ตอนที่ 3 : เริ่มต้นวันหายนะ  

ตอนที่ 3 : เริ่มต้นวันหายนะ

ตอนนั้นเองนาฬิกาที่กำแพงก็ดังขึ้นมา

ตอนนี้เวลา 14.00 นาฬิกาแล้ว ยังเหลืออีก 59 นาที ก่อนจะเริ่มต้นวันหายนะอย่างแท้จริง

ตอนนี้ท้องฟ้ามืดสนิท ดวงอาทิตย์ตอนนี้เหลือแค่เพียงขอบแสงบาง ๆ เท่านั้น

ซึ่งในตอนนี้ หลี่ฮานก็ได้นอนหลับอยู่ในอ้อมแขนของหลี่เทียนเทียน

หลี่เทียนเทียนอุ้มเธอไปวางไว้ที่เตียงก่อนจะห่มผ้าให้ จากนั้นเขาก็ได้ทำการกดรีโมททีวีเพื่อดูว่าจะมีรายงานข่าวเรื่องท้องฟ้าในวันนี้อย่างไรบ้าง

ในเวลาที่ผ่านมาเขาได้ทำการตรวจสอบการทำงานของระบบไปแล้ว

3 หัวข้อในตัวเลือกตลาดและอัพเกรดนั้น ทั้งหมดถูกเปิดใช้งาน เพื่ออัพเกรดที่หลบภัยและทำให้มันปลอดภัยขึ้นมา

เครื่องมือนั้นคือสิ่งที่จำเป็นต้องใช้ในชีวิต แต่อย่าคิดว่าหมวดเครื่องมือมีแค่ของใช้ในชีวิตประจำวันเท่านั้น เพราะยังมีอาวุธ เครื่องมือต่าง ๆ ทหารกล และกำแพงขายอีกด้วย

ไม่เพียงเท่านั้น พวกทรัพยากร ตั้งแต่เมล็ดพืชจนถึงสัตว์ต่าง ๆ รวมไปถึงแหล่งน้ำ ไข่  ยา น้ำมัน และดวงอาทิตย์จำลองก็มีขาย

หลี่เทียนเทียนที่มองดูหน้าจอสักพัก ก็รู้ว่าหากใช้คะแนนลงไปกับสิ่งของในร้านค้า เช่นนั้นก็เท่ากับโยนหินลงทะเล จะทำให้น้ำกระเพื่อมแค่เพียงเล็กน้อยเท่านั้น

ตอนนั้น สุดท้ายหลี่เทียนเทียนก็เข้าใจอารมณ์ของลูกคนรวยขึ้นมาทันที

หากเขามีคะแนนมากพอ เขาอาจจะติดตั้งอาวุธไว้รอบ ๆ เมื่อถึงเวลาเขาจะได้ให้โลกภายนอกรู้ว่าเขายังยืนหยัดอยู่ได้ !

“แลกเปลี่ยน” หลี่เทียนเทียนมองไปที่หัวข้ออันสุดท้าย

หมวดแลกเปลี่ยนนั้นมีไว้เพื่อแลกคะแนน

[พืชผลเกรดกินได้ 1 กิโลกรัม/1 คะแนน]

[พืชผลเกรดกันรังสี 1 กิโลกรัม/10 คะแนน]

[พืชผลเกรดยา 1 กิโลกรัม/1,000 คะแนน]

[พืชผลเกรดเทพ 1 กิโลกรัม/10,000 คะแนน]

[พืชผลเกรดจอมเทพ 1 กิโลกรัม/100,000 คะแนน]

ระบบการแลกเปลี่ยนนั้นมีไว้เพื่อแลกพืชผล เนื้อสัตว์และพวกแร่ ซึ่งถูกแบ่งตามระดับพร้อมกับราคาที่แตกต่างกัน

“สุดท้ายฉันก็คือชาวสวนเหมือนเดิม...” หลี่เทียนเทียนมองไปที่ระบบแลกเปลี่ยนและยิ้มออกมาที่มุมปาก

แม้ว่าหน้าจอระบบจะดูไม่ละเอียดเท่าไหร่ แต่สิ่งของที่จำเป็นก็มีอยู่ครบถ้วน

มีตั้งแต่ทรัพยากรไปจนถึงการแลกเปลี่ยน ซึ่งระบบมีพร้อมทุกอย่าง

ด้วยระบบนี้ สุดท้ายหลี่เทียนเทียนก็เลิกลนลาน

ตอนนั้นรายการที่ฉายในทีวีเปลี่ยนไปจากเดิมอย่างมาก

“สวัสดีดอกเตอร์หลี่ คุณคิดว่าทั้งหมดนี้เป็นเพราะสุริยุปราคาหรือเปล่า ? ทำไมถึงไม่มีคำเตือนเรื่องนี้มาก่อนล่วงหน้า ?” พิธีกรในชุดสูทถามกับนักวิทยาศาสตร์

“มันเป็นแบบนี้...สุริยุปราคานั้นคือปรากฏการณ์ทั่วไปของธรรมชาติ และสิ่งที่ปิดกั้นลำแสงอาทิตย์ในตอนนี้มันเกินระดับการวัดของวิทยาศาสตร์ที่จะวัดค่าได้” ชายชราผมขาวพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงผ่อนคลาย

“จากประสบการณ์และการถกเถียงกัน เราสรุปได้ว่าสุริยุปราคาครั้งนี้เกิดขึ้นได้ในรอบ 500 ปี แต่มันจะอยู่ไม่นาน ไม่ต้องลนลานไป ! ผมเสนอว่าผู้ชมควรนั่งอยู่หน้าทีวีและเรียกคนในครอบครัวกลับมาอยู่ด้วยกันและดูปรากฏการณ์นี้ไปด้วยกันครับ !”

“เช่นนั้นปรากฏการณ์นี้จะไม่ส่งผลต่อชีวิตของเราใช่หรือเปล่าคะ ?” พิธีกรถามขึ้นมาอีกครั้ง

“ถูกต้องครับ !” ชายชรายกแว่นขึ้นและพูดออกมา

หลี่เทียนเทียนเห็นแบนนั้นก็ฮึดฮัดพร้อมแสดงสีหน้าโกรธออกมา

“เรื่องเล็กน้อยงั้นหรือ ? นี่น่ะคือพายุที่จะกำจัดมนุษยชาติได้ด้วยซ้ำ...”

ชั่วโมงก่อนเขาได้โพสต์ในอินเทอร์เน็ตเพื่อเตือนทุกคน แต่โชคร้ายที่คำเตือนของเขาถูกมองข้าม อีกทั้งยังมีคนดูแลทางอินเทอร์เน็ตส่งข้อความเตือนมาอีกว่า หากเขายังโพสต์เรื่องเช่นนี้อีก เขาจะโดนบล็อกไอดีและโดนจับข้อหาสร้างความวุ่นวาย

เมื่อเห็นแบบนั้น หลี่เทียนเทียนก็ได้แต่หงุดหงิด

นาฬิกาบนกำแพงค่อย ๆ เดินไปช้า ๆ และเข้าใกล้วันหายนะมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่หลี่เทียนเทียนกลับใจเย็นมากกว่าเดิม

เมื่อเขาไม่อาจจะเปลี่ยนมันได้ เช่นนั้นก็ปกป้องพื้นที่ของตัวเองให้ดีที่สุดก็พอ

จากนั้นเขาก็ทำการสั่งการในหัว “ทหารลาดตระเวนไปอยู่ทางตะวันออกเฉียงใต้ ตะวันตกเฉียงใต้และตะวันตกเฉียงเหนือ แต่ละทีมจะมีฮัมมิ่งเบิร์ด 5 ตัวในสังกัด ส่วนหมาในคอยตรวจสอบรอบ ๆ ที่พัก เมื่อพบผู้บุกรุกไม่จำเป็นต้องรายงาน ฆ่าได้ทันที !”

ภายใต้คำสั่งการของหลี่เทียนเทียน หุ่นยนต์ 6 ตัวก็ได้นำฮัมมิ่งเบิร์ดบินไปตามทิศทางต่าง ๆ มองดูแล้วก็ราวกับผึ้งที่คอยดูแลรังของตัวเอง

ส่วนหมาในนั้นราวกับสิงโตหินที่ตอนนี้ไปยืนอยู่ตรงหน้าประตูบ้าน พร้อมกับสายตาที่เย็นชาของมันส่องแสงสีเขียวอันน่ากลัวออกมา

....

เสียงเข็มนาฬิกาที่หากเป็นวันปกติคงเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน แต่ตอนนี้กลับเหมือนเสียงระฆังที่ดังขึ้นมาในหูของหลี่เทียนเทียน

หน้าจอของระบบได้บอกแล้วว่าเหลือเวลาอีกแค่ 10 วินาที ก่อนจะเริ่มวันหายนะ

“10..9 ..8..7..6..”

หลี่เทียนเทียนยังมองดูเข็มนาฬิกาพร้อมกับนับถอยหลังในใจ

“3 2 1 !”

อยู่ ๆ หลี่เทียนเทียนก็ลุกขึ้นยืน !

ยุคหายนะได้มาถึงแล้ว !

ตูม ! เกิดเสียงระเบิดขึ้นมาพร้อมคลื่นที่มองไม่เห็นแผ่กระจายไปทั่วทั้งโลก

เวลาเหมือนหยุดนิ่ง ราวกับเกมที่ถูกหยุดเอาไว้

หลี่เทียนเทียนเห็นนกหยุดบินในอากาศ หลังจากนั้นเขาก็ผงะถอยกลับมา 2 ก้าวพร้อมกับหรี่ตาลง

เมื่อดวงอาทิตย์ที่ถูกความมืดมิดกลืนกินไป กลับปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

ทว่าดวงอาทิตย์ที่เคยเป็นต้นกำเนิดของชีวิตนั้น ไม่ได้มีแสงอันอบอุ่นอีกต่อไป แต่ราวกับดวงจันทร์ที่สะท้อนแสงอันเย็นยะเยือกออกมา

หลังจากนั้นไม่นาน ภายใต้สายตาของผู้คนนับไม่ถ้วน ก็มีแสงสว่างจ้าระเบิดออก !

ในพริบตาดาวเคราะห์สีฟ้าก็ถูกปกคลุมไปด้วยแสงนี้ แต่แสงนี้ไม่ได้อยู่นานนัก

เพียงแค่ 10 วินาทีแสงนั้นก็หม่นลง

ในเวลาเดียวกัน แสงของดวงอาทิตย์ก็ถูกบดบังไปด้วยชั้นฝุ่นของดาวเคราะห์สีฟ้า ทำให้กันแสงจากอาทิตย์และความร้อนไว้ได้บ้าง ส่งผลให้อุณหภูมิในโลกลดลงไปกว่า 20 องศาเซลเซียสอย่างรวดเร็ว !

หลี่เทียนเทียนตัวแข็งทื่อไป แต่วินาทีต่อมาก็มีบางอย่างเกิดขึ้น

สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่สิ่งที่หลี่เทียนเทียนจะรับได้

เมื่อเขาเห็นว่าป่าสีเขียวตรงหน้าค่อย ๆ กลายเป็นสีเทา ด้วยความเร็วที่เห็นได้ด้วยตาเปล่า

ทว่าไม่ใช่แค่ต้นไม้เท่านั้น แต่ยังรวมไปถึงข้าวโพด ข้าว ต้นหญ้า....ต้นไม้ทุกชนิดราวกับถูกดูดกลืนพลังชีวิตไป จึงทำให้ใบไม้และผลไม้ถูกย้อมกลายเป็นสีเทา

ทำให้ที่นี่ ดูเหมือนกับพื้นที่แห่งความตาย !

แปลก !

พืชผลหลังจากที่ถูกแสงนี้ปกคลุมก็ราวกับสูญเสียพลังชีวิตไป

หลี่เทียนเทียนเลิกคิ้ว และรู้สึกคอแห้งขึ้นมา

หลังจากนั้นก็มีตัวเลขสีแดงโผล่มาในสายตาของเขา

[ ต้นไม้ตายไปหมด ! ]

[ เหลืออีก 30 วันก่อนที่ยุคหายนะครั้งที่สองจะเริ่ม ! ]

[ ยุคหายนะครั้งที่สองกำลังจะมา และจะทำลายแหล่งน้ำในโลก ]

[ ขอให้ผู้เล่นโชคดี และจงใช้เวลาที่มีอยู่ให้คุ้มค่า ! ]

……………………………………….