เล่นมายคราฟในต่างโลก เล่มที่ 1 บทที่ 2 - การเกิดใหม่
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
เล่มที่ 1 บทที่ 2 - การเกิดใหม่
เมื่อฉันลืมตาขึ้น ฉันก็ได้สูดหายใจเข้าลึกๆ มันเหมือนกับว่าฉันว่ายน้ำเป็นเวลานานและในที่สุดก็โผล่ขึ้นมาพ้นผิวน้ำ
นี่มันความฝันทับซ้อนงั้นเหรอ? ว่าแต่ทําไมฉันถึงได้ยินเสียงทารกร้องไห้ ที่นี่คือโรงพยาบาลหรือเปล่า?
เอ่อ...ถ้านี่เป็นโรงพยาบาลจริงๆ ทําไมฉันถึงนอนบนพื้นกระเบื้องหินโดยมีทารกอยู่ข้างๆ ฉันกัน?
ขณะที่ฉันพยายามดิ้นรนไปมา ฉันก็ตระหนักว่าฉันไม่สามารถขยับได้เลย ความรู้สึกตอนนี้เหมือนกับมีผ้าบางชนิดพันรอบร่างกายของฉัน มันหยุดการเคลื่อนไหวของฉันไป
วิสัยทัศน์ของฉันเริ่มชัดเจนขึ้นอย่างช้าๆ และฉันก็พบว่าตัวเองกำลังจ้องมองไปที่ประตูขนาดมหึมาที่ทําจากหินหนา ดูเหมือนว่าฉันกำลังนอนอยู่ในลานอะไรบางอย่าง
โอ้แม่เจ้าโว้ย ประตูขนาดยักษ์นี้มันบ้าอะไรกัน!? มันใหญ่มาก! เรียกว่าขนาดยักษ์ยังน้อยไปด้วยซ้ำ ที่นี่เป็นโบสถ์ใช่ไหมนะ? มันจะมีสถานที่แบบไหนสร้างประตูหินขนาดใหญ่แบบนี้กัน?
ขณะที่กำลังคิด ฉันก็พบเข้ากับพืชแปลกๆ มากมาย...ส่วนตรงนั่นเป็นกองหญ้า...และมีกองไม้เปียกหลายกอง
ฉันแน่ใจเลยว่าฉันไม่เคยไปสถานที่ประหลาดแบบนี้มาก่อน ตัวฉันอาศัยอยู่ในเมืองตลอดชีวิต หรือว่าฉันอยู่ชนบท?
.
ทั้งหมดนี้เป็นเพียงความฝันใช่ไหม?
ถ้าเป็นเช่นนั้นจริง แล้วทําไมเสียงฝนถึงดังกึกก้องขนาดนี้!? แถมฉันยังรู้สึกได้ถึงหยดน้ำที่ตกลงมาและกลิ้งลงกระทบบนใบหน้าของฉันอีก
เมื่อมีคนเดินออกมาจากตัวอาคาร ประตูหินขนาดมหึมาก็เสียงดังเอี๊ยด
โอ้โห เป็นแม่ชีที่งดงามมาก...ดูเหมือนว่าเธอจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไหงฉันไม่เข้าใจอะไรเลยแฮะ
แต่แม่เจ้าโว้ย หน้าอกใหญ่เกินไปแล้ว! มันกำลังเด้งดึ๋งอยู่ด้วย ไม่สิตัวฉัน จะคิดอะไรหยาบโลนแบบนี้กับแม่ชีได้ยังไง! ตอนนี้ฉันต้องตั้งสติเสียก่อน...
ขณะที่แม่ชียังคงพูดพล่ามด้วยภาษาแปลกๆ ที่ฉันไม่เข้าใจ เธอก็คุกเข่าลงและจับทารกที่นอนอยู่ข้างๆ ตัวฉัน
ฉันมองดูแม่ชีวิ่งกลับเข้าไปในอาคาร ทิ้งฉันไว้ข้างนอกท่ามกลางสายฝน
หา ขอบพระคุณมาก
ทันใดนั้นเขาก็ได้ยินเสียงตะโกนภาษาแปลกๆ จากข้างในประตูที่เปิดอยู่ ดูเหมือนว่าแม่ชีกําลังตะโกนอะไรบางอย่างกับใครบางคน และเสียงอึกทึกของหญิงชราคนหนึ่งก็ตะโกนกลับมาที่เธอ
ตอนนี้ขอเรียกมันว่าโบสถ์ก่อนแล้วกัน เสียงตะโกนของพวกเธอได้ดังออกมาจากโบสถ์ ซึ่งทําให้เกิดคําถามว่า 'ทําไมผู้ชายที่โตแล้วอย่างฉันถึงนอนอยู่นอกโบสถ์ท่ามกลางสายฝนกัน?'
ไม่ใช่ว่าตัวฉันมีอาการหัวใจวาย หลังจากเล่นเกมมายคราฟติดต่อกันหลายชั่วโมงเหรอ?
พอได้ยินเสียงตะโกนมากขึ้นจากภายในโบสถ์ คราวนี้มีผู้ชายแต่งตัวเหมือนนักบวชก้าวออกจากประตู
...พูดตามตรง ฉันไม่คิดว่าผู้ชายคนนี้ดูเป็นนักบวชเลยสักนิด เพราะเขาไม่ได้แต่งตัวเหมือนนักบวช พวกแม่ชีเองก็เช่นกัน พวกเขาทั้งหมดสวมเสื้อผ้าแปลกๆ ที่ดูไม่เหมือนกับ 'เสื้อคลุมนักบวช' หรือ 'ชุดแม่ชี' แบบที่ฉันคุ้นเคยสักนิด นี่เป็นโบสถ์คริสตจักรของพระคริสต์แน่เหรอ?
ทันใดนั้น ฉันก็ตระหนักว่านักบวชคนนั้นมีเขาคล้ายกับวัวที่ยื่นออกมาจากศีรษะของเขา โดยมีหูกระพือขนาดใหญ่อยู่ด้วย
ตัวฉันตกตะลึงโดยสมบูรณ์ ฉันถึงขั้นสงสัยว่าฉันเผลอเข้ามางานคอสเพลย์หรือเปล่า!?
เดี๋ยวก่อนนะ... ถ้าหูใหญ่พวกนั้นกระพือจริงๆ หมายความว่าสิ่งที่ฉันเห็นมันคือของจริงเหรอ? คนตรงหน้าฉันเป็นครึ่งมนุษย์เนี่ยนะ? มนุษย์สัตว์เหรอ?
นักบวชที่มีเขาได้เผยรอยยิ้มที่ใจดีบนใบหน้าของเขา ในขณะที่เขาคุกเข่าลงและยกฉันขึ้นในอ้อมแขนของเขา
ไหงผู้คนรอบตัวฉันถึงขนาดใหญ่มากขนาดนี้ หรือว่าฉันตัวหดเล็กลงกัน?
ฉันพยายามขัดขืน เพราะฉันไม่ชอบให้มีใครสัมผัสร่างกายฉัน แต่สิ่งที่ฉันสามารถทำได้ตอนนี้มีแต่ต้องยอมเท่านั้น
เขาอุ้มฉันไว้ได้ยังไงกัน? ฉันเป็นคนน้ำหนักเกินที่มีน้ำหนักอย่างน้อยร้อยกิโลกรัมเลยนะ ผู้ชายคนนี้แข็งแกร่งขนาดไหนเนี่ย? แล้วทําไมนักบวชคนนี้ถึงอุ้มฉันไว้ในอ้อมแขนของเขากัน? ฉันอยากจะให้แม่ชีอุ้มฉันมากกว่านะ ฉันอยากจะใกล้ชิดกับซาลาเปาสองลูก...
ว่าแต่ที่เขาแข็งแกร่งขนาดนี้เพราะเป็นมนุษย์สัตว์หรือเปล่า?
ขณะที่ฉันจ้องมองเข้าไปในดวงตาของนักบวช ฉันก็เห็นดวงตาของเขาสะท้อนภาพของทารกที่มีผมสีน้ำตาล มันทำให้ฉันตระหนักว่าทารกที่มีผมสีน้ำตาลนั้นแท้จริงแล้วคือ...ฉัน
ฉันพยายามตะโกนออกมา ผลคือเป็นเสียงร้องไห้ของเด็กทารก พอฉันลองคุมระดับเสียงดู ก็ทำให้ฉันเข้าใจแล้วว่านั่นคือเสียงของฉัน
ทารกอีกคนได้ออกจากผ้าที่เปียกฝนแล้ว และกำลังถูกเช็ดตัวโดยแม่ชีชราที่มีอายุมากแล้วคนหนึ่ง
โอ้ ทารกอีกคนเป็นเพศหญิง ขอโทษด้วยนะแม่สาวน้อยที่ฉันต้องมาเห็นชุดวันเกิดของเธอ ฉันต้องขอโทษจากใจจริง
ฉันใช้เวลาอีกสองสามวินาทีในการมองดูเธอ และสิ่งที่ดึงดูดสายตาของฉันคือผมสีดําที่ผิดธรรมชาติของเธอ
ดูเหมือนว่ามีฝุ่นทรายสีเงินปะปนอยู่ ทําให้ผมของเธอดูเหมือนกับราตรีที่เต็มไปด้วยดวงดาว
แน่นอนว่าสีแปลกๆ เช่นนี้ทําให้เขานึกถึงเอนเดอร์แมนที่แปลกประหลาดที่เขาเคยพบทันที
เอนเดอร์แมนตัวแรกที่พบในรอบหกปีติดต่อกันมีสีที่แปลกประหลาด ทั้งยังสามารถฆ่าตัวละครของฉันที่มีเกราะเพรชครบชุดได้
แถมเด็กทารกคนนี้ก็ยังมีผมคล้ายกับสีของเอนเดอร์แมนตัวนั้นอีก เรื่องบังเอิญเหรอ? ไม่มีทางหรอกน่า
สร้อยคอที่เด็กทารกคนนี้สวมอยู่มีของบางอย่างที่คล้ายกับไข่มุกเอนเดอร์ด้วย ขณะที่ฉันจ้องมองที่สร้อยคอ ฉันก็รู้ได้เลยว่าเด็กทารกคนนี้กําลังจ้องมองฉันเช่นกัน ขณะที่ฉันสบตากับเธอ ภาพของเอนเดอร์แมนที่กำลังโกรธเกรี้ยวทุบตีฉันเป็นชิ้นๆ ก็ปรากฏขึ้นในจิตใจของฉัน มันทำให้ร่างของฉันสั่นไปถึงกระดูกสันหลัง
ภาพนี้กินเวลาเพียงเสี้ยววินาที และหลังจากที่มันหายไป สิ่งที่ฉันเห็นคือดวงตาของหญิงสาวที่จ้องมองมาหาฉันอย่างตั้งใจ
ทันใดนั้นเหมือนกับมีบางสิ่งประหลาดเกินขึ้น นักบวชและแม่ชีทั้งสองอุทานออกมาด้วยความตกใจ หวาดกลัวพร้อมๆ กัน จากนั้นเด็กทารกหญิงตัวน้อยก็ถูกวางไว้บนแท่นหินอย่างรวดเร็วและเสียงอุทานที่ดูตกใจอีกระลอกหนึ่งก็ปรากฏขึ้นพร้อมกับตัวอักษรประหลาดที่ลอยไปมาในอากาศ
ตัวอักษรแปลกๆ ดูไม่เหมือนภาษาไหนเลยที่ฉันเคยเห็นมาก่อน ไม่ใช่ภาษาอังกฤษ สเปน ญี่ปุ่น ไม่ใช่รัสเซีย ฝรั่งเศส อาหรับหรือจีนเช่นกัน ต้องบอกเลยว่าภาษานี้ดูจะไม่ใช่ภาษาจากโลกเลยสักนิดเดียว
จากนั้นนักบวชก็เอื้อมมือไปหาเด็กทารก แตะหน้าผากของเธอก่อนจะพึมพําภาษาที่ฟังดูแปลกๆ คำพูดของนักบวชคล้ายกับบทสวด มันมีจังหวะ ทำนองที่สม่ำเสมอ
จากนั้นมือของนักบวชก็เริ่มเปล่งประกายจนเกือบจะเหมือนเวทมนตร์
เวทมนตร์เหรอ? เวทมนตร์เนี่ยนะ! ต้องใช่แน่!
ถ้าหากตัวฉันไม่ใช่เด็ก ฉันคงจะตะโกนออกมาด้วยความตกใจแล้ว
เมื่อเห็นทั้งหมดนี้ ฉันจึงสรุปได้เลยว่าฉันอาจไม่อยู่บนโลกอีกต่อไปแล้ว
ดูเหมือนว่าฉันกําลังเกิดใหม่กลายเป็นทารกในต่างโลก
