เจ้าสำนักหยาน มีรอยยิ้มจางๆบนใบหน้าของเขาและกล่าวว่า: "ลูกๆของเจ้าพาผู้คนจำนวนมากมาที่จงหยู และพวกเขาต้องการที่จะล้อมสังหารลูกศิษย์ของสำนักข้า ข้าไม่สามารถนั่งดูเฉยๆได้"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ การแสดงออกของหวางยี่ถงเปลี่ยนไปอย่างจริงจัง

ในความเป็นจริงเขารู้แล้วว่า หวางเทียนหมิงนำกองทหารทั้งหมดไปที่จงหยู

และหวางยี่ถงไม่ได้หยุดเขา

ถ้าจักรพรรดิขัดขวาง คิดว่าหวางเทียนหมิงสามารถนำขันทีหมิง และทหารม้าชิวหลัวออกไปได้หรือ?

รวมทั้งกงเฟินของราชวงค์ด้วย?

แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้

นี่คือโอกาสสุดท้ายของหวางเทียนหมิง!

“นี่คือความเป็นศัตรูของพวกรุ่นหลัง ผู้อาวุโสอย่างเราควรปล่อยให้พวกเขาจัดการกันเอง”

หวางยี่ถงยิ้มเบา ๆ และกล่าวต่อว่า "ท่านเจ้าสำนัก มันไม่มีอะไรมาก ถ้าเราสองคนควรจะคอยดูเฉยๆ"

"คอยดูเฉยๆ?"

เจ้าสำนักหยาน มีรอยยิ้มจางๆบนใบหน้า แต่ดวงตาของเขาเย็นชา

"มีห้าคนในรายนามผู้เยี่ยมยุทธ์สี่ภูมิภาค และหนึ่งในนั้นอยู่ในอันดับ 7"

"ทหารม้าชิวหลัวทั้งหมดถูกส่งออกไป"

“เจ้าจะบอกว่านี่คือสิ่งที่หวางเทียนหมิงสามารถจัดการได้งั้นหรือ?”

เมื่อได้ยินเช่นนี้หวางยี่ถงแสร้งทำเป็นประหลาดใจราวกับว่าเขาไม่รู้เรื่องนี้และกล่าวว่า: "โอ้? มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ? เทียนหมิงไม่เคยบอกข้าเกี่ยวกับเรื่องนี้"

เจ้าสำนักหยานส่ายหัว เขารู้ว่าหวางยี่ถงกำลังแสร้งทำเป็นไม่รู้เรื่อง

"ลืมมันไปซะ ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับเย่ชิวไป่ละก็..."

เมื่อกล่าวถึงเรื่องนี้ รอยยิ้มของเจ้าสำนักก็หายไป!

ใบหน้าของเขากลับเย็นชาและไม่แยแส!

ปราณอันทรงพลังปะทุออกมา!

โต๊ะและเก้าอี้ในห้องโถง แม้กระทั่งบรรลังก์มังกร!

ล้วนแหลกเป็นผง!

"ถ้าเย่ชิวไป่ตาย ก็ไม่จำเป็นต้องมีราชวงศ์หลัวอี้อยู่อีกต่อไป"

หน้าของหวางยี่ถงไม่ได้เปลี่ยนไปมากนัก

ความแข็งแกร่งของเจ้าสำนักชางเต๋านั้นสูงกว่าเขามาก

เป็นอันดับ 3 ในรายนามผู้เยี่ยมยุทธ์สี่ภูมิภาค

แม้ว่าเขาจะไม่แตกต่างจากเจ้าสำนักชางเต๋ามากนักในการจัดอันดับ

แต่สามอันดับแรกในรายนามผู้เยี่ยมยุทธ์สี่ภูมิภาค ความแข็งแกร่งค่อนข้างกว้าง ห่างกันมาก!

เพราะความแข็งแกร่งของเจ้าสำนักชางเต๋า ได้ทะลวงผ่านขอบเขตก้าวข้ามแดนหยวน และไปถึงขอบเขตเสมือนเทพ(ซูเฉิน) แล้ว!

ในขอบเขตเสมือนเทพ จิตวิญญาณได้ผ่านการเปลี่ยนแปลงอย่างมาก

เป็นที่รู้จักกันว่าเข้าถึงอาณาจักรแห่งจิตวิญญาณ

อย่างไรก็ตาม ขอบเขตนี้มันเป็นเพียงแค่การเปลี่ยนแปลงจิตวิญญาณส่วนหนึงเท่านั้น ไม่ทั้งหมด

หวางยี่ถงกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "ท่านเจ้าสำนัก เจ้าแน่ใจหรือว่าจะทำลาย ราชวงค์หลัวอี้ของข้าได้"

"โอ้?"

เจ้าสำนักหยานยิ้มและกล่าวว่า "ทำไมเจ้าไม่ลองดูล่ะ"

บรรยากาศตึงเครียดขึ้นทันที!

อากาศดูเหมือนจะควบแน่นขึ้น!

อย่างไรก็ตาม เจ้าสำนักมีความรู้สึกมืดมนในใจของเขา

หวางยี่ถงไม่ใช่คนหุนหันพลันแล่น

ตรงกันข้าม เขาเป็นจักรพรรดิที่ทะเยอทะยานมาก

และคนทะเยอทะยานก็ไม่ใช่คนโง่

แต่การแสดงออกของจักรพรรดิกลับไม่เป็นเช่นนั้น

ตรงกันข้ามเขาดูใจเย็นมาก ไม่กลัวสำนักชางเต๋าเลยแม้แต่น้อย!

การทำเช่นนั้นย่อมไม่ไร้เหตุผล!

มันต้องผู้หนุนหลังราชวงค์หลัวอี้อยู่แน่ๆ

แต่ใครคือผู้หนุนหลังจักรพรรดิ?

สามารถสู้กับสำนักชางเต๋าทั้งหมดได้หรือไม่?

เจ้าสำนักหยานกล่าวว่า: "ดูเหมือนว่าราชวงค์หลัวอี้ของเจ้ามีเบื้องหลังลึก?"

หวางยี่ถง หัวเราะและกล่าวว่า "เบื้องหลัง? ไม่เลย"

จิ้งจอกเฒ่า!

เจ้าสำนักแค่นเสียงอย่างเย็นชา

ไม่มีคำกล่าวอีกต่อไป

หวางยี่ถงก็เงียบลงเช่นกันเมื่อเห็นสิ่งนี้ด้วยรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

พวกเขาทั้งหมดกำลังเฝ้ารอผล

และคราวนี้ เห็นได้ชัดว่ามีรอยยิ้มที่มั่นใจบนใบหน้าของหวางยี่ถง

หากกองกำลังทั้งหมดไม่สามารถฆ่าเย่ชิวไป่ได้ ก็กล่าวได้ว่าโชคของคู่ต่อสู้นั้นดีเกินไป

เวลาผ่านไปทั้งวันแล้ว.

พระอาทิตย์กำลังจะตกดิน

แสงสีแดงส่องในนครของราชวงค์

พระราชวังทั้งหมดสว่างไสวราวกับว่ามันกำลังมุ่งหน้าไปสู่ความรุ่งเรื่อง

ในเวลานี้ ทหารคนหนึ่งรีบเข้ามา

"รายงาน!"

หวางยี่ถงมองไปเห็นใบหน้ากังวลของทหาร ลางสังหรณ์ของเขาบอกว่าไม่ใช่เรื่องดี ดวงตากระตุก

"บอกมา!"

ทหารไม่กล้าเงยหน้าขึ้น พวกเขากำหมัดและยกมือขึ้นเหนือหัว หายใจหอบและกล่าวด้วยความตื่นตระหนก: "กองทหารม้าเหล็กชิวหลัวที่นำโดยองค์ชายใหญ่..."

หวางยี่ถงขมวดคิ้วทันที

เจ้าสำนักหยานจิบชาช้าๆโดยไม่เงยหน้าขึ้นมอง

ดูเหมือนจะไม่รีบร้อน

"รีบบอก! เกิดอะไรขึ้น"

เมื่อได้ยินคำถามเร่งด่วนของ หวางยี่ถง ทหารก็ไม่กล้าที่จะลังเลอีกต่อไป ลดศีรษะของพวกเขาให้ต่ำลงและกล่าวว่า: "ทหารม้าชิวหลัวเสียชีวิตในสนามรบทั้งหมด ... "

ถูกสังหาร ทั้งหมด?

เมื่อได้ยินข่าว ดวงตาของ หวางยี่ถง เปลี่ยนเป็นเย็นชา และเขาก็ระเบิดความโกรธออกมา!

เจ้ารู้ไหม ทหารม้าชิวหลัวคือกองทัพผู้พิทักษ์ของราชวงศ์หลัวอี้ของเขา!

ทำศึกมานับไม่ถ้วน

สร้างคุณูปการแก่ราชวงศ์อย่างมาก!

ตอนนี้ถูกสังหารหมดแล้ว?

“ขันทีหมิงและกงเฟินล่ะ?”

ทหารรู้สึกถึงความโกรธของหวางยี่ถง และแอบร้องไห้ในใจ ภายใต้การกดดันของพลังอีกฝ่าย เขาสั่นสะท้านไปทั้งตัว

“กงเฟินทั้งห้า…หนีไปหมดแล้ว”

"ขันทีหมิง เขา...เขาถูกสังหารเช่นกัน"

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หวางยี่ถงก็ตัวสั่น

ขันทีหมิงเป็นผู้แข็งแกร่งของราชวงศ์หลัวอี้

เป็นผู้ทรงพลัง!

ถ้าจะบอกว่าการตายของกองทหารม้าชิวหลัวทำให้ราชวงศ์หลัวอี้สูญเสียอย่างใหญ่หลวง

การเสียขันทีหมิงไป ทำให้ราชวงค์อ่อนแอลงอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น การหลบหนีของเหล่ากงเฟินทำให้ราชวงศ์หลัวอี้ในปัจจุบันแย่ลงไปอีก!

เมื่อได้ยินถ้อยคำเหล่านี้.

เจ้าสำนักหยานยิ้ม และถอนหายใจด้วยความโล่งอก

วางถ้วยชาลง ยืนขึ้นและกล่าวด้วยรอยยิ้ม: "เอาล่ะ ตอนนี้ข้าได้รู้เกี่ยวกับสถานการณ์แล้ว ข้าจะไม่รบกวนท่านจักรพรรดิที่กำลังสะสางงานเกี่ยวกับอาณาจักรของท่าน"

“อย่างไรก็ตาม ท่านไม่ควรโกรธเกินไป เพราะในขอบเขตปัจจุบันของพวกเรา มันจะเป็นหายนะหากสภาพจิตใจของเราแตกสลาย”

กล่าวจบก็ทิ้งเสียงหัวเราะดังลั่น

เจ้าสำนักหยานหายตัวไปทันที!

ใบหน้าของหวางยี่ถงดูน่าเกลียด เขาสูดหายใจเข้าลึกๆ และใบหน้าของเขาก็กลับมาสงบ

ในระดับของเขา ทักษะการควบคุมจิตใจนั้นไม่อ่อนแออย่างแน่นอน

ไม่ต้องกล่าวถึงการเป็นจักรพรรดิของอาณาจักร

หวางยี่ถงกล่าวอย่างใจเย็น: "แล้วองค์ชายใหญ่ล่ะล่ะ?"

ทหารส่ายหัว: "องค์ชายใหญ่ไม่ได้ถูกสังหาร แต่เขาก็หายไปเช่นกัน"

"อืม"

หวางยี่ถงพยักหน้าและโบกมือ "เจ้าไปได้แล้ว"

"รับบัญชา ฝ่าบาท!"

ทหารคนนั้นยืนขึ้น ก้มศีรษะ ยกมือขึ้นเหนือศีรษะ แล้วถอยกลับออกไปทั้งแบบนั้น

หลังจากออกมาได้ ข้าก็โล่งใจ เกราะด้านในชุ่มไปด้วยเหงื่อ!

ในห้องโถงใหญ่ หวางยี่ถงมองไปที่แสงสีแดงระเรื่อของพระอาทิตย์ที่กำลังตก

หัวใจของเขาหนักอึ้ง

กองกำลังทั้งหมดนั้น ไม่สามารถสังหารเย่ชิวไป่ได้

แต่กลับได้รับการสนับสนุนมากมาย

เด็กคนนี้โชคดีจริงๆ

อย่างไรก็ตาม จะไม่มีการย้อนกลับเมื่อปล่อยลูกธนูไปแล้ว

เนื่องจากเย่ชิวไป่มีความเป็นอริกับราชวงค์อย่างมาก เขาจึงต้องถูกสังหาร!

หวางยี่ถงเรียกขันทีคนหนึ่งเข้ามา และสั่งการอย่างใจเย็น: "ปลดหวางเทียนหมิงออกจากการเป็นรัชทายาท และประกาศให้โลกรู้ว่านี่คือการลงโทษเขา"

"ในเวลาเดียวกัน ออกคำสั่งค่าหัวเย่ชิวไป่ทั่วทั้งสี่ภูมิภาค ใครสังหารได้สำเร็จ สามารถเข้าคลังสมบัติของราชวงค์ และเลือกสิ่งใดก็ได้ไป 3 อย่าง"

หลังจากกล่าวเช่นนั้น ขันทีก็ตกตะลึง

อย่ากล่าวถึงการปลดหวางเทียนหมิง

สามารถเข้าไปหยิบของในคลังสมบัติได้3ชิ้น?

นี่มัน!

“เจ้ายังไม่รีบไปจัดการอีก?”

ฮ่องเต้กวาดตามองขันที

ขันทีตัวสั่นทันที: "รับบัญชา!"

5 1 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด