บทที่ 85 อาณาเขตดาบ!
บทที่ 85 อาณาเขตดาบ!
ภูเขาเฉียวเต๋าซาน(ภูเขาแสวงหาเต๋า)
เจี้ยนเฟิง(คมดาบ)
ตามตำนาน มีความลับใหญ่เกี่ยวกับดาบซ่อนอยู่ที่นี่
แม้แต่ศิษย์ของนิกายหยินเจี้ยนซ่ง(นิกายซ่อนดาบ) ก็ไม่ลังเลที่จะใช้เงินจำนวนมากเพื่อขอเข้าสู่ภูเขาเฉียวเต๋าซาน และมาที่กำแพงหินเจี้ยนเฟิง เพื่อรู้แจ้ง!
ในเวลานั้น เจ้าสำนักคนก่อนของสำนักชางเต๋าหลัก ได้เจรจาเงื่อนไขกับนิกายหยินเจี้ยนซ่ง
เงื่อนไขมีดังนี้
ทุก ๆ สิบปี นิกายหยินเจี้ยนซ่งสามารถส่งศิษย์มาที่นี่เพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับ กำแพงหินเจี้ยนเฟิงได้
ในขณะเดียวกัน สำนักชางเต๋ายังสามารถส่งศิษย์ไปที่สุสานดาบของนิกายหยินเจี้ยนซ่ง เพื่อทำความเข้าใจเจตจำนงของเหล่าบรรพบุรุษ!
สุสานดาบ
เมื่อปรมาจารย์ดาบของนิกายหยินเจี้ยนซ่งเสียชีวิต ดาบของพวกเขาจะไปอยู่ที่สุสานดาบ
เศษเสี้ยวของเจตจำนงดาบ เช่นเดียวกับการรับรู้ถึงวิถีดาบ เป็นสิ่งที่นักดาบตามหามาทั้งชีวิต!
และตามข่าวลือ.
ในสุสานดาบของนิกายหยินเจี้ยนซ่ง มีดาบของบรรพจารย์ดาบศักดิ์สิทธิ์!
นี่เป็นหนึ่งในเหตุผลที่ผู้ฝึกฝนดาบนับไม่ถ้วนโหยหาอยากเข้าไปที่สุสารดาบ
ในขณะนี้
ข้าง เย่ ชิวไป่ ชายที่ถือดาบก็ถูกดึงดูดด้วยการเคลื่อนไหวที่แปลกประหลาดนี้
ดวงตาของเขาประหลาดใจ
รู้ไหม เขาอยู่ที่นี่มาสามวันเต็มแล้ว
ไม่มีการเปลี่ยนแปลงฬดๆเกิดขึ้น
เพียงแต่ว่าความรู้สึกที่มีต่อดาบในใจของเขานั้นลึกซึ้งกว่าเดิมเล็กน้อย
อย่างไรก็ตาม ไม่เหมือนกับเย่ ชิวไป่ที่เพิ่งมาถึงแล้วทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงเช่นนี้อย่างแน่นอน?
เจตจำนงดาบที่อยู่ในรอยดาบบนกำแพงหิน ไหลเข้าหาเขาราวกับถูกดึงดูดโดย เย่ ชิวไป่!
และในตอนนี้
เย่ ชิวไป่ หลับตาแน่น
ในทะเลแห่งจิตสำนึกของเขา ชายชราที่มีร่างกายเลือนลางปรากฏตัวขึ้น
"โอ้? เป็นเวลานานมากแล้ว ในที่สุดคนที่เหมาะสมกับมรดกก็ปรากฏตัวขึ้น"
เย่ ชิวไป่มองไปที่ชายชราและถามว่า "กำแพงหินเป็นมรดกที่ผู้อาวุโสทิ้งไว้หรือ?"
ชายชราลูบเคราสีขาวของเขา แม้ว่ารูปร่างของเขาจะดูไม่มีตัวตน แต่ดวงตาของเขาก็มีพลังมาก เย่ ชิวไป่ รู้สึกได้ถึงเจตจำนงดาบที่ไหลเข้ามาเพียงแค่มองมัน!
"ถูกต้อง ข้าไม่ได้คาดหวังว่าเวลาจะผ่านไปนานขนาดนี้"
เย่ ชิวไป่ ถามว่า: "ตอนนี้ผู้อาวุโสอยู่ที่ไหน"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายชราก็ยิ้มและส่ายหัว "หลังจากศึกในปีนั้น ข้าตายไปแล้ว และสิ่งที่เหลืออยู่ที่นี่เป็นเพียงเจตจำนงความคิดที่เหลืออยู่"
ศึกในปีนั้น?
เขาจำได้ว่าเคยได้ยินตอนอยู่ในแดนลับคุกโลหิตมาก่อน
นี่เป็นสิ่งที่ปรมาจารย์ดาบอสูรสวรรค์กล่าวกับเขา
เกิดอะไรขึ้นในการต่อสู้ครั้งนั้น?
มีผู้แข็งแกร่งมากมายที่ล้มตาย และมรดกก็สูญสิ้นไปด้วย
ชายชราดูเหมือนจะเห็นความสงสัยของ เย่ ชิวไป่ และอธิบายว่า: "ในตอนนั้น วิถีแห่งสวรรค์พังทลายลง หากต้องการก้าวเข้าสู่อาณาจักรที่สูงขึ้น เจ้าต้องเข้าสู่จักรวาลที่มีระดับมิติที่สูงกว่า"
"และถ้าเจ้าต้องการจากไปจากโลกนี้ เจ้าต้องต่อสู้กับหนทางสวรรค์"
"หนทางสู่สวรรค์จะเดินได้ง่ายขนาดนั้นได้อย่างไร ในตอนนั้น จักรวรรดิหยุนหวง(เมฆาหงส์ชาด)คัดเลือกผู้แข็งแกร่งทั้งหมดในแผ่นดินใหญ่ และเปิดฉากการโจมตีอย่างที่ไม่เคยปรากฏมาก่อนบนเส้นทางสู่สวรรค์ แต่มันจบลงด้วยความล้มเหลว"
"และมันเป็นการต่อสู้ที่นำไปสู่การล่มสลายของชายที่แข็งแกร่งนับไม่ถ้วน"
"ในหมู่พวกเขา มีข้ารวมอยู่ด้วย"
สวรรค์ถล่ม!
พิชิตเส้นทางสวรรค์!
เย่ ชิวไป่ งงงวย
ชายชรามองไปที่ เย่ ชิวไป่ และกล่าวว่า "เป็นเรื่องปกติที่เจ้าจะไม่เข้าใจ อย่างไรก็ตาม ระดับของเจ้าในตอนนี้ยังไม่เพียงพอสำหรับความลับนี้"
"เมื่อเจ้ามาถึงระดับของข้า เจ้าจะเข้าใจโดยธรรมชาติว่าในสายตาของ หนทางสวรรค์ และผู้คนภายนอก เราเป็นเพียงแค่กลุ่มมด"
เย่ ชิวไป่ถามกลับว่า "ผู้คนบนหนทางสวรรค์วันนั้น แข็งแกร่งแค่ไหน"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ชายชราก็ถอนหายใจด้วยดวงตาที่จริงจังและกล่าวว่า: "เมื่อข้าเผชิญหน้ากับพวกเขา ข้าต่อต้านไม่ได้เลย"
เย่ ชิวไป่ตกใจมาก
ชายชราที่อยู่ต่อหน้าเขาไม่มีพลังที่จะต่อต้านต่อหน้าหนทางสวรรค์?
แล้วท่านอาจารย์ล่ะ?
จนถึงตอนนี้ เย่ ชิวไป่ ไม่สามารถมองผ่านความแข็งแกร่งของอาจารย์ได้
“เจ้าจะรู้เรื่องทั้งหมดนี้ในภายหลัง”
ชายชราโบกมือและกล่าวว่า: "ในเมื่อความคิดเกี่ยวกับเต๋าดาบนี้ปรากฏขึ้น มันจะอยู่ได้ไม่นาน เจ้าสามารถรับมรดกได้มากเท่าที่เจ้าจะทำได้"
“และข้าเห็นเจ้าแล้ว เจ้ามีออร่าปราณของปรมาจารย์ดาบอสูรสวรรค์อยู่บนร่างกาย เจ้าน่าจะฝึกวิชาดาบอสูรสวรรค์?”
เย่ ชิวไป่ พยักหน้า ;
"เนื่องจากเป็นกรณีนี้ จึงไม่จำเป็นต้องเรียนรู้ทักษะดาบของเต๋าดาบนี้ ทักษะดาบอสูรสวรรค์ เมื่อฝึกฝนจนถึงขีดสุด พลังของมันไม่ได้อ่อนแอเลย"
หลังจากชายชรากล่าวจบ
ร่างเลือนลางของชายชรากลายเป็นร่างที่แท้จริงในทันที!
เมื่อพลิกฝ่ามือของเขา ในทะเลแห่งจิตสำนึกของ เย่ ชิวไป่ เจตจำนงของดาบวิ่งสลับกันไปมา!
ยึดชายชราเป็นศูนย์กลาง มันครอบคลุมรอบด้าน!
เย่ ชิวไป่ อยู่ภายใต้เจตจำนงของดาบ
เหมือนว่าจะมีภัยคุกคามอยู่ทุกหนทุกแห่ง ตราบใดที่เคลื่อนไหวเพียงเล็กน้อย เจ้าจะถูกกวาดล้างด้วยเจตจำนงของดาบทั่วท้องฟ้า!
ชายชราหัวเราะเบา ๆ และกล่าวว่า: "ในเมื่อเจ้าไม่ขาดทักษะการใช้ดาบ งั้นข้าจะสอนวิชานี้ให้เจ้าเอง"
"วิชาการดังกล่าวถูกสร้างขึ้นในปีต่อ ๆ มาของข้า โดยการรวมการรับรู้ดาบตลอดชีวิตของเข้ากับชีวิตของข้า"
"อาณาเขตนี้จะถูกสร้างขึ้นจากเจตจำนงดาบจำนวนนับไม่ถ้วน และภายในอาณาเขตนี้ ศัตรูทั้งหมดจะไม่มีที่ให้ซ่อน!"
“เจตจำนงของดาบจะเคลื่อนไปพร้อมกับความคิดของเจ้า ทำให้ศัตรูไม่สามารถป้องกันได้”
“ข้าเรียกมันว่าอาณาเขตดาบ!”(เจี้ยนหยู)
หัวใจของ เย่ ชิวไป่ เต้นไม่เป็นจังหวะ
หากเจ้ากำลังเผชิญหน้ากับศัตรู แล้วใช้อาณาเขตดาบนี้
เมื่อเผชิญกับการโจมตีของเขา ศัตรูก็ต้องระวังการโจมตีของอาณาเขตดาบด้วย!
พลังของมันไม่มีที่สิ้นสุด
หากศัตรูไม่ระวัง เขาจะถูกทำลายภายในอาณาเขตดาบแห่งนี้!
ดวงตาของชายชราเต็มไปด้วยความเย่อหยิ่ง และเขากล่าวว่า: " เจ้าจะเข้าใจได้มากแค่ไหนขึ้นอยู่กับตัวเจ้าเอง"
หลังจากกล่าว ชายชราก็หายไป
อย่างไรก็ตามอาณาเขตดาบนั้นยังคงอยู่
ในเวลาเดียวกัน ในใจของ เย่ ชิวไป่ ข้อมูลเกี่ยวกับอาณาเขตดาบก็หลั่งไหลเข้ามาเช่นกัน
เย่ ชิวไป่เริ่มเข้าใจ
ในโลกภายนอก ร่างกายทั้งหมดของ เย่ ชิวไป่ ก็มีการเปลี่ยนแปลงที่น่าตกใจเช่นกัน!
เจตจำนงดาบพุ่งตรงไปในท้องฟ้า!
เปล่งเสียงคำรามของดาบ!
ชายที่มีดาบอยู่ในมือมองฉากนี้ด้วยความประหลาดใจในดวงตาของเขา
"เป็นไปได้ไหมว่านี่คือมรดกที่เหลืออยู่ในกำแพงหิน"
"คนผู้นี้คือใคร?"
เมื่อเขามาถึงครั้งแรก ก็มีการเปลี่ยนแปลงในกำแพงหิน และตอนนี้ เขากำลังยอมรับมรดก ซึ่งทำให้ชายคนนั้นประหลาดใจ
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้ขัดจังหวะเย่ ชิวไป่
ตอนนี้ เจตจำนงดาบบนกำแพงหินได้หายไปแล้ว
สิ่งที่เหลืออยู่คือรอยดาบธรรมดา
และในขณะนี้
เชิงเขาภูเขาเฉียวเต๋าซาน
ชายชราลืมตาขึ้นและมีแสงวาบในดวงตาที่ขุ่นมัวเหล่านั้น
"โอ้? น่าสนใจ ดูเหมือนว่าเด็กคนนั้นจะมีโอกาสที่ดี"
หลังจากกล่าวจบ เขาก็ส่งสัญญาณเสียงไปในอากาศและหันไปกล่าวในทิศทางหนึ่ง: "ตำแหน่งที่เหลือมอบให้เด็กสาขาแดนใต้หนึ่งที่"
ขณะนี้ ในห้องโถงกลางของสำนักชางเต๋าหลัก ซึ่งเป็นที่เจ้าสำนักอยู่
เมื่อได้ยินเสียงของชายชรา เจ้าสำนักก็ผงะ แต่เขาไม่ได้สงสัยการตัดสินใจของชายชรา พยักหน้าและกล่าวว่า: "ข้าจะจัดการให้"
ภูเขาเฉียวเต๋าซาน กำแพงหินเจี้ยนเฟิง
ผ่านไปครึ่งวัน
เย่ ชิวไป่ เปิดตาของเขาในขณะนี้!
เจตจำนงของดาบระเบิดออกมา!
หมุนวนรอบตัวเขาไปเรื่อย ๆ !
และชายที่อยู่ด้านข้างก็ถูกล้อมด้วยเจตจำนงดาบนี้เช่นกัน!
“นี่คือมรดก?”
เย่ ชิวไป่ พ่นลมหายใจออกมาเบาๆ และอาณาเขตของเจตจำนงดาบก็ปะทุขึ้นทันที!
ทุกสิ่งรอบตัวถูกพายุดาบฉีกเป็นชิ้นๆ!
ชายผู้นั้นอยู่ในนั้น และไม่ได้ถูกโจมตีโดยอาณาเขตดาบ
เมื่อเห็นเช่นนี้ เย่ ชิวไป่ค่อนข้างพอใจ หยุดอาณาเขตดาบ และมองไปที่ชายที่ถือดาบ
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ชายที่ถือดาบก็ก้าวไปข้างหน้าและกล่าวว่า "นิกายหยินเจี้ยนซ่ง ข้าชื่อเหลียงเฟิง"
เย่ ชิวไป่ กลับสู่ตัวตนของเขา
อีกด้านหนึ่ง ในถิ่นทุรกันดาร
ด้านหน้าของหงหยิง คือเมืองที่ทรุดโทรม!
กำแพงเมืองมีสภาพเก่าชำรุด
อย่างไรก็ตาม คำสองคำที่สลักบนประตูเมืองยังคงชัดเจน
หยุนหวง!(เมฆาหงส์ชาด)
p.s.
หวงตัวนี้凰(หงส์แดง) เป็นคนละตัวกับ หวง皇(จักรพรรดิ) ที่เป็นชื่อของคนในราชวงค์หลัวอี้นะครับ จริงๆแล้วต้องออกเสียงเป็น หวาง อย่างหวงเทียนหมิง จะเป็นหวางเทียนหมิง แต่เนื่องจากตอนแรกที่แปลเขียนผิดไป แล้วน่าจะแก้ไม่ทัน ก็เลยขอให้รับรู้ไว้นะครับ ว่าม้นเป็นคนละตัว
ขออภัยเป็นอย่างสูงครับ
(คนไร้นาม无名)
