บทที่ 94 ไอ้เด็กโง่เง่าคนนี้มีของ...
บทที่ 94 ไอ้เด็กโง่เง่าคนนี้มีของ...
เจ้าสำนักหยานได้กลับไปที่สำนักชางเต๋าหลักแล้ว
ตอนนี้ผู้อาวุโสหอคุมกฎก็ได้กลับมาเช่นกัน
เขารีบมาที่โถงกลางเพื่อรายงานสถานการณ์
เจ้าสำนักหยานยิ้มและกล่าวว่า "เจ้าทำได้ดีมาก"
“อย่างไรก็ตาม เจ้าสังหารขันทีหมิงได้อย่างไร?”
เจ้าสำนักหยานรู้สึกสงสัย ยิ่งขอบเขตสูงเท่าไหร่ การสังหารกันก็ยากมากขึ้นเท่านั้น
ผู้แข็งแกร่งทุกคนที่มีขอบเขตสูงๆ มักจะมีวิธีการมากมาย เพื่อช่วยชีวิตของตัวเอง
สังหารยากเหมือนเดินขึ้นสวรรค์!
ผู้อาวุโสหอคุมกฎรู้สึกกระตุกในใจเมื่อได้ยินสิ่งนี้
“ข้าไม่ได้เป็นผู้สังหารขันทีหมิง”
"ไม่ใช่เจ้า?"
เจ้าสำนักหยานรู้สึกงุนงงเมื่อได้ยินสิ่งนี้ และถามด้วยความสับสน: "แลัวเป็นผู้ใด? หรือเป็นคนจากนิกายหยินเจี้ยนซ่ง"
ผู้อาวุโสหอคุมกฎยังคงส่ายหน้า และกล่าวว่า "ข้าได้ยินมาว่าอาจารย์ของเย่ชิวไป่เป็นผู้ที่จัดการ"
"ใช้เพียงสองกระบวนท่าในการกวาดล้างกองทหารม้าชิวหลัว และขันทีหมิง"
สองกระบวนท่า!
ดวงตาของ เจ้าสำนักหยานเบิกกว้าง
ถ้าเปลี่ยนเป็นข้า ข้าเกรงว่าข้าก็น่าจะทำได้เช่นกัน
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ความแข็งแกร่งของอาจารย์เเย่ชิวไป่ ไม่ได้ด้อยกว่าข้าเลย!
และอาจแข็งแกร่งมากกว่าด้วย
อาจารย์ของเย่ชิวไป่คือใคร?
เจ้าสำนักหยานคิดไม่ออก แต่ก็ไม่จำเป็นต้องคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้
ท้ายที่สุดเย่ชิวไป่เป็นศิษย์ของสำนักชางเต๋า ดังนั้นจึงไม่มีความเป็นปฏิปักษ์ต่อกันอย่างแน่นอน
เพียงเท่านี้ก็เพียงพอแล้ว
ในเวลาเดียวกัน หลู่ชางเฉิงก็พาเสี่ยวเฮยกลับไปที่ศาลาเฉาถัง
ผู้เฒ่าหลิวสัมผัสได้ถึงการปรากฏตัวของเสี่ยวเฮย
อดไม่ได้ที่จะนึกสงสัยอยู่ในใจ
ทำไมเจ้าถึงรับศิษย์ที่มีปราณชั่วร้าย?
หรือจะเป็นร่างมาร?
หลู่ชางเฉิน ชี้ไปที่บ้านไม้หลังหนึ่งและกล่าวว่า "ต่อจากนี้ไปเจ้าจะอาศัยอยู่ในบ้านหลังนี้"
เสี่ยวเฮยเกาหัว พยักหน้าและกล่าวว่า "ตกลงท่านอาจารย์ แล้วตอนนี้ข้าต้องทำอะไรบ้าง?"
"ทำอะไร?"
หลู่ชางเฉินกล่าวโดยไม่คิด: "แน่นอนว่าต้องฝึกฝน ข้าสอนวิธีบ่มเพาะร่างกายให้เจ้าแล้วไม่ใช่เหรอ เจ้าแค่ต้องฝึกตามนั้น"
เสี่ยวเฮยเกาหัวและกล่าวว่า: "แต่ท่านอาจารย์ วิธีการบ่มเพาะร่างกายที่ท่านให้ข้า ดูมันจะพิเศษไปหน่อย..."
"พิเศษ?"
“พิเศษแบบไหน?”
เสี่ยวเฮยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า: "ดูเหมือนว่าขั้นแรกจะต้องอยู่ในที่ที่ร้อนจัด"
สถานที่ร้อนจัด?
หลู่ชางเฉินคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่มีสถานที่แบบนี้ที่ศาลาเฉาถัง
แต่เพื่อให้เสี่ยวเฮยสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งอย่างรวดเร็ว และรับรางวัลจากระบบ
หลู่ชางเฉิน กล่าวว่า: "ได้ เดี๋ยวข้าจะหาให้"
หลังจากกล่าวจบ เขาก็ออกจากศาลาเฉาถัง และไปที่ที่ฉินเทียนหนานอยู่
ในขณะเดียวกัน
ฉินเทียนหนานกำลังบ่มเพาะ จู่ๆก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหน้าเขา
"ลุงฉิน มีสถานที่ร้อนจัดในสำนักของเราหรือไม่?"
ฉินเทียนหนานลืมตาขึ้นทันที และกล่าวด้วยความประหลาดใจ "เข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่!"
หลู่ชางเฉิน กล่าวว่า: "เมื่อกี๊ ... "
ฉินเทียนหนาน: "..."
นอกจากกล่าวไม่ออกแล้ว เขายังแปลกใจมากกว่า
เขาไม่รู้สึกถึงลมปราณของ หลู่ชางเฉิน เลย...
และดูแล้ว เขาไม่ได้ตั้งใจซ่อนลมปราณเลย
เป็นไปได้ไหมว่าเด็กคนนี้มีสมบัติวิเศษเพื่อซ่อนลมปราณของเขา?
ฉินเทียนหนานส่ายหัวและกล่าวอย่างช่วยไม่ได้: "สถานที่ที่มีความร้อนสูง? นับประสาอะไรกับสำนักเรา แม้แต่ในแดนใต้ทั้งหมดก็ไม่มีสถานที่เช่นนั้น"
“แต่ทำไมเจ้าถึงมองหาที่ที่ร้อนจัด”
หลู่ชางเฉิงเม้มริมฝีปากแล้วกล่าวว่า "ก็ศิษย์ของข้า ต้องใช้ที่ที่ร้อนจัดเพื่อการบ่มเพาะน่ะซิ"
หลังจากกล่าวจบ เขาก็ออกจากสถานที่นี้ไป
ศิษย์?
ฉินเทียนหนานตกตะลึง เย่ชิวไป่อยู่ในพื้นที่จงหยู
หงหยิงและหนิงเฉินซิน ต่างก็ไม่รู้ว่าพวกเขาอยู่ที่ไหน
เป็นไปได้ไหมว่าเด็กคนนี้รับศิษย์อีกคน?
ก่อนที่เขาจะมีเวลาถามคำถาม หลู่ชางเชิงก็หายตัวไปแล้ว
เห็นแล้วอดถอนหายใจไม่ใด้
นึกจะมาก็มา นึกจะไปก็ไป!
หลู่ชางเฉิน กลับไปที่ศาลาเฉาถังและเอามือแตะคางของเขา
ที่สำนักไม่มี
แดนเหนือ แดนใต้ก็ไม่น่าจะมี
ตอนนี้ข้าควรทำอย่างไร
มีวิธีการสร้างด้วยตัวเองไหมนะ?
ถ้ามี จะต้องทำยังไง?
หลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง หลู่ชางเชิงก็บังเอิญมองไปที่นกตัวเล็กข้างต้นหลิว
"จริงสิ..."
ราวกับว่ารู้สึกถึงการจ้องมองของหลู่ชางเฉิน นกน้อยก็ลืมตาขึ้น และเห็นหลู่ชางเฉินกำลังเดินมาหามัน
เห็นการแสดงออกบนใบหน้าของหลู่ชางเฉินนั้น
นกน้อยอดไม่ได้ที่จะระแวดระวังตัว
หลู่ชางเฉินลูบมือของเขาและกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "เจ้านกน้อย เจ้าพ่นไฟได้ไม่ใช่หรือ เจ้าสร้างกองไฟได้ไหม?"
นกน้อย: "..."
หลู่ชางเฉิงกล่าวต่อ: "ดูสิ ข้าเลี้ยงเจ้ามาตั้งนาน ดังนั้นเจ้าจะไม่ปฏิเสธคำขอนี้ใช่ไหม"
นกน้อย: "..."
หลังจากลังเลอยู่พักหนึ่ง ก็มีเสียงส่งเข้ามาในความคิดของหลู่ชางเฉิง
“เปลวเพลิงของข้าร้อนแรงมาก ข้าเกรงว่าคนโง่เง่าจะทนไม่ได้”
คนโง่เง่า?
หลู่ชางเฉิงส่ายหัวและกล่าวว่า "ข้าคิดว่าเขาน่าจะทนได้ ไม่เป็นไร ลองดูก่อน ให้เขาลองดูก่อน"
นกน้อยกล่าวไม่ออกเล็กน้อยและพยักหน้า
หลังจากนั้น
หลู่ชางเฉินเรียกเสี่ยวเฮยมา
หลุมขนาดใหญ่ถูกขุดขึ้นในที่โล่ง
และให้เสี่ยวเฮยกระโดดลงไป
เสี่ยวเฮยไม่สงสัยอะไรเลยแม้แต่น้อย
เมื่อเห็นเช่นนี้ นกน้อยก็บินอยู่เหนือหลุมขนาดใหญ่
เสียงกรีดร้องดังยาว!
เสียงนั้นไม่เข้ากับร่างของนกน้อยเลย!
วี๊ด!
เสียงกรีดร้องดังไปทั่วสำนัก!
ทันใดนั้น เปลวเพลิงก็ลุกโชนทั่วตัวนกน้อย!
เปลวเพลิงลุกไหม้ และทำให้พื้นที่โดยรอบบิดเบี้ยว!
เจ้ารู้ไหมว่า ภูเขาทั้งลูกในศาลาเฉาถัง ได้รับการเสริมด้วยค่ายกลแล้ว!
ในตอนนี้ เปลวเพลิงที่โหมกระหน่ำก็พุ่งลงยังหลุมขนาดใหญ่ในทันที!
พุ่งเข้าหาเสี่ยวเฮย!
"อ๊า!"
ครู่หนึ่ง เสี่ยวเฮยร้องด้วยความเจ็บปวด!
หลู่ชางเฉินอยู่ด้านบนด้วยสีหน้ากังวลใจ ปราณของเขาจับเสี่ยวเฮยไว้อย่างสมบูรณ์ และเขาให้ความสนใจกับสถานการณ์ภายในหลุมอย่างมาก
หากมีสิ่งใดผิดปกติ หลู่ชางเฉิงจะช่วยเหลือเสี่ยวเฮยทันที
"เสี่ยวเฮย! บ่มเพาะและควบคุมร่างกายของเจ้า!"
เสี่ยวเฮยกัดฟัน และพยักหน้ากลางหลุมไฟ
ทันใดนั้นก็ไม่มีเสียงอะไรอีก
เวลาผ่านไปสักพัก
นกน้อยมองไปที่เสี่ยวเฮย ซึ่งยังคงกัดฟันและยืนหยัดอยู่
ยิ่งกว่านั้น ร่างกายดูเหมือนจะค่อยๆคุ้นเคยกับเปลวไฟนี้!
นกน้อยอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเล็กน้อย
เปลวเพลิงแห่งนิพพาน(เนี่ยผานฉื่อฮั่ว)ของนาง แม้พลังจะยังไม่มาก แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาจะทนได้
เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ นกน้อยก็กระพือปีกเล็กๆ
พลังของเปลวไฟเพิ่มขึ้นเล็กน้อย!
ในทะเลเพลิง ร่างกายของเสี่ยวเฮยสั่นสะท้าน!
.
กัดฟันแน่น!
เมื่อเห็นเช่นนี้นกน้อยอดคิดกับตัวเองไม่ได้
ความพยายามของเด็กโง่เง่าคนนี้ไม่เลว
หลังจากคิดจบ เปลวเพลิงรอบตัวนกน้อยก็สลายไป
อย่างไรก็ตาม เปลวไฟในหลุมนั้นยังคงลุกโชน!
หลังจากนั้นไม่นาน
เสี่ยวเฮยยังคงยืนกัดฟันแน่น
บนร่างกายมีเส้นเปลวเพลิงที่เริ่มลุกลาม!
เปล่งประกายสีแดงฉาน!
ลมปราณยังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง!
เมื่อเห็นเช่นนี้ หลู่ชางเฉิงก็รู้สึกโล่งใจเช่นกัน
ไม่น่ามีปัญหาอะไรแล้วใช่ไหม?
หลังจากนั้น ก็เอนหลังบนเก้าอี้ไม้ไผ่
นกน้อยรู้สึกตกใจ!
เจ้าไปหาสัตว์ประหลาดตัวนี้มาจากไหนอีก?
ก่อนหน้านี้มีเย่ชิวไป่ ผู้ที่ราวกับว่า เขาเกิดมาพร้อมกับดาบ
หงหยิงอีกคน การกลับชาติมาเกิดของจักรพรรดินีโบราณ
แม้ว่าหนิงฉนซินจะไม่มีขอบเขตบ่มเพาะ แต่เขาก็ลึกซึ้งในหลักการขงจื๊อและเต๋า!
ตอนนี้มีเด็กดำตัวเล็กๆอีกคนหนึ่ง ที่มีร่างกายที่ไม่มีใครเทียบได้?
มีสัตว์ประหลาดมากมายในศาลาเฉาถังแห่งนี้
นกน้อยรู้สึกมึน...
ในด้านอื่น.
เย่ชิวไป่มาถึงนิกายหยินเจี้ยนซ่ง(นิกายซ่อนดาบ)แล้ว
