ข้าถูกเลี้ยงในกรงมาร 68 พลังปีศาจวสวัตตี (ฟรี)
ข้าถูกเลี้ยงในกรงมาร 68 พลังปีศาจวสวัตตี
รอยยิ้มของคงหนิงน่าขยะแขยงยิ่ง เป็นรอยยิ้มที่หาดูได้ยาก
ซูหยานมองดูด้วยความประหลาดใจ และอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
“สามี ท่านนี่ดูเกลียดปีศาจมากเสียจริงๆ......”
ซูหยานหัวเราะคิกคัก ค่อยๆ ยืนขึ้น มอบปีศาจแมวที่อยู่แทบเท้าให้คงหนิง พร้อมกับกล่าวว่า “ในเมื่อสามีพึงพอใจกับมันมาก ปีศาจแมวตนนี้จะถูกส่งมอบให้แก่สามี”
“สามีอย่าได้กังวลไป หยานเอ๋อได้ใส่พลังยับยั้งเอาไว้ในร่างของมันแล้ว”
“ตอนนี้มันเป็นเพียงปลาบนเขียงรอคอยสามีจัดการ สามีสามารถเล่นสนุกอะไรก็ได้ตามใจชอบ”
ซูหยานยืนยิ้มแย้มอยู่ข้างๆ ในใจเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น อยากจะรู้นักว่าคงหนิงจะทำอะไรกับปีศาจที่อยู่ตรงหน้าของนางบ้าง
คงหนิงยิ้มเย็นชาพร้อมกับกล่าวว่า “พลังปีศาจถูกยับยั้งไว้หมดแล้วสินะ? นั่นยอดเยี่ยมยิ่ง ไม่เช่นนั้นด้วยพลังฝีมือของข้า คงจะเทียบมันไม่ได้แน่ๆ”
พูดจบคงหนิงก็เดินเข้าไปในบ้านและหยิบมีดเล่มคมออกมา
จากนั้นเขาจึงนั่งยองลงตรงหน้าปีศาจแมวที่กำลังขัดขืนดิ้นรน จากนั้นจึงพูดออกมาว่า
“หลิงฉือ[1] หรือที่เรียกกันว่าพันเชือดเฉือน”
“ใช้มีดคมๆ กรีดเนื้อคนร้ายออกมาทีละชิ้นๆ ตั้งแต่หัวจรดเท้า สร้างรอยแผลนับพัน”
“คมมีดทุกเล่ม จะต้องปล่อยให้มันสร้างความเจ็บปวดไปถึงไขกระดูก แต่ห้ามให้ถึงแก่ชีวิตเด็ดขาด”
“และมันจะหยุดลงก็ต่อเมื่อชิ้นเนื้อบนร่างถูกควักออกไปจนหมด แม้จะยังมีลมหายใจเหลืออยู่ แต่ก็ไม่อาจร้องขอความตายได้อีกต่อไป”
“ข้าไม่ใช่เพชฌฆาตมืออาชีพหรอก แต่ปีศาจแมวอย่างเจ้าก็ไม่ใช่มนุษย์เช่นกัน......ฮิฮิ......คืนนี้พวกเราคงได้สนุกกันจริงๆ เสียแล้ว”
ใบหน้าของคงหนิงไร้ซึ่งความปรานี และในขณะที่กำลังพูดอธิบายอยู่นั้น เขาก็ยกมีดขึ้นแล้วเฉือนลงไปบนร่างของปีศาจแมวที่กำลังหวาดกลัว
ปีศาจแมวตัวแข็งทื่อ ร่างกระตุกด้วยความเจ็บปวด
และนั่นเป็นเพียงจุดเริ่มต้นเท่านั้น
ซูหยานที่อยู่ด้านข้างรู้สึกสนใจมากในช่วงแรกเมื่อเห็นภาพที่สามีเริ่มลงทัณฑ์ทรมานนางก็ยิ้มเยาะ
อย่างไรก็ตาม เมื่อมองดูไปสักพัก รอยยิ้มบนใบหน้าของนางก็ค่อยๆ แข็งทื่อไป
รู้สึกหวาดเสียวไปด้วยเมื่อมองดูภาพตรงหน้า
ในที่สุด มุมปากของซูหยานก็กระตุกเล็กน้อยและนางไม่ได้หันไปมองภาพตรงหน้าอีก
“สามี ท่าน......ช่างเถอะ ท่านจัดการเรื่องของท่านต่อเถอะ” ซูหยานถอนหายใจแล้วพูดต่อไปว่า “นี่ก็สายมากแล้ว ข้าไปเอาชามก๋วยเตี๋ยวมาให้ท่านดีกว่า”
สามีของนางมีงานอดิเรกเช่นนี้อย่างนั้นหรือ
โหดร้ายมาก
แย่มาก
โหดจริงๆ
โหดเหี้ยมจริงๆ
จริงๆ แล้ว.......ข้าชอบมันที่สุดเลยล่ะ!
ในอนาคตคงต้องหาวิธีจับปีศาจเพิ่มอีกสักสองสามตัวมาให้สามีเล่นด้วยดีหรือไม่?
ท่าทางเช่นนั้นของสามีช่างดูดีมากจริงๆ
ซูหยานคิดภายในใจด้วยความตื่นเต้น เดินไปหน้าเตาและเริ่มลงมือต้มบะหมี่
คงหนิงที่อยู่ด้านนอกก็ลงมือเสร็จสิ้นภายในเวลาไม่นาน
เขาไม่ได้เป็นเพชฌฆาตมืออาชีพ แม้ว่าปีศาจแมวจะถึกทน แต่มันก็ไม่อาจทนไหว
ใช้มีดเฉือนไปเพียงห้าถึงหกร้อยครั้งเองกระมัง?
อย่างไรก็ตาม ปีศาจแมวก็ไม่ได้รู้สึกหฤหรรษ์ไปกับการลงทัณฑ์ครั้งนี้เลยแม้แต่น้อย สุดท้ายก็สิ้นลมหายใจไป
ทันใดนั้น ไหดำลึกลับภายในร่างของคงหนิงก็เปิดออก ดูดซับพลังงานปีศาจกลุ่มใหญ่และเริ่มกลั่นเกลาปรับแต่ง
ทว่าพลังปีศาจสีเลือดภายในไหดำลึกลับก็ยังไม่ทันจะกลั่นจนแล้วเสร็จ
พลังปีศาจที่ได้มาจากการสังหารปีศาจแมวก็เหมือนจะได้รับผลกระทบไปด้วยและไม่สามารถกลั่นพวกมันได้ในเวลาอันสั้น พลังงานจากปีศาจแมวถูกห่อหุ้มด้วยพลังปีศาจสีเลือด พวกมันยังคงสั่นไหวอยู่ภายในไหดำลึกลับต่อไป
เมื่อรู้สึกถึงสถานการณ์ภายในร่างกาย คงหนิงก็โยนมีดในมือทิ้งไป หันหลังกลับ เดินไปที่สวนหลังบ้าน หยิบถังใส่น้ำสะอาดมาล้างมือและล้างเลือดออกจากร่างกาย
เมื่อกลับมาที่สวนหน้าบ้าน เขาก็เห็นซูหยานนั่งจ้องหัวของปีศาจแมวด้วยความสงสัย “สามี ทำไมท่านถึงเก็บหัวของปีศาจแมวเอาไว้?”
ซูหยานถามด้วยความอยากรู้
เพราะทั่วทั้งร่างของปีศาจแมวตนนี้ถูกเฉือนออกเป็นชิ้นๆ ยกเว้นส่วนหัวที่ไม่มีรอยมีดแม้แต่น้อย
ยิ่งกว่านั้น คงหนิงได้ตัดหัวของมันมาวางทิ้งเอาไว้......เป็นไปได้ไหมว่าสามีอยากจะนำหัวไปทำอะไรบางอย่าง
ซูหยานเต็มไปด้วยความอยากรู้
คงหนิงกล่าวออกไปว่า “ฝากเจ้าไปซื้อปูนขาวให้ข้าในภายหลังด้วย ข้าจะเอามาใช้กับส่วนหัวของมัน มันจะได้ไม่เน่าเหม็น จากนั้นก็นำไปแขวนไว้ที่สวนหลังบ้าน เอามาทำเป็นของประดับ”
“ซากศพที่เหลือ เนื้อเน่าๆ กองนี้ก็หาที่จัดการกับมันด้วย อย่าได้ทิ้งไว้ภายในบ้าน”
คงหนิงไม่ใช่นักฆ่าตัวจริง ไม่ว่าจะเป็นการลงทัณฑ์ปีศาจแมวหรือตัดหัวปีศาจแมว เขาก็ทำไปเพราะให้สัญญากับคุณหนูสามตระกูลสวีไว้เท่านั้น
เขาไม่ค่อยสนใจการทรมานสังหารปีศาจเช่นนี้สักเท่าไหร่
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าหัวของปีศาจแมวจะถูกตัดออกไปแล้ว แต่ก็ไม่สามารถนำไปที่หลุมศพของคุณหนูสามได้ในเวลานี้
จึงต้องทำการเก็บรักษาด้วยปูนขาวเสียก่อน ป้องกันการเน่าเสีย
หลังจากพูดจบ คงหนิงก็เดินเข้าไปในห้องหอ สวมใส่ชุดรัดรูปแล้วกล่าวว่า
“ข้าคงต้องไปรายงานตัวที่ศาลาว่าการแล้ว ที่เหลือต้องรบกวนเจ้าแล้ว”
เขาไม่ได้อยากกินบะหมี่ฝีมือซูหยานตอนนี้ด้วยซ้ำ
เพิ่งจะสังหารปีศาจแมวไป เลือดสาดกระเซ็นไปทั่ว และตอนนี้ที่ลานหน้าบ้านก็อวลไปด้วยกลิ่นเลือด คงหนิงไม่รู้สึกอยากอาหารเลยจริงๆ
แค่เห็นอะไรสีแดงๆ ก็ทำให้รู้สึกไม่สบายท้องเสียแล้ว
ซูหยานยิ้มพร้อมกับพยักหน้า หลังจากนั้นก็ทอดสายตามองคงหนิงเดินจากไปแล้วก้มลงมองกองเนื้อเน่าๆ ที่แทบเท้าของนาง
ฮุฮุ
“การที่เจ้าสามารถทำให้สามีพึงพอใจได้ เจ้าปีศาจแมว เจ้านี่นับว่าสั่งสมคุณงามความดีต่อไปได้อีกแปดชาติเลยทีเดียว”
เมื่อพูดจบ นางปีศาจชุดม่วงก็เริ่มจัดการทำความสะอาดบ้านที่แสนวุ่นวาย
ท้องฟ้าเริ่มเปล่งแสงสดใส
คงหนิงนำม้าสีเหลืองพุทราออกจากตรอกฮว๋ายชู่ ขณะนี้เริ่มเห็นคนเดินไปเดินมาตามท้องถนนบ้างแล้ว
หลายคนออกไปตลาดในยามเช้า ก็กำลังเดินทางกลับกันในช่วงนี้
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นภายในเมืองเมื่อคืน
ทุกสิ่งยังดูสงบสุขเหมือนดังอดีต
คงหนิงมาถึงศาลาว่าการและเริ่มรายงานตัว หลังจากเสร็จแล้วก็หามุมหนึ่งเพื่อนั่งพัก พลิกอ่านหนังสือนิยายที่เขานำติดมือมาด้วย
ทว่าจิตสำนึกของเขากลับจมเข้าไปภายในตันเถียนซึ่งเต็มไปด้วยพลังฉีอัดแน่น
เพราะเมื่อยามที่เขากำลังรายงานตัวอยู่เมื่อครู่นี้ จู่ๆ ไหดำลึกลับที่สั่นสะเทือนอยู่ภายในตันเถียนก็สิ้นสุดการกลั่น!
ตอนนี้พลังงานปีศาจสีเลือดอันหนาแน่นถูกสะกดไว้ภายในตันเถียนของคงหนิง โดยมีลูกปัดสีแดงเข้มลอยอยู่ด้านข้าง
---พลังปีศาจจากจิตวิญญาณปีศาจโดยกำเนิด ได้มอบพลังพิเศษเหนือธรรมชาติที่ไม่ได้เห็นมาเป็นเวลานานแก่คงหนิงงั้นหรือ?
คงหนิงรู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย
ตั้งแต่ครั้งล่าสุดที่เขาสังหารสมเสร็จห้วงฝันสำเร็จ เขาก็ได้สังหารทั้งผีร้ายและปีศาจไปมากมาย แต่ก็ไม่ได้รับพลังพิเศษใดๆ เลย คงหนิงเกือบจะสงสัยไปแล้วว่าไหดำลึกลับนี่ยังสามารถกลั่นพลังพิเศษเหนือธรรมชาติได้หรือไม่
หลังจากที่จิตของเขาสัมผัสเข้ากับลูกปัดสีแดงเข้ม คงหนิงก็รู้สึกได้ถึงพลังเย็นๆ ไหลไปตามแขนขาและหายเข้าไปในร่างของเขา
ร่างกายเริ่มได้รับการเปลี่ยนแปลงบางอย่าง
ความรู้สึกที่เกิดขึ้นทำให้มันน่าตกใจยิ่งกว่าเดิม เขาตระหนักได้ถึงพลังพิเศษชนิดใหม่
พลังพิเศษเหนือธรรมชาติอันทรงพลังที่มีเฉพาะในจิตวิญญาณปีศาจโดยกำเนิดเท่านั้น
--พลังปีศาจวสวัตตี!
หลอมรวมจิตวิญญาณปีศาจทั้งหมดภายในร่าง เปลี่ยนแปลงร่างกายให้กลายเป็นอิสรเทวมาร มันเป็นพลังพิเศษที่เหนือล้ำยิ่ง ยิ่งฐานการบ่มเพาะแข็งแกร่งขึ้นมากเท่าไหร่ ร่างกายก็ยิ่งแข็งแกร่งมากขึ้นเท่านั้น
เมื่อกลายเป็นร่างอิสรเทวมาร จะมีภูมิต้านทานต่อเวทมนตร์คาถาที่อ่อนแอกว่าตนเอง
เมื่อผู้ฝึกตนร่ายคาถาใส่ร่างกายปีศาจชนิดนี้ ผลกระทบที่เกิดขึ้นจะลดลงเป็นอย่างมาก
พลังพิเศษเหนือธรรมชาติชนิดนี้......ค่อนข้างแข็งแกร่งไม่เลว!
โดยเฉพาะในโลกที่เหล่าปีศาจครองอำนาจ และวิถีแห่งธรรมะสาบสูญเช่นนี้ คงหนิงไม่ต้องกังวลว่าตนเองจะโดนล้อมสังหารจากฝ่ายธรรมะเพราะใช้ร่างอิสรเทวมารเลย
เมื่อเผชิญหน้าศัตรู ย่อมสามารถใช้ร่างอิสรเทวมารได้อย่างอิสระโดยไม่ต้องมีความกังวลใจใดๆ
แม้ว่าตัวเขาจะมีพลังปีศาจภายในร่างทดแทนพลังบ่มเพาะของเหล่าผู้ฝึกตน แต่ร่างอิสรเทวมารก็ยังไม่สามารถคงอยู่ได้นานนัก
ทว่า สำหรับคงหนิง เท่านี้ก็มีพลังในการต่อสู้เพิ่มขึ้นมากโขจนหาที่เปรียบมิได้แล้ว
เมื่อเทียบกับสิ่งนี้ พลังบ่มเพาะหกสิบห้าปีที่ได้จากการกลั่นพลังปีศาจของปีศาจแมวก็ไม่นับว่าเป็นการพัฒนาครั้งยิ่งใหญ่เลยแม้แต่น้อย
ท้ายที่สุดตอนนี้เขาก็มีร่างอิสรเทวมารอยู่กับตัวแล้ว ยิ่งพลังบ่มเพาะสูงขึ้นเท่าไหร่ ร่างกายปีศาจก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น
------------------------------------
[1] หลิงฉือ การลงโทษประหารชีวิตโดยการ ตัดมือและเท้า แล้วจึงเชือดคอ ในสมัยโบราณ
