บทที่ 62 หงหยิงลุย!
บทที่ 62 หงหยิงลุย!
ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของ ฉินเทียนหนาน เขาสามารถรู้สึกได้ว่ากลุ่มของ ราชวงศ์หลัวอี้ นั้นน่ากลัวเพียงใด
ในหมู่พวกเขา มี 3 ผู้แข็งแกร่ง ในรายนามผู้เยี่ยมยุทธ์สี่ภูมิภาค
ในจำนวนนี้ ได้แก่ ฟ่าน จิงเหยา ซึ่งอยู่ในอันดับที่ 27 และ เกาเหว่ยอัน ซึ่งอยู่ในอันดับที่ 31
คนสุดท้ายแม้แต่ฉินเทียนหนานก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้
เป็นขันทีหมิงที่อยู่ในอันดับที่ 7!
แถวหน้ายังมีกองทัพองครักษ์แห่งราชวงศ์เทียนหยวน
ด้วยรายนามดังกล่าว แม้แต่ ฉินเทียนหนาน ก็ยังรู้สึกเสียวซ่านที่หนังศีรษะ เมื่อเขามองไปที่มัน
ในเวลานี้ หวงเทียนหมิง ยืนอยู่บนหัวมังกรของเรือเหาะ
เสียงตระโกนดังออกมา
ตั้งคำถาม!
"เจ้าสำนักฉิน ศิษย์สำนักของท่าน เย่ ชิวไป่ ตัดหัวเทียนปิน ในเมืองเทียนหยวน เทียนปินเป็นกงเฟิง(ผู้เชี่ยวชาญ)ราชวงค์ของข้า ข้ามาที่นี่เพื่อจับกุมตัวนักโทษ และส่งเขาไปพิจารณาโทษยังราชวงศ์หลัวอี้ของข้า"
การแสดงออกของ ฉินเทียนหนาน มืดลง
พิจารณาโทษ? เย่ ชิวไป่ ยังจะมีความหวังที่จะอยู่รอดหรือ?
และ เย่ ชิวไป่ ได้มีส่วนร่วมอย่างมากในสำนักชางเต๋าของเขา แล้วเขาจะมอบเย่ ชิวไป่ให้ได้อย่างไร?
แต่ในใจฉินเทียนหนานไม่อยากจะเชื่อเลย
เย่ ชิวไป่ เพิ่งเข้าสู่ อบเขตมหาสมุทรปราณ เขาจะสังหาร ผู้ถูกจัดอันดับในรายนามผู้เยี่ยมยุทธ์สี่ภูมิภาคได้อย่างไร?
ผู้อาวุโสของ โถงดาบ ดูจริงจังและกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้ม: "เย่ ชิวไป่ สามารถฆ่า เทียนปิน ได้อย่างไร? เป็นไปได้ไหมว่าฝ่าบาทกำลังตั้งข้อหากับ เย่ ชิวไป่ โดยไม่มีเหตุผล"
ด้านหนึ่ง ขันทีหมิงตะโกนอย่างรุนแรง: "หุบปาก! องค์ชายผู้สูงส่ง เขาจะหลอกลวงเจ้าได้อย่างไร!"
ฟ่าน จิงเหยา พยักหน้าและกล่าวว่า: "ตอนนั้นข้าอยู่ข้างๆ และเห็นด้วยตาของข้าเอง"
ผู้อาวุโสของ โถงดาบ ต้องการโต้เถียงต่อไป แต่ ฉินเทียนหนาน หยุดเขาด้วยมือ
ฉินเทียนหนานเข้าใจ
ตอนนี้ไม่สำคัญว่า เย่ ชิวไป่ จะสังหาร เทียนปิน หรือไม่
พวกเขาแค่ต้องการหาเหตุผล
เหตุผลที่จะพา เย่ ชิวไป่ ออกไป!
ด้วยเหตุผลนี้ ฉินเทียนหนานไม่มีหลักฐานที่จะหักล้างได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงกล่าวว่า: "เรื่องนี้ต้องได้รับการยืนยัน ดังนั้นทุกท่าน โปรดกลับไป เราจะคุยกันหากเรื่องนี้เป็นเรื่องจริง"
หวงเทียนหมิง ส่ายหัวและกล่าวว่า: "ข้าไม่ยอมรับ เทียนปินเป็นกงเฟินของราชวงศ์หลัวอี้ของข้า ถ้าเจ้าไม่ให้คำอธิบายกับข้า จะมีใครอีกที่เต็มใจทำงานให้กับราชวงศ์หลัวอี้ของข้าอีกในอนาคต "
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ขันทีหมิงก็พยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
มีเหตุและมีผล ไม่แปลกใจกับการเป็นรัชทายาทอันดับ 1
องค์ชายใหญ่เริ่มเหมือนจักรพรรดิของราชวงค์มากขึ้นเรื่อย ๆ
ฉินเทียนหนาน ส่ายหัวและกล่าวว่า "ข้าไม่สามารถส่ง เย่ ชิวไป่ ให้พวกท่าน"
ถ้ารักษาศิษย์ไว้ไม่ได้
สำนักชางเต๋าจะตกต่ำ!
ยิ่งไปกว่านั้น ด้วยพรสวรรค์ของ เย่ ชิวไป่ เขาจะกลายเป็นปรมาจารย์ดาบในอนาคต!
ที่สำคัญ อาจารย์ของเขาคือ... หลู่ชางเฉิน
แม้ว่าเขา ดูเหมือนจะไม่มีอะไร
แต่ฉินเทียนหนาน ไม่เคยมองหลู่ชางเฉินออกเลย!
ก่อนหน้านี้เขาคิดเพียงว่า หลู่ชางเฉิง นั้นมีขอบเขตต่ำมากในการบ่มเพาะและขาดความสามารถ หรือเขาก็เป็นแค่คนที่รอวันตาย
ฉินเทียนหนานเลยปฏิบัติต่อเขา ในฐานะลูกหลาน และจะรักษาสัมพันธ์กับเขาไว้ตลอดชีวิต
แต่ตอนนี้ หลู่ชางเฉิง ได้สอน เย่ ชิวไป่, หงหยิง ซึ่งเป็นสัตว์ประหลาดมากพรสวรรค์
เป็นไปได้อย่างไรที่เขาจะไม่รู้วิธีฝึกฝน?
“งั้นเริ่มสงครามเลยดีไหม”
ใบหน้าของ หวงเทียนหมิง มืดมน แต่มีรอยยิ้มอยู่ในดวงตาของเขา
เห็นได้ชัดว่าแผนสำเร็จ!
ผู้อาวุโส โถงวรยุทธ์ นั้นมีอารมณ์ร้อนที่สุด
เขาอยู่ข้างๆ ฉินเทียนหนาน กล่าวตะโกนเสียงดัง: "เย่ ชิวไป่จะต้องไม่ถูกส่งมอบให้พวกมัน!"
ผู้อาวุโสของ โถงดาบ รู้จักความสามารถของ เย่ ชิวไป่ เป็นอย่างดี ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าเห็นด้วยและกล่าวว่า "ถูกต้อง ก็แค่รบกัน!"
ใบหน้าของผู้อาวุโสฝ่ายปราชญ์เต๋าขงจื้อ มีแต่ความสงบ และเขาก็เห็นด้วยเช่นกัน: “ข้าอยู่ในสำนักชางเต๋า ดังนั้นข้าจึงไม่กลัวผู้อื่น”
เมื่อเห็นว่าความคิดเห็นของพวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกัน ฉินเทียนหนานพยักหน้าและกล่าวว่า "เอาล่ะ มาสู้กัน!"
จากนั้นเขาก็มองไปที่ผู้อาวุโสของโถงค่ายกล
เมื่อเห็นสิ่งนี้ ผู้อาวุโสของโถงค่ายกล เข้าใจว่า ฉินเทียนหนาน หมายถึงอะไร จึงหันหลังกลับและรีบไปที่สำนัก
เมื่อเห็น ปราณฉินเทียนหนาน และปราณของคนอื่นเพิ่มขึ้น หวงเทียนหมิง ยิ้มและกล่าวว่า "ข้าหวังว่าเจ้าจะไม่เสียใจ"
หลังจากกล่าวจบ ฟ่าน จิงเหยา ก็มาอยู่ตรงหน้า ฉินเทียนหนาน
กล่าวอย่างขึงขัง: "ก่อนหน้านี้เราไม่ได้ตัดสินผู้ชนะ ตอนนี้ให้ข้าดูว่าทำไมเจ้าถึงอยู่อันดับสูงกว่าข้า"
ฉินเทียนหนานยิ้มอย่างเย้ยหยัน "เจ้าจะได้รู้"
หลังจากกล่าวจบ ทั้งสองก็บินตรงไปยังท้องฟ้า!
ด้วยพลังของทั้งคู่ มันจะทำร้ายผู้อื่น!
ในเวลานี้ เกาเหว่ยอัน ก็มาหาผู้อาวุโสของ โถงดาบ
ผู้อาวุโส โถงดาบ มองไปที่ผู้อาวุโส โถงวรยุทธ์
ผู้อาวุโสเหล่านี้ทั้งหมดอยู่ที่จุดสูงสุดของ ขอบเขตมหาสมุทรปราณ
มีเพียงผู้อาวุโสของ ฝ่ายปราชญ์เต๋าขงจื้อ เท่านั้นที่เป็น ก้าวข้ามแดนหยวน ครึ่งก้าว
เรียกได้ว่าคนเดียวไม่สามารถสู้คนตรงหน้านี้ได้!
เกาเหว่ยอัน ยิ้มเบา ๆ และกล่าวว่า "เจ้าเข้ามาพร้อมกันได้ ไม่เช่นนั้น ข้าเกรงว่าเจ้าจะรั้งข้าไว้ไม่ได้"
เมื่อเห็นเช่นนี้ ผู้อาวุโสหลายคนทำได้เพียงพยักหน้า
ตอนนี้ ฝ่ายตรงข้ามยังมีหมิงกงกงอันดับที่7เหลืออยู่!
นี่คืออันตรายที่ซ่อนเร้นมากที่สุดสำหรับศัตรู!
แม้แต่ ฉินเทียนหนาน ก็ไม่สามารถสู้กับเขา!
ทันใดนั้น!
ในส่วนลึกของสำนัก ลำแสงพุ่งออกมา!
ท่ามกลางฝูงชนที่ตกตะลึง!
คนผู้นี้เป็นชายชรา
เขามีจิตวิญญาณของวัยชราแล้ว!
ผู้อาวุโสทุกคนโค้งคำนับทันที
ขันทีหมิงหัวเราะและกล่าวว่า "หยางซู เจ้ายังมีชีวิตอยู่!"
หยางซู เป็นผู้อาวุโสสูงสุดของสำนักชางเต๋าแดนใต้!
เขายังเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุดในภูมิภาคแดนใต้โดยอยู่ในอันดับที่ 13 ในรายนามผู้เยี่ยมยุทธ์สี่ภูมิภาค!
หยางซู ลดคิ้วลงราวกับว่าเขากำลังจะหลับตา
โค้งคำนับเหมือนชายชรา เขากล่าวอย่างอ่อนแรง: "ข้าต้องการปกป้องสำนักอีกซักครั้ง"
เดิมที หยางซู วางแผนที่จะเก็บตัวเพื่อเข้าสู่ความตาย
อายุขัยใกล้หมดแล้ว ถ้าไม่ออกมาก็ยังสามารถอยู่ได้อีกหลายปี
แต่เมื่อออกมา แล้วใช้พลังปราณ ร่างกายจะเสียหาย และเต๋าจะหายไป!
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้สำนักกำลังมีปัญหา เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องยอมปรากฏตัว
มาทำงานสุดท้ายให้กับสำนักชางเต๋าแดนใต้!
ขันทีหมิงเย้ยหยันและกล่าวว่า "ข้าเกรงว่าเจ้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของข้า"
หลังเสียงดังกล่าว
สำนักก็ถูกล้อมรอบด้วยธงค่ายกล!
ค่ายกลขนาดใหญ่ค่อยๆก่อตัวขึ้น!
นี่คือค่ายกลป้องกันของสำนัก!
ขันทีหมิงส่ายหัวและกล่าวว่า "ในกรณีนี้ เจ้าสามารถรับการโจมตีจากข้าได้เพียงสองครั้งเท่านั้น"
ในรายนามผู้เยี่ยมยุทธ์สี่ภูมิภาค
อันดับที่10 คือเส้นแบ่งเขต!
คนอันดับต่อไป จะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อย ๆ !
อันดับ10 และอันดับ 11 พลังห่างกันมาก!
ไม่ต่องพูดถึง อันดับ7 กับ อันดับ 13 เลย!
หยางซู ก็เข้าใจเช่นกัน แต่ตอนนี้เขาเพียงต้องทำให้ดีที่สุดเท่านั้น
หวงเทียนหมิง ยิ้มและกล่าวว่า: "ข้าเกรงว่า ตอนนี้เจ้าทำได้เพียงแค่ส่งมอบ เย่ ชิวไป่ มิฉะนั้นสำนักชางเต๋าแดนใต้ของเจ้า อาจต้องถูกแทนที่ด้วยผู้อื่น "
“แล้วข้าล่ะ สู้ได้ไหม?”
ในขณะนี้หญิงสาวถือหอกปรากฏตัวต่อหน้าขันทีหมิง!
