที่หายสาบสูญไปนานของตระกูลซู จู่ๆ ก็กลับบ้าน เมื่อเธอเลือกทีมที่จะออกเดินทาง เธอเรียกเขาและอีกคนหนึ่งมาอยู่ข้างๆ เธอโดยบอกว่าพวกเขามีรากจิตวิญญาณบางอย่างและต้องการพาพวกเขาไปปลูกฝังความเป็นอมตะ
เกี่ยวกับเรื่องความเป็นอมตะ เย่ชุนหยางเคยได้ยินเพียงบางส่วนในบทกวีและการพาดพิงทางประวัติศาสตร์ มันเป็นการดำรงอยู่ที่ไม่สามารถเข้าถึงได้
ด้วยความตกใจ เขาได้นำทัพพีขนาดใหญ่ที่พ่อแม่ทิ้งไว้ให้ติดไปด้วยและตามทุกคนออกจากที่พักของตระกูลซู เพื่อเริ่มต้นการเดินทางแห่งการบ่มเพาะความเป็นอมตะ
แต่เขาไม่คาดคิดว่าคืนนี้ หลังจากที่ทีมของพวกเขาตั้งค่ายได้ไม่นาน กลุ่มคนแต่งตัวประหลาดก็ปรากฏตัวขึ้นและโจมตีอย่างกะทันหัน
ความแข็งแกร่งของฝ่ายตรงข้ามนั้นแข็งแกร่งมากจนผู้คุมส่วนใหญ่ถูกฆ่าตายในทันที
เย่ชุนหยางเติบโตมาในครัวของตระกูลซู ตั้งแต่เขายังเด็ก เขาเคยเห็นฉากนองเลือดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน? ด้วยความตื่นตระหนก เขาทำได้เพียงหลบหนี
แต่เขาซึ่งเป็นเพียงพ่อครัวที่ไม่มีทักษะศิลปะการต่อสู้ สามารถวิ่งได้เพียงไม่กี่ก้าวก่อนที่สายรุ้งอันแหลมคมจะปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา และหมอกโลหิตก็ลอยขึ้น ทำให้เขาตกใจจนเหงื่อเย็นๆ ไหลออกมา
ขณะที่เย่ชุนหยางกำลังจะถูกฟัน หญิงสาวในชุดคลุมสีเขียวที่อยู่ข้างหน้าเขาก็สร้างผนึกมือด้วยมือทั้งสองข้าง และสายรุ้งสีเขียวก็พุ่งออกมาจากปลายนิ้วของเธอ ม้วนเข้าหาเย่ชุนหยาง
หญิงสาวในชุดสีเขียวคนนี้ไม่ใช่ใครอื่นนอกจากซูเสวี่ยหยวน คุณหนูของตระกูลซู
ซูเสวี่ยหยวนใช้มนตร์คาถาของเธอเพื่อยกเย่ชุนหยางและนำเขาไปที่ด้านข้างของเธอ ผู้คุ้มกันที่เหลือล้อมรอบพวกเขาและพาพวกเขาหลบหนีผ่านป่าทึบ
ทันใดนั้น วงล้อสีทองก็ปรากฏขึ้นในตอนกลางคืน ทำให้เกิดเสียงกรีดร้องไปทั่วอากาศ และหลายคนถูกตัดศีรษะ
เมื่อได้เห็นฉากนี้ ใบหน้าของเย่ชุนหยางก็ซีดลง
หนี เขาต้องหนี!
เขาหายใจหอบถี่ เขาเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นโดยอยู่ใกล้ด้านข้างของซูเสวี่ยหยวน
เมื่อจำนวนคนรอบข้างลดลง สีหน้าของซูเสวี่ยหยวนก็เย็นชาลง
“ข้าไม่คาดคิดเลยว่าการซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางคนธรรมดา ก็ยังถูกราชาภูติผีจักรทองคำสัมผัสได้ถึงการมีอยู่ของข้า ดูเหมือนว่าปีศาจตัวนี้จะต้องการสมบัติที่ข้ามีอยู่”
“ในฐานะบุคคลสำคัญของนิกายปีศาจไร้ขอบเขต ราชาภูตผีจักรทองคำอยู่ในขั้นก่อรากฐานเมื่อหลายปีก่อนแล้ว แม้ว่าข้าจะอยู่ในระดับเดียวกับเขา แต่ข้าไม่สามารถเผชิญหน้ากับเขาโดยตรงๆได้ และทำได้เพียงใช้มนตร์คาถาเพื่อถ่วงเวลาเขาต่อไปจนกว่ากำลังเสริมจากนิกายจะมาถึง”
เมื่อคิดเช่นนี้ ซูเสวี่ยหยวนก็เปลี่ยนผนึกมือของเธอ และความเร็วของกลุ่มก็เพิ่มขึ้นอีกครั้ง
ด้วยเทคนิคการหลบหนีของเธอ ทุกคนรู้สึกราวกับว่าพวกเขากำลังบินอยู่ในอากาศ และในพริบตาพวกเขาก็โผล่ออกมาจากป่าทึบ
อย่างไรก็ตาม หลังจากออกมาจากป่าได้ไม่นาน ทุกคนก็ต้องหยุดด้วยความตกตะลึง
ข้างหน้าเป็นหน้าผา!
ในขณะนี้ สีในดวงตาของเย่ชุนหยางมืดมนยิ่งขึ้น
เขาเพิ่งรู้ว่าการฝึกฝนอมตะมีอยู่จริงในโลกนี้ แต่ก่อนที่จะก้าวไปสู่เส้นทางแห่งความเป็นอมตะ เขาต้องเผชิญกับทางตัน
เป็นไปได้ไหมว่าวันนี้เขาจะพบกับจุดจบที่นี่จริงๆ?
ด้วยความสิ้นหวัง เขาเงยหน้าขึ้นมองซูเสวี่ยหยวนในขณะนี้ ความหวังที่จะมีชีวิตรอดของเขาอยู่กับหญิงสาวคนนี้
ในเวลาเดียวกันอีกคนหนึ่งที่อยู่เคียงข้างเขาก็พบกับความตาย เสียงเบาๆ ก็ดังขึ้น และวงล้อมรณะก็ปรากฏขึ้นอีกครั้งโดยไม่มีเสียง
หลังจากเปื้อนไปด้วยเลือด วัตถุนี้ดูเหมือนดวงอาทิตย์สีเลือดที่ลอยอยู่บนท้องฟ้ายามค่ำคืน
ด้วยแสงที่ปรากฏไม่กี่ครั้ง วงล้อไม่โจมตีผู้อื่นอีกต่อไป แต่พุ่งเข้าหาซูเสวี่ยหยวนโดยตรง
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ซูเสวี่ยหยวนยังคงสงบและเงยหน้าขึ้นโดยไม่แสดงอาการตื่นตระหนกใดๆ
ด้วยเสียงกริ่งดังกึกก้อง มีแสงสีเขียวแวบเข้ามา ซูเสวี่ยหยวนได้ใช้ไม้บรรทัดยาวในมือของเธอ ส่องแสงสีเขียวระยิบระยับ ด้วยคลื่นที่เรียบง่าย เธอสร้างเกราะป้องกัน ผลักวงล้อสีทองไปด้านหลัง
ผู้คุ้มกันที่อยู่รอบ ๆ เป็นเพียงคนธรรมดา และผลที่ตามมาจากการปะทะกับของอาวุธวิเศษทำให้ร่างกายของพวกเขากลายเป็นเนื้อสับในทันที
ใบหน้าของเย่ชุนหยางเต็มไปด้วยความสยดสยอง แต่โชคดีที่เขาบังเอิญยืนอยู่ข้างหลังซูเสวี่ยหยวน ทำให้หลีกเลี่ยงภัยพิบัตินี้ได้อย่างหวุดหวิด
แม้ว่าเขาจะสั่นสะท้านจนบาดเจ็บและไอเป็นเลือด แต่เย่ชุนหยางก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่ซูเสวี่ยหยวน อีกครั้ง
ฉากที่ซูเสวี่ยหยวนป้องกันได้ทำให้เขามีความหวังขึ้นมาใหม่
ในขณะนี้ เย่ชุนหยางไม่ได้สังเกตว่าเลือดที่เขาพ่นออกมา เมื่อมันตกลงบนทัพพีในอ้อมแขนของเขา เลือดไหลซึมเข้าไปอย่างลึกลับ จากนั้นพื้นผิวของทัพพีก็สว่างขึ้นชั่วขณะก่อนจะกลับคืนสู่สภาพปกติ
ทันใดนั้น แสงสีดำก็สว่างวาบไปข้างหน้า และร่างในชุดดำหลายร่างก็โผล่ออกมาจากความมืด
ชายวัยกลางคนที่อยู่แถวหน้าถือกรงจักรในมือ จ้องมองอย่างเฉียบคมไปที่ซูเสวี่ยหยวน
“คุณหนูซู แม้ว่าวันนี้เจ้าจะมีปีก แต่มันก็ยากสำหรับเจ้าที่จะหลบหนี โปรดส่งกุญแจมา บางทีข้าอาจจะไว้ชีวิตเจ้าก็ได้”
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านี้ ซูเสวี่ยหยวนก็จับไม้บรรทัดสีเขียวแน่นขึ้น รูม่านตาของเธอหดเล็กลง
แท้จริงแล้ว ราชาภูตผีจักรทองคำกำลังตามหากุญแจสู่ถ้ำกวงหลิง
ถ้ำกวงหลิงเป็นซากปรักหักพังโบราณ และกุญแจสามดอกกระจายอยู่ในโลก เมื่อเร็ว ๆ นี้ ซูเสวี่ยหยวนได้รับกุญแจดอกหนึ่งมาโดยบังเอิญระหว่างการฝึกของเธอ การเดินทางครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อกลับไปยังนิกายของเธอ
ดูเหมือนว่าข้อมูลจะรั่วไหลและอีกฝ่ายก็รับรู้ได้
ในขณะนี้ ตราบใดที่เธอสามารถซื้อเวลาได้อีกเล็กน้อย เมื่อศิษย์พี่ของเธอมาถึงพวกเขาจะปลอดภัย
ด้วยความคิดเหล่านี้ ซูเสวี่ยหยวน เย้ยหยันและพูดว่า "กุญแจอยู่ที่ข้า ถ้ามีความสามารถก็มาเอาเอง”
“อยากตายรึ!”
สีหน้าเย็นชาปรากฏขึ้นบนใบหน้าของราชาภูตผีจักรทองคำ
ก่อนที่คำพูดของเขาจะจบลง เขาก็ร่ายคาถาขึ้นมาทันที ทันใดนั้นลมที่มืดมนก็พัดมารวมตัวกันเป็นทรงกลมสีดำที่หมุนอยู่เหนือหัวของเขา ปลดปล่อยพลังทางจิตวิญญาณออกมามากมาย
“เทคนิคลับ! เจ้าได้ทะลวงเข้าสู่ระดับสร้างแกนกลางแล้วหรือ!”
เมื่อเห็นแสงสีดำเหนือหัวของราชาภูตผีจักรทองคำ ใบหน้าของซูเสวี่ยหยวนก็เปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม เผยให้เห็นความตื่นตระหนกที่หาได้ยาก
