บทที่ 68 หนิงเฉินซิน มาถึงแล้ว!
บทที่ 68 หนิงเฉินซิน มาถึงแล้ว!
ศาลาเฉาถัง?
ชื่อฟังดูคุ้นๆ นะ?
ศิษย์ฝ่ายนอกสองคน ที่เฝ้าประตูภูเขาเอียงศีรษะและมองหน้ากัน
ทันใดนั้น ชายที่เหมือนนักวิชาการ ก็กล่าวอีกครั้ง: "อาจารย์ของข้าชื่อหลู่ชางเฉิง"
หลู่ชางเฉิง?
ฯ@#ฯ!
ศิษย์สำนักฝ่ายนอกทั้งสองหันศีรษะและจ้องมองชายที่เหมือนนักวิชาการด้วยกัน
"เจ้าคือศิษย์ของผู้อาวุโสหลู่เหรอ?"
นักวิชาการพยักหน้าด้วยรอยยิ้ม
อย่างไรก็ตาม ศิษย์ฝ่ายนอกคนหนึ่งสงสัย: "เจ้ามีอะไรที่จะพิสูจน์ว่า เจ้าคือศิษย์ของผู้อาวุโสหลู่หรือไม่"
ณ ตอนนี้ หลู่ชางเฉิน โด่งดังไปทั่ว
ศิษย์ฝ่ายนอกยังต้องถาม เพื่อให้แน่ใจ
หนิงเฉินครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นส่ายหัวและกล่าวว่า: "อาจารย์ไม่ได้ส่งสัญลักษณ์แสดงตนให้ข้า แต่เจ้าสองคนสามารถไปรายงานได้ และเจ้าจะทราบทันที"
ลูกศิษย์ทั้งสองมองหน้ากัน แต่เมื่อพวกเขาได้ยินว่า หนิงเฉินซิน เป็นศิษย์ของ หลู่ชางเฉิน พวกเขาไม่กล้าละเลย ดังนั้นพวกเขาจึงพยักหน้าและกล่าวว่า "ตกลง ข้าจะรายงานทันที"
ในเวลานี้ ทันทีที่ศิษย์กล่าวจบ ชายสามคนก็มาที่หน้าประตูสำนัก
เมื่อคนผู้นั้น เห็นฉากนี้
ชายคนหนึ่งถามว่า "ห๊ะ? เกิดอะไรขึ้น?"
เมื่อศิษย์ฝ่ายนอกเห็นชายคนนั้น พวกเขากล่าวด้วยความเคารพทันที: "ศิษย์พี่จงหวู่! นักวิชาการตัวน้อยคนนี้อ้างว่าเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสหลู่ ดังนั้นข้าต้องการรายงานก่อนเพื่อตรวจสอบ"
จงหวู่ ได้ยินคำกล่าวนั้น ขณะที่มองไปที่ หนิงเฉินซิน เขากล่าวว่า: "เอาล่ะ เจ้าไปรายงานได้"
หลังจากที่ศิษย์ฝ่ายนอกจากไป จงหวู่มองไปที่หนิงเฉินซินและถามด้วยความสงสัย: "จนถึงตอนนี้ผู้อาวุโสหลู่ มีศิษย์เพียงสองคนเท่านั้น ข้าไม่เคยได้ยินว่า มีอีกคนหนึ่ง?"
หนิงเฉินยิ้มและกล่าวอย่างใจเย็น: "เซียวเซิงเป็นศิษย์ที่อาจารย์ยอมรับจากภายนอก เป็นเรื่องปกติที่จะไม่มีผู้ใดทราบ"
เมื่อได้ยินคำกล่าวนั้น จงหวู่ก็พยักหน้า แต่เขาไม่ค่อยอยากเชื่อ!
ท้ายที่สุด ใครจะกล้าแสร้งทำเป็นศิษย์ของผู้อาวุโสหลู่!
ศิษย์ของผู้อาวุโสหลู่ทุกคน ล้วนเป็นสัตว์ประหลาดอัจฉริยะ อย่าง เย่ ชิวไป่ และ หงหยิง
คนทั่วไป เลียนแบบไม่ได้!
ถ้าอย่างนั้น หนิงเฉินซิน นั้นต้องมีความสามารถ และเป็นอัจฉริยะอย่างแน่นอน?
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ จงหวู่ก็อดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า: "ถ้าเช่นนั้น เจ้าควรจะแข็งแกร่งมาก ข้าไม่เห็นขอบเขตบ่มเพาะของเจ้า ข้าขอคำแนะนำหน่อยได้ไหม"
หนิงเฉินได้ยินคำกล่าวนั้น แต่ส่ายหัวและกล่าวว่า: "ข้าไม่มีขอบเขตบ่มเพาะ"
“ไม่มีขอบเขต?”
จงหวู่และชายสองคนที่อยู่ข้างหลังเขาตกตะลึง
แค่ปุถุชน?
หนิงเฉินซิน ยกตะกร้าหนังสือไว้ด้านหลังและกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า "เซียวเซิง เป็นเพียงนักวิชาการ"
"นักวิชาการ?"
จงหวู่ยิ้มและกล่าวว่า: "ข้าก็เป็นนักวิชาการเช่นกัน และข้าได้บ่มเพาะความรู้ทั้งตำราขงจื๊อและเต๋า ข้าขอคำแนะนำจากเจ้าได้ไหม?"
หนิงเฉินพยักหน้าด้วยรอยยิ้มและกล่าวว่า "ข้าไม่กล้าให้คำแนะนำ แต่เรามาปรึกษากันได้"
คนสองคนที่อยู่เบื้องหลังจงหวู่มองดูฉากนี้และอดไม่ได้ที่จะกล่าวว่า "ข้าไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งของศิษย์ของผู้อาวุโสหลู่เป็นอย่างไร เมื่อเปรียบเทียบกับศิษย์พี่จง"
"ศิษย์พี่จง เป็นผู้สืบทอดตำแหน่งผู้อาวุโส ของฝ่ายปราชญ์เต๋าขงจื้อในอนาคต ความรู้ตำราขงจื๊อและเต๋าของเขาก็มากเช่นกัน หากเป็นในแง่นี้ เขาไม่ควรอ่อนแอกว่าศิษย์ของผู้อาวุโสหลู่"
"มันยากที่จะกล่าว เพราะศิษย์ของผู้อาวุโสหลู่นั้นเป็นสัตว์ประหลาดทุกคน..."
"ถ้าบุคคลนี้เป็นศิษย์ของผู้อาวุโสหลู่จริง ๆ ข้าเกรงว่า..."
ในเวลานี้ จงหวู่ ถามว่า: "ทุกวันนี้ผู้คนในโลกถือว่าการบ่มเพาะ เป็นหนทางแห่งการมีอายุยืนยาว การเล่นแร่แปรธาตุและการสร้างค่ายกล เป็นส่วนเสริม และแม้แต่บางคนฝึกฝนวิถีแห่งอาวุธ แต่ขงจื๊อและเต๋า กลับไม่ค่อยมีผู้ใครสนใจ ซึ่งนำไปสู่ความเสื่อมโทรม..สหายเต๋าคิดยังไง? "
หนิงเฉินยิ้มอย่างเต็มที่ ปราศจากความตื่นตระหนก ด้วยใบหน้าที่สงบและแววตาที่เฉยเมยอย่างยิ่ง
"แล้วมันต่างกันยังไง?"
เมื่อได้ยินเช่นนี้ จงหวู่ก็ผงะ เช่นเดียวกับศิษย์สองคนที่อยู่ข้างหลังเขา
ความแตกต่าง?
หลังจากฝึกฝนวรยุทธ์แล้ว เจ้าสามารถเคลื่อนภูเขา ถมทะเล และเพิ่มอายุขัยได้!
ฝึกฝนการเล่นแร่แปรธาตุ จะเปลี่ยนชะตากรรมของเจ้ากับสวรรค์ สามารถเปลี่ยนท่อนไม้ที่ตายแล้วกลับมาเป็นป่าในฤดูใบไม้ผลิได้!
เมื่อก่อตั้งค่ายกลเสร็จสมบูรณ์ มันสามารถเผาทะเล ทำลายเมือง ทำลายท้องฟ้า และทำลายโลก!
ด้วยการบ่มเพาะปราณเต๋าสูงสุด เจ้าก็สามารถสั่งการทหารสวรรค์ และเพลิดเพลินกับความร่ำรวยมั่งมีได้!
แล้วลัทธิขงจื๊อกับเต๋าล่ะ?
ก็แค่อ่านตำราไม่ใช่เหรอ?
ก้าวต่อไปอีกหน่อยก็คือการฝึกฝนตนเอง
คิดถึงสิ่งนี้
จงหวู่และคนที่ติดตามมาด้วยทั้งสาม เกิดความสงสัยในหัวใจเต๋า ของพวกเขาเอง
ทำไมเจ้าถึงต้องการบ่มเพาะความรู้ขงจื๊อและเต๋า?
อย่างไรก็ตาม คำกล่าวต่อไปของ หนิงเฉินซิน ทำให้ทั้งสามคนตื่นขึ้นราวกับถูกตบหัว!
"สหายเต๋ากล่าวว่าวรยุทธ์การต่อสู้ การเล่นแร่แปรธาตุ การจัดทัพ และวิธีการขัดเกลาอาวุธ ล้วนใช้คำเดียวกันกับขงจื๊อและเต๋า มันมีหลายวิธีการ แต่ก็นำไปสู่เป้าหมายเดียวกันในที่สุด ตราบใดที่เจ้าฝึกฝนจนประสบความสำเร็จ เจ้าจะเป็นหนทางอันสูงสุด "
ในขณะนี้ สิ่งที่ หลู่ชางเฉิน กล่าวกับเขาในตอนแรกดังขึ้นในใจของ หนิงเฉินซิน
"เป็นความจริงที่วรยุทธ์การต่อสู้ สามารถเคลื่อนภูเขาถมทะเลได้ แต่ความรู้ขงจื๊อและเต๋าก็สามารถครองโลกได้ด้วยคำเดียว!
การเล่นแร่แปรธาตุสามารถเปลี่ยนโชคชะตาฟ้าได้ ความรู้ขงจื๊อและเต๋าสามารถเข้าใจจิตใจได้ และจิตวิญญาณจะเป็นอมตะ!
การก่อตัวค่ายกล สามารถเผาทะเลและทำลายเมืองได้ และความรู้ขงจื๊อและเต๋าก็สามารถระงับมันได้ด้วยคำเดียว! "
พอได้ยินถ้อยคำนี้.
ดวงตาของจงหวู่และคนอื่น ๆ เริ่มชัดเจนขึ้น และแม้กระทั่งบนร่างกายของจงหวู่ ปราณก็เริ่มเพิ่มขึ้นอย่างช้า ๆ !
ทันใดนั้นทั้งสามคนนั่งไขว่ห้าง ปราณของพวกเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง!
แน่นอน ถึงเวลาต้องทะลวงขอบเขตแล้ว!
เมื่อเห็นเช่นนี้ หนิงเฉินยิ้มและไม่รบกวนพวกเขาอีกต่อไป
เขาไม่มีพื้นฐานการบ่มเพาะ เขาเป็นเพียงนักวิชาการ
หลังจากนั้นไม่นาน พวกศิษย์ฝ่ายนอกก็กลับมา
ด้านหลังเขามีชายหญิงคู่หนึ่ง
ชายผู้นี้มีคิ้วดาบและดวงตาที่เปล่งประกาย ผิวราวกับหยก และหล่อเหลาอย่างยิ่ง!
ฟันของหญิงสาวนั้นเหมือนไข่มุก และทั้งตัวนาง ก็เหมือนกับนางฟ้าในภาพวาด!
ทั้งสองเดินไปหาหนิงเฉินซิน
ในหมู่พวกเขา ชายคนนั้นยิ้มและถามว่า: "เจ้าเป็นศิษย์ที่ท่านอาจารย์รับมาใช่ไหม?"
หนิงเฉินได้ยินคำนั้น พยักหน้าและกล่าวว่า: "ใช่ ศิษย์พี่ใหญ่"
“หือ รู้จักข้าด้วยเหรอ”
ชายคนนั้นรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย
หนิงเฉินซิน พยักหน้าและยิ้ม: "อาจารย์กล่าวถึงท่านโดยบอกว่า ข้ามีศิษย์พี่ชาย และท่านก็ควรจะเป็น ศิษย์พี่หญิงรอง ใช่ไหม?"
หงหยิงยิ้มและกล่าวว่า: "ในเมื่อเจ้าเป็นศิษย์ที่อาจารย์ยอมรับ ดังนั้นตามพวกเรามา"
หงหยิง มีประสบการณ์ถึงเก้าชาติภพ ดังนั้นนางจึงสามารถดูออกว่า หนิงเฉินซิน กำลังโกหกอยู่หรือไม่
เย่ ชิวไป่มองไปที่จงหวู่และคนอื่นๆ และถามด้วยความประหลาดใจว่า "ทำไมคนทั้งสามคน ถึงสร้างความก้าวหน้าได้"
หนิงเฉินถอนหายใจในใจและกล่าวว่า "ข้าเพิ่งแลกเปลี่ยน โต้แย้ง กับสหายเต๋าผู้นี้ แล้วอยู่ๆ ทั้งสามก็รู้แจ้งขึ้นมากระทันหัน"
แลกเปลี่ยน เต๋า?
อยู่ๆก็ฝ่าทะลุขั้น?
หงหยิง และ เย่ ชิวไป่ มองไปที่ หนิงเฉินซิน อีกครั้ง
แม้ว่าจะมองเห็นว่าหนิงเฉินซิน ไม่มีพื้นฐานการบ่มเพาะ แต่ดูเหมือนว่าศิษย์น้องคนนี้ จะไม่ง่าย!
หลังจากกล่าวจบ ทั้งสองก็กลับไปที่ศาลาเฉาถังกับหนิงเฉินซิน
ไม่นานเกินรอ!
ขอบเขตจงหวู่และพวกทั้งสาม ล้วนมีความก้าวหน้า!
หลังจากลืมตาขึ้น เขามองไปที่ศิษย์ฝ่ายนอก ที่มองมาที่เขาด้วยความเคารพและอิจฉา และถามอย่างเร่งด่วนว่า "สหายเต๋าผู้นั้นอยู่ที่ไหน ในตอนนี้"
ศิษย์ฝ่ายนอก กล่าวว่า: "เขาถูกศิษย์พี่เย่พาตัวไปแล้ว"
จงหวู่พยักหน้าและกล่าวด้วยอารมณ์: "ตามที่คาดไว้ ศิษย์ของผู้อาวุโสหลู่ ทุกคนคือสัตว์ประหลาด..."
คนสองคนที่อยู่ข้างหลังเขา ก็พยักหน้าเห็นด้วย เมื่อพวกเขาได้ยินคำกล่าว
ในด้านอื่น ๆ.
หลู่ชางเฉิน ด่า เย่ ชิวไป่ ในใจ และคิดว่าจะลงโทษเขาหรืออะไรซักอย่างเพิ่ม ดีไหม?
ในที่สุด ก็มาถึงลาน ที่ผู้อาวุโส โถงปรุงยาอยู่
ผู้อาวุโส โถงปรุงยาดูเหมือนจะได้รับข่าว และรออยู่ด้านนอกประตูแล้ว
เมื่อเห็นหลู่ชางเฉิง เขาก็ถามทันที: "ฉางเซิง สูตรยานี้! เจ้ากลั่นยาศักดิ์สิทธิ์นี้ ได้อย่างไร?"
ใบหน้าของ หลู่ชางเฉิน กระตุกเมื่อเขาได้ยินสิ่งนี้
ยาชนิดใด?
ทั้งสองคนไม่ได้บอกข้า!
ยังไงมันก็ต้องแสดงให้ข้าเห็นสิ!!
