บทที่ 93 ราชวงศ์หลัวอี้มีที่พึ่ง?
บทที่ 93 ราชวงศ์หลัวอี้มีที่พึ่ง?
เมื่อสำนักชางเต๋าได้รับสัญญาณขอความช่วยเหลือจากผู้อาวุโสฝ่ายใน
เจ้าสำนักจึงสั่งให้รีบมาช่วยเหลือทันที
นำโดยผู้อาวุโสหอคุมกฎ พวกเขารีบไปสนับสนุนเย่ชิวไป่
หลังจากเจ้าสำนักสั่งการเรื่องนี้เสร็จ
ในเวลานั้นเขาไม่ได้กล่าวอะไร แต่ตรงไปยังราชวงศ์หลัวอี้ทันที
ขณะเดียวกัน ณ ราชวงศ์หลัวอี้
หวางยี่ถงดูเคร่งขรึม มองไปที่ชายตรงหน้าเขาแล้วกล่าวว่า "ลมอะไรพา ท่านเจ้าสำนักหยาน มาที่นี่"
เจ้าสำนักหยาน มีรอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของเขาและกล่าวว่า: "ลูกๆของเจ้าพาผู้คนจำนวนมากมาที่จงหยู และพวกเขาต้องการที่จะล้อมสังหารลูกศิษย์ของสำนักข้า ข้าไม่สามารถนั่งดูเฉยๆได้"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ การแสดงออกของหวางยี่ถงเปลี่ยนไปอย่างจริงจัง
ในความเป็นจริงเขารู้แล้วว่า หวางเทียนหมิงนำกองทหารทั้งหมดไปที่จงหยู
และหวางยี่ถงไม่ได้หยุดเขา
ถ้าจักรพรรดิขัดขวาง คิดว่าหวางเทียนหมิงสามารถนำขันทีหมิง และทหารม้าชิวหลัวออกไปได้หรือ?
รวมทั้งกงเฟินของราชวงค์ด้วย?
แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้
นี่คือโอกาสสุดท้ายของหวางเทียนหมิง!
“นี่คือความเป็นศัตรูของพวกรุ่นหลัง ผู้อาวุโสอย่างเราควรปล่อยให้พวกเขาจัดการกันเอง”
หวางยี่ถงยิ้มเบา ๆ และกล่าวต่อว่า "ท่านเจ้าสำนัก มันไม่มีอะไรมาก ถ้าเราสองคนควรจะคอยดูเฉยๆ"
"คอยดูเฉยๆ?"
เจ้าสำนักหยาน มีรอยยิ้มจางๆบนใบหน้า แต่ดวงตาของเขาเย็นชา
"มีห้าคนในรายนามผู้เยี่ยมยุทธ์สี่ภูมิภาค และหนึ่งในนั้นอยู่ในอันดับ 7"
"ทหารม้าชิวหลัวทั้งหมดถูกส่งออกไป"
“เจ้าจะบอกว่านี่คือสิ่งที่หวางเทียนหมิงสามารถจัดการได้งั้นหรือ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้หวางยี่ถงแสร้งทำเป็นประหลาดใจราวกับว่าเขาไม่รู้เรื่องนี้และกล่าวว่า: "โอ้? มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ? เทียนหมิงไม่เคยบอกข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้"
เจ้าสำนักหยานส่ายหัว เขารู้ว่าหวางยี่ถงกำลังแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง
"ลืมมันไปซะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเย่ชิวไป่ละก็..."
เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ รอยยิ้มของเจ้าสำนักก็หายไป!
ใบหน้าของเขากลับเย็นชาและไม่แยแส!
ปราณอันทรงพลังปะทุออกมา!
โต๊ะและเก้าอี้ในห้องโถง แม้กระทั่งบรรลังก์มังกร!
ล้วนแหลกเป็นผง!
"ถ้าเย่ชิวไป่ตาย ก็ไม่จำเป็นต้องมีราชวงศ์หลัวอี้อยู่อีกต่อไป"
หน้าของหวางยี่ถงไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก
ความแข็งแกร่งของเจ้าสำนักชางเต๋านั้นสูงกว่าเขามาก
เป็นอันดับ 3 ในรายนามผู้เยี่ยมยุทธ์สี่ภูมิภาค
แม้ว่าเขาจะไม่แตกต่างจากเจ้าสำนักชางเต๋ามากนักในการจัดอันดับ
แต่สามอันดับแรกในรายนามผู้เยี่ยมยุทธ์สี่ภูมิภาค ความแข็งแกร่งค่อนข้างกว้าง ห่างกันมาก!
เพราะความแข็งแกร่งของเจ้าสำนักชางเต๋า ได้ทะลวงผ่านขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวน และไปถึงขอบเขตเสมือนเทพ(ซูเฉิน) แล้ว!
ในขอบเขตเสมือนเทพ จิตวิญญาณได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก
เป็นที่รู้จักกันว่าเข้าถึงอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณ
อย่างไรก็ตาม ขอบเขตนี้มันเป็นเพียงแค่การเปลี่ยนแปลงจิตวิญญาณส่วนหนึงเท่านั้น ไม่ทั้งหมด
หวางยี่ถงกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "ท่านเจ้าสำนัก เจ้าแน่ใจหรือว่าจะทำลาย ราชวงค์หลัวอี้ของข้าได้"
"โอ้?"
เจ้าสำนักหยานยิ้มและกล่าวว่า "ทำไมเจ้าไม่ลองดูล่ะ"
บรรยากาศตึงเครียดขึ้นทันที!
อากาศดูเหมือนจะควบแน่นขึ้น!
อย่างไรก็ตาม เจ้าสำนักมีความรู้สึกมืดมนในใจของเขา
หวางยี่ถงไม่ใช่คนหุนหันพลันแล่น
ตรงกันข้าม เขาเป็นจักรพรรดิที่ทะเยอทะยานมาก
และคนทะเยอทะยานก็ไม่ใช่คนโง่
แต่การแสดงออกของจักรพรรดิกลับไม่เป็นเช่นนั้น
ตรงกันข้ามเขาดูใจเย็นมาก ไม่กลัวสำนักชางเต๋าเลยแม้แต่น้อย!
การทำเช่นนั้นย่อมไม่ไร้เหตุผล!
มันต้องผู้หนุนหลังราชวงค์หลัวอี้อยู่แน่ๆ
แต่ใครคือผู้หนุนหลังจักรพรรดิ?
สามารถสู้กับสำนักชางเต๋าทั้งหมดได้หรือไม่?
เจ้าสำนักหยานกล่าวว่า: "ดูเหมือนว่าราชวงค์หลัวอี้ของเจ้ามีเบื้องหลังลึก?"
หวางยี่ถง หัวเราะและกล่าวว่า "เบื้องหลัง? ไม่เลย"
จิ้งจอกเฒ่า!
เจ้าสำนักแค่นเสียงอย่างเย็นชา
ไม่มีคำกล่าวอีกต่อไป
หวางยี่ถงก็เงียบลงเช่นกันเมื่อเห็นสิ่งนี้ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา
พวกเขาทั้งหมดกำลังเฝ้ารอผล
และคราวนี้ เห็นได้ชัดว่ามีรอยยิ้มที่มั่นใจบนใบหน้าของหวางยี่ถง
หากกองกำลังทั้งหมดไม่สามารถฆ่าเย่ชิวไป่ได้ ก็กล่าวได้ว่าโชคของคู่ต่อสู้นั้นดีเกินไป
เวลาผ่านไปทั้งวันแล้ว.
พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน
แสงสีแดงส่องในนครของราชวงค์
พระราชวังทั้งหมดสว่างไสวราวกับว่ามันกำลังมุ่งหน้าไปสู่ความรุ่งเรื่อง
ในเวลานี้ ทหารคนหนึ่งรีบเข้ามา
"รายงาน!"
หวางยี่ถงมองไปเห็นใบหน้ากังวลของทหาร ลางสังหรณ์ของเขาบอกว่าไม่ใช่เรื่องดี ดวงตากระตุก
"บอกมา!"
ทหารไม่กล้าเงยหน้าขึ้น พวกเขากำหมัดและยกมือขึ้นเหนือหัว หายใจหอบและกล่าวด้วยความตื่นตระหนก: "กองทหารม้าเหล็กชิวหลัวที่นำโดยองค์ชายใหญ่..."
หวางยี่ถงขมวดคิ้วทันที
เจ้าสำนักหยานจิบชาช้าๆโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง
ดูเหมือนจะไม่รีบร้อน
"รีบบอก! เกิดอะไรขึ้น"
เมื่อได้ยินคำถามเร่งด่วนของ หวางยี่ถง ทหารก็ไม่กล้าที่จะลังเลอีกต่อไป ลดศีรษะของพวกเขาให้ต่ำลงและกล่าวว่า: "ทหารม้าชิวหลัวเสียชีวิตในสนามรบทั้งหมด ... "
ถูกสังหาร ทั้งหมด?
เมื่อได้ยินข่าว ดวงตาของ หวางยี่ถง เปลี่ยนเป็นเย็นชา และเขาก็ระเบิดความโกรธออกมา!
เจ้ารู้ไหม ทหารม้าชิวหลัวคือกองทัพผู้พิทักษ์ของราชวงศ์หลัวอี้ของเขา!
ทำศึกมานับไม่ถ้วน
สร้างคุณูปการแก่ราชวงศ์อย่างมาก!
ตอนนี้ถูกสังหารหมดแล้ว?
“ขันทีหมิงและกงเฟินล่ะ?”
ทหารรู้สึกถึงความโกรธของหวางยี่ถง และแอบร้องไห้ในใจ ภายใต้การกดดันของพลังอีกฝ่าย เขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว
“กงเฟินทั้งห้า…หนีไปหมดแล้ว”
"ขันทีหมิง เขา...เขาถูกสังหารเช่นกัน"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวางยี่ถงก็ตัวสั่น
ขันทีหมิงเป็นผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลัวอี้
เป็นผู้ทรงพลัง!
ถ้าจะบอกว่าการตายของกองทหารม้าชิวหลัวทำให้ราชวงศ์หลัวอี้สูญเสียอย่างใหญ่หลวง
การเสียขันทีหมิงไป ทำให้ราชวงค์อ่อนแอลงอย่างแน่นอน
ยิ่งไปกว่านั้น การหลบหนีของเหล่ากงเฟินทำให้ราชวงศ์หลัวอี้ในปัจจุบันแย่ลงไปอีก!
เมื่อได้ยินถ้อยคำเหล่านี้.
เจ้าสำนักหยานยิ้ม และถอนหายใจด้วยความโล่งอก
วางถ้วยชาลง ยืนขึ้นและกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "เอาล่ะ ตอนนี้ข้าได้รู้เกี่ยวกับสถานการณ์แล้ว ข้าจะไม่รบกวนท่านจักรพรรดิที่กำลังสะสางงานเกี่ยวกับอาณาจักรของท่าน"
“อย่างไรก็ตาม ท่านไม่ควรโกรธเกินไป เพราะในขอบเขตปัจจุบันของพวกเรา มันจะเป็นหายนะหากสภาพจิตใจของเราแตกสลาย”
กล่าวจบก็ทิ้งเสียงหัวเราะดังลั่น
เจ้าสำนักหยานหายตัวไปทันที!
ใบหน้าของหวางยี่ถงดูน่าเกลียด เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และใบหน้าของเขาก็กลับมาสงบ
ในระดับของเขา ทักษะการควบคุมจิตใจนั้นไม่อ่อนแออย่างแน่นอน
ไม่ต้องกล่าวถึงการเป็นจักรพรรดิของอาณาจักร
หวางยี่ถงกล่าวอย่างใจเย็น: "แล้วองค์ชายใหญ่ล่ะล่ะ?"
ทหารส่ายหัว: "องค์ชายใหญ่ไม่ได้ถูกสังหาร แต่เขาก็หายไปเช่นกัน"
"อืม"
หวางยี่ถงพยักหน้าและโบกมือ "เจ้าไปได้แล้ว"
"รับบัญชา ฝ่าบาท!"
ทหารคนนั้นยืนขึ้น ก้มศีรษะ ยกมือขึ้นเหนือศีรษะ แล้วถอยกลับออกไปทั้งแบบนั้น
หลังจากออกมาได้ ข้าก็โล่งใจ เกราะด้านในชุ่มไปด้วยเหงื่อ!
ในห้องโถงใหญ่ หวางยี่ถงมองไปที่แสงสีแดงระเรื่อของพระอาทิตย์ที่กำลังตก
หัวใจของเขาหนักอึ้ง
กองกำลังทั้งหมดนั้น ไม่สามารถสังหารเย่ชิวไป่ได้
แต่กลับได้รับการสนับสนุนมากมาย
เด็กคนนี้โชคดีจริงๆ
อย่างไรก็ตาม จะไม่มีการย้อนกลับเมื่อปล่อยลูกธนูไปแล้ว
เนื่องจากเย่ชิวไป่มีความเป็นอริกับราชวงค์อย่างมาก เขาจึงต้องถูกสังหาร!
หวางยี่ถงเรียกขันทีคนหนึ่งเข้ามา และสั่งการอย่างใจเย็น: "ปลดหวางเทียนหมิงออกจากการเป็นรัชทายาท และประกาศให้โลกรู้ว่านี่คือการลงโทษเขา"
"ในเวลาเดียวกัน ออกคำสั่งค่าหัวเย่ชิวไป่ทั่วทั้งสี่ภูมิภาค ใครสังหารได้สำเร็จ สามารถเข้าคลังสมบัติของราชวงค์ และเลือกสิ่งใดก็ได้ไป 3 อย่าง"
หลังจากกล่าวเช่นนั้น ขันทีก็ตกตะลึง
อย่ากล่าวถึงการปลดหวางเทียนหมิง
สามารถเข้าไปหยิบของในคลังสมบัติได้3ชิ้น?
นี่มัน!
“เจ้ายังไม่รีบไปจัดการอีก?”
ฮ่องเต้กวาดตามองขันที
ขันทีตัวสั่นทันที: "รับบัญชา!"
