บทที่ 97 เจตจำนงดาบทะลวงรัตติกาล!
บทที่ 97 เจตจำนงดาบทะลวงรัตติกาล!
ร่างดาบฮุ่นหยวน(กายโกลาหล)
ไม่อาจกล่าวได้ว่าเป็นร่างกายอันดับหนึ่งของยุค
แต่กล่าวได้ว่า เป็นร่างกายที่เกิดมาเพื่อดาบอันดับหนึ่ง
คนที่มีร่างนี้ ความเข้าใจในวิชาดาบ และการฝึกฝนวิชาดาบสามารถบรรลุผลสองเท่าโดยใช้ความพยายามเพียงครึ่งเดียว!
เจตจำนงดาบก็เหมือนกัน
อาจกล่าวได้ว่าผู้ที่มีร่างดาบฮุ่นหยวน เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านดาบโดยธรรมชาติ
บวกกับเม็ดยาสร้างชะตาที่หลู่ชางเฉิงให้เย่ชิวไป่มาก่อน
ทำให้กายเนื้อของเย่ชิวไป่ไม่อ่อนแอ
ด้วยปัจจัยทั้งหมดนี้ ทำให้เย่ชิวไป่สามารถต้านทานการโจมตีในสุสานดาบได้
นอกถ้ำสุสานดาบ
เจตจำนงดาบทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า 30 จั้ง!(100 เมตร)
หมายความว่า เย่ชิวไป่ ได้ก้าวเข้าไป 30 หมี่(เมตร)
สิ่งนี้ทำให้ทั้งศิษย์และผู้อาวุโสของนิกายหยินเจี้ยนซ่งตกตะลึง!
"เขาใช้เวลานานแค่ไหนกัน? ไปได้ไกลถึง 30 หมี่แล้ว?"
“และนี่คือครั้งแรกของเขาใช่ไหม ตอนครั้งแรกศิษย์พี่เหลียง เพียงเข้าไปได้ไกล 10 หมี่เท่านั้น”
“พรสวรรค์ดาบของเด็กคนนี้สูงมากจริงๆเหรอ?”
กลุ่มศิษย์นิกายที่เคยยั่วยุเย่ชิวไป่ สีหน้ากลายเป็นน่าเกียจทันทีที่เห็นสิ่งนี้
เย่ชิวไป่ไม่ยอมรับการท้าทายในตอนนั้น ไม่ใช่เพราะเขาไม่กล้าหรือเพราะเขาไม่มีพละกำลังเพียงพอ!
แต่อีกฝ่ายไม่ได้จริงจังกับพวกเขาเลยต่างหาก!
นี่คือเหตุผลหลัก!
“ดูเร็ว! มันเคลื่อนไหวอีกแล้ว!”
ในขณะนี้ เหนือสุสานดาบ เจตจำนงดาบพุ่งขึ้นกลางท้องฟ้าในคืนที่มืดมิด และเริ่มสูงขึ้นไปอีกครั้ง!
35 จั้ง!
40 จั้ง!(135 เมตร)
ในสุสานดาบ เย่ชิวไป่ยังคงเดินหน้าต่อไป
ตอนนี้ เจตจำนงดาบในระยะ 40 หมี่ ได้กลายเป็นสสาร ปราณดาบเหมือนแม่น้ำยาวของเจตจำนงดาบ!
เย่ชิวไป่เดินในแม่น้ำเจตจำนงดาบ
ร่างกายเริ่มได้รับบาดเจ็บ
อย่างไรก็ตาม เจตจำนงดาบที่ล้อมรอบร่างกายของเขา ก็แข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆเช่นกัน !
ในสุสานดาบนี้ ความเข้าใจในดาบของเย่ชิวไป่กำลังพัฒนาขึ้นด้วยความเร็วที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่า!
เมื่อเขาไปถึงระยะ 45 หมี่ เย่ชิวไป่ก็หยุดอีกครั้ง
ทันใดนั้น มีดาบหักโบราณบินออกมาจากสุสานดาบ ลอยมาอยู่ข้างหน้าเย่ชิวไป่!
นี่คือมรดก!
ตราบใดที่ เย่ชิวไป่ถือดาบหักที่อยู่ข้างหน้าเขา เขาจะได้รับมรดกทั้งหมดของเจ้าของดาบหัก!
ดาบลอยขึ้นลงเหมือนเร่งให้เย่ชิวไป่จับมัน!
เย่ชิวไป่ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และแทนที่จะหยิบดาบหัก เขากลับนั่งไขว่ห้าง
ทำความเข้าใจกับเจตจำนงดาบที่นี่ต่อไป
ดาบหักดูเหมือนจะรู้สึกว่าคนด้านหน้าไม่ยอมรับมัน มันเลยกระโจนลงกับพื้นและเงียบไป
ในเวลาเดียวกัน.
สำนักชางเต๋าแดนใต้
ศาลาเฉาถัง.
ในหลุมไฟนั้น เพลิงแห่งนิพพานยังคงลุกโชนอยู่
มันเหมือนกับความเป็นอมตะชั่วนิรันดร์
และในนั้นมีชายผู้หนึ่งยืนอยู่
ชายผู้นี้ไม่ได้เปลือยเปล่า ผิวกายของเขาถูกปกคลุมด้วยลวดลายเปลวไฟที่ดูแปลกตาและลึกลับ!
นี่คือสัญลักษณ์ของขั้นแรกจากทักษะกายมารนิรันดร์!
ฝึกขั้นแรก หมัดก็ระเบิดพื้นปฐพีได้!
ด้วยร่างกายเพียงอย่างเดียว เจ้าสามารถต่อกรกับมหาอำนาจขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวนได้!
อยู่ๆเพลิงแห่งนิพพานในหลุมไฟก็ปะทุขึ้นทันที!
มีกระแสน้ำวนก่อตัวขึ้นรอบตัวเสี่ยวเฮย!
ภายใต้ดวงตาที่ประหลาดใจของนกน้อย เพลิงแห่งนิพพานได้ถูกดูดซับโดยเสี่ยวเฮยในขณะนี้!
เพลิงแห่งนิพพานไหลเข้าไปในลวดลายเปลวไฟเหล่านั้น!
รูปแบบเปลวไฟดูเหมือนจะไหลด้วยเปลวเพลิงที่แผดเผา ประทับเป็นตราอยู่บนพื้นผิวของร่างเสี่ยวเฮย
เมื่อเห็นฉากนี้นกน้อยยิ่งตกใจมากขึ้น
เพลิงแห่งนิพพานเป็นไฟอันดับต้นๆของโลก
พลังของมันสามารถเผาผลาญทุกสิ่งในโลกได้!
นี่ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะทนได้
แต่เสี่ยวเฮยไม่เพียงทนได้ แถมยังใช้มันเพื่อฝึกฝน ไม่พอ ยังดูดซับมันด้วยอีก?
เกิดอะไรขึ้นที่นี่?
นกน้อยสงสัย มีอะไรผิดปกติหรือเปล่า...
ทันใดนั้น นกน้อยมองไปที่หลู่ชางเชิงซึ่งนอนอยู่ไม่ไกล และอดคิดไม่ได้
ผู้ชายคนนี้ไปพบสัตว์ประหลาดมากมายจากที่ไหน...
ทำไมแต่ละคนมีเอกลักษณ์ของตัวเอง...
ในเวลานี้ เพลิงแห่งนิพพานได้ถูกดูดซับโดยเสี่ยวเฮยอย่างสมบูรณ์
ในเวลาเดียวกัน รูปแบบเปลวไฟเหล่านั้นก็ค่อยๆฝังอยู่ในผิวของเสี่ยวเฮย จากนั้นค่อยๆจางหายไป
ราวกับไม่เคยปรากฏมาก่อน!
เสี่ยวเฮยก็เปิดตาของเขาทันที และเดินออกจากหลุม
เขาเดินมาหาหลู่ชางเฉิน เกาหัวแล้วกล่าวอย่างตรงไปตรงมา: "อาจารย์ ดูเหมือนว่าจะสำเร็จ"
"ประสบความสำเร็จ?"
หลู่ชางเฉิน เลิกคิ้วและมองไปที่เสี่ยวเฮยแล้วกล่าวว่า "ทำไมมันดูไม่เปลี่ยนไปเลย"
ก็ยังดูธรรมดาๆอะ
เสี่ยวเฮยส่ายหัวและกล่าวว่า "ข้าไม่รู้เหมือนกัน แต่ข้ารู้สึกว่าร่างกายของข้าเต็มไปด้วยพละกำลัง และข้าต้องการหาใครสักคนมาต่อสู้ด้วยจริงๆ"
หลู่ชางเฉิง: "..."
มองเข้าไปในดวงตาของเสี่ยวเฮย มีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้อยู่ในตัว!
ในขณะเดียวกันก็มีบางอย่างในจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้นั้น!
เขาอดไม่ได้ที่จะลุกขึ้นด้วยความโกรธ ตบหัวเสี่ยวเฮยและดุว่า: "ไอ้สารเลวน้อย เจ้าต้องการให้ข้าเป็นคู่ฝึกซ้อมของเจ้าหรือไง?"
ข้าเพิ่งสอนการบ่มเพาะให้เจ้า และรับเจ้าเป็นลูกศิษย์
เจ้าก็ต้องการจะเอาชนะอาจารย์แล้วงั้นเหรอ?
เสี่ยวเฮยแตะศีรษะของเขาและกล่าวอย่างเสียใจ: "ไม่ ไม่..."
“ยังบอกว่าไม่อีก!”
ในขณะนี้ ฉินเทียนหนานมาที่ศาลาเฉาถัง เมื่อเห็นฉากนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปครู่หนึ่ง และกล่าวว่า "หลุมนี้มีไว้เพื่ออะไร เฮ้ย! ชางเฉิง ทำไมเจ้าถึงทุบตีศิษย์"
เมื่อเห็นฉินเทียนหนาน หลู่ชางเฉินก็ผงะไปชั่วขณะ จากนั้นก็นึกถึงบางสิ่งในใจ มองไปที่เสี่ยวเฮย และกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "เอาล่ะ คู่ฝึกผู้นี้มาถึงประตูของเจ้า เสี่ยวเฮยข้าจะปล่อยให้ลุงฉินจัดการเจ้า!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เสี่ยวเฮยมองไปที่ฉินเทียนหนาน
ฉินเทียนหนานถึงกับหมดคำจะกล่าว
ข้าคือเจ้าสำนักนะ!
อย่างไรก็ตาม เมื่อมองไปที่ดวงตาที่ต้องการต่อสู้ของเสี่ยวเฮย เขาก็อดไม่ได้ที่จะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์: "เอาล่ะ มาลองดูกัน"
ถึงอย่างไรก็คือศิษย์สำนักชางเต๋า ดังนั้นจึงเป็นการดีที่จะฝึกฝนเขา
สิ่งนี้สามารถทำให้ศิษย์คนใหม่ของหลู่ชางเฉิน รู้ถึงความแข็งแกร่งของผู้เชี่ยวชาญขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวน
นี่ยังเป็นผลดีต่อเส้นทางการบ่มเพาะของเขาในอนาคตอีกด้วย
เสี่ยวเฮยเกาหัวของเขาอย่างตรงไปตรงมาและกล่าวว่า: "ถ้าอย่างนั้นข้าขอหยาบคายเล็กน้อยนะ"
หลังจากกล่าวจบ ก่อนที่ฉินเทียนหนานจะตอบกลับ เขาก็เหยียบพื้นด้วยเท้าทั้งสองข้างแล้วพุ่งเข้าหาทันที!
ฉินเทียนหนานยิ้ม เอามือข้างหนึ่งไพล่หลัง แล้วเอามือที่เหลือตบออกไปในทันที!
ยังคิดในใจ เผื่ออีกฝ่ายอาจบาดเจ็บ ก็ต้องออมแรงไว้หน่อย!
แต่!.
เสี่ยวเฮยส่งเสียงคำรามออกมา!
เสียงคำรามดังลั่น!
มันเหมือนกับเสียงคำรามของสัตว์อสูร!
ทันใดนั้น เขาก็ชูกำปั้นขึ้นโดยไม่มีปราณ!
ต่อยออกไปหมัดเดียว!
โจมตีฉินเทียนหนาน!
เมื่อกำปั้นตกลงบนฝ่ามือของฉินเทียนหนาน!
การแสดงออกของฉินเทียนหนานเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง!
ในกำปั้นของเสี่ยวเฮย มีพลังมหาศาลที่ผู้คนไม่สามารถต้านทานได้ออกมา!
เหมือนสัตว์ดึกดำบรรพ์พุงทะลุกรงขัง!
พุ่งเข้าหาร่างของฉินเทียนหนาน!
ตูม!
ฉินเทียนหนานบินกลับหัว!
ถูกหมัดของเสี่ยวเฮยซัดกระเด็น!
และเสี่ยวเฮยราวกับว่าเขายังไม่หมดสนุก ดวงตาของเขาแสดงความตื่นเต้น!
เปล่งเสียงคำรามอีกครั้ง และไล่ตามฉินเทียนหนาน!
เวรแล้ว!
ฉินเทียนหนานทรงตัวเขาให้คงที่ในทันที และไม่กล้ารักษาความแข็งแกร่งของเขาไว้!
บึม!
ความแข็งแกร่งของขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวนตอนปลายปะทุออกมา!
ก่อนหน้านี้ หลังจากกลั่นเม็ดยาพั่วหยวนของหลู่ชางเฉินแล้ว ฉินเทียนหนานก็ได้บรรลุเข้าสู่ขั้นปลาย!
ฉินเทียนหนานสวนด้วยหมัดเข้าใส่!
กำปั้นต่อกำปั้น!
ในเวลานี้เอง ศาลาเฉาถังก็เต็มไปด้วยลมและเมฆฝุ้งกระจาย!
