ตอนที่ 210: คําสัญญาขององค์จักรพรรดิ์

“เยี่ยมมากเลยล่ะ ที่คุณสองคนนั้นไม่เป็นไรน่ะ...”

เมื่อเห็นทั้งสองคนโต้เถียงกันเรื่องเห็ดทรัฟเฟิลดำชิ้นเล็กๆ ปีเตอร์ก็ถอนหายใจ

"มากินข้าวด้วยกันสิ!" ฮอบริกโบกขนมปังในมือของเขา

“ฉันอยากจะไปทานด้วยเหมือนกันนะ แต่มีอีกหลายสิ่งที่ฉันต้องทํามันก่อนน่ะสิ แล้วเรามาคุยกันหลังจากเราทํางานพวกนี้เสร็จแล้วเถอะนะ...”

ตอนนี้เมื่อตระกูลเฟรเดอริกได้พ่ายแพ้แล้ว การจัดการกับผลที่ตามมานั้นมักจะลําบากที่สุด เมื่อปีเตอร์นึกถึงสถานการณ์ที่เมืองที่ต้องไร้ผู้นำในเมืองสายลมแห่งนี้ เขาก็รู้สึกปวดหัวเลยทันที

ปีเตอร์ถูที่ว่างระหว่างคิ้วของเขาและเริ่มอ่านเอกสารเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างตระกูลเฟรเดอริกกับคนอื่นๆ

จากนั้นเขาก็เรียกราชองครักษ์มาและเริ่มมอบหมายงาน

โดยธรรมชาติแล้ว คนแรกที่ต้องถูกสอบสวนคือขุนนางของเมืองสายลม

ที่ส่วนใหญ่นั้น ได้อยู่ในรายชื่อของผู้สมรู้ร่วมคิดของกิลเบิร์ต

ซึ่งปีเตอร์ย่อมไม่ปรานีแก่พวกเขาอย่างแน่นอน

“ตราบใดที่พวกเขามีชื่อในนี้ ให้ส่งไปยังแท่นประหารชีวิตได้เลย...”

องค์จักรพรรดิทรงคิดมานานแล้วล่ะ ว่าจะจัดการกับคนเหล่านี้อย่างไร

คราวนี้องค์จักรพรรดิต้องการใช้เหตุการณ์ในเมืองสายลมนี้ เพื่อข่มขู่ผู้ที่มีเจตนาร้ายบนแผ่นดินใหญ่!

การลงโทษทั้งหมดนั้น ล้วนต้องเด็ดขาดและรุนแรง!

บีสต์มาสเตอร์ที่เป็นขุนนางบางคนนั้นรู้ถึงผลที่ตามมาของอาชญากรรมร้ายแรงนี้ พวกเขาจึงเรียกแบทเทิลบีสต์ออกมา เพื่อเตรียมตัวที่จะต่อต้านให้ถึงที่สุด

อย่างไรก็ตาม ราชองครักษ์ล้วนเป็นผู้เชี่ยวชาญ พวกเขาปราบพวกนั้นอย่างรวดเร็ว หรือประหารชีวิตพวกเขาในทันที

ศักดินาและทรัพย์สินทั้งหมดของพวกเขาล้วนถูกยึดไว้ทั้งหมด

คราวนี้พระราชวงศ์ได้ทรงยึดทรัพย์สมบัติได้เป็นจำนวนมาก!

มีขุนนางมากกว่า 300 คนที่ถูกพาไปยังแท่นประหารชีวิต ซึ่งทั้งหมดล้วนเป็นคนของตระกูลเฟรดริกทั้งสิ้น

ก่อนการประหารชีวิตจะเริ่มขึ้นนั้น ปีเตอร์ได้พูดในที่สาธารณะ

นอกจากนี้เขายังเปิดเผยถึงหลักฐานของความพยายามของเจ้าพวกเลวเหล่านี้ ที่คิดจะล้มล้างราชวงศ์

มันทําให้เหล่าฝูงชนนั้น ต่างฮือฮากันเป็นพิเศษ!

พลเมืองเหล่านี้นั้น ต่างไม่สามารถยอมรับเรื่องของสงครามได้อย่างแน่นอน

หลังจากที่พวกเขาทั้งหมดถูกตัดศีรษะไปแล้ว ปีเตอร์ก็ได้ประกาศว่า

“จากนี้ไปเมืองสายลมจะกลับคืนสู่ราชวงศ์! กฎหมายและข้อบังคับทั้งหมดจะดําเนินการในลักษณะเดียวกับเมืองต่างๆที่เหลือของทวีปนี้!”

ประชาชนต่างล้วนตื่นเต้นกันอย่างมากเลยทีเดียว

ในที่สุด พวกเขาก็รอดพ้นจากการปกครองอันโหดร้ายของตระกูลเฟรดเดอริกได้ในท้ายที่สุด!

หลังจากช่วงเช้าที่วุ่นวายทั้งหมดเหล่านี้จบลง ในที่สุดปีเตอร์ก็มีโอกาสที่ได้นั่งลงเพื่อจิบชา

เมื่อดูบรรดากล่องสมบัติที่หายากที่ยึดจากพวกตระกูลขุนนาง เขาถือว่าได้เสร็จสิ้นภารกิจนี้เรียบร้อยแล้ว

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่แปลกประหลาดก็คือ นอกจากหนังสือโบราณบางเล่มแล้ว ไม่มีเงินหรือสมบัติที่มีค่า ที่มาจากตระกูลเฟรเดอริกเลย

ปีเตอร์มองไปที่ชายแก่และเด็กหนุ่ม ที่กําลังอ่านหนังสือกันอยู่ และเขาก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่

“พวกเขารู้วิธีที่จะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้ดีจริงๆ เลย...”

ปีเตอร์คิดกับตัวเองและไม่ได้พูดออกมาดังๆ

ประการแรกนั้น เขาไม่ได้รู้สึกรังเกียจเป็นการส่วนตัว

ประการที่สอง ก่อนที่เขาจะมาที่นี่ องค์จักรพรรดิยังทรงบอกเป็นนัยว่าพวกเขานั้นสามารถรับอะไรไปก็ได้ตราบที่พวกเขานั้นต้องการ

สําหรับองค์จักรพรรดิ์แล้ว การได้เอาเมืองสายลมกลับคืนมานั้น เป็นเรื่องที่มีสําคัญกว่าเงินอย่างมาก

“ตาแก่! กลับไปบ้านเรากันเถอะ!” จู่ๆ ล็อคก็ลุกขึ้นยืนทันที เมื่อคืนเขานอนหลับไม่ค่อยสนิท และได้หาวมาตลอดทั้งช่วงเช้า

“อืม! คงถึงเวลาแล้วสินะ หนังสือเหล่านี้ล้วนแต่ธรรมดามาก...”ฮอบริกวางหนังสือลง

“เดี๋ยวก่อน ฝ่าบาททรงมีพระราชกฤษฎีกา…”

อย่างไรก็ตาม ปีเตอร์ไม่ได้นำเอกสารทองคำแบบดั้งเดิมออกมาเพราะทั้งหมดล้วนเป็นคำสั่งทางวาจา

ปีเตอร์มองไปที่ล็อคและยิ้มแล้วพูดขึ้นมา “คุณได้ทําลายล้างขุนนางที่กําลังจะกบฏ องค์จักรพรรดิ์ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ! ท่านบอกว่าถ้าคุณมีปัญหาใด ๆ ในอนาคตให้ติดต่อฉันและราชวงศ์ได้โดยตรงเพื่อที่จะได้ช่วยเหลือคุณ! นี่คือรางวัลสำหรับคุณ!”

องค์จักรพรรดิทรงไตร่ตรองเรื่องนี้อย่างถี่ถ้วนแล้ว เขารู้สถานการณ์ส่วนตัวของล๊อคเป็นอย่างดี

เงิน? ล๊อคนั้นไม่ได้ขาดมันเลย

องค์จักรพรรดิทรงได้ให้เช็คแบบคลอบคลุมรอบด้านแก่เขาแล้ว ซึ่งล๊อคสามารถขออะไรก็ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ

ล๊อคก็พอใจกับรางวัลของเขามากเช่นกัน เขารู้สึกว่าองค์จักรพรรดิ์นั้นเข้าใจเขาเป็นอย่างดี

“ฉันจะได้ล้างคลังสมบัติของราชวงศ์ในไม่ช้าก็เร็วนี้แหละ! ฮิฮิฮิ...”

เมื่อมองเห็นที่รอยยิ้มชั่วร้ายของเด็กหนุ่มคนนี้ เลขาปีเตอร์ก็กล่าวเสริมทันที “แต่คุณไม่สามารถเรียกร้องได้มากเกินไปนะ...”

หลังจากที่ทําท่าทางตกลงเรียบร้อยแล้ว ล๊อคก็มองไปที่ท้องฟ้าสีคราม

เครื่องบินกําลังบินมายังเมืองสายลมนี้

นี่คือสิ่งที่แอดิเลดส่งมาในทันที หลังจากที่ลีอคได้ติดต่อเขาไปในตอนเช้า

ที่สนามบิน ล๊อคนั้นกําลังโอบเอวของสองสาวฮอตและกําลังจะขึ้นไปบนเครื่องบิน

จู่ๆ เลขาปีเตอร์ก็เรียกเขา

“พระองค์ได้ติดต่อมาฉันอีกครั้งเมื่อครู่นี้ ให้ฉันถามคุณว่า คุณนั้นต้องการที่จะรับตำแหน่งในมหานครสวรรค์หรือเปล่า?”

“ไม่ล่ะ! ฉันไม่ชอบอยู่ในพระราชวังน่ะ!” ทัศนคติของล๊อคยังคงเป็นเหมือนเดิม เขาไม่สามารถทนต่อการถูกจองจำนานแบบนั้นได้

หลังจากส่ายหัวเล็กน้อย ปีเตอร์พูดว่า “ไม่! ไม่ใช่ตำแหน่งในวังอย่างองครักษ์…”

คราวนี้ล็อคเองก็เริ่มสนใจ และถามด้วยสายตาของเขา

“พระองค์ต้องการให้คุณรับตำแหน่งตัวแทนของราชวงศ์...” ขณะที่ปีเตอร์พูดนั้น เขาถือโอกาสที่โฮบริกไม่ได้สนใจและเอาสิ่งของชิ้นเล็กๆบางอย่างใส่ไว้ในกระเป๋าของล็อค

ล๊อคจะไม่ส่งเสียงอะไรออกมาแต่อย่างใด

อย่างไรก็ตาม ข้อเสนอนี้ฟังดูน่าสนใจเลยทีเดียวล่ะ!

ตัวแทนราชวงศ์งั้นหรอ?

นั่นจะไม่ทำให้เขาสามารถเข้าถึงความลับมากมายได้เลยอย่างนั้นเหรอ?

ยิ่งไปกว่านั้นมหานครสวรรค์ยังเป็นสถานที่ที่ล๊อคสนใจจริงๆ เมื่อได้ยินเช่นนี้ ความสนใจของเขาก็เพิ่มสูงมากขึ้นจริงๆ!

ขณะที่ล็อคกําลังจะถามเพิ่มเติม ฮอบริกก็มาขวางหน้าเขาและพูดว่า “ไม่จําเป็น! ล๊อคไม่จําเป็นที่จะต้องพิจารณาในตําแหน่งนี้!” จากนั้นเขาก็เร่งให้ล็อครีบกลับไป

“ฮิฮิ... คุณหยุดมันไม่ได้หรอกน่า”

ปีเตอร์มองไปที่เครื่องบินที่บินออกไปแล้ว และพูดขึ้นมาอย่างมีเลศนัย

ในห้องโดยสารล๊อคเหล่ไปที่ฮอบริกซึ่งหลับตาและพูดว่า “เฮ้! พวกเขานั้นได้โจมตีปราสาทเพื่อช่วยเจ้าหญิง แต่ฉันได้ไปช่วยตาแก่คนหนึ่งไว้แทน ฉันหวังว่าเรื่องนี้จะไม่เป็นที่รู้กันไปทั่วสำหรับคนทั่วไปมากนักหรอกนะ”

หญิงสาวทั้งสองรู้สึกขบขันและปิดปากเพื่อหัวเราะ

จากนั้นล็อคก็ถามว่า “ตัวแทนของราชวงศ์นั้นมีหน้าที่ทําอะไรกันล่ะ? ทําไมคุณถึงไม่ปล่อยฉันรับมันไปล่ะ”

“ฮึ่ม… อะไรก็ได้! สรุปคือห้ามไปยอมรับมัน!”

“อธิบายให้ชัดเจนไม่ได้เหรอ?” ล๊อคหยิบถ้วยกาแฟร้อนขึ้นมาและน้ำเสียงของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น

เขายังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่เขาเองยังไม่รู้เกี่ยวกับโลกใบนี้

เมื่อมี "สารานุกรม" ที่มีชีวิตอย่างฮอบริกที่คอยอยู่ข้างๆ เขาย่อมไม่ปล่อยมันไป

พูดง่ายๆ ก็คือ ตัวแทนของราชวงศ์นั้น เป็นของเจ้าหน้าที่ชั้นยอดของกษัตริย์โดยตรง

พวกเขามีหน้าที่รับผิดชอบในการสอดแนม ตรวจสอบเหตุการณ์ และแม้กระทั่งทําการลอบสังหาร

พวกเขาติดต่อกับผู้คนและสิ่งต่างๆ มากมาย

มันไม่ใช่สิ่งที่คนธรรมดาทั่วไปนั้น จะสามารถทําได้อย่างแน่นอน

แน่นอนว่ามันก็อันตรายมากเช่นกัน

ถ้าล็อคเป็นได้เป็นตัวแทนของราชวงศ์จริง เขาต้องพยายามที่จะไม่เปิดเผยตัวตนของเขาอย่างแน่นอน

งานนี้เป็นงานที่สามารถสร้างร้านได้ได้มากแต่ก็อันตรายมากด้วยเช่นกัน

ทุกอย่างนั้นล้วนแล้วแต่ ขึ้นอยู่กับความสามารถ

ใครที่ทำได้ดีก็จะรวย คนทำได้ไม่ดีนั้นก็อาจตายข้างถนนได้ มีผลลัพธ์อยู่ทุกประเภท

เป็นเพราะสถานการณ์ที่ยากจะควบคุมได้เหล่านี้ ควบคู่ไปกับอายุของล๊อคที่ยังน้อยอยู่ ฮอบริกจึงได้ปฏิเสธงานที่ท้าทายนี้สําหรับเขาไป

“ฮึ่ม... ชายคนนั้น ตอนนี้เขาต้องการที่จะทําอะไรกันแน่นะ” ฮอบริกยังคงคาดเดาความตั้งใจที่แท้จริงของพี่ชายของเขาเอง

เมื่อเขาหลับตาลงเพื่อครุ่นคิดอยู่นั้น เขาไม่รู้ว่าเลยว่า ตอนนี้ใบหน้าของล็อคนั้นดูตื่นเต้นอย่างมาก...

เมื่อเห็นว่าทั้งอาจารย์ใหญ่และล็อคนั้น ได้กลับมาอย่างปลอดภัยแล้ว ไดอาน่าและอาจารย์รวมถึงนักเรียนทุกคนจึงมีความสุขกันมาก!

พวกเขาเป็นเหมือนคนที่คอยต้อนรับการกลับมาของกองทัพที่ไปออกรบหลังจากคว้าชัยชนะมาหลังสงครามได้ ทุกคนต่างวิ่งเข้าไปหาพวกเขาทั้งสองคน!

“หลีกทางหน่อย! ทุกคนหลีกทางหน่อย!! ฉันต้องการตรวจร่างกายของอาจารย์ใหญ่และล็อคเพื่อดูว่าพวกเขาได้รับบาดเจ็บหรือเปล่า! ทุกคนหลีกทางกันหน่อย! …”

หัวหน้าแพทย์คาร์เตอร์ถือหูฟังของแพทย์ไว้ในมือและพยายามเบียดเสียดฝูงชนเข้ามา